คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Luhan x Milk (คุณGoDiLoCk)
Luhan x Milk
‘ถ้าผมมีแฟน ผมจะเรียกเธอว่าเบบี้ครับ J’
“ตั้งใจเรียนนะ วันนี้มีสอบคาบแรกนี่ แล้วเย็นนี้พี่จะมารับนะเบบี้^^”เสียงนุ่มหวานแสดงถึงความอ่อนโยนของผู้พูดที่ไม่ว่าใครได้ฟังไปก็คงต้องใจละลายเป็นแน่ รวมถึงฉันด้วย ก็แน่ล่ะ…คนพูดนั่นเป็นถึงไอดอลชื่อดังในขณะนี้อย่างเสี่ยวลู่หานนี่
ฉันคงจะดีใจมากถ้าคนที่ลู่หานพูดให้เป็นฉัน…
ฉันเคยหวังว่าสักวันจะได้ยินเสียงนุ่มติดหวานนั่นเรียกว่าเบบี้อย่างอ่อนโยน
ฉันอยากได้รับรอยยิ้มอ่อนโยนจากลู่หานโอปป้า คนที่ฉันรัก
แต่มันก็เป็นไปไม่ได้..
.
.
.
‘ขอโทษน๊า มิลค์ วันนี้พี่สาวฉันกลับมาจากต่างประเทศฉันต้องไปรับน่ะT/\T’
“เฮ้อ เลยต้องกลับบ้านคนเดียวเลยสิ-3-”ฉันค่อยๆเดินอย่างไม่รีบร้อน สายตาก้มมองเท้าที่เดินไปเรื่อยเปื่อย และอยู่ๆก็มีลูกฟุตบอลกลิ้งมาหยุดตรงที่เท้าของฉัน
“ลู่หานโอปป้า!”ลู่หานโอปป้าในชุดนักฟุตบอลวิ่งมาทางฉันแล้วยิ้มหวาน
“น้องครับ เตะลูกฟุตบอลมาให้พี่หน่อย^^”ฉันทำตัวไม่ถูก มองลูกฟุตบอลที่อยู่ตรงเท้ากับลู่หานโอปป้าสลับกัน ก่อนจะง้างเท้าแล้วเตะลูกฟุตบอลไปเต็มแรง
พลั่ก!
“เฮ้ย!”เสียงตะโกนดังลั่นทั้งสนาม เมื่อลูกฟุตบอลที่ฉันเตะไปมันดั๊นลอยไปโดนหน้าหวานๆของลู่หานโอปป้าพอดีเป๊ะ!
“อะ เอ่อ ขอโทษค่ะT^T”รุ่นพี่ที่เล่นฟุตบอลอยู่หยุดเล่นแล้วมาดูอการของลู่หานโอปป้า อึ๋ย…ซวยแล้วไงมิลค์ ซุ่มซ่ามจริงๆT.T
“น้องชื่ออะไรครับ”มินซอกโอปป้า เพื่อนสนิทของลู่หานโอปป้าหันมาถามฉัน ใบหน้าเปื้อนยิ้มทำให้ฉันรู้สึกหายใจโล่งท้องขึ้นหน่อย
“มิลค์ค่ะ”
“เดี๋ยวพวกพี่จะแบกไอ้ลู่หานไปนั่งข้างสนาม แล้วพี่วานน้องให้ดูแลมันแปบนึงได้ไหม”
“ห๊ะ!? หนู?”ฉันชี้ที่ตัวเองอย่างงงๆ
“ใช่ นะ พี่วานหน่อยนะ*O*”มินซอกโอปป้าส่งสายตาอ้อนวอนมาให้ฉัน ฮรึก แล้วฉันจะปฏิเสธลงได้ยังไง ฉันจึงต้องพยักหน้ารับอย่างจำใจ
ไม่ใช่ว่าฉันรังเกียจลู่หานโอปป้าหรอกนะ แต่ถ้าฉันได้อยู่ใกล้พี่เขา แล้วฉันจะตัดใจจากพี่เขาได้ยังไงล่ะ…
ใบหน้าหวาน ดวงตาที่สุกใสราวกับตากวางบัดนี้ปิดสนิทอยู่ แก้มสีชมพูระเรื่อ ถึงแม้จะมีเลือดกำเดาที่ไหลลงมาอยู่ แต่ดูยังไงคนตรงหน้าของฉันก็ดูดีมากๆ
การที่ฉันได้มาดูแลลู่หานโอปป้านี่เป็นยิ่งกว่าฝัน ฉันยอมรับว่าระหว่างเดินกลับบ้านฉันมักจะมาทางที่ผ่านสนามฟุตบอลบ่อยๆเพื่อที่จะได้แอบมองลู่หานโอปป้า แต่ก็ไม่เคยที่จะได้คุยหรืออยู่ใกล้ชิดแบบนี้เลย
ยิ่งได้อยู่ใกล้ยิ่งห้ามใจที่จะรักยาก ฉันจึงเลือกที่จะทำเป็นไม่สนใจลู่หานโอปป้าซะ…
แต่สิ่งที่ได้คือมีผู้หญิงคนหนึ่งถูกลู่หานโอปป้าเรียกว่าเบบี้ เธอได้ความรักจากลู่หานโอปป้าไป..
หมับ!
ระหว่างที่ฉันกำลังเอาผ้าขนหนูซับเลือดกำเดาให้ลู่หานโอปป้าอยู่ จู่ๆก็มีมือหนึ่งมาจับมือของฉันไว้ ฉันตกใจมาก แต่ที่ตกใจไม่ใช่เพราะมีมือมาจับมือฉันแค่นั้น เพราะมือที่ว่านั่นมันคือมือของลู่หานโอปป้า!
“โอยย ทำไมมันมึนหัวอย่างนี้นะ@_@”
“อะ เอ่อ เจ็บมาก ไหมคะ?”ฉันพูดตะกุกตะกัก ให้ตายสิ ฉันไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนเลยนะ ฉันออกจะเป็นคนที่พูดมาก(เพื่อนบอกมา=_=) แถมยังค่อนข้างมั่นใจในตัวเอง แต่พอมาอยู่กับลู่หานโอปป้าฉันเปลี่ยนไปเป็นคนละคนเลยT////T
“มึนหัว มากกว่า”ลู่หานโอปป้าเอามืออีกข้างขยี้ตา ก่อนจะลืมตา แล้วเบนมาสบกับฉัน นัยน์ตาสุกใสราวกับตากวางจ้องมองฉันราวกับจะดึงดูดฉันลงไปอย่างไรอย่างนั้น รอยยิ้มกว้างที่สดใสนั่นอีก…หือ แต่เดี๋ยวก่อนนะ?
มืออีกข้างขยี้ตา?
แล้วมืออีกข้างที่ไม่ได้ขยี้ตาล่ะ
!!!
“ละ ลู่หานโอปป้า มะ มือ-///-”มืออีกข้างของลู่หานโอปป้าจับมือของฉันอยู่นั่นเอง! โอ๊ย…หน้าของฉันร้อนไปหมดแล้ววT///////////T
“อ้าว แหะๆ ขอโทษนะ^^”ลู่หานโอปป้ายิ้มแล้วปล่อยมือออก
“คะ ค่ะ”
“ขอบใจมากนะที่ช่วยดูแลฉัน^^”สนใจให้ดูแลไปตลอดชีวิตไหมคะ เอ๊ย! ม่ายช่ายยยT^T ขอบใจอะไรกันล่ะคะ แล้วก็อย่าทำน้ำเสียงหวานแบบนั้นสิ ฉันจะลอยแล้ว!T////////T
“ไม่ต้องขอบใจหรอกค่ะ หนู เป็นคนเตะลูกฟุตบอลไปโดนหน้าโอปป้าเองนี่นา”
“ไม่หรอก ให้เธอดูแลดีกว่า เธอรู้ไหม เมื่อวานซืนฉันก็เลือดกำเดาไหลแบบนี้แหละ แล้วพวกเพื่อนของฉันนะ ก็เอาผ้ามาอุดจมูกทั้งสองข้างของฉันแล้วไปเล่นบอลต่อ ทำเอาฉันเกือบแย่”ฉันหัวเราะกับท่าทางประกอบการเล่าของเขา แต่ก็ต้องหยุดหัวเราะเมื่อเสียงเล่าเงียบไป
ฉันมองไปที่ลู่หานโอปป้าก็เห็นลู่หานโอปป้ากำลังยิ้มกว้างจนตาเป็นสระอิ
หล่อมาก! ถึงแม้จะมีร่องรอยบ่งบอกอายุอยู่ก็เหอะ =.,=!
“เธอเนี่ยยิ้มน่ารักมากเลยนะ^____^”พูดจบก็ส่งยิ้มแอคแทคแล้วเอาเอามือมาลูบผมฉันเบาๆ
ฉ่า…
เหมือนเลือดทั้งร่างกายมารวมกันอยู่ที่ใบหน้าของฉัน เมื่อเอามือไปจับก็รู้สึกได้ว่ามันร้อนมาก
ลู่หานโอปป้ามองฉันแล้วอมยิ้มแบบเจ้าเล่ห์แปลกๆ อย่ายิ้มสิ ฉันเขินไปหมดแล้วนะ!T////////T
“จริงสิ เป็นการตอบแทนที่เธอดูแลฉัน วันนี้เรากลับบ้านด้วยกันมั้ย?^^”ลู่หานโอปป้าท่าทางจะไม่ยอมให้ฉันหยุดเขินง่ายๆ ก็ยิงประโยคแอคแทคมาให้ฉันอีกรอบ
“กะ กลับบ้านด้วยกัน!?”หัวใจฉันเต้นรัวซะจนฉันกลัวว่าลู่หานโอปป้าจะได้ยิน ฉันไม่เคยรู้สึกดีใจเท่านี้มาก่อนเลย!
“ใช่ กลับด้วยกันนะ!”ไอ้ประโยคกลับด้วยกันนะ แล้วยิ้มหวานๆนี่คืออะไร ตอบ!T////T
“คะ…”แต่ในขณะที่ฉันกำลังจะตอบตกลง เสียงโทรศัพท์ของลู่หานโอปป้าก็ดังขึ้นก่อน
ติ๊ดๆๆ
“เลิกแล้วเหรอเบบี้ คือว่า…”ฉันลุกขึ้นเดินออกมาทันทีที่ได้ยินคำว่าเบบี้ โดยไม่สนใจเสียงเรียกของลู่หานโอปป้า
จะอยู่ทำไมในเมื่อ’เบบี้’ของพี่เขาเรียกแล้วนี่
ยังไงลู่หานโอปป้าก็ต้องเลือกไปส่งเบบี้ของเขาอยู่แล้ว…
เจ็บชะมัดเลย…
เราไม่น่าไปยุ่งกับพี่เขาแต่แรกเลย…
ยิ่งได้คุย ยิ่งรัก ยิ่งรัก ยิ่งเจ็บ..
.
.
.
.
ฉันค่อยๆเดินมาแล้วล้มตัวลงนั่งบนเก้าอี้รอรถโดยสารประจำทางราวกับคนหมดแรง ไม่ได้เหนื่อยกาย แต่มันเหนื่อยใจ…
ฉันก้มหน้ามองพื้นไม่สนใจคนเดินผ่านไปผ่านมา ในสมองก็คิดนู่นนี่ไม่ให้ตัวเองต้องไปคิดถึงเรื่องของลู่หานโอปป้าอีก เพราะแค่นี้น้ำตาก็จะไหลลงมาให้ได้อยู่แล้ว…
ตึก.
รองเท้าฟุตบอลคุ้นตามาหยุดอยู่ตรงหน้าฉัน…
ชุดฟุตบอลที่คุ้นตา ที่ฉันแอบมองหาอยู่บ่อยๆ…
รูปร่างโปร่ง…
ใบหน้าหวานที่ประดับด้วยรอยยิ้มหวานที่ฉันหลงรัก…
เสี่ยวลู่หานคนที่ฉันหลงรัก ยืนอยู่ตรงหน้าฉัน…
“ละ ลู่หานโอปป้า..”ฉันเงยหน้ามองเขาแล้วเบือนหน้าหนี เพื่อไม่ให้น้ำตาไหลลงมา
“ทำไมเธอถึงหนีฉันออกมาอย่างนี้ล่ะ”
“…”ฉันเลือกที่จะเงียบแทนการตอบใดๆ
“เธอไม่อยากกลับพร้อมฉันเหรอ?”อยากสิคะ อยากมาก..
“…”แต่ฉันพูดออกไปไม่ได้
“เธอรังเกียจฉันเหรอ?”ไม่เลย ฉันรักโอปป้าต่างหาก…
“…”รักแล้วยังไง ในเมื่อเขามีเบบี้อยู่แล้วนี่
บอกไม่ได้หรอก…
“หึ…แต่ว่าฉันรักเธอนะ..”ลู่หานโอปป้าแค่นยิ้ม แววตาของเขาดูเศร้าเหลือเกิน แต่…อะไรนะ!
!!!!
.
.
.
.
.
.
“ฮิๆ”ฉันมองคนที่นั่งขำอยู่คนเดียวบนโซฟาโดยไม่กลัวว่าร่องรอยแห่งอายุอานามจะโผล่ออกมาเลย น่าหมั่นไส้จริงๆ=*=
“โอปป้าหัวเราะอะไรอะ?”ฉันเอื้อมมือไปหยิกแก้มของคนร่างโปร่งจนต้องร้องโอ๊ย
“พี่นึกถึงตอนสมัยก่อนที่เรานึกว่าเบบี้คือแฟนของพี่อะ ฮ่าๆ”
“ห๊า! ลืมไปเลยนะ เรื่องแบบนั้นน่ะ! =/////=”
อย่างที่ได้ยินน่ะค่ะ ฉันในสมัยก่อนดันไปนึกว่าเบบี้คือแฟนของลู่หานโอปป้า ฉันจะเล่าสรุปเรื่องให้ฟังนะ คือเบบี้ที่ลู่หานโอปป้าไปรับไปส่งคือลูกพี่ลูกน้องของลู่หานโอปป้า แล้วที่เรียกว่าเบบี้เพราะเธอคนนั้นชื่อเบบี้จริงๆ เหตุผลที่ลู่หานโอปป้าต้องไปรับไปส่งเพราะว่ามินซอกโอปป้ากำลังตามจีบเบบี้อยู่ ลู่หานโอปป้าเป็นคนที่ค่อนข้างจะหวงน้อง จึงไปรับไปส่งกันท่าไว้ แต่ตอนนี้ทั้งสองคนนั้นก็คบกันเรียบร้อยแล้ว
พูดถึงตรงนี้แล้วแอบอาย..ฉันหน้าแตกหมอไม่รับเย็บเลยง่ะ!T^T
ส่วนฉันกับลู่หานโอปป้าก็คบกันมาได้หนึ่งปีแล้วตั้งแต่วันนั้นที่ลู่หานโอปป้าบอกรักฉัน ฉันก็ได้รู้ว่าลู่หานโอปป้าก็แอบมองฉันมานานเหมือนกัน
“ก็โอปป้าเคยบอกว่าถ้ามีแฟนจะเรียกชื่อแฟนว่าเบบี้นี่นา=///=”ลู่หานโอปป้ามองฉันอย่างเอ็นดูแล้วเอื้อมมือมาหยิกแก้มของฉันคืน
“นั่นพี่พูดตามสคริปต์ของรายการหรอก”
“บู่-3-”ฉันยู่ปากใส่อย่างงอนๆที่อยู่ๆพี่เขาก็ขุดเรื่องน่าอายสมัยก่อนที่แสนจะน่าอายมาพูดT////T
“โอ๋ๆ อย่างอนนะครับ”
“ชิ”ไม่สนหรอกนะ รอยยิ้มหวานๆเสียงอ่อนโยนนั่นนะ!
“อดีตไม่ต้องสนใจ แต่ปัจจุบันจนถึงอนาคตแฟนของพี่ชื่อมิลค์อา คนเดียวนะครับ J”ลู่หานโอปป้ารวบตัวของฉันไปกอด ฉันมุดหน้าลงบนอกแกร่งด้วยความขวยเขิน ลู่หานโอปป้าเห็นอย่างนั้นก็ไม่รอให้ฉันหายเขินอีกตามเคย เขาเอ่ยประโยคด้วยน้ำเสียงหวานละมุน
“รักมิลค์นะครับJ”
“อื้ม~ รักเหมือนกันนะ”
Happy Ending.
ความคิดเห็น