คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Kai x Iyul (คุณKA-iPoPo)
Kai x Iyul
“จากนี้ไปขอเชิญประธานนักเรียนขึ้นมากล่าวทักทายนักเรียนทุกคนหน่อยครับ”เสียงปรบมือปนเปไปกับเสียงกรี๊ดเบาๆ เมื่อรุ่นพี่คนหนึ่งผายมือไปยังร่างสูง ร่างสูงโปรยยิ้มแล้วโค้งเล็กน้อย
“สวัสดีวันเปิดเทอมวันแรกครับ…”เพียงแค่เสียงทุ้มพูดแค่นั้น เสียงกรี๊ดก็ดังกระหึ่มไปทั่วบริเวณ ทำเอาหูฉันอื้อไปหมด
“โอ๊ยยย กรี๊ดกันอยู่นั่นแหละ”เพื่อนสนิทของฉันบ่นเบาๆ
“ก็ไคโอปป้าหล่อนี่”ฉันมองร่างสูง ใบหน้าหล่อคมคาย ผิวสีแทน ผมสีน้ำตาลเข้ม ที่มีรอยยิ้มมากเสน่ห์นั้นด้วยแววตาเพ้อฝัน เสียงทุ้มๆของเขาทำให้ใจของใครต่อใครละลายลงได้ง่ายๆ อีกทั้งเขายังอยู่ในกลุ่มไอดอลที่ชื่อดังในตอนนี้EXOด้วย!
“ขอให้ทุกคนมีความสุขกับวันเปิดเทอมวันแรกนะครับ!^^”เสียงกรี๊ดดังขึ้นอีกก่อนที่จะเงียบลงไปเหลือเพียงแต่เสียงซุบซิบที่ส่วนใหญ่จะเกี่ยวกับความหล่อของไคโอปป้าซะมากกว่า
เฮ้อ…ก็เขาหล่อจริงๆนี่นะ
ติ๊ดๆ
เสียงข้อความดังขึ้น ฉันรีบยิ้มโทรศัพท์ออกมาเปิดดู ทันทีที่ได้เห็นข้อความ หน้าของฉันก็เห่อร้อนไปหมด
To : I-Yulll
‘ยืนเข้าแถวร้อนไหมครับ J?’
Form : Kim-K
ฉันอมยิ้มจนแก้มแทบปริแล้วพิมพ์ข้อความตอบไปทันที
To : Kim-K
‘ร้อนมาก L’
Form : I-Yulll
ฉันเก็บโทรศัพท์ลงในกระเป๋ากระโปรง แต่ก็ยังไม่หยุดยิ้มจนมิกิเพื่อนสนิทของฉันเอ่ยแซว
“ฮั่นแน่ หนุ่มคนไหนส่งข้อความมารึไง หน้าแดงใหญ่เลยนะ กิ้วๆ><”
“ไม่ได้หน้าแดงซะหน่อย ฉันร้อนต่างหาก=3=”ฉันเฉไฉไปเรื่อยเปื่อย แล้วหันหน้าหลบสายตารู้ทันของมิกิไปมองครูลีทึกพูดแทน
ตั้งแต่เดือนที่แล้ว จู่ๆก็มีข้อความจากคนที่ใช้ชื่อ Kim.K ส่งมาหาฉัน ฉันก็ไม่ได้แปลกใจด้วยความที่ฉันเป็นคนที่ค่อนข้างจะฮอต ฉันไม่ได้หลงตัวเองเลยนะ ก็ฉันน่ะตัวเล็ก ตากลมโต ผิวก็ขาว ผมยาวสีช็อกโกแลต พี่ชายของฉันยังชอบบอกเลยว่าฉันเหมือนตุ๊กตา เอ่อ เข้าเรื่องต่อนะ แล้วฉันก็ส่งข้อความตอบกลับไป แล้วเขาก็ส่งมาเรื่อยๆ ฉันรู้สึกว่าคุยกับเขาแล้วสนุกดี เราจึงคุยกันเรื่อยๆจนเป็นเดือนแล้ว จนตอนนี้เราสนิทกันมาก แต่ฉันก็ยังไม่รู้อยู่ดีว่าเขาคือใคร..
“จ้าๆ แต่ช่วงนี้ฉันเห็นเธอมีความสุขที่ได้คุยกับชายแปลกหน้าคนนั้นจังเลยนะ ถามจริง..ชอบเขาแล้วสิ =w=”
“จะ จะบ้าเหรอ!=/////=”มิกิอมยิ้มขำ ให้ทายว่าตอนนี้หน้าของฉันต้องแดงมากแน่ๆ โอยย>////<
“ฮั่นแน่ๆ เขินใหญ่เชียวนะ แบบนี้เขาเรียกว่าซึนรู้ป่ะ”มิกิยิ้มล้อๆแต่พอเห็นฉันทำหน้ายู่ เธอก็เลยหยุดยิ้ม
“ชิ งอนแล้ว :P”
“โอ๋ๆ อย่างอนเลยนะ เดี๋ยวฉันจะเลี้ยงพาเฟ่ต์เย็นนี้เอง”มิกิมักจะชอบง้อฉันด้วยของกินเสมอๆ เธอฉลาดมากเพราะรู้ว่ามันมักจะได้ผล=w=
“โอเค หายงอนละ ฮ่าๆๆ^O^”มิกิยู่หน้า เพราะเสียรู้ให้ฉันอีกแล้ว แต่ฉันก็ไม่สนเพราะจะได้กินของฟรี ฮ่าๆๆ
.
.
.
.
To : I-Yulll
“เที่ยงแล้ว ไปหาอะไรทานด้วยนะ J”
From : Kim-K
To: Kim-K
“กำลังจะลงไปครับผม=w=\”
From : I-Yulll
เมื่อถึงตอนพักเที่ยง ฉันกับมิกิก็ลงไปทานเข้ากันตามปกติ แต่ระหว่างทางฉันก็เจอกับกลุ่มหนุ่มสุดฮอตของโรงเรียน มีตำแหน่งเป็นถึงกลุ่มไอดอลชื่อดัง ซึ่งกำลังนั่งคุยกันอย่างสนุกสนานโดยไม่สนใจสายตาของคนมากมายที่มองจ้อง
“อ้าว! ไอยูล!”รุ่นพี่แบคฮยอนเรียกฉันเอาไว้ ก่อนที่ฉันจะเดินผ่านไป ฉันวิ่งตรงไปที่แบคฮยอนโอปป้าแล้วเอ่ยทักทาย
“สวัสดีค่ะแบคฮยอนโอปป้า^__^”พี่เขายิ้มตอบ ก่อนที่เขาจะมองเลยฉันไปทางด้านหลัง ฉันมองตามพี่เขาไปแต่ก็โดนมือใหญ่ๆปิดตาเอาไว้
“เอามือออกไปเลยนะ! พี่ชานยอลล่ะสิ!”ฉันดึงมือนั้นออกก่อนจะพบกับใบหน้าที่คุ้นเคยมาถึง 17 ปีของพี่ชายแท้ๆของฉัน พี่ชานยอล
“หมั่นไส้!”พี่ชานยอลดึงมือของเขาออก แล้ววางแหมะลงบนหัวของฉันแล้วขยี้จนผมฉันยุ่ง
“หมั่นไส้อะไร พี่ชานยอลอะ! ผมไอยูลยุ่งหมดแล้วนะ! L”
“หมั่นไส้ที่พี่ชายแท้ๆยืนอยู่ตรงหน้าแท้ๆยังวิ่งไปทักผู้ชายคนอื่น ยัยน้องไม่รักดี!”พี่ชานยอลดีดหน้าผากฉันดังแป๊ะ โอ๊ยย เจ็บT^T
“โอ๊ยยย ก็พี่แบคฮยอนเขาไม่แกล้งหนูแบบพี่นี่! :P”
“หนอยยย”
“ไอยูลมานั่งกินข้าวกับพวกพี่ไหม?”ฉันหันไปมองตามเสียง เป็นพี่เลย์นั่นเองที่ทักฉัน ฉันส่ายหน้าเบาๆ
“ไม่เป็นไรค่ะ หนูไปกินกับมิกิดีกว่า”
“ว้า! อย่างนี้ก็เสียดายแทนไอ้ไคแย่ ที่ตอนนี้มันไปซื้อน้ำอยู่”พี่ซิ่วหมินบ่นกับพี่ลู่หานสองคน แล้วก็หัวเราะคิกคักกันอยู่สองคน
“คะ?”
“อ้อ เปล่าๆ ฮิๆ^^”พี่ลู่หานหันมาโบกไม้โบกมือเป็นเชิงว่าอย่าสนใจเลย
“ไอยูลลลล ไปกินข้าวกันเหอะ หิวแล้วอะ=3=”ก่อนที่ฉันจะได้ถามอะไรต่อมิกิก็มากระตุกชายเสื้อฉันแล้วทำตาปริบๆ
“นี่ก็อะไรๆก็กิน ระวังอ้วนนะ เตี้ย!”พี่ชานยอลขยี้ผมของมิกิจนผมสีดำนั้นยุ่งไปหมด มิกิโวยวายจะดึงผมพี่ชานยอลบ้าง แต่ด้วยความที่พี่ชานยอลสูงกว่า (ไม่บอกว่ามิกิเตี้ยอะนะ เพราะฉันกับมิกิตัวพอๆกัน :P) มิกิจึงยืดไปไม่ถึง สร้างเสียงหัวเราะให้พี่ชานยอลเป็นอย่างมาก
“ฮึ่ยยย ไอยูลไปกินข้าวกัน!”มิกิลากฉัน ย้ำว่าลาก!ออกมาจากกลุ่มรุ่นพี่ ประจวบเหมาะกับที่ไคโอปป้าเดินมาถึงกลุ่มรุ่นพี่พอดี และมีอยู่ช่วงหนึ่งที่เราสบตากันพอดี แต่ฉันเป็นฝ่ายเบือนหน้าหนีเขาออกมา เพราะถ้าจ้องอยู่อย่างนั้นเขาต้องเห็นหน้าแดงๆของฉันแน่ๆ อีกทั้งใจของฉันมันก็จะเต้นแรงกว่าเดิมน่ะสิ
ฉันไม่ชอบอยู่ใกล้พี่เขาเพราะว่าเวลาที่ฉันอยู่กับพี่เขาฉันจะไม่เป็นตัวของตัวเองเลย แถมยังใจเต้นแรงบ่อยๆอีกต่างหาก L
ฉันรู้นะ ว่าความรู้สึกนี้คือรัก แต่…ฉันก็รู้สึกว่าฉันก็รักชายปริศนาที่ฉันคุยด้วยพอๆกัน
แต่พี่เขาก็คงไม่ชอบฉันหรอก…
.
.
.
.
To : I-Yulll
“เลิกเรียนรึยังครับ ผมอีกนานกว่าจะเลิกแหน่ะ L”
From : Kim-K
To : Kim-K
“เลิกแล้ว เดี๋ยวไปกินพาเฟ่ต์กับเพื่อนด้วยย :P”
From : I-Yulll
To : I-Yulll
“ใจร้ายจัง กินทิ้งผมเหรอ L”
From : Kim-K
To : Kim-K
“โอ๋ๆ จะกินเผื่อละกันนะ อิๆ”
From : I-Yulll
“เฮ้อออ พาเฟ่ต์อร่อยเป็นบ้าเลย^3^”ฉันลูบท้องที่ตอนนี้คงมีพาเฟ่ต์โยเกิร์ตนอนกลิ้งอยู่เบาๆ
“แล้วจะกลับเลยไหม?”มิกิถาม ฉันพยักหน้าเบาๆแล้ว ล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าเพื่อหยิบโทรศัพท์มาโทรหาอัปป้าให้มารับ แต่…
“มิกิ ฉันลืมสมุดฟิสิกส์ไว้ที่โรงเรียนอะT^T”ฉันเบะปากจะร้องไห้ พรุ่งนี้ก็ต้องส่งแล้ว ส่งก่อนเข้าแถวด้วย ถ้าไปทำพรุ่งนี้ต้องไม่ทันแน่!
“ฉันไปส่งเธอที่โรงเรียนไหม หกโมงอยู่เลย”ฉันพยักหน้ารัวๆกับข้อเสนอนั้น แต่จู่ๆเสียงโทรศัพท์ของมิกิก็ดังขึ้น มิกิรับโทรศัพท์สักพักก็หันมามองหน้าฉันอย่างรู้สึกผิด
“แหะๆ ไอยูล ฉันคงไปส่งเธอไม่ได้แล้วล่ะ วันนี้มีแขกมาที่บ้านอะ ฉันต้องรีบกลับ”
“ไม่เป็นไร ฉันไปเอาเองก็ได้ หกโมงอยู่เลย”มิกิขอโทษฉันซ้ำแล้วซ้ำเล่าก่อนจะเดินออกไปจากร้านอย่างเร่งรีบโดยไม่ลืมจ่ายเงินค่าพาเฟ่ต์ด้วย ฉันจึงต้องไปโรงเรียนคนเดียว
To : T-Yulll
“กลับถึงบ้านหรือยัง?”
From : Kim-K
To : Kim-K
“ยังเลย ต้องกลับไปเอาสมุดที่โรงเรียน TT”
From : I-Yulll
เมื่อฉันได้สมุดแล้วฉันก็รีบวิ่งออกโรงเรียนทันทีเพราะฝนเริ่มตกแล้ว แต่เมื่อฉันลงมาถึงบันไดข้างล่าง ฝนก็ตกหนักลงมาอย่างแรงจนฉันมองไม่เห็นทางจึงต้องติดแหง็กอยู่ที่นั่น
งื้อ หนาวอะT^T
ฝึบ!
จู่ๆก็มีเสื้อคลุมของใครบางคนมาคลุมตัวฉัน ฉันรู้สึกถึงความอบอุ่นที่แผ่ซ่านเข้ามา คาดว่าเจ้าของเสื้อคงจะเพิ่งถอดออกเมื่อกี้และสวมให้ฉัน ว่าแต่คือใครกันล่ะ?
“ไคโอปป้า!”
“เย็นแล้วทำไมยังไม่กลับ=_=”ฉันยืนตะลึงเมื่อได้เห็นไคโอปป้าในระยะประชิด เพราะเราไม่เคยอยู่ใกล้กันขนาดนี้มาก่อนเลย ใจของฉันก็เต้นแรงมากซะจนฉันกลัวว่าไคโอปป้าจะได้ยิน
“ก็ฝนมันตก…”ฉันตอบเสียงอ่อย พี่เขามองออกไปข้างนอกแล้วกางร่มสีเทาออกก่อนจะดึงฉันเข้าไปในร่มด้วย
“เดี๋ยวฉันไปส่งเอง ถ้าอยู่อย่างนี้คงอีกนานแน่”
“คะ ค่ะ”ฉันจึงต้องจำใจไปกับเขาทั้งๆที่กลัวว่าเขาจะได้ยินเสียงหัวใจของตัวเองแทบตาย หน้าก็เห่อร้อนแข่งกับอากาศภายนอกที่เย็นเฉียบ
“…”
“…”
“เอ่อ/เอ่อ”เราทั้งสองพูดขึ้นมาพร้อมกัน ทำให้เราต้องหันมามองหน้ากันก่อนจะหัวเราะออกมาพร้อมกัน ฉันมองใบหน้าของเขายามหัวเราะ เขาช่างดูดีเหลือเกิน…
“เธอพูดก่อนเลย”ไคโอปป้ายิ้มน้อยๆ
“เอ่อ ทำไมโอปป้าถึงกลับเย็นล่ะคะ พี่ชายหนูกลับตั้งแต่ห้าโมงครึ่งแล้วนี่”
“มีงานต้องสะสางนิดหน่อยนะ”ฉันร้องอ๋อในใจ ก็ไรโอปป้าเป็นถึงประธานนักเรียนนี่นะ ส่วนพี่ฉันเป็นประธานฝ่ายสุขภาพและกีฬา
“แล้วเธอล่ะ ทำไมกลับเย็น”
“ฉันมาเอาสมุดน่ะค่ะ”
“ขี้ลืม”
“โอปป้าอะ! =3=”ไคโอปป้าหัวเราะกับท่าทางของฉันแล้วก็ง้อฉันด้วยอมยิ้ม ฉันหัวเราะกับความเด็กของเขา แล้วเราสองคนก็คุยกันไปตลอดทาง จนถึงบ้านของฉัน..
“อ้าว ไอ้ไค”พี่ชานยอลที่มาเปิดประตูให้ผงะเล็กน้อย ก่อนจะยิ้มเจ้าเล่ห์แล้วดึงฉันเข้าไปในบ้านก่อนจะไล่ฉันไปอาบน้ำ ฉันเบ้ปากก่อนจะเดินไปที่ห้อง แต่ก็หันกลับมาเพราะลืมขอบคุณไคโอปป้า แต่ฉันก็ดันไปได้ยินบทสนทนาของพี่ชานยอลกับไคโอปป้าเข้า
“มิน่าล่ะ ซูโฮถึงบอกว่าอยู่ๆมึงก็อยู่ทำงานจนถึงหกโมงครึ่ง ทั้งๆที่ปกติกลับหกโมง”พี่ชานยอลเอ่ย
“มึงก็รู้ว่าทำไม”ไคโอปป้าตอบแบบสบายๆ พวกเขาพูดถึงเรื่องอะไรกันน่ะ?
“ถ้ามึงทำน้องกูเสียใจมึงตายแน่”พี่ชานยอลชี้หน้าคาดโทษ
“ไม่มีวันนั้นหรอก^^”ใจของฉันเต้นแรงเมื่อได้ยินประโยคนั้น หมายความว่ายังไงเนี่ย ฉันงงไปหมดแล้วนะ@////@
“แล้วน้องกูรู้หรือยังว่าคนที่มันคุยด้วยทุกคนคือมึง”
….
เหมือนโลกทั้งโลกของฉันจะหยุดไปเพราะได้ยินประโยคประโยคเดียว คำพูดนั้นของพี่ชายมันกรอกลับไปกลับมาในหัวของฉันเรื่อยๆ
Kim-K ก็คือไคโอปป้างั้นเหรอ…
อยู่ๆใจของฉันก็เต้นรัวราวกับมันกำลังดีใจ ทั้งที่ในสมองของฉันมันกลับสับสน…
แล้วที่แท้จริงฉันรักใคร?
Kim-K ที่แสนดี หรือไคโอปป้าที่อ่อนโยน
.
.
.
To : Kim-K
“พรุ่งนี้มาเจอฉันที่สวนหลังโรงเรียนตอนเช้าหน่อยสิ”
From : I-Yulll
To : I-Yulll
“ทำไมเหรอ?”
From : Kim-K
To : Kim-K
“ฉันอยากเจอนาย…”
From : I-Yulll
To : I-Yulll
“ได้สิ”
From : Kim-K
ฉันยืนอยู่ที่สวนหลังโรงเรียนอยู่นานด้วยความตื่นเต้น แล้วคนที่ฉันรอก็มาถึง ฉันหันไปประจันหน้ากับเขาที่สีหน้าไม่สู้ดีนักแล้วยิ้มให้
“ดีใจที่พบกันค่ะKim-K ไม่สิ…ไคโอปป้า^^”
“ธะ เธอรู้!?”ไคโอปป้าตกใจจนหน้าซีด ในแววตาของพี่เขามีความกังวลซ่อนอยู่
“ค่ะ…หนูได้ยินที่พี่คุยกับพี่ชานยอลเมื่อวาน^^”
“แล้วเธอ…โกรธไหม?”
“หนูจะโกรธไปทำไมล่ะคะ…ในเมื่อ…”
.
.
“หนูรักพี่ หนูรักทั้งKim-K ทั้งไคโอปป้า หนูรักมากๆ”ไคโอปป้าเบิกตากว้างอย่างตกใจ แก้มของเขาขึ้นสีแดงระเรื่อ ก่อนที่เขาจะยิ้มกว้าง โอย…เขายิ้มดูดีเกินไปแล้วนะ-////-
“พี่ก็รักเธอ รักมาตั้งนาน!^^”ไคโอปป้ารวบตัวฉันไปกอดแน่น แล้วเอ่ยด้วยเสียงทุ้มนุ่มซึ่งเป็นเอกลักษณ์ของเขา เมื่อได้ยินดังนั้นฉันก็มุดหน้าลงที่อกแกร่งด้วยความขวยเขิน
ฉันลืมไปเลย มัวแต่ไปคิดว่าที่แท้จริงแล้วฉันชอบใครกันแน่ จนมารู้ว่าฉันรักเขาทั้งสองคน ไม่ว่าจะเป็น Kim-K หรือไคโอปป้า แล้วที่สำคัญเขาก็คือคิมไคผู้ชายคนนี้คนเดียวนั่นเอง…
แถม
“ไอ้เจ้าบ้านั่นจะกอดน้องสาวฉันนานไปแล้วนะเฟ้ย”ร่างสูงโย่งที่ซ่อนอยู่ในพุ่มไม้แทบจะพุ่งเข้าไปบีบคอเพื่อนสนิทตัวดำแต่ติดที่ว่าเพื่อนอีกสิบเอ็ดชีวิตดึงตัวเขาไว้อยู่
“ใจเย็นๆน่าไอ้ชาน ดูน้องสาวแกสิ มีความสุขจะตาย”คริสกล่าวแล้วโบ้ยหน้าไปทางทั้งสองคนที่กอดกันอยู่ ยิ่งทำให้ชานยอลหงุดหงิด เพราะไม่เคยมีผู้ชายคนไหนที่ได้กอดเธอแบบนี้นอกจากเขากับพ่อ!
“คนรักกันต้องสนับสนุนสิ ไปขัดขวางมันบาปนะ”มิกิที่มาแอบดูด้วยกล่าวแซะ ชานยอลหันมามองหน้าเพื่อนสนิทของน้องสาวแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์ ก่อนจะเอ่ยคำพูดที่ทำให้มิกิหน้าแดงแปร๊ด
“งั้นเธอก็ตกลงคบกับฉันสิ จะได้ไม่บาปไงJ”
Happy Ending.
ขอโทษที่อัพช้าน๊าาา ใกล้สอบแล้วเลยต้องเคลียร์งาน แก้สอบTT พรุ่งนี้ก็จะสอบแล้ว ถ้าสอบเสร็จแล้วจะมาอัพบ่อยขึ้น ขอโทษด้วยน๊าาT/\T แล้วไรต์ก็รบกวนโหวตโพลด้วยน๊าาา
ความคิดเห็น