คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Sehun x Fai (คุณ Love exo bf) + special
คำเตือน กรุณาทำใจก่อนอ่าน อย่าคาดหวังกับไรเตอร์ให้มากนะ และไม่รับรองเท้าทุกกรณี
Sehun x Fai
ยิ่งสนิทกันมากเท่าไหร่ ยิ่งต้องเตือนตัวเองว่า…รักไม่ได้
“친구”
ความรักไม่ได้จบด้วยความสุขเสมอไป
มันมีทั้งสุขและเศร้าสลับกันไป
แต่อย่างน้อยมันก็เคยทำให้เรามีความสุขมาก
แม้จะเป็นเพียงช่วงเวลาหนึ่ง ไม่ตลอดไปก็ตาม…
“ฝ้าย!เหม่ออะไรอยู่”ฉันหลุดออกจากภวังค์เมื่อมีมือมือหนึ่งมาวางบนไหล่ ฉันมองตามเจ้าของมือไปก็เจอร่างสูงโปร่งและใบหน้าหล่อเหลาของเพื่อนสนิท เซฮุน
“นิดหน่อย”
“เดี๋ยวนี้มีหม่งมีเหม่อ คิดถึงใครอยู่ล่ะสิ”
“ทั้งวันฉันก็อยู่กับพวกนาย แล้วจะให้ฉันไปเจอใครอีกเล่า= =”เซฮุนหัวเราะกับคำตอบของฉัน ก่อนจะดึงตัวฉันให้ลุกขึ้นแล้วกอดคอด้วยความสนิทสนม
“อ่ะๆ เดี๋ยวว่างๆจะพาไปหาผู้ชายให้นะเตี้ยนะ”ฉันตวัดตาเขียวปั๊ดไปให้เซฮุนที่กอดคอฉันอย่างร่าเริง
“ไม่ได้เตี้ยโว้ย พวกนายแหละที่สูงเกินมนุษย์มนา”ไอ้โย่งเซฮุนหัวเราะชอบใจกับคำตอบของฉัน ชิ น่าหมั่นไส้จริงๆ
“วิ้ว คู่สามีภรรยามากันแล้วโว้ย”ชานยอล ไอ้โย่งอีกคนเริ่มส่งเสียงล้อเลียนฉันกับเซฮุนทันทีเมื่อเราสองคนเดินมาถึงห้องโดยที่ยังกอดคอกันอยู่
“หนวกหูน่าไอ้หูกาง”ฉันผละออกจากเซฮุนแล้ววิ่งไล่เตะไอ้โย่งชานยอลทันที แต่มันก็วิ่งหนี และด้วยช่วงขาที่ยาวกว่าทำให้ฉันตามมันไม่ทัน
ฉันไม่ได้ขาสั้นนะ แค่ไอ้ชานยอลมันขายาวกว่าเท่านั้นแหละ!
“ฮ่าๆ ขาก็สั้น ไปวิ่งไล่ไอ้ชานยอลทำไม เหนื่อยเปล่าน่าเตี้ย”เซฮุนเดินมาพัดให้ฉันที่นั่งหมดแรงอยู่ เกือบจะซึ้งแล้วนะ ถ้าประโยคนั่นไม่ได้แปลรวมๆว่าฉันเตี้ยน่ะ=3=
“หนวกหูน่า แล้วทำไมนายไม่ไปช่วยฉันไล่ไอ้ชานยอลฮะ มันล้อเรานะ!”
“ช่างมันเถอะ^^”รอยยิ้มที่ดูไม่รู้สึกรู้สานั้นทำให้ฉันเผลอคิดเข้าข้างตัวเองอยู่ช่วงหนึ่ง
ว่าเซฮุนก็คงจะชอบฉัน เหมือนกับที่ฉันชอบเซฮุน…
ใช่…
ฉันแอบชอบเซฮุนเพื่อนสนิทคนนี้
แอบชอบมานานหลายปีแล้วด้วย
.
.
.
“เซฮุนน อยากกินหมูทอดอะ”ฉันมองหมูทอดในจานของเซฮุนอย่างหิวกระหาย ก่อนจะลอบกลืนน้ำลายดังเอื๊อด น่ากินอะ>.,<
“ตลอดเลยๆ”เซฮุนบ่นงึมงำๆแต่ก็ยังตักหมูทอดในจานแบ่งมาให้ฉันอยู่ดี ฮิๆ เสร็จเรา=w=
เพราะเซฮุนใจดี ฉันจึงชอบเซฮุน…
“เป็นอะไรหน้าซีดๆ”เซฮุนเอามือเรียวมาวางบนหน้าผากของฉันเพื่อวัดไข้
“….”
“เฮ้ย ตัวร้อนจี๋เลย ไปห้องพยาบาลเดี๋ยวนี้”
เซฮุนเอาใจใส่และเป็นห่วงฉันเสมอ ฉันจึงชอบเซฮุน
“พี่ฝ้ายครับ นี่ชาเขียวปั่นครับ><”ฉันรับชาเขียวปั่นจากรุ่นน้องในชมรมมาอย่างเก้ๆกังๆ ก่อนจะยิ้มแห้งตอบไป
“ขอบใจนะ”
“ครับ”เขายิ้มรับก่อนจะวิ่งออกไปอย่างเขินๆ
“อ๊ะ!”เซฮุนแย่งชาเขียวปั่นไปจากมือของฉันแล้วดื่มทันที ฉันทำท่าจะโวยวายใส่ แต่ก็ต้องเงียบเมื่อเซฮุนยื่นแก้วโกโก้เย็นมาให้แทน ฉันรับแล้วดื่มอย่างเงียบๆ แต่ก็อดที่จะเขินไม่ได้ในเมื่อ
เซฮุนรู้ว่าฉันชอบอะไรไม่ชอบอะไร…
เพราะเซฮุนรู้จักฉันดี ฉันจึงชอบเขา
แต่สิ่งสำคัญที่ทำให้ฉันชอบเซฮุนคือรอยยิ้มของเขา…
“นี่ นักเรียนใหม่!”เสียงทุ้มๆดังขึ้นข้างๆฉัน เมื่อหันไปมองตามเสียงก็พบกับผู้ชายรูปร่างสูงโปร่งกำลังส่งรอยยิ้มมาให้ฉัน
“ไปกินข้าวกันไหม^^”เพียงแค่ประโยคสั้นๆและรอยยิ้มนิดๆของคนตรงหน้าก็ทำให้ใจของฉันเต้นรัว มุมปากเผลอยกยิ้มตามไปเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ตัว
ฉันตกหลุมรักรอยยิ้มนั่นเต็มเปา
ไม่สิ ฉันไม่ได้ชอบเซฮุน แต่ฉันรักเลยต่างหาก
แต่ว่าสิ่งที่ฉันได้รับจากเซฮุนทั้งหมด ผู้หญิงคนนั้นก็ได้รับ และในบางทีผู้หญิงคนนั้นก็ได้อาจมากกว่าฉัน…
“ฝ้าย กลับบ้านยังไง?”เสียงทุ้มที่คุ้นเคยทำให้ฉันต้องรีบหันกลับไปอย่างรวดเร็ว แต่ภาพที่ฉันพบไม่ใช่แค่ผู้ชายตัวสูงโย่งที่เป็นเพื่อนสนิทฉันเท่านั้น
“อะ อ้าว มิรัน สวัสดี^^;”ฉันยิ้มเจื่อนๆไปให้หญิงสาวตัวเล็กที่ยืนอยู่ข้างเซฮุนเธอเป็นแฟนของเซฮุน…
“สวัสดี ไม่ได้เจอกันตั้งนานแหน่ะ><”มิรันยิ้มแก้มปริ เธอเอ่ยทักทายฉันอย่างเป็นธรรมชาติโดยไร้ซึ่งการเสแสร้ง อย่ายิ้มแบบนั้นสิ…ฉันอิจฉาเธอไม่ลงนะ
“สรุปเตี้ยกลับยังไง”เซฮุนดันหัวของมิรันให้มาซบอกตัวเอง มิรันยู่หน้าก่อนจะทุบอกของเซฮุนอย่างแรง
“ไปว่าฝ้ายอย่างนั้นได้ยังไง นายแหละสูงเกินมนุษย์มนา เนอะ ฝ้าย”มิรันหันมาถามฉัน ฉันสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะพยักหน้าเห็นด้วยและแปรฝันเข้าข้างมิรันทันที
“ใช่ๆ นายอะโย่ง”
“โหย ได้ทีรุมเลยนะกลุ่มเตี้ย”ใบหน้าหล่อยู่ปาก คิดว่าน่ารักเหรอ! เออก็น่ารัก!=3=
“ฝ้าย เดี๋ยวเราจะไปกินไอศครีมกัน ไปด้วยกันไหม?”เป็นมิรันที่เป็นฝ่ายชวนฉัน ฉันยิ้มเจื่อนๆแล้วส่ายหน้าเบาๆ
จะให้ฉันไปดูพวกเธอสวีทกันน่ะเหรอ?
“ไม่ล่ะ ฉันว่าใครบางคนแถวนี้คงไม่อยากให้ฉันไปเป็นก.ข.ค.หรอก :P”ฉันเหล่ตามองเซฮุนที่ส่งสายตาเขียวปั๊ดมาให้ แบร่ :P แล้วหันหลังเดินออกมาจากตรงนั้นทันที
.
.
.
คืนนี้ฉันก็เล่นเฟสบุ๊คตามปกติ ฉันเลื่อนไปเรื่อยๆจนไปสะดุดอยู่ที่ภาพภาพหนึ่ง
ผู้ชายคนหนึ่งกอดผู้หญิงด้วยความรักที่เปี่ยมล้นอย่างแนบแน่นราวกับจะไม่มีใครมาพรากเขาและเธอออกจากกันได้ ใบหน้าของเขาและเธอเปี่ยมไปด้วยความสุข ดวงตาของทั้งคู่จ้องมองกันด้วยความรัก
ฉันจะไม่คิดอะไรเลยถ้าสองคนนั้นไม่ใช่เซฮุนกับมิรัน
ในใจของฉันครึ่งหนึ่งก็อยากให้สองคนนั้นเลิกกัน แต่…เซฮุนคือคนที่ฉันรัก จะให้ฉันไปทำลายความสุขของเขางั้นเหรอ มิรันก็เป็นคนดี สิ่งที่สำคัญคือทั้งสองคนรักกัน เซฮุนรักมิรัน ไม่ใช่ฉัน..
แต่การที่ฉันแอบรักเซฮุนนี้มันเป็นการทำผิดต่อทั้งคู่…
พรุ่งนี้ฉันจะบอกเซฮุนว่าฉันชอบเขา!
.
.
.
.
วันที่รอผลสอบเข้าฉันยังไม่ตื่นเต้นเท่านี้เลย ผู้ชายตรงหน้าของฉันตอนนี้คือเซฮุน
“มีอะไรเหรอเตี้ย ลากออกมาได้= =”
“ฉันมีเรื่องจะบอกนาย”
“เร็วๆนะฉันรีบกลับไปเล่นเกมต่อ= =”เซฮุนหันหน้าหนีเหมือนจะไม่สนใจ แต่เชื่อเถอะว่าเขากำลังตั้งใจฟังฉัน ฮึบ! ความมั่นใจจงมา!
“…”
“เร็วๆ”อย่าเร่งสิ ไอ้โย่ง= =
“ฉันชอบนาย ไม่สิ รักนาย…”
“…”คราวนี้เป็นเซฮุนที่เป็นฝ่ายเงียบไปในใจของฉันตอนนี้เต้นรัวยิ่งกว่ากลอง มือเย็นมาก ฉันรู้สึกได้ แต่ตรงข้ามกับหน้าของฉันที่เห่อร้อน
“…”
“…”
“…”
“…”อย่าเงียบนานสิ ใจแป้วเลยนะTOT
“…”
“เธอรู้รึเปล่าว่าพูดอะไรออกมา”เซฮุนถามนิ่งๆ รู้สิ! ไม่รู้จะพูดทำไม-3-
“อือ มะ ไม่ต้องคิดมากนะ ฉันแค่…อยากจะบอกให้รู้ ไม่อยากเก็บไว้”
“…”
“เอ่อ ขอโทษนะ ที่พูดออกไป”ฉันเงยหน้าเพื่อไม่ให้น้ำตาไหล แล้วก็ส่งยิ้มฝืนๆไปให้
“ฉันก็ชอบเธอ…แบบเพื่อนนะ”นี่มันอะไร…ทำไมฉันถึงรู้สึกผิดหวัง ทั้งๆที่รู้ว่ายังไงก็ต้องโดนปฏิเสธอยู่แล้ว… ฝ้ายคนนิสัยไม่ดี
“ฉะ ฉันรู้อยู่แล้วล่ะ”
“แต่เมื่อก่อนฉันเคยรู้สึกดีๆกับเธอนะ ฉันไม่รู้ว่านั้นคือรักหรือเปล่า น่าจะแค่ชอบ”
“…”ฉันเงียบเพื่อรอฟังเซฮุนพูดต่อไป
“แต่พอมาเจอมิรัน มิรันเป็นผู้หญิงที่เหมือนเธอมากทั้งนิสัยและการกระทำ”ฉันอึ้งไปสักพัก ฉันไม่เคยรู้ตัวเลยนะเนี่ย…ฉันกับมิรันน่ะเหรอ
“…”
“แต่ว่าฉันรู้จักมิรันไปมากๆ ฉันก็พบสิ่งที่มิรันแตกต่างจากเธอ”
“อะไรเหรอ?”
“รอยยิ้ม”
“…”
“แปลกนะที่ยิ้มเหมือนกันแท้ๆ แต่ความรู้สึกของคนมองอย่างฉันมันกลับแตกต่าง”
“…”
“ยิ้มของเธออาจจะสดใสก็จริง แต่ยิ้มของมิรันนั้นเต็มไปด้วยความสุขเวลายิ้มทุกครั้ง”
“…”
“ถ้าเธอไม่อยากยิ้มเธอก็จะไม่ยิ้มเลย เธอไม่เคยฝืนยิ้ม”
“นั่นสินะ”ฉันมองเซฮุนที่พูดถึงคนรักของเขาอย่างมีความสุขแล้วก็อดยิ้มตาม มันเป็นเรื่องจริงเลยล่ะ
“…”เซฮุนมองมาที่ฉันอย่างกระอักกระอ่วน เขาคงกลัวทำให้ฉันไม่สบายใจสินะ
“ไม่ต้องห่วงหรอก ฉันไม่เป็นไร^^”
“…”
“ฉันขอเวลาสักหน่อยนะกับเรื่องของนายไม่นานหรอก”
“…”
“แล้วฉันจะกลับมายืนอยู่ต่อหน้านายกับมิรันด้วยรอยยิ้มที่ไม่ฝืน รอยยิ้มที่ฉันตั้งใจจะมอบให้นายกับมิรันจริงๆให้ได้”
“ต้องแบบนี้สิ ถึงจะสมกับเป็นเธอ”
.
.
และหลังจากนั้นฉันก็ลาพักร้อนหนีไปอยู่บ้านย่าฉับพลัน จนแม่ของฉันตกใจ และซักถามเรื่องราวทั้งหมดจนยอมให้ฉันไปพักผ่อน
บ้านย่าของฉันอยู่ติดชายทะเล ทำให้ฉันได้พักผ่อนจนรู้สึกสบายใจขึ้นมากและตอนนี้ฉันก็เปลี่ยนไปแล้วด้วย ฉันพร้อมที่จะเจอเซฮุนแล้ว!
ฉันก้าวไปหยุดขวางหน้าคนสองคนที่กำลังเดินคุยกันอยู่ เป็นเหตุให้สองคนนั้นต้องเงยหน้ามองฉันทั้งสองคนนั้นทำตาโตแล้วยิ้มกว้างด้วยความตกใจปนดีใจ
“สวัสดี เซฮุน มิรัน^_^”
อา...ฉันยิ้มไปให้สองคนนั้นด้วยรอยยิ้มที่มาจากใจของฉันจริงๆแล้ว...
Special <3
เรื่องราวทั้งหมดก็จบลงด้วยดี แม้ว่าเซฮุนจะไม่ได้รักฉันตอบก็ตาม แต่ฉันก็เชื่อว่าสักวันฉันต้องเจอคนที่รักฉันและฉันก็รักเขาแน่ แม้ว่ามันอาจจะต้องรอก็ตาม
“ฝ้าย ไปกินเครปกัน”เสียงใสๆของมิรันดึงฉันหลุดจากภวังค์
“อีกแล้วเหรอมิรัน เธอชวนฉันกินบ่อยเกินไปแล้วนะ จนฉันจะกลมดิ๊กแล้วเนี่ยยยย”ฉันตอบมิรันไปอย่างสนิทสนม อยากจะบอกว่าตอนนี้ฉันกับมิรันสนิทกันมากกกเลยล่ะ
“จะกินมั้ย?=3=”และหลังจากที่เราสนิทกันแล้วก็ทำให้ฉันได้รู้ว่าเราสองคนเหมือนกันมากอย่างที่เซฮุนพูดจริงๆ
“กิน!”
“งั้นไปกัน^^”
.
.
.
“^_____________________^”
ฉันกระพริบตาปริบๆก่อนที่จะหันไปสบตากับเซฮุนที่หันมาหาฉันพอดีเป๊ะ ตอนนี้บนหัวของเราสองคนคงที่เครื่องหมายคำถามลอยไปมา โดยที่ต้นเหตุของคำถามก็นั่งอมยิ้มอยู่คนเดียวมาสักพักแล้วหลังจากที่มีโทรศัพท์เข้ามา
“เตี้ย มีเรื่องอะไรดีๆเหรอ”เซฮุนคงจะทนเก็บความสงสัย(ปนหึง)ไม่ได้จึงถามออกไป มิรันหันมายิ้มแล้วตอบอย่างอารมณ์ดีแม้ว่าจะโดนเรียกว่าเตี้ยก็ตาม
“พี่ชายของฉันจะมาหาฉันหลังเลิกเรียนแหละ^O^”
“หือ? เธอมีพี่ชายด้วยเหรอ”มิรันพยักหน้า
มิน่าละมิรันถึงได้อารมณ์ดีนัก ฉันเคยได้ยินจากเซฮุนว่ามิรันนั้นรักและติดชายของตัวเองมากกกกก(เติมกอไก่อีกล้านตัว) แต่พอพี่ชายของมิรันขึ้นมหาลัยก็ไปเรียนต่อที่อื่นแล้วไม่ค่อยได้เจอกันเท่าไหร่
เมื่อเลิกเรียนแล้วมิรันก็รีบเร่งเก็บของแล้วไปที่ร้านเค้กหน้าโรงเรียนตามที่นัดกับพี่ชายไว้ โดยมีฉันและเซฮุนติดสอยห้อยตามไปด้วย
กริ๊ง
หลังจากเปิดประตูเข้ามาในร้าน มิรันก็ตรงดิ่งไปที่โต๊ะที่มีผู้ชายคนหนึ่งนั่งอยู่
“พี่ชายยยย”
“มิรัน ไม่ได้เจอกันตั้งนานแน่ะ สบายดีรึเปล่า^^”ผู้ชายที่มิรันทักหันหน้ามา ทำให้ฉันต้องชะงัก เขาหน้าตาดีมากจริงๆ
“สบายดีค่ะ จะแนะนำให้รู้จักนะ นี่เซฮุนกับฝ้ายเพื่อนของหนู”ฉันกับเซฮุนก้มหน้าเพื่อทักทาย ตาเรียวคมของพี่ชายของมิรันนั้นไล่มาตั้งแต่เซฮุนจนมาหยุดที่ฉัน และถ้าฉันไม่ตาฝาดไป ฉันว่าฉันเห็นเขากระตุกยิ้มเบาๆด้วยนะ= =
“เซฮุน ฝ้าย นี่พี่ชายของฉัน…”
“คริสครับ ยินดีที่ได้รู้จัก ฝากเนื้อฝากตัวฝากหัวใจด้วยนะครับตัวเล็กJ”
บางทีความรักมันก็ไม่ได้มาช้าสักเท่าไหร่หรอก…มั้ง
THE END.
ย้ำอีกครั้งไม่รับรองเท้าทุกกรณี=w=
เพิ่มสเปเชี่ยลให้ไถ่โทษที่จบไม่แฮปปี้น๊า อย่าโกรธไรต์นะจุ๊บๆ^3^
Rasp
berry
ความคิดเห็น