(Fic)SJ_TVXQ_SNSD โรงเรียนY ครูบ้าปะทะนักเรียนแสบ

ลำดับตอนที่ #6 : Part 6: เปิดตัวนักเรียนใหม่

งืมๆ ตอนนี้จะมี SJ โผล่มาด้วย คอยติดตามนะ

_______________________________________________________________________________

เฮ้อ   หวัดดีฮะ ผม ซีอา จุนซู   ผมเป็นน้องชายของพี่คิมแจจุงที่ฮ็อตไปทั่วโรงเรียน   ตอนนี้ผมกำลังพยายาม  พยุงตัวเองและพี่แจจุง    กระโดดลงจากเขา   โดยใช้วิชาที่อาจารย์ฮีชอลได้สอนผมมา  และท่านั้นก็คือ เหาะเหินเดินอากาศ   ทีเป็นวิชาตัวเบาขั้นสุดยอด(เกี่ยวกับเทควันโดตรงไหน)   แต่ผมก็ใช้วิชาแล้วนะ    แต่ทำไมพี่แจจุงถึงได้หนักยังกะช้าง ขนาดนี้เนี่ย หลังจากที่ผมตะโกนขอบคุณพระวอนเรียนร้อย  พี่แจจุงก็ตะโกนใส่ผมแข่งกับเสียงลมทันที 

"อ๊ากกกกกกกกกก ไอโลมาบ้า นายทำบ้าอะไรเนี่ย"

"พี่เงียบๆเถอะ แล้วพี่กับผมจะปลอดภัย"

"ปลอดภัยบ้านแกสิ  โดดลงจากเขาเนี่ยนะ สลิงก็ไม่มี ตายลูกเดียวสิ"

"ไม่เป็นไรฮะ ผมมีวิธีจากอาจาร์ย์ฮีชอล รับรองปลอดภัยฮะ"

"ฉันไม่เชื่อนายหรอก อ๊ะ!! ข้างล่าง"


"อะไรฮะ  จ๊ากกกกกกกกกก"  อ๊ากกกกกกกกก ข่างล่าง ฝูงจระเข้ จระเข้ จระเข้!!!!! เป็นร้อยตัวเลย อ๊ากกกก ผมจะทำไงดี   
ผมเข้าใจแจ่มแจ้งแล้ว ที่พระวอนบอกให้ผมโชคดี ผมว่าคงไม่มีแล้วล่ะ

"นี่นาย  รีบทำอะไรเข้าสิ  เราจะตกลงไปแล้วนะ"  แล้วจะให้ผมทำไงล่ะคร้าบบบ ที่ผมเรียนมา ไม่มีวิชา ไล่จระเข้ซะด้วยสิ

"อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก ตายแน่แล้วววววววว"  หลังจากนั้น ผมกับพี่แจ ก็พร้อมใจกันทันที

"ช่วยด้วยยยยยยยยยยยยยยย/ช่วยด้วยคร้าบบบบบบบบบบบบบบ"  อ่า...ไว้ผมกับพี่จะไปสมัครชมรมขับร้องผสานเสียงแล้วกัน

"สต็อปคอกคอดาย จระเข้จงหยุด"

"คุณครูดงแฮ ช่วยพวกผมด้วย" อ๊ากกกกกกกกกกกกก วินาทีสุดท้ายแล้ว

ปิ๊ง!  เสียงเหมือนจระเข้โดนมนตร์สะกด ก่อนที่ผมกับพี่แจจุงจะตกลงมาที่ฝูงจระเข้

ผมอยู่ในท่าหิ้วพี่แจและยืนอยู่บนปากของจระเข้สองตัว

ส่วนพี่แจอยู่ในสภาพที่ใกล้เป็นตายเต็มที่ เพราะพี่แจไม่ถูกกับจระเข้ เพราะมันทำให้พี่ชายไม่แท้แสนรักของพี่แจต้องตาย

"555+  เวทมนตร์ของชั้นสำเร็จ อิๆๆ ^O^"

"ครูคร้าบ ช่วยหามนตรที่ทำให้ผมออกจากที่นี่ให้หน่อยดิคร้าบบบบบบบ TT___TT"

"ได้   นี่เป็นมนตร์ใหม่ของชั้นเลยนะ"   เอ่อ...เริ่มไม่มั่นใจแล้วนะ

"ฟายทูเดอะสกายทูมี"   และแล้วก็มีแสงสว่างวาบบนมือของอาจารย์ดงแฮ พร้อมคาถาที่ว่า    ฟายทูเดอะสกายทูมี(บินขึ้นมาหาฉัน)

"เฮ้ย อาจารย์ อาจารย์ทำอะไรกับผมเนี่ย" อยู่ๆก็เกิดวงแหวนขึ้นรอบๆตัวผมกับพี่แจ และทำให้พี่แจมีปฏิกิริยาตกใจมากๆ เพราะผมเผลอทำพี่แจหลุดมือ ตอนนี้พี่แจเลยลงไม่นั่งบนหลังจระเข้เรียบร้อย -_- (แหม ไม่ค่อยห่วงพี่ตัวเองเลยนะพร้าว)

"อ๊ากกกกก อีพร้าวบ้า ลงมานี่ก่อนสิ ลงมาช่วยฉันก๊อนนนนนนน"   ง่า...จะให้ทำไงอ่ะ

"พี่  ผมบังคับตัวเองไม่ได้แล้วฮะ  ไม่รู้เป็นอะไร วงแหวนนี่ทำให้ผมลอยได้"

"นี่ นายก็รู้ไม่ใช่รึงายว่าฉันเกลียดจระเข้แค่ไหน"    รู้สิฮะ เอ๊ะ ผมพูดไม่ได้ เสียงผมไม่ดัง อ๊ะ ลำโพงของผมพัง >_< 

"นี่ อย่ามัวพึมพำสิ ลงมาช่วยฉันเซ่"    ก็อยากนะ  แต่ผมลงไปไม่ได้นี่นา     ผมพยายามทำปากให้พี่ผมอ่านเต็มที่

"555+    นี่พวกนายสองคนลืมฉันแล้วรึงายยยยย  ฉันต้องเด่นสิ ฉันเป็นฮีโร่มาช่วยพวกนายสองคนนะ"  อ๊า  *_* อาจารย์ดงแฮ

"อ๊ะ ใช่สิ    TT____TT อาจารย์ครับ ผมขอความกรุณา ช่วยผมให้หลุดออกจากฝูงจระเข้เถอะคร้าบ"   อ่ะๆ  อาจารย์สนใจผมมั่งดิ   ผมชี้ปากตัวเองเกือบตายแล้วนะ  ให้ผมพูดเซ่   ท่านอาจารย์ปลา(เน่า)

"หึ ได้สิๆ แต่นายต้องสัญญานะว่า ห้ามเรียกฉันว่าอาจารย์ปลาเน่าอีกต่อไป"  โหย พี่แจเค้ายอมทุกอย่างอยู่แล้ว '_' 

"ไม่มีทางเด็ดขาดอาจารย์  อาจารย์ลืมไปแล้วหรอ"  ลืมอะไรกัน พี่รู้อะไรที่ผมไม่รู้อ่ะ

"คาถาบินได้   หึหึ"   หา อะไรหรอ ไม่เคยได้ยินมาก่อน คาถาบินได้  อิอิ   ( '') นี่นายคิดว่าไง (ไม่รู้สิ)      (" ) แล้วนายล่ะ  (ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน)

"อ่า...ฉันสามารถทำให้คาถาใช้ไม่ได้ผลได้  ^O^~" แหม  ปิดไม่มิดนะอาจารย์ปลา(เน่า)

"หึ ผมไม่สนหรอก      ออสการ์มาเดเนียม!!!"  อ่า พุ่งขึ้นฟ้าเลยหรอ

"555+  ใช้คาถาขั้นสูงไปมั๊ยแจจุง"    เฮ้ อาจารย์  ช่วยผมก่อนสิ ผมยังอยู่ในวงแหวนนี่นะ ปากก็ยังพูดไม่ได้นะ แต่ในเมื่อผมทำอะไรไม่ได้ ผมก็เลยใช้ ก้อนหิน ก้อนเล็กๆ(มันไปหยิบมาจากไหน ได้ข่าวว่ามันลอยอยู่)ปาใส่หัวอาจารย์ซะเลย

"โอ้ย   นี่ ศิษย์โลมา"  หือ  เรียกใครน่ะ  มีโลมาอยู่แถวนี้หรอ ไหนอ่ะๆ  อยากเห็นโลมาจัง(แกนั่นแหละ)

"โอม~ เม้าท์โอเพน" 

"อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกก    ผมจะตกแล้ว" โอ้ย ทีหลังใช้มนตร์ที่มันไม่มีผลข้างเคียงสิฮะ

"ฟายทูมี"    ฟิ้วววววววววววว     และก็มายืนบนเขากับอาจารย์อีกครั้งจนได้สิน่า

______________________________________________________________________________
สวัสดีครับ   ผมคิมแจจุง   ที่หล่อที่สุดในโลก(มั่นใจเนอะแจ)   หลังจากผมใช้คาถาของอาจารย์ปลาเน่า(เรียกเต็มปากเต็มคำ)  ทำให้จากนั่งบนหลังจระเข้กลายมาเป็นนั่งบนเมฆแทน  แต่นั่งได้ไม่นาน  อาจารย์ปลาเน่าก็มาช่วยผมจนได้ แล้วพอกลับมาถึงบ้าน ผมเลยเป็นอย่างนี้ไง

1.หน้าตามอมแมม 
2.หน้าตาบวมช้ำ
3.ตามตัวมีแต่โคลน
4.อารมณ์ไม่ดีจนโดนไอ้พร้าวตบหน้าทีนึง
5.สติหายไปหมด

ผมอยากบอกตามตรงว่าไอ้พร้าวมันกล้ามาก   ที่มันตบหน้าผม แต่พอมันตบปั๊บ ก็แจ้นวิ่งเข้าห้องไปเลย  และตอนนี้ผมเองก็กำลังอยู่ในห้องน้ำ ยืนมองกระจกและกำลังสมเพชตัวเองสุดๆ   ทำไมถึงได้เยินขนาดนี้เนี่ย เฮ้อ จะว่าไป ผมอาบน้ำดีกว่า
จากนั้นก็ค่อยๆถอดเสื้อให้เรียบร้อยและเดินลงไปในอ่างอาบน้ำแสนหรูของผม มันขนาดใหญ่ขนาดใส่ตัวผมได้ 3 คนเลยล่ะ

เวลาผ่านไป 15 นาที ผมอาบน้ำเสร็จ และเดินออกมาพร้อมกับผ้าเช็ดตัวหนึ่งผืน
เมื่อผมเดินออกมาก็ต้องตกใจก็เพราะว่า    ซันนี่  สาวใช้ที่น่ารักที่สุดในบ้านของผมกำลังเข้ามาจัดที่นอนให้ผมอยู่
และเมื่อเธอหันมาเห็นผม เธอก็เกิดอาการตกใจไม่แพ้กัน

"อุ๊ย! ขอโทษนะคะ"  อ๊ะ  เดี๋ยวสิ

"เดี๋ยว ซันนี่"   เธอกำลังเปิดประตูเตรียมจะออกไปแต่ผมก็รั้งเธอเอาไว้ก่อน เธอเป็นคนที่นอบน้อมเสมอ ไม่เหมือนยูริ สาวใช้บ้านของผมอีกคน อ้อ ยัยนั่นมีฝาแฝดที่ชื่อยุนอาด้วยล่ะ หน้าพวกเค้าคล้ายกันมากเลย บางครั้งผมยังแยกไม่ออกเลยล่ะ เอ๊ะ แล้วผมมานั่งพล่ามอะไรเนี่ย

"อ่า...มีอะไรหรอคะ"

"อ๋อ   ฉันแค่มีเรื่องอะไรจะถามเธอน่ะ  คือฉันสงสัยมานานแล้วล่ะ"  คือผมสงสัยเรื่อง ยูริกับยุนอาน่ะสิ

"ค่ะ ไม่ทราบว่าจะคุยนานรึเปล่าคะ"   เธอก้มหน้ามองพื้นแล้วก็...อ่า ผมสังเกตเห็นเธอหน้าแดงนะ

"ไม่เท่าไหร่หรอกครับ  มานั่งกับผมก่อนสิ"

"อ่า....ได้ค่ะ" ปากเธอบอกว่าได้แต่ตัวเธอไม่ขยับเลยแฮะ  หึ ผมขอแกล้งเธอซักหน่อยดีกว่า  ว่าแล้วผมก็เดินไปจับไหล่เธอทั้งสองข้าง ทั้งๆที่ผมยังไม่ได้ใส่เสื้อ เธอหันมามองหน้าผมทันที และผมก็ยิ้มให้เธอ แล้วเธอก็หันหน้ากลับไปทันที

"จะไปนั่งได้รึยังล่ะ   ถ้าไม่ไปฉันจะอุ้มเธอไปนะ"   อ่า...นั่นเธอเดินหรือวิ่งน่ะ เหมือนว่าจะวิ่งอ่ะนะ

"นี่ ไปนั่งอะไรตรงนั้นล่ะ  มานั่งบนเตียงสิ"

"อ่า...แต่ว่า ค่ะ"   จากนั้นผมก็ได้ถามถึงเรื่องของยุนอากับยูริจนหมดเปลือก ผมก็เลยปล่อยให้เธอกลับห้องของเธอไปแต่ระหว่างทันใดนั้นเอง  เธอเดินสะดุดประตู  ทำให้เธอหน้าคว่ำไปข้างหน้า แต่ด้วยความเป็นคนดีของผม(เหรอ)ทำให้ผมรับเธอไว้ทัน ตอนนี้เธอเลยมาอยู่ในสภาพที่โดนผมอุ้มอยู่  

"หึ ซุ่มซ่ามจังนะ เหมือนจุนซูไม่มีผิดเลยนะเธอน่ะ"

"ขอโทษค่ะ  ตอนนี้ฉันไม่เป็นไรแล้ว ปล่อยฉันลงนะคะ"

"ได้สิ  แต่เดี๋ยวฉันไปส่งที่ห้องนะ"

"อ่า...ตามใจแล้วกันค่ะ"   แล้วซันนี่ก็หลับตาเหมือนคนเป็นลม    หึ เธอกินข้าวน้อยไปรึปล่าวเนี่ย

ที่ห้องของซันนี่

"นี่   ถอยออกไปนะยุนอา ฉันไม่เล่นด้วยนะ"

"นิดนึงหน่า"   ฮ้า   คำพูดของพวกเธอทำผมเข้าใจผิดนะเนี่ย  ผมก็เลยเคาะประตูไป

ก๊อกๆๆๆ

แล้วผมก็ใช้เท้าเปิดประตูเข้าไป  เมื่อยุนอากับยูริหันมาเห็นผมกับซันนี่ที่คงจะหลับไปแล้วก็มีสีหน้าแบบนี้
O[]O     ยูริ
O_O      ยุนอา
"หึ ฉันฝากด้วนะ" แล้วผมก็เดินพาซันนี่ไปตั้งที่เตียงและกล่าวคำลากับทั้งสองคน  อื้ม  ว่าแต่พรุ่งนี้วันอะไรนะ  รู้สึกจะเป็นวันที่ 14 กุมภาแล้วหนิ  โรงเรียนเปิดอีกแล้ว เฮ้อ น่าเบื่อจัง

__________________________________________________________________________________
"นักเรียน  วันนี้จะมีนักเรียนใหม่นะ  ยุนโฮจ๊ะ เชิญเลยจ๊ะ" 

"สวัสดี ฉันยูโนว์ ยุนโฮ"   อะไรกัน ไอ้หมอนี่นี่เอง  ไอ้บ้าวันนั้น

"ฮะ!!!!   นายนี่เอง ไอ้ยุนโฮ ไอ้คนบ้า!!!!"

"หึ ยินดีที่ได้เจอกันอีกครั้งนะแจจุง"

_____________________________________________________________________________________
TALK
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกก    อิจฉาซันนี่
แต่งเองอิจฉาเอง ตอนมี้อุ้มไม่ได้ใส่เสื้อด้วย
เดี๋ยวตอนหน้า จะเกี่ยวกับวันวาเลนไทน์ด้วยน้า