คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Part 4: สะเดาะเคราะห์แสนฮา
ก๊อกๆๆ
เงียบ.....
ก๊อกๆๆๆๆๆ
เงียบ.............
ก๊อกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เงียบ........................
ปังๆๆ
เงียบ.................................
"พี่แจ ตื่นเดี๋ยวนี้นะ" ครอก~ -_- zzZ อื้ม ใครหน้าไหนมาปลุกฉันเนี่ย ขออีกแปปนึงแล้วกันน่า ไม่ตายหรอก
"พี่แจแจ้ ถ้าพี่ไม่ตื่นผมจะเข้าไปนะ!!!" อารายของแก๊ บังอาจเรียกฉันว่าแจแจ้งั้นหรอ มานต้องตาย ครอก~
"นี่พี่ ผมเข้าไปนะ" ฮ่าๆๆๆ ยัยพี่ตัวดี เจอฤทธ์ (เขียนถูกป่าว) โลมาน้อยซะบ้างเหอะ อย่าคิดว่าป๋มเป็นคนซื่อนะ ผมไม่เหมือนไอ้ฮยอกมันหรอก แต่ก็มีส่วน ส่วนมากซะด้วย หึหึ
แอ๊ด~ เสียงประตูห้องอันแสนทันสมัย(แน่ใจ?)ได้ถูกเปิดออกโดยปลาโลมาตัวน้อย ด้วยเสียงอันเบามาก เพราะคนที่นอนอยู่บนเตียงไม่ได้ยิน (แจหูหนวกรึเปล่าเนี่ย)
"อ๊ากก อุ๊บ" โลมาน้อยรีบตะครุบปากตัวเองโดยเร็ว เพราะหน้าต่างที่ห้องนอนแจเหมือนมีอะไรวิ่งผ่านไป และตอนนี้ก็เป็น เวลาตี 4 (พร้าวจะรีบไปวัดทำไมป่านนี้) แต่ยังดีที่ห้องนี้มืดสนิท ทำให้แจมองไม่เห็นเค้า และเค้าก็ไม่เห็นแจ (แป่ว) แต่ดีที่เค้าได้หยิบไฟฉายมาแล้ว และเค้าก็รู้ดีว่าพี่แจของเค้า กลัวผีที่สุด ตอนเด็กๆแจนอนอยู่เค้าเคยแกล้งจับเท้าแจตอนหลับ แจสะดุ้งตื่นแล้วก็ร้อง และหลังจากนั้นเป็นต้นมา แจก็ใส่ถุงเท้า และห่มผ้าห่มไว้ตลอดเวลาตอนนอน แต่นั่นก็ไม่สามารถทำให้รอดพ้นแผนของโลมาน้อยไปได้ เพราะโลมาน้อยมีท่าพิเศษที่เรียนมาจาก อาจารย์ฮีชอล ครูสอนเทควันโดที่เค้ารักที่สุด ฮ่าๆๆๆ ได้เวลาปฏิบัติการแว้ว~ ท่าแรก ตีลังกาข้ามเตียง
ฟ้าว~ โครม!!!
"โอ๊ย!! ฮู้ โชคดี พี่แจยังไม่ตื่น" เอ้า ท่าที่สอง หนอนดึ้บ หลังจากนั้นโลมาน้อยก็ค่อยๆคลานอย่างหนอนไปที่ท้ายเตียง
จากนั้น ท่าที่สาม แฮนด์เบา โลมาน้อยค่อยๆ ใช้ท่า แฮนด์เบา ถอดถุงเท้าของแจโดยที่แจยังไม่ตื่น(กร๊ากกกกกกก วิชาของเจ๊ได้ผล) และท่าสุดท้าย ลงมือปฏิบัติการ
"แจจุง ข้าจะลงทัณฑ์เจ้า อิยะฮ่าๆ" จากนั้นก็เอา ไฟฉายมาส่องหน้าตัวเอง แล้วจับขาแจข้างหนึ่ง ทำเอาโลมาน้อยสะใจทีเดียว อิยะฮ่าๆ คนแต่งก็สะใจ (เย้ย นอกเรื่องแล่ว)
"กรี๊ดดดดดดดด แว้กกกกกก ว้ากกกกกกกก อ๊ากกกกกก โอ๊กกกกก แอ๊กกกกกกกก แกว๊กกกกกกกกก" 555+ สะใจโลมา โห พี่แจเค้าเรียนแล้วจำจริงๆ อันแรกเสียงตกใจของไทย อันที่สองของ จีน อันที่สามของ มาเลเซีย อันที่สี่ของ สหรัฐอเมริกา แล้วก็ ฝรั่งเศษ เวียดนาม และประเทศของสัตว์ประหลาดตามลำดับ (อย่าเชื่อนะ คนแต่งมั่วเอง อิอิ ของไทยต้องดีไว้ก่อน) อ่า...แต่ตอนนี้ผมว่า ต้องไปปลอบพี่แจเค้าก่อนล่ะ
"ฮือๆๆๆ ไอ้พร้าวบ้า ฮือๆๆๆ นายแกล้งฉันทำไม"
"โธ่พี่ ก็ผมปลุกพี่ พี่ไม่ยอมตื่นนี่นา จะให้ผมทำไงเล่า ผมก็เลยใช้ท่าไม้ตายไง ^^"
"แล้วนายมาปลุกฉันทำไม นี่เพิ่งจะตีสี่ครึ่งเองนะ"
"หึ ไปสะเดาะเคราะห์ไงพี่ เค้าว่ากันว่าไปสะเดาะเคราะห์ก่อนหกโมงเช้า จะทำให้เคราะห์ร้ายหายไป"
"จริงหรอ *O*" ถ้าจริงก็สิ ผมจะได้ไม่ถูกบังคับแต่งงาน
"จริงสิพี่ ตอนนี้พี่ไปอาบน้ำได้แล้วนะ เดี๋ยวจะสายนะพี่"
"แล้วพระเค้าตื่นแล้วยังล่ะ"
"เรียบร้อยแล้วพี่ ผมโทรไปจองคิวพระเรียบร้อยแล้วฮะ" พระบ้านมันมีโทรศัพท์ จองคิวได้ด้วยหรอ
"อืมอืม รอพี่ 5 นาทีแล้วกัน"
ปัง หลังจากพี่แจเค้าปิดประตูห้องน้ำแล้ว ผมควรทำอะไรล่ะ หึๆ โอกาสค้นห้องพี่แจก็น้อยซะด้วยสิ
"อ้ะ นี่มันกล่องอะไรเนี่ย สลักอักษรไว้ด้วยสิ มันดูน่าค้นหาดีนะเนี่ย" ผมหยิบกล่องนั้นขึ้นมาพิจราณานิดหน่อยก่อนจะตัดสินใจเปิดมันออก
"อ้ะ นี่มัน รูปของอาจารย์ฮีชอลนี่ แล้วทำไมถึงมาอยู่ในกล่องใบนี้ได้เนี่ย เอ๊ะ! นี่มันจดหมายนี่"
จาก...ซินเดอเรลล่า คิมฮีชอล ถึง...คุณนายปากร้ายคิมแจจุง
นี่แจ ตอนนี้เราก็เป็นเพื่อนกันมาพีกนึงแล้วนะ แต่ตอนนี้ฉันจะต้องพาเด็กนักเรียนของฉัน ไปแข่งกีฬาโอลิมปิกแล้วล่ะ ฉันอยากให้น้องชายของนายมาเรียนกับฉันนะ เผื่อว่าเราจะได้เจอกันอีกนะ คิมแจจุง อีกไม่นานฉันจะกลับมา นายรอฉันด้วยนะ จากนั้นเราก็จะได้เป้นเพื่อนกันเหมือนเดิม อ้อ...พรุ่งนี้วันเกิดนายใช่มั๊ย Happy Birthday นะแจจุง ฉันขอให้นายมีความสุขนะ แล้วอีก 5 ปีฉันจะกลับมาหานายแน่ เพื่อนรักของฉัน ฉันจะคิดถึงนาย...คิมแจจุง
ในช่วง 5 ปีที่ฉันไม่อยู่ ดูแลตัวเองให้ดีนะ...คิมฮีชอล
"นี่มันอะไรกันเนี่ย 5 ปีที่ผ่านมา พี่แจกับอาจารย์คิมเป็นเพื่อนรักกัน โอ้...ช่างน่าเหลือเชื่อจริงๆ"
"นี่ไอ้โลมา นายบ่นอะไรคนเดียวน่ะ ฉันอาบเกือบเสร็จแล้วล่ะ รออีกแปปนึง"
"ฮะพี่" ฮู้ ผมเกือบเก็บกล่องนั่นเข้าที่ไม่ทันแหนะ
________________________________________________________________
ณ วัดวอนศีลธรรมเคร่งครัด
"นี่เซีย ชื่อวัดบ้าอะไรเนี่ย น่ากลัวชะมัด"
"น่าพี่ ไม่เห็นน่ากลัวขนาดนั้นซักหน่อย ทำไมพี่ต้องมาเกาะผมขนาดนี้ด้วยเนี่ย" ใช่แล้วล่ะ ตอนนี้ผมกำลังเกาะเจ้าโลมาตัวนี้อยู่ ก็ช่วยไม่ได้นี่ มันน่ากลัวขนาดนี้นี่นา
"น่ากลัวจะตายไป แล้วพระของนายน่ะ อยู่ส่วนไหนของวัดเนี่ยฮะ"
"อ๋อ พี่ไม่ต้องกังวลฮะ พระรออยู่ที่ บนยอดเขาน่ะ แค่เราเดินเข้าไปในส่วนที่ลึกที่สุดของวัดก็จะเจอบันไดให้ขึ้นเขาฮะ"
"โห ไม่ต้องกังวลบ้านนายเซ่ ฉันจะกลับแล้ว"
"อะไรกันพี่ มาถึงขนาดนี้แล้วนะ เอาน่าพี่ ไม่มีผีหรอก"
"ก็ได้ฟะ ไปก็ไป" เห็นมะ พอพูดถึงเรื่องผี พี่ผมก็ยอมไปทันที
เฮ้อ~ สุดท้ายผมกับพี่ก็เดินมาถึงทางที่ลึกสุดจนได้ เหนื่อยมาก ขอมะพร้าวหน่อยดิคร้าบ T_T ส่วนพี่แจน่ะเหรอ แทบจะคลานอยู่แล้ว
"โอ๊ย นี่ต้องขึ้นเขาอีกหรอเนี่ย"
"เอาน่าพี่ มาถึงขนาดนี้แล้วนี่นา"
"โอเค ไปก็ไป" บันไดนี่มีเป็น 200 ขั้นเลยล่ะ เท่ากับว่า ขึ้นตึกประมาณ 15ชั้นล่ะมั้ง มันอาจจะดูน้อย แต่ตอนนี้พวกผมแทบจะคลานกันอยู่แล้วเนี่ย อ่า...ผมก้าวขั้นนึง พี่แจจุงก้าวขั้นนึง สลับกันไปเดี๋ยวก็ถึงแหละเนอะ
30 นาทีผ่านไป ตอนนี้เวลา 5.30 ผมกับพี่แจจุงเริ่มเร่งสปีด เพราะถ้าเกิน 6.00 ล่ะก็ เท่ากับว่าไม่สำเร็จน่ะสิ
สุดท้ายผมกับพี่แจก็มาถึงจนได้
"ทำไมโยมถึงมาช้านักล่ะ" คุณพระซีวอน
"ขอโทษครับ เราเหนื่อยกันมาก กว่าพวกผมจะเดินขึ้นมาถึง"
"พวกเราขอโทษจริงๆครับ"
"ไม่เป็นไรหรอก แต่มันไม่ทันแล้วล่ะ"
"ทำไมหรอครับ!!" สองเสียงผสานขึ้นพร้อมกันทันที
"ตอนที่โยมทั้งสองขึ้นมาถึงน่ะ มันเวลา 6.01 พอดีน่ะสิโยม"
"อะไรนะ นาฬิกาของท่านไม่ตรงรึเปล่า"
"ตรงแน่นอนสิโยม ประเทศไทยใช้เวลาหลักจากวัดนี้"
"อ๊ากกกกกกกกกกก"
"ไม่เป็นไรฮะ งั้นพวกผมขอตัว ย้ากกกกกกกกก" จากนั้นโลมาน้อยก็จับแจจุงพาดบ่า แล้วกระโดดลงมาจากเขาทันที
"อ้าวโยม เอ่อ...อาตมาขอให้โยมโชคดีนะ!!!" ไม่วายอาตมาวอนยังตะโกนไล่หลังเซียที่กระโดดลงจากเขา
"ขอบคุณฮะ" อ้าว มันยังมีหน้ามาตอบอีก
"อ๊ากกกกกกกกกก ไอโลมาบ้า นายทำบ้าอะไรเนี่ย"
"พี่เงียบๆเถอะ แล้วพี่กับผมจะปลอดภัย"
"ปลอดภัยบ้านแกสิ โดดลงจากเขาเนี่ยนะ สลิงก็ไม่มี ตายลูกเดียวสิ"
"ไม่เป็นไรฮะ ผมมีวิธีจากอาจาร์ย์ฮีชอล รับรองปลอดภัยฮะ"
_____________________________________________________________________________
ตอนหน้าจะเป็นยังไง เซียกับแจจุงจะปลอดภัยหรือว่าจะตายตามที่แจจุงว่า ต้องคอยติดตามกันน้า
จะรีบมาอัพจ้า~ ^^
ความคิดเห็น