คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : Part 11: แฉฮีชอลลี่
\"นี่ๆ ฉันมีเรื่องจะเมาธ์ เกี่ยวกับฮีชอลลี่แหละ\"
\"หรอๆๆๆ *O*\" น่าสนๆ
\"เรื่องมันมีอยู่ว่า...\"
เรื่องที่ 1
ย้อนกลับไปเมื่อ 16 วันที่แล้ว
สวัสดีครับ ผมอึนฮยอกครับ ทุกคนชอบคิดว่าผมเป็นคนที่แร็พตลอดเวลา แต่ไม่เลย เวลาผมอยู่คนเดียว ผมจะเต้นมากกว่าครับ ผมเป็นคนน่ารักนะ ไม่ว่าใครๆก็ชอบผม แต่ตอนนี้ทุกคนคงรู้จัก ฮีชอลลี่กันแล้ว บ้านของผมอยู่ติดกับบ้านของเค้า ทำให้ผมกับเค้ารู้จักกันเป็น 10 ปีแล้ว แต่ผมไม่รู้จักแจจุงหรอก ฮีชอลเค้าไม่เคยพามาแนะนำหนะ ผมก็เลยไม่รู้จักเค้า ผมจะอยู่บ้านคนเดียวตลอด เพราะพ่อแม่ของผม เค้าย้ายไปอยู่ที่ อเมริกา อีกหลายปีกว่าพวกเค้าจะกลับมา ทำให้
ฮีชอลเที่ยวเข้าออกบ้านผมเป็นว่าเล่นเลย บางครั้งเค้ายังพาคนที่ชื่อ ฮันคยอง เข้ามาด้วยล่ะ คน
ที่ชื่อ ฮันคยอง เค้าหล่อมากๆเลย แต่มองอีกมุมนึงเค้าก็ดูเท่ๆเหมือนพวกมาเฟียหน้าหล่ออะไรเงี้ย
เลย แต่ดูฮีชอลลี่สนิทกับฮันคยองมากๆเลย ตอนนั้นผมเลยจะไปวัดวอน(ศีลธรรมเคร่งครัด กร๊า
กกกกกกกก : คนแต่ง) แต่พี่ฮีชอล(ยอมเรียกพี่ก็ได้ : ฮยอก)กลับขอตามไปด้วย พร้อมกับพี่ฮันคยอง
ด้วย ผมก็เลยต้องยอมให้พี่ๆเค้าไปด้วย แต่ระหว่างทางนะสิ มันต้องขึ้นเขาด้วยใช่ม้า ผมคิดก็เซ็ง
มากเลย เพราะผมไปที่นั่นที่ไร ผมต้องกลับมานวดขาทุกทีเลย มันเป็นบันไดที่สูงมากๆ ผมเคยลอง
นับแล้วล่ะ ทั้งหมด 521 ขั้น (เซียกับแจคาดผิดมากกกกกกก : คนแต่ง)เชียวล่ะ เป็นบันไดที่สูงมาก
ขนาดผมต้องใช้เวลาตั้งสามชั่วโมงแน่ะ กว่าจะขึ้นไปถึง อืม...ก็ประมาณขึ้นตึก 27 ชั้นเชียวล่ะ
\"นี่ฮยอก เมื่อไหร่จะถึงเนี่ย ฉันเหนื่อยแล้วนะ\" ก็พี่ขอตามมาเองหนิ
\"พี่อย่าเพิ่งบ่นก่อนสิ นี่เพิ่งถึงขั้นที่ 132 เองนะพี่\" 555+ แก่แล้วก็เงี้ยแหละ
\"แล้วทั้งหมดมีเท่าไหร่\" พี่ฮันคยองถามผมด้วยอาการที่หอบแฮกๆ อาจเป็นเพราะพี่เค้าลูกคุณนายล่ะมั้ง
\"521 ขั้นครับพี่ นี่เรายังมาไม่ถึงครึ่งนึงเลยนะ\"
\"ห๊า!!งั้นพี่ขอลาดีกว่า\" เฮ้อ แบบนี้จะทำอะไรรอดล่ะเนี่ย
\"อะไรนะ งั้นฉันก็ขอบาย\" หึ....งั้นผมต้องแกล้งหน่อยแล้ว
\"พี่ๆฮะ ที่นี่เค้ามีความเชื่อนะ\" กร๊ากกกกกกกกกกก ได้เวลาเอาคืนนังพี่ฮีชอลลี่
\"คะ..ความเชื่ออะไรหรอ\" 555+ พี่ฮีชอลลี่พูดแบบนี้แสดงว่ากลัวแน่ๆ
\"ที่นี่นะ เค้าบอกว่าถ้าใครที่เข้ามาแล้วขึ้นมาบนเขานี้ และไปไม่ถึงยอกเขาล่ะก็ จะตายภายใน 5 นาทีล่ะ\" ดูหน้าพี่ฮันคยองสิฮะ น่าขำมั่กๆ
\"จะ...จริงหรอ\" ไม่จริงคร้าบบบบบบบบบบบ
\"จริงสิพี่ ผมเคยเห็นกับตามาแล้วนะครับ เค้าเป็นคนที่ผมรู้จัก เค้าตายเพราะหัวใจวายทั้งๆที่เค้าไม่เคยเป็นโรคหัวใจล่ะพี่ แล้วศพของเค้าก็ฝังอยู่ที่นี่ด้วย\" กร๊ากกกกกกกก ขำๆๆๆ ผมพูดพร้อมกับชี้ไปที่พื้นภูเขาที่เรากำลังเหยียบอยู่
หมับ!!!
\"กรี๊ดดดดดดดดดดดด อะไรของนายยะ\"
\"ก็คนมันกลัวหนิ TT__TT\" อ๊ากกกกกกกกกกกกก มาเฟียหลุดๆๆ ^O^
\"ลงไปเดี๋ยวนี้นะยะ โอ๊ย หนักยังกะช้าง\" พอพี่ฮีชอล สะบัดตัว พี่ฮันคยองก็เลยหลุด แต่พี่ฮันคยองไม่ทันตั้งตัวจนทำให้ ล้มลงไปข้างล่าง แต่พี่ฮันคยองกลับดึงพี่ฮีชอลลงไปด้วย ทำให้ทั้งสองคนถึง กลิ้งตกบันไดไป 5 ขั้น แต่ยังดีที่บันไดแต่ละขั้นใหญ่พอสมควร ทำให้ไม่ตกไปถึงข้างล่าง เพราะพี่ฮันคยองจับเอาไว้ทัน ทำให้ตอนนี้พี่ฮีชอลกำลังนอนทับพี่ฮันคยองและทำให้จมูกของทั้งสองคนชนกัน พี่ฮีชอลหน้าแดงมาก จนผมที่อยู่ตรงนี้ยังสังเกตเห็น จากนั้นพี่ฮีชอลก็รีบลุกขึ้น
\"อ่ะ...กรี๊ดดดดดดด!!\" เป็นเพราะพี่ฮีชอลรีบลุกและเดินถอยหลัง ผมคาดว่าพี่ฮีชอลจะตกบันได แต่ที่ไหนได้ พี่ฮีชอลกลับใช่มือจับขั้นบันไดและตีลังกา สรุปตอนนี้พี่ฮีชอลเลยลงไปอยู่ที่ขั้นที่หนึ่งเลย
ผมก็เลยตัดสินใจบอกความจริง
\"พี่ๆฮะ เรื่องความเชื่อนั้น ผมล้อเล่นครับบบบบบบบบบ\"
\"ว่าไงนะ!!!!!/อารายน้า!!!!!!\"
\"นังฮยอกกกก แกตาย\"
ขั้นที่ 1 2 3 4 5 6 7 8 9
พอมาถึงขั้นที่ 10
โครม!!!!!
\"ฮีชอล!!!!/พี่ฮีชอล!!!!!\"
บทสรุปของเรื่องนี้.....พี่ฮีชอลถูกเย็ยไป 5 เข็ม
เรื่องที่ 2
เมื่อ 9 วันที่แล้ว
ที่บ้านของผมที่ติดกับบ้านพี่ฮีชอล
\"โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย นังหนูบ้า\"
\"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด บังอาจนะแก\"
ผัวะ!!! เสียงที่ผมไม่พึงประสงค์ดังขึ้น รึว่าจะเกิดการฆาตกรรมขึ้น
\"จี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด\"
อ่ะ...เสียงหนูนี่นา\" ผมต้องไปดูหน่อยแล้ว
ปัง!!!
\"พี่ฮีชอล เกิดอะไรขึ้น\"
\"ก็อีหนูบ้านี่น่ะสิ มันกัดมือฉัน\" พี่ฮีชอลว่าพลางยื่นมือมาให้ผมดู
\"โธ้เอ้ย แค่นี้เอง มานี่เลยพี่ ผมทำแผลให้\"
\"ดี\" ความเกรงใจไม่เคยมีในใจของพี่ฮีชอล
ติ๊งต่อง~
\"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด แสบๆๆๆๆ\"
ปัง!!!
\"พี่ซิน เกิดอะไรขึ้น\"
\"แสบๆๆๆๆๆๆ เบาๆหน่อยสิ\" อะไรเล่า ก็เบาสุดแล้ว
\"เบาสุดแล้วพี่ เดี๋ยวผมก็ไม่ทำซะหรอก\"
\"ก็ดีแล้วย่ะ ฉันเจ็บบบบบบบบ\"
\"มาเถอะน่า\"
ผัวะ!!!!
\"นายจะทำอะไรพี่ฉัน!!!\"
\"ไม่ได้ทำไรซักหน่อย แค่ทำแผลให้เฉยๆ\"
\"ถอยไป ฉันจะทำเอง\"
ตุ้บ!!! โอ้ย เจ็บตูด
\"นี่อะไรของนายน่ะคิบอม นายกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่\"
\"เมื่อกี้เองครับพี่\"
\"กรี๊ดดดดดดดดดดดดด นังบอมน้องพี่\" อ่า...เห็นว่าเจ็บแผลไง
\"พี่...เจ็บ\"
\"อะไรกัน เจ็บอะไร มาให้พี่หอมแก้มหน่อยสิ กรี๊ดดดด หล่อจังเลยน้องฉัน\"
\"อะไรกันพี่ ผมไม่เอาด้วยนะ\"
\"มานี่สิ ฉันคิดถึงนายนะบอมมี่น้องรักของพี่\" วิ่งกันไปวิ่งกันมา ผมเลยเดินเข้าไปขวางหน้าพี่ฮีชอลซะเลย หึ...เจอน้องลืมเจ็บรึงายยยยยยยยย
\"เห็นพี่บอกว่าพี่เจ็บอยู่\"
\"ฮะ...อะ...โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยย ฉันเจ็บ\"
\"ไม่ทันแล้วล่ะพี่\"
\"ผมก็ว่าเหมือนกัน\"
ถือเป็นอันจบ เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า....ถ้าโกหกไม่เนียนก็อย่าโกหก
_________________________________________________
\"555+ อาจารย์ฮีชอลนี่จริงๆเลย พี่แจจุงไปคบด้วยได้ไงเนี่ย\"
\"นั่นสินะ 555+\"
\"ฮ่าๆๆๆๆๆๆ อิอิ งิงิ กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก\"
\"555555+ กรั่กๆๆๆๆๆ อิยะฮ่าๆๆๆๆ"
___________________________________________________
ถือเป็นอันจบเรื่องค่ะ จริงๆมีเยอะกว่านี้ แต่ไรเตอร์ขอไปดูสตาร์คิงก่อนนะคะ
ความคิดเห็น