Playboy's love story รักนี้สุดๆขอหยุดที่เธอ!

ลำดับตอนที่ #6 : Part:5 When we will be meeting

:)  Shalunla

Part:5

When we will be meeting

....จนกระทั่งตอนที่ผมลืมตาตื่นขึ้นมา หัวใจของผมก็ต้องเต้นโครมครามด้วยความตื่นเต้น  

เมื่อพบว่ามีเธอฟุบหลับอยู่ข้างๆ

ถึงผมจะไม่เห็นใบหน้าของเธอ เห็นแค่เพียงเส้นผมของเธอซึ่งมีสีน้ำตาลอ่อนดัดเป็นลอนหลวมๆยาวจนถึงกลางหลังดูนุ่มน่าสัมผัสจนผมอดใจไม่ไหว  ผมจึงค่อยๆเอื้อมมือเพื่อจะสัมผัสมันเบาๆ แต่พอผมขยับตัวเท่านั้นแหละดันปวดแผลจี๊ดขึ้นมาซะอย่างนั้นT^T สุดท้ายเธอเลยสะดุ้งตื่นเพราะเสียงร้องของผม (อดเลยเรา TT)

เฮ้อออ...นี่ผมเป็นบ้าอะไรของผมกันนะ ถึงมานั่งบ้านั่งเพ้อถึงผู้หญิงที่พึ่งเคยเจอกันแค่ครั้งเดียว แต่จะว่าไปมันก็เป็นครั้งเดียวที่ประทับใจดีนะ ฮ่าๆ เหมือนนิยายรักน้ำเน่าชะมัดที่จู่ๆก็มีนางเอกสาวสวยที่ไหนไม่รู้โผล่มาช่วยพระเอกตอนที่กำลังเดือดร้อนพอดี หุหุ >///<

ติ๊ดๆ

งืมๆ ใครส่งข้อความมาดึกดื่นป่านนี้วะเนี่ยคนกำลังจะหลับจะนอนเดี๋ยวปั้ดเอาขีปนาวุธไปถล่มบ้านซะเลย =..=

“เฮ้ยย! ไหวมั้ยวะ ออกมาเจอกันที่เดิมหน่อยสิ ฉันมีทีเด็ดอะไรจะนำเสนอแก หึหึ”

ประโยคที่ลงท้ายด้วยเสียงหัวเราะ หึหึ อย่างนี้ผมคงไม่ต้องบอกนะว่าใครเป็นคนส่งมา ก็ไอ้ชาร์คเจ้าเก่าเจ้าเดิมนั่นไงล่ะ - -;

เอ...ว่าแต่ว่ามันมีทีเด็ดอะไรมานำเสนอผมกันนะ คงจะไม่พ้นเรื่องสาวๆอีกล่ะสิ (รุ้ทันๆ -.,-) ที่จริงแล้วผมว่าอาการของผมมันก็ดีขึ้นมากแล้วนะถึงแม้ว่าจะมีไอ้ผ้าก๊อตน่ารำคาญนี่ติดอยู่ที่หัวก็เถอะ

ในเมื่อเพื่อนเสนอมาถ้าผมไม่สนองมันก็เสียศรัทธาหมดอ่ะดิครับ แฮ่ๆ ลาก่อนนะไอ้ผ้าก๊อตที่แสนจะอัปลักษณ์! :P

แคว้กกกกกกกกกกกกกก!!

กลับมาหล่อเหมือนเดิมแล้วเรา ทีนี้ก็ได้เวลาลุยโลด!! ><

(Perfect’s Time End)

(Run’s Time)

            “แค่นี้ก็น่าจะโอเคแล้วมั้ง” ฉันเอ่ยกับคนที่อยู่หน้ากระจก ตรงหน้าฉันปรากฏเงาสะท้อนของผู้หญิงผมสีน้ำตาลอ่อนดัดลอนหลวมยาวจนถึงกลางหลัง สวมชุดเดรสเกาะอกสีดำรัดรูปสั้นเหนือเข่า เธอมีใบหน้าเรียวรูปไข่ที่มีเครื่องหน้าเป็นเอกลักษณ์จากการผสมผสานระหว่างเอเชียกับยุโรปอย่างลงตัว บนใบหน้าของเธอนั้นก็เห็นจะเป็นดวงตาสีเขียวมรกตนี่ล่ะมั้งที่ดูโดดเด่นที่สุด ตั้งแต่เด็กๆแล้วใครๆต่างก็บอกว่าดวงตาของฉันนั้นสวยน่ามองและ....เหมือนพ่อ หึ!

            แต่พอโตมามีเพื่อนๆไม่กี่คนหรอกที่รู้ว่าดวงตาของฉันเป็นสีมรกตเนื่องจากฉันจะใส่คอนแทกซ์เลนส์สีน้ำตาลปกปิดมันไว้ตลอดเวลาน่ะสิ เพราะฉันไม่ชอบดวงตาของตัวเองเอาซะเลย..ไม่ชอบที่มันเหมือนกับ “เขา” เหอะ! แต่คืนนี้คงต้องของดใส่ซักวันเพราะฉันรู้สึกแสบตาชอบกล

          หลังจากที่ฉันกลับมาถึงคอนโดฯได้ไม่นาน เพื่อนที่รู้จักกันมานานก็โทรฯมาชวนฉันไปปาร์ตี้วันเกิดของเธอที่ผับชื่อดังแห่งหนึ่ง ปกติแล้วฉันไม่ชอบแต่งตัวพวกนี้และไปที่แบบนั้นหรอกนะ แต่วันเกิดเพื่อนฉันทั้งทีนี่นาจะให้พลาดได้ยังไงล่ะ จริงมั้ย? J

(Run’s Time End)

At The Nightmare Pub

            เอี๊ยดดดดดดดดดดด!!!

เสียงล้อรถบดกับถนนสนั่นหวั่นไหวทำให้ผู้คนที่อยู่บริเวณหน้าผับหันมามองกันเป็นตาเดียว และสิ่งที่ทุกคนได้เห็นก็คือ รถสปอร์ตสีแดงเพลิงคันหรูจอดเทียบฟุตบาทตรงหน้าประตูทางเข้าผับ

ประตูรถฝั่งคนขับค่อยๆถูกเปิดออกโดยคนที่อยู่ข้างใน สาวๆที่อยู่แถวนั้นก็ต้องตาค้างด้วยความตะลึงในความหล่อและเท่ห์ของคนที่ลงมาจากรถ

อร๊ายยยย....นี่คนหรือเทพบุตรกันแน่นะ

เมื่อชายหนุ่มเดินเข้ามาข้างใน เขาก็ตรงขึ้นไปที่ชั้นบนซึ่งเป็นชั้นวีไอพีสำหรับผู้บริหารเท่านั้น พนักงานทุกคนที่เขาเดินผ่านต่างทำความเคารพเขาทั้งสิ้น ก็เพราะเขาเป็นเพื่อนของ “คุณชายเรนซ์” เจ้าของผับน่ะสิ จะไม่ทำความเคารพได้อย่างไรกัน!

“ไงวะ นึกว่าแกจะไม่มาซะแล้ว หึหึ” ชาร์คร้องทักเอฟเฟคต์เป็นคนแรกหลังจากที่เขาเปิดประตูเข้ามาในห้องที่พวกเขาใช้สำหรับการสังสรรค์ซึ่งถูกตกแต่งด้วยสไตล์โมเดิร์นอย่างหรูหรา พลางใช้มือเสยผมสีเทาของตนเองไปด้วย

“เออ แล้วตกลงแกมีอะไรจะมานำเสนอฉันวะ ถ้าไม่คุ้มกับที่ฉันอุตส่าห์ถ่อสังขารมาถึงนี่ล่ะก็ แกโดนแน่ๆไอ้ชาร์ค - -;”