ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : C H A P T E R ...03
มีเฟเฟสไปามไ้นะะ ฟิั่น By า่ายัวลม (เฟสบุ๊) แ่ถ้าะให้เร็ว็เมนั่นมาทาทวิ่ะ @ladyevilent
ฝาัว้วยนะะ
ฝาัว้วยนะะ
+ - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - +
C H A P T E R 3
“เธอว่าอะไรนะ!!”
“มะ ..มันีอะไรัน็ไม่รู้?” ทเฮบออย่าลัวๆ เมื่อเห็นว่าิบอมมอมา้วยสายาุ ุเสียนทเฮ้อยับัวไปิหัวเียอีรั้อย่าใไม่ี
“รไหน!?”
“หะ ห๊ะ?” ิบอมมอหน้าทเฮที่ำลัเลิลัแล้ว้มหน้าลพยายามทำอารม์อัวเอให้สบลอีนิ ่อนะถามออไปอีรั้้วยน้ำเสียที่อ่อนลว่าเิม
“มันีเธอรไหนทเฮ ...พอะำไ้ไหม” ทเฮพยัหน้าแล้วยืแนเรียวอัวเอให้ิบอมู ้อพับแนมีุสีแเ้มอยู่ล้ายับว่าเลือลั่อยู่เป็นุ
“ทเฮเธอำลั้อาร”
“้อาร?” ิบอมยื่นมือมาแะัวทเฮอีรั้ในะที่ทเฮยับหนี มือหนาว้าเอาร่าบาที่พยายามยับนิหัวเียมาไว้ในอ้อมอแล้ว้อนัวึ้นให้ทเฮร้อลั่นอย่าใ
“นะ นาย!” มือบายึ้นันแผ่นอว้าเอาไว้ทันที ท่าทาื่นใเสียนัวสั่นแบบวบุมไม่ไ้ทำเอาิบอมบรามแน่นอย่าไม่พอใ ทว่าิบอม็ยั่มอารม์อัวเอแล้วพูุยับทเฮ้วยเสียทุ้มนุ่มที่แสนอ่อนโยน
“ไม่้อลัวนะ ...ันไม่ทำอะไรเธอหรอ”
“ละ แล้วนายะทำ... ฮึ...ยะ อย่าทำอะไรทเฮเลยนะ ...ทะ ทเฮอโทษ อโทษ ทเฮอโทษ” วาลมโูว่าเปล่านหน้าใหาย ริมฝีปาบายัย้ำำอโทษ้ำแล้ว้ำเล่าไม่่าาอนแรที่ัวเออุ้มทเฮออมาาไอ้สามัวนั่น
“ทเฮ... ทเฮมอันมอ...”
“อึ... ยะ อย่าทำอะไรทเฮเลยนะ” ิบอมพยัหน้าให้แล้วรีบ้าวยาวๆ ไปที่ห้อน้ำอัวเอ มือหนาเอื้อมไปเปิน้ำเย็นเียบลในอ่าสวย่อนะวาัวทเฮที่อนนี้ร้อนรุ่มไปหมลในอ่า
“ะทำ... อ๊า!!” น้ำเย็นเียบถูเปิราลมาที่เรือนร่าบอบบา ทเฮ็ยับัวิ้นหนีสุแร ร่าบาพยายามหยัลุึ้นอยู่หลายรั้นิบอม้อยอมเปียไปับทเฮ้วยเพื่อรั้ทเฮเอาไว้
“ปะ ปล่อยนะ...”
“ไม่ไ้ทเฮ ...ันไม่ไ้แล้ แ่ถ้าเธอร้อน็้อทำให้เย็น”
“บะ ..แบบนี้ะหายเหรอ?”
“ั้น ัน็ไม่รู้” ิบอมอบทเฮอย่าไม่มั่นใเท่าไรนั เพราะัวเอไม่เยใ้วิธีนี้แ้อาารอยาเลยแม้แ่รั้เียว ในเมื่อารออไป้านอแล้วหาน้า้วยมัน่ายว่าันเยอะเลย
“ยะ ...ร้อน ทเฮยัร้อนอยู่เลย”
“เี๋ยว็เย็นทเฮ ...เี๋ยวมัน็หาย”
“ละ แล้วถ้ามันไม่หายล่ะ? ...ฮึ ถ้าทเฮ...” ิบอมส่ายหน้าแล้วอทเฮเอาไว้แน่น้วยวามไม่เ้าใัวเอเท่าไรนัที่รู้สึเป็นเือเป็นร้อนแทนทเฮมามายแบบนี้
เือบยี่สิบนาทีที่ทเฮนั่สั่นอยู่ในอ้อมแนอิบอมท่ามลาสายน้ำเย็นเียบที่ิบอมเปิมัน้าเอาไว้ไม่ให้น้ำมันอุ่นึ้น สอแนแร่ยัอร่าปวเปียอทเฮเอาไว้อ่อนนั้นทว่าน้ำเสียอ่อนแรอทเฮในอนนี้ำลัทำให้ิบอมไม่สบายใ
“ะ ิบอม... มะ มันยัร้อนอยู่เลย ฮึ ...ทเฮะายไหม?”
“ไม่หรอ ...ทนอีนิไหวไหม?”
“มะ ไม่รู้ มันหนาว ...ะ แ่มัน็ร้อน ...ฮึ... มันทรมานอ่ะ ฮึ...” ทเฮพยัหน้าที่สั่นไหวอัวเออย่าอ่อนแร ศีรษะบาวาบที่ไหล่ว้า้วยวามอ่อนเพลีย ใบหน้าหวานเริ่มีให้ิบอมเป็นห่ว วาลาโูโรยเสียนิบอมแทบนั่ไม่ิ
“ทนหน่อยนะ” ิบอมวาแนอทเฮเอาไว้แน่น ร่าบอบบายัสั่นระริลอเวลาราวับน้ำเย็นๆ นี้ไม่ไ้่วยอะไรทเฮเลย
ะรบั่วโมแล้วแ่ทเฮยับ่นว่าร้อนอยู่เลยิบอมเอ็ไม่รู้ะ้อทำยัไ วาลมโที่้อนมามันบอิบอมว่าทรมานแทบาใแ่ิบอม็ไม่ล้าที่ะทำอย่าที่เยๆ เพราะทเฮเพิ่ะผ่านเรื่อไม่สะเทือนใมาถ้าเผลอทำอะไรไปอีไม่รู้เหมือนันว่าะเิอะไรึ้น
“นี่...”
“หื้ม?”
“ทะ ที่ว่า้อารน่ะ... อึ... มะ หมายถึเ็์ ะ ใ่ไหม?” ิบอมมวิ้วเมื่อปลายประโยอทเฮมันเบาเสียนไม่ไ้ยิน แ่พอทเฮพูออมาอีรั้้วยเสียัว่าเิมิบอม็าโอย่าไม่อยาะเื่อหูัวเอเหมือนัน
“ถะ ถ้าที่นายว่ามันือเ็์ ...ะ ่วยันทีไ้ไหม?”
“ทเฮ!!”
“นะ ...ันไม่อยาทรมานแล้ว นาย่วยันไ้ไหม?” ิบอมส่ายหน้าให้เมื่อทเฮหมุนัวมามอันอย่าัเน ใบหน้าหล่อมส่ายปิเสธำอทำเอาทเฮหน้าเสีย ใบหน้าหวาน้มล่อนะลืนน้ำลายอัวเอเมื่อัสินใบาอยาลไปเรียบร้อยแล้ว
!!!
มือบายวาที่ไหล่หนาอิบอม่อนเรือนร่าบาะหยััวึ้นให้ริมฝีปาบาอัวเอแะทาบทับที่ริมฝีปาหนาอิบอม
“ทำอะไรอเธอ!!”
“ฮึ ...นะ นายรัเียันเหมือนนอื่น ...อึ... ่วยันเถอะิบอมนะ ...่วยันที” ิบอมผละทเฮอออย่าแรเมื่อเอูบไม่ประสาอทเฮ แม้ว่าะโมโหับท่าทาเมื่อรู่แ่เพราะวาลมโที่มอ้อนมามันเ็มไป้วยวามทรมานนิบอมรู้สึผิึ้นมาทั้ที่ัวเอไม่ไ้ผิอะไรสันิ
ลมหายใหนัถูผ่อนออมา่อนะับไหล่บาอทเฮเอาไว้้วยท่าทาริัที่สุในีวิ ูเหมือนว่าทเฮะไม่ไ้สนใมันนัเพราะมือเล็อยะยุ่ับอบาเอิบอมอยู่เรื่อย
“ทเฮ!”
“ห๊ะ!?” ร่าบาเ้าอื่อสะุ้ มือบาหยุนิ่ วาลมโไหวระรินหลุบา่ำ น้ำาเม็ให่ไหล่ลมาอีรั้นิบอม้อถอนหายใออมาอีรั้อย่าไม่รู้ะทำอย่าไร
“เมื่อี้รู้ัวไหมว่าพูอะไร” ิบอมถามทเฮ็พยัหน้าให้
“รู้ว่าอะไร?”
“ะ ันอมีเ็์ับนาย” ใบหน้าหวานยั้ม่ำไม่ยอมเยหน้าึ้นมอาันแม้ว่าิบอมะเยามนอทเฮึ้นมาแล้ว็ามแ่าลมโ็เบือนหนีทุรั้
“่วยันสัรั้ไม่ไ้เหรอ?” แม้ะพูแบบนั้นแ่ทเฮลับไม่ยอมมอหน้าิบอม นฟั็เลยไ้แ่เียบไม่รู้ว่าะอบอะไรทั้ที่ในใ็สสารทเฮแทบาใ
“ฮึ ...เพราะัน... นะ นายไม่อยายุ่ับนที่โน่ม... อื้ม” ิบอมัารใ้ปาอัวเอปิปาอทเฮ ไม่อยาไ้ยินประโยร้ายาอทเฮที่ำลัพูถึัวเอในทาที่แย่แบบนั้น
ูบหนัที่ิบอมมอบให้ำลัพาเอาร่าบาอทเฮเบียเ้าหาิบอมอย่าไม่รู้ัว เสียราอือัรอมาเรื่อยเมื่อูบร้อนแรึ้นทีละนิ อาาศที่เยเ็บันในปอน้อยลทุทีเสียนิบอม้อับร่าบาอทเฮที่ำลั้อารเอาไว้มั่น
“อย่าพูาทำร้ายัวเออีทเฮ”
“...นะ ...นายะ่วยันใ่ไหม?” ิบอมพยัหน้าให้่อนะรวบัวทเฮเอาไว้ในอ้อมแน มือให่ว้ามือเล็ที่พยายามะยุ่ับอบาเอัวเอให้หยุ่อนะอุ้มทเฮที่เปียน้ำออไปที่ห้อนอน
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
ือ็ถึเวลา ัท เพื่อไม่ให้โนแ้แบน
หาทาไปอ่านันเอนะะ ทอร์อะไร็อ่านบ้า
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
า่าย
า่ายว่าเราุยันรู้เรื่อแล้วเนอะ
หาเอาเลยนะะ ไม่้อทิ้เมล์ ลับมาเม้มให้า่ายบ้า็พอ
เหอะๆ อนนี้มัน่า ฮร๊าาาาา ร้อนแร!!!
อย่าแ้แบนันเลยนะะ ใรหาอะไรไม่เอเฟสหา ทวิหาา่ายไ้
หวัว่าวามอา่ายที่ิว่า "ใรรั" ะทำให้า่ายอยู่ไม่่อยเป็นสุะไม่เป็นรินะะ
สาธุ !! อย่าให้โนแบนเลย ไม่อยาวุ่นวาย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น