มหันตภัย - CHANBAEK Feat. SEHUN

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

จะมีชีวิตยังไง..เมื่อไม่มีใครตรงนี้สักคน

จะเดินไปยังไง อยู่ไปยังไง..เมื่อไม่มีเธอ

นี่คือ..การเดินทางสู่อันตราย..สู่มหันตภัยเลวร้าย

ฉันจะมีชีวิตต่อไปยังไง..ฉันจะมีชีวิตนี้ไปเพื่อใคร..

ฉันจะหายใจไปเพื่อใคร..





 

Ha .ha

เนื้อเรื่อง

มหันตภัย - ChanBaek feat.Sehun


ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่..มหันตภัยครั้งนี้จะผ่านไปเสียที 2 สัปดาห์ก่อน

"ชานยอลล อยู่ไหนแล้ว แบคอยู่ตรงข้ามร้านประจำของเราแล้วนะ"

(ยอลอยู่ในร้าน เดี๋ยวยอลออกไปรับนะคร้าบคนดี)

"โอเคคค แบครออยู่นะ"

(ครับผม แบคหันขวามา ยอลอยู่นี้)
เขาโบกมือให้กับผมที่ฝั่งตรงข้าม รอยยิ้มที่เข้ากับใบหน้าคมของชานยอล ทำให้ผมอดยิ้มตามไม่ได้

"ชานยอลลล" ใบหน้าที่เปื้อนผมเอ่ยชื่ออีกคนออกมา พร้อมขาเล็กที่กำลังก้าวเพื่อข้ามถนนไปหาคนรักที่ยื่นอยู่อีกฝั่งนึงของถนน

"แบค!! ระวัง!!!" ชานยอลตาเบิกกว้างพร้อมกับตะโกนชื่อคนรักจนสุดเสียง พร้อมรถกระบะที่แล่นมาด้วยความเร็วที่กำลังจะชนเข้ากับร่างบาง โครมมม!! ร่างทั้งร่างกระเด็นไปไกล หลังจากที่รถกระบะคันนั้นชนเข้าอย่างจังกับเจ้าของร่าง เสียงผู้คนมากมายที่ผ่านมาและได้เห็นเหตุการณ์เมื่อครู่ ต่างตื่นตระหนกด้วยความตกใจ

"ช..ชานยอล..ฮึก..ชานย๊อลลลล!!!!" ร่างเล็กของแบคฮยอน หันไปมองยังร่างสูงที่เมื่อสักครู่วิ่งเข้ามาผลักร่างของเขาไม่ให้โดนรถชน และนำร่างของตัวเองมาโดนชนแทน จนร่างสูงกระเด็นออกไปไกล

"ช..ชานยอล..ยอล..ฮึก..ฮืออ อย่าเป็นอะไรนะยอล..ฮืออ ลุกขึ้นมาสิยอล..ล..ลุกขึ้นมาคุยกับแบค..ฮึก..ยอลต้องอยู่ก..ฮึก..กับแบคนะ..อย่าทิ้งแบคไป ฮือออ ม่ายยยยย!!!!!" ร่างสูงของคนรักที่มีเลือดอาบเต็มตัว ทำเอาหัวใจของคนตัวเล็กแตกเป็นเสี่ยงๆ

"..ยอล..ฮึก..ฟื้นสิ..ขอร้อง"
".."
"ลุกขึ้นมาอยู่กับแบคนะ.."
".."
"กลับมาอยู่ด้วยกันสิ ไหนเราเคยสัญญากันไม่ใช่หรอ ยอล.. " เสียงที่แผ่วเบาไม่ต่างจากหัวใจที่แตกเป็นเสี่ยงๆของแบคฮยอน ราวกับโลกทั้งโลกหยุดหมุน

'ทำไมถึงเป็นแบบนี้ เพราะเขาเองที่ไม่ระมัดระวังจนต้องสูญคนรักไปอย่างไม่มีวันกลับ ไม่มีแม้แต่คำบอกลา..'


..จะมีชีวิตยังไง เมื่อไม่มีใครตรงนี้สักคน..
..จะเดินไปยังไง อยู่ไปยังไง เมื่อไม่มีเธอ..
"แบคฮยอน"
".."
"บยอนแบคฮยอน!"
".."
"แบคฮยอน!!!"
"ห..หืม? มี..อะไร เซฮุน"
"แบค ฉันเป็นห่วงนะ นายไม่ออกไปไหนมา 2 อาทิตย์แล้วนะ"
".."
"ไปโรงเรียนนะ จะได้ไม่ต้องคิดถึงเรื่องนั้นอีก"
".."
"อย่าเงียบแบบนี้สิ พรุ่งนี้ไปเรียนกันนะ"
"อืม.."

ร่างโปร่งของเซฮุนถอนหายใจออกมาเบาๆกับอาการของเพื่อนตัวเล็ก เขารู้เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมด ตั้งแต่เหตุการณ์นั้นผ่านมา เพื่อนตัวเล็กของเขาที่มีแต่ความร่าเริง มีแต่รอยยิ้มก็หายไป เหลือเพียงแบคฮยอนที่มีแต่น้ำตา แบคฮยอนที่เหม่อลอยตลอดเวลา แบคฮยอนที่กลายเป็นคนขาดสติ ที่พยายามฆ่าตัวตายหลายครั้งต่อหลายครั้ง รอยยิ้ม ความร่าเริง ความสุขของแบคฮยอนหายไปแล้วตั้งแต่วันนั้น พร้อมกับร่างของ..
'ชานยอล'

"แบค..ถึงโรงเรียนแล้วนะ" เซฮุนเรียกเพื่อนตัวเล็กที่นั่งเหม่อพร้อมกลับน้ำตาที่ไหลตลอดทางตั้งแต่ออกจากคอนโด ถึงแม้จะไม่มีแม้แต่เสียงสะอื้น แต่น้ำตาก็ไหลไม่หยุด แบคฮยอนค่อยๆหันไปหาเพื่อนตัวสูง พร้อมกับพยักหน้าเบาๆเพื่อบอกว่าตนรับรู

"แบค..หิวมั้ย?" เซฮุนพยายามพูดกับแบคฮยอนเพื่อให้เพื่อนรักมีสติอยู่ตลอดเวลา พร้อมกับหวังว่าแบคฮยอนจะกับมาพูดคุยเหมือนปกติ แต่ร่างเล็กทำเพียงส่ายหน้าเป็นคำตอบ

"แต่เรายังไม่ได้กินข้าวเช้าเลยนะ เดี๋ยวปวดท้อง"

"นาย..ไปกินสิ"

"ไปด้วยกันสิ" แต่ร่างเล็กก็ทำเพียงส่ายหน้าเป็นคำตอบเหมือนเดิม เซฮุนได้แต่ถอนหายใจออกมา พร้อมกับพยักหน้าเชิงรับรู ก่อนทั้งคู่จะเดินขึ้นห้องเรียน

"เธอๆ ดูแบคฮยอนสิ หน้าซีดอย่างกับอะไรดี"

"สำออยรึป่าว เหอะ สงสัยเรียกร้องความสนใจ"

"นั่นสิ ทำหน้าอย่างกับมีใคร ตายอย่างงั้นแหละ ฮ่ะๆ เธอว่าป่ะ"

"ฮ่าๆ ใช่เลยอ่ะเธอ ฉันละหมั่นไส้มานานล่ะ ทำหน้างี้สงสัยมีใครตายจริงๆแหละ" บทสนทนาของเด็กผู้หญิง2คน เอ่ยออกมาอย่างไม่ดังหนัก แต่ดังพอที่จะให้คนที่ยืนอยู่ใกล้ๆอย่างแบคฮยอนและเซฮุนได้ยิน

..สงสัยมีใครตาย..

เพียงแค่ได้ยินคำว่า 'ตาย' น้ำตาของร่างเล็กก็ไหลออกมาทันที

"ต..ตาย..ฮึก..ทำไม..ฮือออ.." ร่างสูงอย่างเซฮุนหันกลับมาดูเพื่อนรักที่กำลังร้องไห้ออกมาอีกรอบ

"..ทำไม..ฮือออ ตาย..ฮึก..ทำไมเป็นแบบนี้..ม่ายยย!!!!!!!" ร่างเล็กของแบคฮยอน ล้มทั้งยืน พร้อมกับกรีดร้องราวกับหัวใจกำลังจะสลาย

"แบค!!" ร่างสูงพยายามกอดเพื่อนรัก แต่ดูเหมือนว่าแบคฮยอนจะไม่รับอ้อมกอดของเขา ทั้งดัน ทั้งจิกเขา เขารู้ แบคฮยอนกำลังเสียสติ แบคกำลังเสียสติเหมือนทุกครั้งที่พยายามฆ่าตัวตาย

"แบค!! แบคฟัง!! นี่เซฮุนเอง!" เซฮุนจับ เข้าที่หน้าเพื่อนรัก พร้อมกับดันหน้าให้อีกคนเงยหน้ามอง เพื่อนๆในห้องต่างตกใจกับอาการของเพื่อนที่ขึ้นชื่อเรื่องความร่าเริงของห้อง

"มองเซฮุน แบคมองฉัน!"

"ม่ายยย ฮึก..ฮืออ..ยอลยังไม่ตาย..ม่ายย!!"

"บยอนแบคฮยอน!!!!" เพราะเสียงที่เซฮุนตะโกนออกมา ทำให้ร่างเล้กสะดุ้งเล็กน้อยเหมือนกับสติจะกลับมา

"ฮึก..ฮือออ"

"มองตาฉัน แบคฮยอน นี่เซฮุน เซฮุนอยู่ข้างๆแบคนะ มองตาฉันแบค!"แบคฮยอนค่อยเงยหน้ามองเซฮุน พร้อมทั้งโผกอดเต็มแรง

"ฮึก..เจ็บ..ฮืออ จะตายแล้ว"

"ไม่เป็นไรนะ เซฮุนอยุ่นี้แล้ว"

"ฮือออ" เซฮุนกอดเพื่อนตัวเล็กแน่น เพื่อ ไม่ทำให้เพื่อนรู้สึกโดดเดี่ยว

"แบค มีสติรึยัง?"

"อืม ฮึก"

"เลิกร้องไห้ได้แล้วนะ" เซฮุนพูดพรางเอามือลูบผมอีกคนอย่างแผ่วเบา
"อืม.."




1เดือนผ่านไป

ร่างเล็กยืนตรงหน้าแท่นหินอ่อนที่สลักชื่อไว้ด้วยความประณีต แต่ถึงแม้ตัวอักษรจะสวยงามมากแค่ไหน มันก็ยิ่งย้ำเตือนว่าคนรักของเขาได้จากเขาไปแล้ว..

"หิมะตกแล้ว หิมะแรกตกแล้วนะยอล
ยอลสบายดีมั้ย? ฮึก..ยอลรู้มั้ย ตั้งแต่ไม่มียอล แบคเหงา ฮึก..เหงามากเลย ไม่รู้เมื่อไหร่ที่ชีวิตแบคจะกลับมาเหมือนเดิมสักที ไม่ต้องเงียบเหงาแบบนี้ ฮึก..ยอล..เรายังไม่ได้ลากันเลยนะ จะจากไปแบบนี้จริงๆหรอ แบคจะมีชีวิตต่อไปยังไง ฮึก.. บ..แบคจะมีชีวิตไปเพื่อใครล่ะยอล ฮือออ..อยากให้รู้ว่าแบคเสียใจมากนะยอล เพราะแบคเองที่ทำให้ยอลจากไปแบบนี้ ถ้าแบคระมัดระวัง..ยอลก็จะไม่ทิ้งแบคไปแบบนี้.."
มือบางลูบแท่นที่สลักชื่อของคนรักอย่างแผ่วเบา ด้วยความรักสุดหัวใจ แท่นที่สลักชื่อคนรักไว้
พร้อมกับใบหน้าคมที่เปื้อนรอยยิ้มตลอดเวลา

"ยอลรู้อะไรมั้ย..ฮึก..รอยยิ้มของยอลคือรอยยิ้มที่แบครัก รอยยิ้มที่อยู่เคียงข้างแบคมาตลอด รอยยิ้มที่..ฮึก..เป็นกำลังใจให้แบคตลอดมา..ฮึก..ฮือออ" ร่างเล็กร้องไห้ตัวโยน พร้อมกับน้ำตาหยดแล้วหยดเล่า ราวกับว่าไม่มีวันหมด

"ยอล..แบครักยอลมากนะ..ฮึก..ไม่มียอลแล้ว แบคไม่รู้จะหายใจไปเพื่อใคร..ฮึก.." แบคฮยอนอยู่คนเดียว ใช่ ถ้าทุกคนมองมาจะเห็นว่าแบคฮยอนอยู่คนเดียว

แต่ใครจะรู้ว่าแท้จริงแล้ว มีเงาสีขาวบางอย่างกำลังโอบกอดร่างของแบคฮยอนไว้ด้วยความหวงแหน และความรัก พร้อมกับน้ำตาที่ไหลพรากของเงานั้น

"ยอลก็รักแบคนะ ชานยอลรักแบคฮยอนมากๆนะ หายใจต่อเพื่อใช้ชีวิตแทนยอลนะแบค.."

"ย..ยอล อยู่ข้างๆแบคใช่มั้ย ฮึก..ฮือออ แบครู้สึกได้นะ ยอลอยู่ตรงนี้ใช่มั้ย ฮึก.."

"ใช่แบค..ยอลอยู่ตรงนี้" ชานยอลพูดออกไป ทั้งๆที่ใจก็รู้ว่าไม่มีทางที่แบคฮยอนจะได้ยิน

"ย..ยอลถ้ายอลอยู่ตรงนี้ แบคอยากบอกยอลนะว่า ยอลคือหัวใจ
ของแบค ยอลคือทั้งชีวิต ฮือออ แบคขอโทษแล้วก็ขอบคุณสำหรับทุกๆอย่าง ถ้าชาติหน้ามีจริง..แบคจะขอเกิดมารักยอลอีกนะ ฮือออ แบค..ฮึก..แบครักยอลมากๆนะ หลับให้สบายนะยอล ฮึก..ฮือออ..บ..แบคกำลังจะไปหายอลแล้ว" มือเล็กค่อยๆหยิบปืนออกจากกระเป๋า

"ม..ไม่นะแบค! อย่าทำนะแบค"

"ยอลคิดถึงแบคใช่มั้ย..ย..ยอล แบคจะไปหายอลแล้วนะ ฮือออ" ร่างเล็กพูดพร้อมกับยกปืนขึ้น

"รักยอลนะ.."

"ไม่นะแบค!!!" เสียงชานยอลตะโกนออกมาถึงแมัว่าจะ
รู้ว่ายังไงแบคฮยอนก็ไม่ได้ยิน

ปัง!!

แกร๊ง!

เสียงปืนหล่นลงจากมือบาง พร้อมกับลูกกระสุนที่ลอยขึ้นฟ้า

"หยุดเดี๋ยวนี้นะแบคฮยอน!!! ทำบ้าอะไร!" เซฮุนดึงร่างบางเข้ามากอดเพื่อหวังให้เพื่อนรักสงบสติอารมณ์

" ฮึก ห้ามฉันทำไมเซฮุน..ฮือออ ฉันจะไปหาชานยอล.."

"จะบ้ารึไงแบค!! คิดว่าชานยอลจะมีความสุขหรอ ทั้งๆที่เขาเอาชีวิตของเขาเพื่อช่วยนาย แต่นายจะเอาชีวิตที่เขาแลกด้วยชีวิตของเขามาทำลายมันหรอ คิดว่าชานยอลจะมีความสุขหรอแบค!!"

"ฮึก..ฮือออ"

"ใช้ชีวิตในต่อไป ใช้ชีวิตให้ดีแทนชานยอลไง แบคต้องใช้ชีวิตต่อไปแบบนี้ความสุขเพื่อชานยอลนะ หัวใจของชานยอลไม่เคยจากไปจากแบคหรอกนะ หัวใจของชานยอล จะอยู่ข้างๆแบคไง ใช้ชีวิตแทนส่วนของชานยอลนะแบค..เชื่อฉัน"

"ฮึก..ฮืออ ฉันจะอยู่ยังไง ถ้าไม่มียอล"

"ใครว่าไม่มี ชานยอลอยู่ในนี้"เซฮุนเอานิ้วชี้บริเวณอกข้างซ้ายของเพื่อนตัวเล็ก

"ชานยอลอยู่ในนี้ไงแบค เชื่อฉันเถอะ ชานยอลไม่ทิ้งนายไปไหนหรอกนะแบค"

"ฮึก..อืม..ฉันจะใช้ชีวิตต่อไปเพื่อยอล.." แบคฮยอนผละจากเพื่อนรักกลับลงไปนั่งหน้าแท่นอีกครั้งพร้อมนำมือบางไปลูบเบา

"ยอล..แบคจะมีชีวิตดีๆเพื่อยอลนะ แบคจะมีความสุขเพื่อยอลนะ แบคจะยิ้มให้เหมือนทุกครั้งที่ยอลยิ้มให้แบคนะ..ฮึก..แบคจะไม่ร้องไห้แล้ว แบคสัญญา" แบคฮยอนพูดพรางปาดน้ำตาบนใบหน้าเบาๆ

"บยอนแบคฮยอนจะรักปาร์คชานยอลตลอดไปนะ.."

"ปาร์คชานยอลก็จะรักบยอนแบคฮยอนตลอดไปนะครับ.." พูดจบร่างของชานยอลก็ค่อยๆสลายไปกับอากาศ

 

จะมีชีวิตต่อไปเพื่อเธอ..

จะมีความสุขต่อไปแทนส่วนของเธอ..

และ..จะรักเธอไปตลอดกาล..

 

THE END

__________________________

 

Talk with Writer : จบไปแล้วกับฟิคสั้นแนวดราม่าอ่ะ555555 ฟิคนี้ได้แรงบันดาลใจมาจากเพลงมหันตภัยของแก้มเดอะสตาร์555 ฟังแล้วมันโดนใจไรต์เลย จัดแต่งสักเรื่อง5555 ภาษาแปลกไปหน่อยไม่ว่านกันนะ บายยยย

Ha .ha