สู้เพื่อฝัน...สัตวแพทย์เกษตร?!!

ลำดับตอนที่ #1 : ทำไมต้องสัตวแพทย์ ?

(รีอัพนะจ๊ะ^^)



ถ้าจะให้เริ่มเรื่องก็ต้อง  กาลครั้งหนึ่งนานนนนมาแล้ว...

เมื่อสมัยข้าพเจ้ายังละอ่อน  ฟันน้ำนมยังหลุดไม่หมด  

ข้าพเจ้าได้เฝ้ารอดูละครเรื่องหนึ่ง

ที่ยังติดตราตรึงจิต ข้าพเจ้าตราบเท่าทุกวันนี้

ละครเรื่องนั้นก็คือ  "ยุ่งชะมัด...เป็นสัตวแพทย์"

มันเป็นละครแสนสนุกที่เล่าถึง ชีวิตนักศึกษาสัตวแพทย์

ข้าพเจ้าชอบมาก   และ ติดใจกับอาชีพที่เรียกว่า"สัตวแพทย์"

ซึ่งโดยส่วนตัวแล้วข้าพเจ้าก็เป็นคนชอบ เลี้ยงสัตว์เป็นชีวิตจิตใจอยู่แล้ว

ข้าพเจ้าจึงชอบและสนใจ  อาชีพนี้เป็นพิเศษ  ถึงแม้นว่าจะมีใครมาบอกว่า

สัตวแพทย์เรียนไปก็แค่ ล้วงก้นวัว รักษาหมาแมว

'ข้าพเจ้าก็ไม่สน'  เพราะ ถ้าศึกษาจริงๆ  การเป็นสัตวแพทย์ไม่ได้มีแค่นั้น

ยังมีเรื่องตื่นเต้นมากมายรอเราอยู่ข้างหน้า^^ 

อาชีพนี้จึงเป็นอาชีพ อันดับต้นๆที่ข้าพเจ้าจะตอบเมื่อมีใครมาถามว่า

"โตขึ้นหนูอยากเป็นอะไร?"



และด้วยที่ข้าพเจ้านั้นเลี้ยงสัตว์อยู่แล้วจึงมีเหตุการณ์ ที่เป็นคล้ายกับว่า

ข้าพเจ้านั้นประหนึ่งเป็นสัตวแพทย์ (ปลอมๆ) คนหนึ่ง

เพราะ แมวข้าพเจ้าได้คลอด ลูกแมว  แล้วแน่นอนข้าพช่วยมันทำคลอด

(ซึ่งมั่วไปแบบเด็กๆ)  และที่สำคัญ แม่แมวไม่ตาย  ลูกแมวก็สมบูรณ์ดี

ข้าพเจ้ารู้สึกดีใจ มีความสุขมากๆ และคิดว่าซักวันเราต้องได้ช่วยสัตว์อีก

ข้าพเจ้าจึงปักหลัก ปักใจ กับอาชีพ สัตวแพทย์เป็นอย่างยิ่ง!!!


แต่!!!

ห้วงเวลาผ่านพ้นเลยไป...

หนทางมันมักไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ   แต่มันดันโรยด้วยหนามกุหลาบหน่ะสิ!!

คะแนนสัตวแพทย์นั้น "สูง" เหลือเกิน  ซึ่งส่วนตัวแล้วเราไม่ได้เก่งอะไร

ออกจะติดแย่นิดๆซะด้วยซ้ำ ยิ่งวิชาหลักเช่น คณิต  ฟิสิกส์ นี่ ฆ่ากันชัดๆ

เราทำคะแนนได้ออกมาแย่มาก  และแน่นอน เกรดเราค่อนๆไปทางแย่ 

ข้าพเจ้ารู้สึกท้อแท้มากๆในช่วงหนึ่ง

และเรารู้สึกแย่มากๆ  ความฝันในวัยเยาว์ของเราจะจบลงแค่ว่า

เราท้อถอยงั้นหรือ?... 



แต่ในวันนี้...  เรานั้นจงหยัดยืน และลุกขึ้นอีกครั้ง...ด้วยพลังในหัวใจ

อย่าไปยอมแพ้ให้กับปัญหาใดๆ  จงพร้อมและอดทน  ก้าวไปสู่...

หนทางนักศึกษาสัตวแพทย์คนใหม่  "ด้วยตัวเอง"