(Yo! baby) Is my game [ LuMin feat.KrisBaek ]

Fic.Yo! BaBy is my game [ลู่หมินfeat. คริสแบค]

 

 

Intro.


           ' ตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ ที่ป๊ากับม๊าทิ้งผมให้อยู่กับพี่เค้า นานเท่าไหร่แล้วนี่มันนานมากแล้วสินะ ผมคิดถึงป๊ากับม๊ามากนะครับ '
ร่างเล็กที่คดตัวอยู่ภายใต้ผ้าห่มหนาเพ้อละเมอถึงผู้เป็นดั่งทุกสิ่งทุกอย่างที่ทิ้งตนกับพี่ชายไปเมื่อ10 ปีที่แล้วเพราะเหตุการณ์ครั้งก่อน
ซึ่งทำใหัมินซอกไม่เคยลืมว่าใครที่ทำให้ป๊ากับม๊าของเขาตาย..เพราะใคร มินซอกคนนี้ไม่มีทางลืม


" ก๊อก ๆ ก๊อก ๆ ~"        เสียงเคาะประตูทำให้ร่างเล็กพลิกตัวมาอมยิ้มทันทีเพราะรู้ว่าเจ้าของเสียงทุ้มมีเสน่ห์นั้นคือคนที่ตนรักที่สุดในชีวิต
เขาคือชีวิตทั้งชีวิตต่อจากนี้


" มินนี่.. มินซอกกี้..ที่รักตื่นหรือยัง "      เมื่อไม่ได้เสียงตอบรับของร่างเล็กเจ้าของเสียงจึงเปิดประตูเข้าไปในห้องอันกว้างขวางที่ขัดกับ
เจ้าของห้องซะเหลือเกิน ร่างสูงเดินมานั่งบนเตียงคนตัวเล็กที่แกล้งนอนหลับอย่างน่าเอ็นดู นั่งมองอยู่สักพักเจ้าตัวยังไม่ยอมตื่น
จึงค่อยๆเลื่อนหน้าลงหอมแก้มเด็กน้อย ในสายตาของคริสแล้วมินซอกไม่มีวันเป็นผู้ใหญ่แม้สักครั้ง


" อ่า...พี่ครับ แกลังผมอีกแล้วนะ"      คนแกล้งนอนหลับ ลืมตาขึ้นโวยอย่างน่ารักกับแก้มป่องๆผิวขาวอมชมพู

" ลุกไปอาบน้ำได้แล้ว..วันนี้เป็นวันแรกที่เราจะได้ไปเรียนดัวยกัน ที่รักไม่ดีใจหรอ "     คนเป็นพี่ตื่นเต้นกับการไปเรียนของทั้งคู่

          ' พี่ผมก็น่ารักซะอย่างนี้ ทั้งสาวน้อยหนุ่มน้อยต่างเข้าหาไม่เว้นวัน ตั้งแต่ที่ขาดป๊ากับม๊าไปคริสก็เหมือนตัวแทนของป๊าม๊า เพื่อน
คนรัก คนดูแล ทุกๆอย่าง ผมอยู่ไม่ได้แน่ๆถ้าขาดคริสไป'







               : ลู่หาน

          ' 10 ปีแล้วสินะ คนที่พี่รอคนเดียว รอนายคนที่พี่รักมาตลอด ในที่สุดเราก็ได้เจอกันอีกครั้ง ต่อจากนี้พี่จะไม่ปล่อยนายให้หายไปไหนอีกแล้ว... '


          ' เกมส์ของนายก็เหมือนเกมส์ของพี่ ถ้านายไม่มีความสุขกับการเล่นมันใจพี่มันยิ่งเจ็บปวด อยากให้ตัวเล็กเลิกมันดีกว่าถ้าเราไม่หยุดพี่จะไม่เลิกเล่นมันง่ายๆแน่ เด็กดื้อควรได้รับการลงโทษจริงมั้ย? '