วิจ๊ายยยยย.... วิจัย!!! (ตรูจะบ้า=.=;)

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

สวัสดีค่ะ คุณผู้อ่านที่เคารพรัก ^^

ใครว่าการ “ทำวิจัยเป็นเรื่องยาก” ท่านคิดผิดค่ะ 

เพราะการ “ทำวิจัยเป็นเรื่องที่ยากมาก” ต่างหากหล่ะ  ><

ใครว่าการทำวิทยานิพนธ์เป็นเรื่องที่ “หินสุดๆ” ในการเรียนระดับบัณฑิตศึกษา

ความจริงแล้วมันเป็นเรื่องที่ “เพชร” มากๆ ต่างหากหล่ะ... ^^

ใครว่าคนที่ทำวิจัยต้อง  “คงแก่เรียนสุดๆ”

ความจริงแล้ว ก็ต้อง “คงแก่เรียนสุดๆ”  จริงๆ นะ

ยกตัวอย่างกันให้เห็นชัดๆ กันไปเลย.... 

อย่างเช่นผู้เขียนเนี๊ยะแหล่ะ....  “คงแก่เรียนสุดๆ” 

ตอนที่ผู้เขียนเรียนปริญญาตรี.....

ด้วยความเป็นผู้คงแก่เรียน  เรียกได้ว่าจะต้อง “เรียนให้คุ้ม” กับเงินที่จ่ายค่าเทอมไป

เพราะฉะนั้น....  เราก็ต้องกวาดมาให้หมดค่ะ คุณผู้อ่าน.....

กวาด “เกรด” มาให้หมด  ตั้งแต่  A ,   B , C และ D  อิอิ^^    

แต่ถ้าจะเอาไปหมดทุกตัวก็กลัวคนอื่นเขาจะหาว่าโลภมาก ก็เลยเหลือ F ไว้สักตัวแล้วกันนะคะ

ด้วยความเป็น “ผู้คงแก่เรียน” เราต้องขยันศึกษาหาความรู้ให้ได้มากๆ

เพราะฉะนั้น ผู้เขียนมักจะชอบเข้าห้องสมุดเป็นพิเศษ  ทุกซองทุกมุมผู้เขียนจะรู้หมดว่า...

มุมไหนที่ “เงียบ”  “สงบ” และ “เย็น”   เพราะมุมแบบนี้แหล่ะที่เราจะ “งีบ” ได้สบายที่สุด^^

เหอๆ  อ่ะนะ..... 

ก็มันทั้ง ...เงียบ....  ทั้ง ...สงบ.... และ ....ทั้งเย็น... ใครบ้างมันจะไม่หลับจริงไหม? อ่ะ.... 

ซึ่งถือว่าเป็นการพักผ่อนสายตา  ที่ดีที่สุดเชื่อสิ >.<

ด้วยความที่เป็นผู้คงแก่เรียน เราก็ต้อง “ตักตวง” ความรู้จากอาจารย์ให้ได้มากๆ

เพราะฉะนั้น......    เข้าห้องเรียนทุกครั้ง ผู้เขียนจะเลือกที่นั่งด้านหน้าเสมอ

นั่งไป....  นั่งมา..... 

เอ๊ะ!!!.... 

ทำไมอาจารย์หยุดพูด?....

ทำไมเสียงจอแจของเพื่อนๆ หายไป?.....

คนนั่งหน้าสุด ก็เลยแอบ “ลืมตา” ขึ้นสักหน่อย

......อั๊ย  ยะ!!!!.......>0<

หน้าดุๆ เข้มๆ  พร้อมกับแว่นตาหนาเตอะของท่านอาจารย์ที่เคารพ ลอยเด่นอยู่ตรงหน้าพร้อมกับไมค์ที่จอที่ปากของ ผู้เขียนพอดิบพอดี =.=;

“จงยกตัวอย่าง โรคที่เกิดจากการทำงาน”

เสียงเข้ม ดุ ของอาจารย์กระแทกเข้าโสตประสาทที่เพิ่งจะออกจากฝัน ให้ตื่นเต็มตัว

“เอ่อ.......”

“ว่าไง?”   อาจารย์เร่งคำตอบ......

“เอ่อ......”

“ว่าไง?”  เสียงดุขึ้นไปอีก 

.......อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก.....  T0T

หนูจะรู้ได้อย่างไรหล่ะค่ะ  ก็ดันหลับไปตั้งครึ่งชั่วโมง  (กะว่าจะหลับแค่นิดเดียวเองTT)

ลืมตาตื่นขึ้นมาอีกที  ก็จ๊ะเอ๋กับไมค์สุดที่ร๊ากกกก.... พอดี๊  พอดี 

ให้ตายเถอะ....  ให้ตาย.... เหอๆ  (lol)

นั่นแหล่ะค่ะ.....  ท่านผู้อ่าน  คนนั่งหน้าชั้นเรียน ก็ไม่จำเป็นต้องตอบคำถามได้เสมอไป  อิอิ

เอานา...  นั่นมันคือการเรียนในระดับปริญญาตรี...

เมื่อผู้เขียนเข้าเรียนในระดับปริญญาโท.....

ด้วยความเป็น “ผู้คงแก่เรียน” เราต้องเรียนรู้ให้ได้มากที่สุด เท่าที่จะทำได้

เพราะฉะนั้น.....

ผู้เขียนจึงขอเรียนแบบเต็มเม็ดเต็มหน่วยไปเลย  5  ปี ^^  

(ซึ่งโดยปกติแล้ว ป.โทเขาเรียนกันแค่ 2 ปี  เหอๆ....”

นั่นแหล่ะคะ....  ท่านผู้อ่าน..... 

การทำวิจัยต้องเป็น “ผู้ที่คงแก่เรียน” จริงๆ

ดังนั้น.....

ในบทต่อไปเราจะว่ากันเรื่อง วิจ๊าย..... วิจัย.. 

สำหรับท่านที่อ่านเพราะคิดว่า... จะได้ความรู้มากๆ  ก็ขอให้อ่านต่อไป เพราะท่านจะได้รู้ว่า ความไม่รู้ เขาเป็นอย่างไรบ้าง อิอิ^^

แต่สำหรับท่านที่อ่านเพราะคิดว่า.... จะได้รอยยิ้ม  ก็ขอให้อ่านต่อไป เพราะท่านจะไม่ผิดหวัง

แล้วเจอกันในบทต่อไปค่ะ

>0<