คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro
ท่ามกลางความวุ่นวายของมหานครใหญ่ ในช่วงเช้าที่สุดแสนจะวุ่นวาย สารพัดเสียงที่โหมกระหน่ำเข้าสู่ใบหู ไม่ว่าจะเป็นเสียงของยวดยานพาหนะที่คับคั่งไปตามท้องถนนทั้งเสียงแต่รถและเสียงเครื่องยนต์ เสียงฝีเท้าของผู้คนที่เลือกการเดินเท้าเพราะคิดว่าเป็นวิธีการเดินทางที่สะดวกรวดเร็วมากที่สุด เสียงพูดคุยโทรศัพท์มือถือเพื่อการติดต่อธุรกิจ เทคโนโลยีที่เติบโตมาเพื่ออำนวยความสะดวกให้แก่ผู้คนในยุคนี้ เสียงโทรทัศน์ขนาดใหญ่ที่อยู่บนตึกสูงกำลังถ่ายทอดรายการข่าวเช้าเพื่อให้คนในช่วงเวลาเร่งรีบได้รับรู้ข้อมูลข่าวสารบ้าง แม้จะไม่มีใครสนใจมันเลยก็ตาม
แม้เมืองใหญ่จะยุ่งยากวุ่นวายสักแค่ไหน แต่สำหรับเด็กมัธยมปลายคนหนึ่ง เขากลับคิดว่านั้นไม่ใชปัญหาใหญ่สำหรับการเดินทางมาเรียนหนังสือของเขา ...
เพราะระยะทางจากบ้านและโรงเรียนที่ห่างกันเพียงแค่ไม่กี่กิโลเมตร
‘คิมจินฮวาน’ ยืนรอสัญญาณคนข้ามถนนให้เปลี่ยนจากสัญญาณสีแดงเป็นสีเขียวไปพร้อมๆ กับอีกหลายชีวิต หูทั้งสองข้างยังคงฟังเพลงโปรดผ่านหูฟัง Beat ขนาดเล็กที่เขาพยายามตัดโลกส่วนตัวและโลกภายนอกออกจากกัน
ทันทีที่แสงไฟสีเขียวปรากฏขึ้น จินฮวานก็รีบเร่งฝีเท้าเดินข้ามถนนมา ประตูรั้วโรงเรียนที่เปิดออกอยู่ข้างหน้าเขาแค่เพียงไม่กี่เมตรแล้ว เด็กนักเรียนในเครื่องแบบก็เริ่มหนาตาขึ้นมาบ้าง บางคนเดินมาคนเดียวเหมือนกับจินฮวาน บ้างก็เดินมาเป็นกลุ่ม พูดคุยกันอย่างสนุกสนาน บางคนบางกลุ่มก็รีบเร่งลงมาจากรถ ทั้งรถที่ผู้ปกครองมาส่ง และรถโดยสารประจำทางที่จอดแทบหน้าโรงเรียนพอดิบพอดี
จินฮวานเดินเข้ามาในบริเวณโรงเรียนอย่างสบายเพราะเวลาที่มีเหลือถมเถกว่าจะเข้าเรียนในชั่วโมงแรก หูทั้งสองข้างก็ยังคงฟังเพลงต่อไปไม่สนใจใคร
โดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่ายังมีใครบางคนกำลังเดินตามเขามาด้วยใบหน้าบึ้งตึงเกินกำลัง
มือหนาของคนที่เดินตามมายกขึ้นสะกิดเข้าที่ไหล่เล็กของจินฮวาน ร่างบางหันไปเสมองคนที่เข้ารบกวนโลกส่วนตัวของเขา เป็นเพียงเด็กหนุ่มที่ตัวสูงกว่าเขาเท่านั้น จินฮวานดึงหูฟังออกจากหูของตัวเองก่อนทำหน้าสงสัยใคร่รู้เต็มประดาใส่คนที่สะกิดเขา
“นายคือใคร ต้องการอะไร ?”
คำถามไร้เดียงสาของจินฮวานเรียกเสียงหัวเราะที่ดูเหมือนจะเย้ยหยันมากกว่าของคนที่เพิ่งเป็นคู่สนทนาของเขา เด็กหนุ่มในเครื่องแบบมัธยมปลายเหมือนจินฮวานแอบทำหน้าโมโหใส่คนตัวเล็ก ก่อนที่ปากบางจะขยับเพื่อตอบคำถามงี่เง่านั้น
“หึ ... ต้องการอะไรงั้นหรอ ? ฉันแค่ต้องการให้นายขอโทษฉันที่นายบังอาจกล้าดีมาเหยียบเท้าฉันจนรองเท้าใหม่เอี่ยมของฉันเป็นรอยพื้นรองเท้านายหมดแล้วเนี้ย”
ไม่พูดเปล่า คนตัวสูงก็ชี้ต่ำไปที่รองเท้ามันเงาที่ตอนนี้เป็นรอยฝุ่นจางๆ แต่เห็นได้ชัดให้จินฮวานดู จินฮวานเลิกคิ้วสงสัยก่อนจะก้มลงมองต่ำไปที่ที่คนตัวสูงชี้ให้ดู
“ฉันเนี้ยนะไปเหยียบเท้านาย ?” จินฮวานยังคงถามคำถามสุดกวนจนคนตัวใหญ่กว่าเริ่มมีน้ำโหมากขึ้น “นายอย่ามาใส่ร้ายฉันดีกว่านะ”
จินฮวานหมุนตัวหันหลังให้พร้อมก้าวเท้าเหมือนกำลังจะเดินเข้าอาคารเรียนไป แต่คนที่อยู่ข้างหลังไวกว่า คว้าข้อศอกของจินฮวานก่อนกระชากเข้ามาใกล้ จนจินฮวานเสียหลักเซไถลฝังหัวทุยๆ ลงกับอกแกร่งของเด็กหนุ่มตัวสูง
“ฉันบอกให้นายขอโทษฉันไง”
เสียงกระซิบแสนเย็นยะเยือกลอยเข้าหูของจินฮวาน แต่ร่างเล็กก็ยังใจแข็งเพราะคิดว่าตัวเขาเองนั้นไม่ได้ทำอะไรผิด
“ไม่ !”
จินฮวานตะคอกใส่แม้ว่าหัวของเขายังคงฝังอยู่กับแผ่นอกแข็งแรงนั้น ไม่ใช่เพราะจินฮวานติดใจหรือพิสวาสอะไรในตัวของคนหยาบคายนี้หรอกนะ แต่เป็นเพราะเจ้าบ้าที่เพิ่งเจอกันไม่นานจับหัวของคนตัวเล็กล็อคเอาไว้ต่างหาก
คนที่จินฮวานด่าในใจย่อตัวลงเล็กน้อยพอให้ริมฝีปากคู่สวยนั้นอยู่ระดับหูของจินฮวาน ก่อนกระซิบกระซาบคำที่จินฮวานไม่อยากได้ยินนัก เป็นคำแนะนำตัวที่แฝงไปด้วยความน่ากลัวและเยือกเย็นราวกับจะสาปให้จินฮวานไม่พบเจอความสุขไปตลอดชีวิตการเป็นนักเรียนมัธยมปลายปีสุดท้ายของเขา
“ถ้านายไม่ขอโทษก็ไม่เป็นไร แต่ช่วยจำไว้ด้วยว่าฉันคือ ‘คิมฮันบิน’ คนที่จะก่อกวนชีวิตของนายจนกว่าฉันจะพอใจเพื่อแลกกับคำขอโทษของนาย” พูดเพียงเท่านี้ หัวใจของจินฮวานก็หล่นวูบไปอยู่ที่พื้น ใบหน้าหวานชาไปชั่วขณะ “บังเอิญฉันเป็นคนเอาแต่ใจตัวเองซะด้วยสิ อยากได้อะไรก็ต้องได้ นายก็ระวังตัวเอาไว้ด้วยก็ดีนะ”
- #ฟิคเอาแต่ใจ -
Let 's talk about ... my FANFICTION !!
แปลกๆ เนาะว่ามั้ย ? 55555555
ยังไงก็ฝากด้วยนะคะ เรื่องยาวเรื่องแรกของเจ๊ตีบ T^T
ผิดพลาดหรือไม่สนุกยังไง เจ๊ตีบก็ขอน้อมรับเอาไว้นะคะ
พูดคุยกันได้ที่ @Pear_BJ21 จ้าาาาาาาาา
ความคิดเห็น