Space เพราะเราห่าง : Chapter 2 หมวยไฮเปอร์

เนื้อเรื่อง

Chapter2: หมวยไฮเปอร์
ผมกำลังเดินแปะป้ายใบเล็กที่เขียนว่า Thai Party: Make yourself COOL! แน่นอนครับมันเป็นหน้าที่รุ่นน้องอย่างผมที่ต้องทำตามบรรดารุ่นที่สั่ง ผมเดินแปะป้ายไปตามบอร์ดต่างๆ พร้อมกับ เขี้ยว คู่หูตัวแสบผมเอง จะว่าไปพ่อและแม่ผมกับมันเป็นเพื่อนกันตั้งแต่สมัยเรียนมหาลัย จึงไม่แปลกที่เราจะเป็นเพื่อนสนิทกัน เพราะพ่อแม่เราทั้งคู่มักไปมาหาสู่กันบ่อยๆ ไม่น่ะ คืนนี้ผมสัญญาว่าจะไม่ออกจากบ้านเด็ดขาด ก็จะอะไรเสียอีก ยัยบ้านั่นย้ายห้องสมุดอีกแล้ว ผมงั้นไปทางเขี้ยวก่อนที่จะเอ๋ยว่า

“นั่นงัยมาแล้วคนที่เล่าให้ฟัง”
เทอเดินมาทางผมด้วยสิ คนอะไรไม่รู้จักร้านทำผมสำหรับผู้หญิงบ้างหรือรัย ผมเทอดูยุ่งทุกวัน อันที่จริงผมเทอหยักเป็นลอน แต่มันไม่รู้ว่าไปขัดกับส่วนไหนของสายตาผม

“นี้เทอ ชื่อนกใช่ไหม” เขี้ยวทักทันทีที่เดินเทอเดินมาใกล้
“hi” ผมทักสั้นๆ
“hi ค่ะ” เทอตอบ เออเพิ่งจารู้ว่า ค่ะ ใช้ได้กับทุกภาษา ทำไปได้ ผมคิด
“กำลังหาตัวอยู่พอดีเลย พี่ภูเค้าให้ช่วยกันติดป้ายพวกนี้” เขี้ยวเริ่มแพล่ม ผมเดาแผนการออกทันที
“ใช่ แล้วเราก็ติดส่วนของเทอ ไปตั้งเยอะแล้ว” ผมไม่รอช้าที่จะต่อ
“เพราะงั้น นี้ส่วนของเทอ” ว่าแล้วไอ่เขี้ยวก็ยื่นใบแปะให้ ผมก็รีบยื่น ถังกาวให้เทอทันที
“see ya” ผมกับเขี้ยวรีบเผ่น
“เห้ย กลับมาก่อน อะไรกัน” เสียงเทอไล่ตะโกนตามหลังมา ช้าไปแล้วเราสองคนเผ่นแนบ

เดินมาถึงหน้าร้านโดนัท เขี้ยวบอกขอตัวกลับก่อน ผมเลยจำต้องกินโดนัทกับโคคาโคล่า ผมว่าโดนัทเป็นขนมที่อร่อยมาก เหมาะแก่การเติมพลังให้ร่างกาย แต่... เห้ย ยัยหมวยนั่นอีกแล้ว หมายความว่า เทอติดมันหมดทุกแผ่นหมดแล้ว ล้อเล่นน๊า เทอเดินเข้ามาในร้าน วางกองหนังสือลงบนโต๊ะที่ผมนั่ง ก่อนที่จะลุกไปซื้อโดนัท 1 ชิ้นที่เคาทเตอร์ เทอกินไปครึ่งอันแล้วห่อยัดใส่กระเป๋าสะพาย

“ไปกันได้ยัง เรารีบแล้ว” เทอบอกผม
“เดี๋ยวก่อน เราไปเกี่ยวอะไรด้วย จะไปก็ไปคนเดียวสิ” ผมเป็นโรค งง ขึ้นสมอง
“พี่ภูบอกว่าให้นายช่วยถือหนังสือพวกนี้ ไปให้เราหน่อย” เทอเจอพี่ภู งั้นเทอก้อ
“เราต้องแวะซื้อหนังสือพิมพ์ให้ อาพัตย์ด้วย” อาพัตย์ เทอเรียกอา โอ้ยโดนดุซวยแล้ว ไอ้เขี้ยวหายไปไหนน่ะ สุดท้ายผมต้องยอมทน แบกหนังสือกองโตตามเทอไปคอนวีเนี่ยน แล้วไปส่งเทอที่บ้านพี่ภู ไม่บอกกันเลยน่ะพี่ภูว่ามีญาติมาพักด้วย ทันทีที่ถึงหน้าบ้านพี่ภูผมวางหนังสือไว้ที่เก้าอี้ยาว แล้วบอกเทอว่ามีธุระ ก่อนจะเผ่นแนบไปบ้านเขี้ยว หนังสือที่ผมถือมาเป็นเรื่องเกี่ยวกับ ชีววิทยา พฤกษศาสตร์ และอะไรจำพวกสัตว์เซลล์เดียว ผมนึกขำว่าคนอย่างเทอเหมาะกับพวกสัตว์เซลล์เดียวที่สุด

งานเลี้ยง Thai Night ปีนี้ปวดร้าว ก็เทอดันถือหนังสือ 1 เล่มมานั่งอ่านระหว่างที่คนอื่นๆนั่งเล่นไพ่กัน ผมใช้เวลาหมดไปกับเล่นเกม เล่นไพ่ พูดคุย ถ้าดูจากหนังสือที่เทออ่านบอกได้เลยว่าเทอเรียนชั้นปลาย ใครจะไปอยากรู้ชั่งเทอสิ พี่ภูเดินมาหาผมแล้วบอกว่าเมื่อวานไปแกล้งอะไรนกเค้า ผมตอบกลับว่าผมช่วยเทอถือหนังสือมาจนถึงบ้านตามที่พี่บอกแล้วน่ะ เพราะงั้นถือว่าหายกัน พี่ภูทำหน้างง อ้าว ยัยยยยยยย ต้องแก้แค้นผมคิด แก้แค้น แต่ผมโดนบังคับอีกแล้วเมื่อเล่นเกมไพ่กัน ผมแพ้ และ เทอก็แพ้ คนแพ้ต้องออกไปซื้อของมาเตรียมงานเลี้ยงแสดงความยินดีรุ่นพี่ ผมกับเทอต้องออกไปซื้อของตามรายการที่คนอื่นเขียนให้มาในวันเสาร์หน้า Little Collins ถนนที่เป็นแหล่งแฟชั่นเลยก็ว่าได้ในเมลเบิร์น

วันเสาร์มหาซวยก็มาถึง นัดเจอกันที่ร้านโดนัทร้านประจำของผม ก่อนที่จะออกไปเดินซื้อของตามร้านต่างๆ อันที่จริงจะเรียกให้ถูกคือ เดินไปสั่งของมากกว่า เราสองคนเดินกันจนเมื่อยก่อนที่จะแวะกินเบอร์เกอร์คนล่ะชิ้น ผมรู้จักเทอมากขึ้น เทอเล่าว่ามาเรียนที่เมือง ซิดนีย์ตั้งแต่ KG เลยล่ะ ก่อนที่จะย้ายมา hich school ที่เมลเบิร์น ผมนั่งฟังเทอเล่าตั้งแต่ สัตว์เซลเดียว จนถึง พวกสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม เทอจะจบทุกๆประโยคว่า
“น่าใช่ม่า”
เทอพูดร่ายยาวโดยไม่ติดขัด แบบจำมาทุกตัวอักษรเลยมั่ง ทั้งหมดนั่นมาจากที่เทออ่าน น่าเบื่อชะมัดที่ต้องมาฟังเรื่องไร้สาระจากเทอ แต่อย่างน้อยเทอก้อยกเบอเก้ออีกครึ่งที่เทอไม่กินให้ผม ^ ^

ริมฝีปากเทอสวยน่ะ ผมนั่งมองมันขยับตอนที่เทอเล่าเรื่องราวต่างๆ ไม่น่ะ เทอไม่สวยสักนิด เทอน่าเบื่อ ผมบอกกับตัวเองซ้ำๆ ขณะที่ฟังเทอพูด เราเดินเข้าๆออกหลายร้านมาก ก่อนที่ผมจะมาส่งเทอที่หน้าบ้าน ผมไม่จูบเทอหรอก อย่าคิดมาก ผมรีบกลับบ้านเพื่อดูรายการทีวีรายการโปรด

ที่มา : หุบเขาคนโสด