แฮรี่ พอตเตอร์ กับ ดรงเรียนตุ๊ดศาสตร์ฮอกวอต

เนื้อเรื่อง

จะทำเยี่ยงไรดี หากว่าแฮรี่แอบรัก เอ่อ….. ไม่อยากบอกอุจาด ลองคิดดิ่ถ้าพวกเขาเบี่ยงเบนทางเพศอ่ะ



วันนี้เป็นวันดี ที่แฮรี่ได้เรียนจบ ปี 7 จากโรงเรียนเวทมนตร์ ฮอกวอตสคูล

“แฮรี่ แกดีใจป่ะนี้เราจบแล้วน่ะ” รอนพูดสายตามองแฮรี่อย่างหวานแหวว จนแฮรี่ขนลุกชันไปทั้งตัว

“เป็นไรว่ะรอน มองหน้ากลัวจัง” แฮรี่ยิ้มแห้งๆ (มันจะมาไม้ไหนว่ะ)

“ฉันมีเรื่องนึงที่ปิดบังมานาน เออ..คือบอกแกดีป่ะ”รอนทำสายตาสะเทิ้นอายใส่ จนแฮรี่ปาดเหงื่อหลายครั้ง

“บอกมาเด่ะ เราเป็นเพื่อนกันไม่ใช่เหรอ” แฮรี่พูดออกไปทั้งๆที่สยิวกิ้วเต็มที่

“อ๊าย..............ขอบจากน่ะตัวเอง เค้าแอบรักตัวเองมานานแล้วล่ะ จะเปิดเผยก็ไม่ได้ นี้น่ะตัวเองน่ะ

สเป็กเขาเลยหล่อล่ำน่าหม่ำ รู้ไหมว่ารอนนี่ต้องอดทนขนาดไหม ที่จะไม่งาบพี่แฮรี่ตั้ง 7 ปี” ToT;;

แฮรี่ตกตะลึง รอนเปลี๊ยนไป๊อ่ะ

“รอน จิงๆแล้วนายชอบเฮอไมโอนี่ไม่ใช่เหรอ อย่ามาล้อเล่นกับเราน่ะ” แฮรี่ขยึกขยึยพิกล

“บ้าแฮรี่สต็อบ.....เดี๋ยวนี้เลยน่ะ ตัวเองกล่าวหาว่ารอนนี่ชอบชะนีขนฟูได้ไง นังเฮอไมโอนี่

แค่พูดรอนนี่ก็ขนลุกแล้ว” รอนซึ่งพึ่งจะผันตอนเองไปเป็นรอนนี่เต็มตัวกระทืบเท้าเร่าๆ

“ฉันว่านายไปเช็คสมองดีกว่าน่ะ เดี๋ยวฉันขอตัวไปหาเฮอไมโอนี่ก่อนน่ะ”


“เฮอไมนี่รอเราด้วย เธอว่ารอนแปลกๆไหม” แฮรี่ตอบ สันหลังยังเสียวไม่หาย

“อ๋อ.........ฮุฮุฮุฮุ ที่นังตุ๊ดซี่รอนนี่ มันชอบนายอ่ะน่ะรู้ไปตั้งแก่เข้าฮอกวอตปีแรกแล้ว” เฮอไมโอนี่ตอบก่อนลงไปขำชักดิ้นชักงอ

“ทำไมเธอไม่บอกฉันเลยนี้  หากฉันโดนเอ่อ.........อัดขนมหวานประเภทถั่วดำจะทำไง”แฮรี่เสียวสันหลังวาบ

“ทำไงได้  นายดันดูนังตุ๊ซซี่ไม่ออกเหรอไง ถ้านายโดนนายก็คงจะมีความสุขล่ะมั้ง 5555”เฮอไมโอนี่ขำเจ้าเล่ห์

“เอ่อ.... ยังไงเราก็จบแล้วถ้าหากว่า เราจะขอเธอแต่งงานเธอจะว่าอะไรไหม” แฮรี่บอกเขินๆอายๆ

“นายอย่าบอกน่ะ ว่านายชอบฉัน” เฮอไมโอนี่อึ้งไปเลย

“ใช่ เธอว่าไงล่ะ” แฮรี่ยิ้มก่อนส่งแหวนทองเกลี้ยงๆให้

“5555 นายนี้นอกจากจะโง่บื้อ ประเภทกระบือเรียกพี่แล้ว นายยังเอ๋ออีกฉันจะบอกอะไรให้น่ะ”เฮอไมโอนี่ตบมือเบาๆ

สาวน้อยเสียงหวานก็ปรากฏกายเข้ามา

“น้องโชจ๋า บอกให้นายแฮรี่เขารู้หน่อยดีไหมว่าเราสองคนน่ะกำลังจะมีข่าวดี”เฮอไมโอนี่กับโช แชงจูบกันอย่างดุเดือด

T_T นี้คือสีหน้าของแฮรี่

แฮรี่ทนรับความเจ็บปวดไม่ได้ แฮรี่รีบขึ้นรถไฟกลับบ้านทันที

ที่บ้านเด้อ หลี อีสานบ้านเฮา

“บักหำเอ๊ย......... มามัวซึมกะทืออยู่ทำไม นี้เอ๊า......... ปลาร้าเพิ่งจะหมักได้ทีกินเสียสิ แซ่บอีหลี”
ป้าเผ็ดแหนม ส่งปลาร้าในจานมาให้

“ป้าจะแด่...ก็ แด่.............ไปเฮอะ ข้อยบ่หิว ตอนนี้ม่วนหัวใจอีหลี” แฮรี่พูดสะบัดๆ

“บักหำจะไปมัวซึมกะทืออยู่ทำไม  สาวบ้านฮอตโหวดมันหักอกเอ็งมาใช่ไหม  ป้าสิบอกแกแหล่ว

ว่าให้สนใจ อีสมจิตร อีสุดา ลูกตาอิน ที่ท้ายโคกเอ็งก็ไปสนใจอะหยังก็บ่ฮู้” ป้าเผ็ดแหนมพูดอย่างระอา

“อี2คนนั้นมันบ่ใช่เป็ค ของข้อย” แฮรี่หรือที่เป็นที่รู้จักดีในหมู่บ้านโคกเนินสูงว่า บักหำรี่พูด

“บักหำรี่เอ๊ย.......... เอ็งอย่าเว้าไป เป็คแป็คภาษาปะกิด ป้าสิฟังบ่ออก ว่าแต่เป็คแกมันเป็นยังไง”

“ข้อยบอกป้าบ่ได้ดอก” แฮรี่ยิ้มทั้งน้ำตา

“ตามแต่ใจเอ็งเฮอะ บ่อยากเว้าก็บ่ต้องเว้า เดี๋ยวป้าสิไปดูไอ้บักดัดรี่ลูกชายป้าก่อน สงสัยไปจับกบซนอยู่ในนา”


คืนนี้แฮรี่เลยต้องมานั่งซึมกะทืออยู่คนเดียว ป้าเผ็ดแหนม ดัดรี่ แล้วก็ลุงเด้อหลีไปงานวัดกันหมด

ขนาดที่กะลังเพลินก็มีเสียงทุ้มนุ่มหูดังขึ้น

“แฮรี่กับไปอยู่กับเราเถอะเราเพิ่งรู้ว่าขาดแฮรี่ไปไม่ได้”

“ยอดรัก ยอดรักของฉัน เธอกลับมาแล้วใช่ไหม” (แหวะสำนวนแฮรี่ บ้านนอกมากๆ สงสัยเออไมโอนี่จะกลับใจจากผู้แต่ง)

“พี่มันฟอยของน้อง น้องน่ะแทบทนคิดถึงพี่ไม่ได้ ทำยังไงก็ลืมคืนนั้นทีเราสองคน อะตุ๊ดอะตุ๋ย กันไม่ได้”
(ฉิบหายแล้ว................. นี้แฮรี่ของช้าน..............หมายความว่า จากผู้แต่ง)

“พี่ก็ลืมค่ำคืนอันแสนสุขของเราไม่ได้ กลับไปใช้ชีวิตด้วยกันที่โลกเวทมนตร์เถอะน่ะจ๊ะยอดรัก”(แหวะคืนอันแสนสุขกะผีอ่ะดิ่ นี้ฉันว่าน่าจะเป็นคืนอันแสนสยองมากกว่าอ่ะน่ะนี้มันไปแอบได้เสียก่อนตอนไหนว่ะ จากผู้แต่ง)


“แต่พี่ว่าคืนนี้อากาศกำลังดี เรามาอะตุ๊ดอะตุ๋ยกันดีกว่าน่ะจ๊ะยอดรัก” และแล้วมันฟอยกับอีนังตุ๊ดหำรี่ก็ลงไป

อะตุ๊ดอะตุ๋ยกันบนพื้น (ตายแล้ว ฉันทนดูไม่หวาย..............ขอหนีไปให้ไกลสุดหล้าฟ้าเขียว จากผู้แต่ง)


ป.ล ผู้แต่งไม่ได้ตั้งใจ ให้เป็นอย่างนี้เลย บรรยากาศพาไป นี้ถ้ามีบรรยากาศอย่างนี้อีกสงสัยมีภาค2ต่อชัวร์

อีกอย่างก็เป็นอันยืนยันได้ว่า โลกเวทมนต์ก็มี ตุ๊ด ทอม ดี้ ไบ เช่นกัน

ป.ล2 ใครรับไม่ได้ก็ขออภัยน่ะจ๊ะ  เพราะผู้แต่งเองก็ยังรับไม่ได้

อีกอย่าง ใครที่อ่านก็ขอให้คิดว่าเป็นรักหวานแหววก็แล้วกันน่ะจ๊ะเพื่อนๆ