คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ไกรทอง ตอน เริ่มต้น (แก้ไข)
ขอกล่าวเตือนเเก่ผู้อ่านทุกท่านก่อนนะค่ะ สถานที่ไรเตอร์เขียนนั้นอาจจะไม่มีอยู่จริงหรือไม่ตรงตามกับสถานที่จริงมากนัก เพราะตัวของไรเตอร์เองก็ไม่สามารถหาข้อมูลจริงๆมาเป็นตัวชี้วัดให้แก่นิยายเรื่องนี้ได้ขอให้ผู้อ่านโปรดเข้าใจด้วยน่ะค่ะ
เมืองพิจิตรบริเวณแม่น้ำน่านเก่านั้นมีตำนานเล่าขานสืบต่อกันมาถึงความขัดแย้งของสองเผ่าพันธุ์...ความแตกต่างของเผ่ากุมภีร์กับเผ่าพันธุ์มนุษย์
ลึกลงไปกลับมีเรื่องราวมากมายที่แฝงเร้นอยู่ในตำนาน ซึ่งมีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่รับรู้ถึงความจริงเหล่านี้...ความจริงอันน่าเหลือเชื่อ
ความจริงที่เป็นจุดเริ่มต้นและจุดจบของตำนานไกรทองกับพญาชาละวัน
จาก...จุดเริ่มต้นของความรักอันแสนหอมหวานซาบซึ้งตรึงใจ
จนถึง...จุดจบของความแค้นที่พร้อมจะทำลายล้างทุกสิ่งให้พินาศ
ลึกลงไปยังโลกใต้ผืนน้ำ ยังมีโลกอีกใบหนึ่งที่มีเผ่าพันธุ์ลักษณะคล้ายคลึงกับเหล่ามนุษย์อาศัยอยู่
...เผ่าพันธุ์ที่มีการดำรงชีวิตอยู่มานานกว่ามนุษย์นับตั้งแต่โลกใบนี้ถือกำเนิดขึ้นมา
...เผ่าพันธุ์ที่มีความแข็งแกร่งทางร่างกายมากกว่ามนุษย์
...เผ่าพันธุ์ที่มีมันสมองอันเป็นเลิศไม่ต่างจากมนุษย์
หากมนุษย์คือเผ่าพันธุ์ที่ได้ครอบครองผืนแผ่นดิน เผ่าพันธุ์นี้ก็นับว่าเป็นผู้ครอบครองผืนน้ำ
...นามพวกเขาคือกุมภีร์
...เชื้อสายกุมภีร์นั้นจะแตกต่างจากเหล่าจระเข้ทั่วไปมากมายนัก ทั้งรูปร่างที่ใหญ่โตกว่า และอิทธิฤทธิ์ดั่งเช่นเผ่าพันธุ์วิเศษอื่นๆที่แฝงเร้นอยู่บนโลกใบนี้
เมื่อเหล่ามนุษย์มีความเชื่อว่า ตนคือผู้ยิ่งใหญ่เหนือทุกสิ่งบนโลกใบนี้ ฉะนั้นสิ่งมีชีวิตอื่นนั้นย่อมเป็นเพียงแค่...สัตว์
เชื้อสายกุมภีร์คือสายเลือดบริสุทธ์และสูงส่ง... พวกเรานั้นยิ่งใหญ่กว่าพวกด้านบนที่ทั้งอ่อนแอและน่ารำคาญ
เหอะ!สัตว์ประเสริฐ ช่างน่าขำเสียจริง ก็แค่พวกสัตว์เลื้อยคลานที่บังเอิญหางหด ยืนสองขา พัฒนาสมองได้เร็วกว่าสัตว์ตัวอื่น แต่กลับปวกเปียกป้อแป้ตามเชื้อสายของพวกมัน หาได้แข็งแกร่งเชกเช่นพวกข้าไม่
เมื่อโลกด้านบนหยิ่งผยองเชื่อว่าตนคือผู้ถูกต้องกับโลกด้านล่างที่ถือดีไม่อยากเสวนากับพวกน่ารำคาญ ก็นับว่าทั้งสองนั้นคือเส้นขนานที่ไม่สามารถจะมาบรรจบอยู่ร่วมกันได้...ไม่ว่าจะเป็นทิศทางใดก็ตามพวกเขาทั้งสองเผ่าพันธุ์ย่อมไม่มีทางจะอยู่ร่วมกันได้โดยเด็ดดขาด...ไม่มีวัน
แต่ทว่า...
ความรักกับไม่เป็นเช่นนั้น...เมื่อหัวใจมีรักย่อมไม่มีคำว่าแตกต่าง...ทั้งฐานะ ชาติกำเนิด และเผ่าพันธุ์...ไม่มีคำว่า มนุษย์ ไม่มีคำว่ากุมภีร์
ความรักเหมือนโรคา บันดาลตาให้มืดมนต์
ไม่ยินและไม่ยล อุปสรรคใดๆ
ความรักเหมือนโคถึก กำลังคึกผิขังไว้
ก็โลดจากคอกไป บ่ ยอมอยู่ ณ ที่ขัง
ถึงหากจะผูกไว้ ก็ดึงไปด้วยกำลัง
ยิ่งห้ามก็ยิ่ง บ่ หวลคิดถึงเจ็บกายฯ.
"มัทนะพาธา"
@@@@@@@@@@@คุยกันหลังไมค์เพื่อผู้อ่านทุกท่าน@@@@@@@@@@
ความคิดเห็น