ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Hug and Excuse ...
“ นี่! เราซื้อของมาฝากเพียบเลย ของโปรดของเรา! อุ๊ย! ไม่ใช่! ของเธอทั้งนั้นเลยนะ … แล้วเป็นไงบ้าง รู้สึกดีขึ้นบ้างมั้ย? “
“ ก็ดีขึ้นบ้างแล้วล่ะ! ขอบใจมากนะจ๊ะ! ขนมเยอะยังเงี้ย ฉันกินไม่หมดแหง! … สงสัยต้นน้ำต้องช่วยฉันแล้วล่ะ … “
“ ^^;; … ได้สิ! ยินดีเลย!!! “
“ จริงสิ! ต้นน้ำ เธอเริ่มทำการบ้านมั่งยัง … เนี่ย! ถ้าฉันไม่มาเจ็บตัวแบบเนี้ย ฉันคงเอาไปทำที่หอสมุดวันนี้แหละ!! “ >.,<
“ อ๋อ! … ยังหรอก เรากะว่าพรุ่งนี้จะเข้าไปที่หอสมุดอ่ะ เธอไม่ต้องห่วงหรอก!! เราทำเรื่องเดียวกัน เดี๋ยวมีอะไรก็ช่วยกันได้!! “ ^________.^
“ ขอบใจจ้ะ!! “ ^-^
- - - - - คุณแป็งห้อง 319 อยู่มั้ยคะ!!!!!!! - - - - -
“ อยู่ค่ะ!! ใครคะ? “
“ เพื่อนมาขอพบค่ะ!!! “
“ คงเป็นเขาน่ะแหละ! … ให้เขาขึ้นมาเลยค่ะ!! “
- - - - - ปังๆๆๆๆๆๆๆๆ - - - - -
“ เข้ามาสิ!! “
“ เป็นไงบ้าง!?! … เอ้านี่! ของตามที่ไว้อ่ะ ตรวจดูอีกรอบแล้วกันว่าครบเปล่า! … นี่! เธอ เธอ เธอ!!! “
“ อ … อ … อะไร! เออ … วางตรงนั้นแหละ เดี๋ยวฉันตรวจเอง! “ ^-^;;
“ เหม่ออะไรเนี่ย? “ -__-v
“ ป … เปล่า! -_-; เหม่ออะไรของนาย!! “
“ แล้วเธอเป็นไงบ้าง? “
“ ///-.,-/// … ก็ … ดีขึ้นแล้วล่ะจ้ะ!! “
“ … แล้วขนมเยอะขนาดเนี้ย! กินหมดหรอ!?! “
“ อ๋อ! ไม่หรอก! เดี๋ยวฉันคงให้ต้นน้ำช่วยกินอ่ะ ^^ แต่พวกนายกินกันได้นะ! “
“ อืม … เราว่าเธอคงกินหมดนะ!! “
“ … “ -__-^
“ … ทำไมหรอ? “
“ อ้าว!! ก็เมื่อกี้ เธอเพิ่งบอกว่าจะให้ไอ้อ้วนนี่ช่วยกินไม่ใช่หรอ!?! ระวังนะ! ดีไม่ดีกินถุงเข้าไปด้วย!!! “
“ 555!!! ไอ้ทิว! ปากมึงนี่ก็นะ 555!! “ ^o^
“ 555!! “ ^O^
“ … “ -__-^-__-^^-__-^^^ … \\__/ **
“ เอ่อ … ต้นน้ำ! ใจเย็นๆนะ เขาก็พูดเล่นไปยังงั้นเอง!! “
“ เฮ้ย!!! ฉันไม่ได้พูดเล่นนะ! … มันเรื่องจริง! 555! “ ^O^
“ ไอ้ทิว! มึงก็เลิกว่าเขาซะทีได้มั้ยวะ!?! “ ^0^
“ แป็ง! เรากลับก่อนนะ!!! -__-^^^ พรุ่งนี้เรามาใหม่ … ชักเริ่มฉุนแล้ว! “
“ ต้นน้ำ! ใจเย็นๆก่อนนะ … อย่าเพิ่งรีบกลับสิ!! “
“ ไม่อ่ะ!! เรากลับก่อนดีกว่า ขืนอยู่ต่อ! \\__/ ^^ ได้มีเรื่องแน่!! “
“ … ทำไมไอ้อ้วน!! … ทนรับความจริงไม่ได้ไง!! “ (ไปกระชากคอเสื้อเขาทำไมอ่ะ!!)
“ … “
“ ตอบมาสิวะ!! “
“ ไอ้ทิว!! มึงก็ใจเย็นๆไม่ได้ไง!?! เกรงใจเจ้าของห้องเขาบ้างสิวะ!!! “ >_<
“ … เอ่อ! … นายใจเย็นๆก่อนนะ! “
“ ตอบมาซะทีสิโว้ย!!! “ (นี่ทั้งกระชาก ทั้งเขย่าเลยนะ!!! -_-^^)
“ TT^TT … ก็ใช่นะสิ!!! ขอโทษ! ที่เกิดมาอ้วนหน้าตาหน้าเกลียดแบบเนี้ย!!! แล้วทำไม!?! อ้วนแล้วมันหนักส่วนไหนของนาย!! คนอ้วนไม่มีหัวใจไงวะ!!! “ T_T
“ … “
“ … “
“ … เอ่อ! “
ต้นน้ำวิ่งออกจากห้องไป พร้อมกับปิดประตูตามหลัง ท่ามกลางสายตาที่ตะลึง O_O ทั้ง3คู่ ถึงแป็งจะเรียกยังไง เขาก็ไม่หันกลับมา เหมือนไม่ได้ยินเสียงใครทั้งนั้นและไม่อยากฟังใครพูดใครว่าอะไรด้วย … ทิวสนยังอึ้งกับภาพที่เห็น ทุกคนในห้องไม่พูดอะไรทั้งสิ้น แป็งหยิบโทรศัพท์โทรเข้าเครื่องของต้นน้ำ แต่ …
~ ~ ขอโทษค่ะ! ยอดเงินของคุณใกล้จะหมด กรุณาเติมเงินด้วยค่ะ … เลขหมายนี้ ไม่สามารถใช้งานได้ชั่วคราวค่ะ ~ ~
“ เป็นไงบ้าง? “
“ … คงโกรธมาก ถึงได้ปิดเครื่องหนี! “
“ … อะไรกันวะ! ล้อเล่นแค่เนี้ย!! ถึงกับงอนเลยไง!?! “
“ ไอ้ทิว! ล้อเล่น-อมึงสิ!!! แรงอย่างเนี้ย! มึงทั้งกระชากทั้งเขย่าเขาขนาดนั้นอ่ะ เป็นกูคงสวนไปแล้ว! และไอ้การที่มึงไปว่าเขา อ้วนๆเนี่ย! -__- ** เหมือนมึงไปล้อเลียนปมด้อยเขานะเว้ย … มึงอารมณ์ร้อน กูทนได้เพราะกูรู้นิสัยมึงดี แต่นี่มึงเพิ่งรู้จักเขาไม่นาน ยังไปทำอารมณ์ร้อนใสเขาอีกคน ใครเขาจะทนได้วะ! มึงไม่เห็นหน้าตัวเองนิ ว่าล้อเล่นของมึงอ่ะ ยังกับจะกินเลือดกินเนื้อเขาเลย!! … กูว่านะ ทางที่ดี มึงตามไปขอโทษเขาดีกว่า เพราะครั้งนี้ มึงผิดเต็มๆว่ะ!!! “ -,.-
“ ได้ทีล่ะ! >.,< ย้อนคำพูดกูเลยนะมึง … แล้วเขาอยู่หอไหนล่ะ? “ - - *
ทิวสนวิ่งตามออกไป หลังจากที่แป็งบอก เขารีบบึ่งรถไปที่หอของต้นน้ำทันที … แต่เขาไม่ได้กลับหอ! เขาจึงวนรถไปตามที่ต่างๆ … แต่ก็เป็นเรื่องยาก เพราะนี่ก็ค่ำแล้ว เขาจะไปหาเจอได้ไง …
“ พรุ่งนี้มีเรียนฝรั่งเศสนี่นา … เดี๋ยวค่อยไปขอโทษพรุ่งนี้แล้วกัน!! “ -__-v
ทิวสนเลี้ยวรถกลับ แต่ … ในใจเขาก็ยังกังวลที่ยังไม่ได้ขอโทษต้นน้ำ และยังทำให้เขาต้องร้องไห้อีก เขาคิดอยู่ตลอดทางที่ขับกลับ … แล้วจู่ๆ เขาก็เหลือบไปเห็นใครคนนึงตัวอ้วนๆกลมๆ เดินก้มหน้าอยู่ริมฟุตบาท เขาจึงขับรถให้ไปชิดริมฟุตบาท แล้วหยุดเรียก
“ นี่! … นายอ่ะ!! “
“ … “
“ -__-; … นาย!! เราขอโทษนะเว้ย! เรา … เราปากไม่ดีเอง แค่ล้อเล่นเฉยๆ!! “
“ … “ T T
“ เฮ้ย!! ไม่ได้ยินหรือไง!?! “
“ … “
ทิวสนดับรถ และวิ่งตามไปดักหน้าต้นน้ำ เขาเงยหน้ามอง … แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร! เอาแต่ร้องไห้!!
“ นี่! นาย … นายชื่อต้นน้ำใช่มั้ย? “
“ T^T “
“ เราขอโทษ! เราขอโทษจริงๆนะ เราแค่ … ล้อเล่นเฉยๆ “
“ T_T “
“ เอ่อ … นายอย่าร้องไห้สิ เราขอโทษแล้วไง! “ >.,<
“ … เราต่างหากที่ต้องขอโทษ! ที่เกิดมาอ้วน … นายถอยไปเถอะ T T “
“ เราต่างหากที่ต้องขอโทษนาย!! เราปากไม่ดีเองที่ไปว่านายอย่างนั้น เราขอโทษนะ … ยกโทษให้เราเถอะ!! “
“ TT__TT … นายไม่ต้องพูดอะไรหรอก! เรามันตัวอ้วนน่าเกลียด ไม่มีอะไรดีเพียบพร้อมอย่างนาย … TT.,TT แย่นะ! เกิดมาก็มีปมด้อย คนไร้ปมด้อยอย่างนาย จะมาเข้าใจอะไรกับคนอย่างเรา!! “ T.,T
ทันทีที่ต้นน้ำพูดจบ … ทิวสนก็ดึงเขาไปกอดไว้แน่น น้ำตาที่ไหลมาตามแก้มของต้นน้ำ เปื้อนเสื้อของทิวสนเต็มไปหมด! … เขางง ตกใจ แปลกใจในคราวเดียวกันจนพูดอะไรไม่ได้อีก การกระทำของทิวสนในครั้งนี้ ทำให้เขาร้องไห้ไม่ออกแล้ว … ความเสียใจถูกความอายเข้ามาบดบังแทนที่ อายจนรู้สึกได้ว่า ///-.,-/// หน้าของเขาแดงเหมือนร้อนผ่าวๆ ความโกรธที่เคยมีอยู่เหมือนจะหายไปหมดสิ้น … เขาไม่เคยโดนผู้ชาย (ที่หน้าตาดีและน่ารักขนาดนี้!!) กอดมาก่อนเลยในชีวิต!! … แต่อย่างไรก็ตาม ต้นน้ำก็รู้สึกได้อีกอย่างว่า ทิวสนเป็นผู้ชายที่อบอุ่นมากคนนึงทีเดียวเชียวแหละ!! ‘ ตอนเนี้ย! เราหายโกรธนายแล้วล่ะ ^-^ ‘
“ … ทำไมเราจะไม่เข้าใจนายล่ะ! “ -__-‘
‘ เขาพูดอะไรของเขาเนี่ย!?! ‘ =_-
“ >.< … นายปล่อยเถอะ! … กลับไปได้แล้วล่ะ!! “
“ … เอ่อ! เราขอโทษนะ … -_-; นายหาย … “
ต้นน้ำเดินหลีกไป … ปล่อยให้ทิวสนมองตามหลังเขาไป -O- … ต้นน้ำแอบดีใจอยู่ในใจลึกๆ ^^;
“ งั้น!! เราถือว่านายหายโกรธเราแล้วนะ!!! “ -,.-
“ คิดเอาเองแล้วกัน!! “ ^o^
“ ก็ดีขึ้นบ้างแล้วล่ะ! ขอบใจมากนะจ๊ะ! ขนมเยอะยังเงี้ย ฉันกินไม่หมดแหง! … สงสัยต้นน้ำต้องช่วยฉันแล้วล่ะ … “
“ ^^;; … ได้สิ! ยินดีเลย!!! “
“ จริงสิ! ต้นน้ำ เธอเริ่มทำการบ้านมั่งยัง … เนี่ย! ถ้าฉันไม่มาเจ็บตัวแบบเนี้ย ฉันคงเอาไปทำที่หอสมุดวันนี้แหละ!! “ >.,<
“ อ๋อ! … ยังหรอก เรากะว่าพรุ่งนี้จะเข้าไปที่หอสมุดอ่ะ เธอไม่ต้องห่วงหรอก!! เราทำเรื่องเดียวกัน เดี๋ยวมีอะไรก็ช่วยกันได้!! “ ^________.^
“ ขอบใจจ้ะ!! “ ^-^
- - - - - คุณแป็งห้อง 319 อยู่มั้ยคะ!!!!!!! - - - - -
“ อยู่ค่ะ!! ใครคะ? “
“ เพื่อนมาขอพบค่ะ!!! “
“ คงเป็นเขาน่ะแหละ! … ให้เขาขึ้นมาเลยค่ะ!! “
- - - - - ปังๆๆๆๆๆๆๆๆ - - - - -
“ เข้ามาสิ!! “
“ เป็นไงบ้าง!?! … เอ้านี่! ของตามที่ไว้อ่ะ ตรวจดูอีกรอบแล้วกันว่าครบเปล่า! … นี่! เธอ เธอ เธอ!!! “
“ อ … อ … อะไร! เออ … วางตรงนั้นแหละ เดี๋ยวฉันตรวจเอง! “ ^-^;;
“ เหม่ออะไรเนี่ย? “ -__-v
“ ป … เปล่า! -_-; เหม่ออะไรของนาย!! “
“ แล้วเธอเป็นไงบ้าง? “
“ ///-.,-/// … ก็ … ดีขึ้นแล้วล่ะจ้ะ!! “
“ … แล้วขนมเยอะขนาดเนี้ย! กินหมดหรอ!?! “
“ อ๋อ! ไม่หรอก! เดี๋ยวฉันคงให้ต้นน้ำช่วยกินอ่ะ ^^ แต่พวกนายกินกันได้นะ! “
“ อืม … เราว่าเธอคงกินหมดนะ!! “
“ … “ -__-^
“ … ทำไมหรอ? “
“ อ้าว!! ก็เมื่อกี้ เธอเพิ่งบอกว่าจะให้ไอ้อ้วนนี่ช่วยกินไม่ใช่หรอ!?! ระวังนะ! ดีไม่ดีกินถุงเข้าไปด้วย!!! “
“ 555!!! ไอ้ทิว! ปากมึงนี่ก็นะ 555!! “ ^o^
“ 555!! “ ^O^
“ … “ -__-^-__-^^-__-^^^ … \\__/ **
“ เอ่อ … ต้นน้ำ! ใจเย็นๆนะ เขาก็พูดเล่นไปยังงั้นเอง!! “
“ เฮ้ย!!! ฉันไม่ได้พูดเล่นนะ! … มันเรื่องจริง! 555! “ ^O^
“ ไอ้ทิว! มึงก็เลิกว่าเขาซะทีได้มั้ยวะ!?! “ ^0^
“ แป็ง! เรากลับก่อนนะ!!! -__-^^^ พรุ่งนี้เรามาใหม่ … ชักเริ่มฉุนแล้ว! “
“ ต้นน้ำ! ใจเย็นๆก่อนนะ … อย่าเพิ่งรีบกลับสิ!! “
“ ไม่อ่ะ!! เรากลับก่อนดีกว่า ขืนอยู่ต่อ! \\__/ ^^ ได้มีเรื่องแน่!! “
“ … ทำไมไอ้อ้วน!! … ทนรับความจริงไม่ได้ไง!! “ (ไปกระชากคอเสื้อเขาทำไมอ่ะ!!)
“ … “
“ ตอบมาสิวะ!! “
“ ไอ้ทิว!! มึงก็ใจเย็นๆไม่ได้ไง!?! เกรงใจเจ้าของห้องเขาบ้างสิวะ!!! “ >_<
“ … เอ่อ! … นายใจเย็นๆก่อนนะ! “
“ ตอบมาซะทีสิโว้ย!!! “ (นี่ทั้งกระชาก ทั้งเขย่าเลยนะ!!! -_-^^)
“ TT^TT … ก็ใช่นะสิ!!! ขอโทษ! ที่เกิดมาอ้วนหน้าตาหน้าเกลียดแบบเนี้ย!!! แล้วทำไม!?! อ้วนแล้วมันหนักส่วนไหนของนาย!! คนอ้วนไม่มีหัวใจไงวะ!!! “ T_T
“ … “
“ … “
“ … เอ่อ! “
ต้นน้ำวิ่งออกจากห้องไป พร้อมกับปิดประตูตามหลัง ท่ามกลางสายตาที่ตะลึง O_O ทั้ง3คู่ ถึงแป็งจะเรียกยังไง เขาก็ไม่หันกลับมา เหมือนไม่ได้ยินเสียงใครทั้งนั้นและไม่อยากฟังใครพูดใครว่าอะไรด้วย … ทิวสนยังอึ้งกับภาพที่เห็น ทุกคนในห้องไม่พูดอะไรทั้งสิ้น แป็งหยิบโทรศัพท์โทรเข้าเครื่องของต้นน้ำ แต่ …
~ ~ ขอโทษค่ะ! ยอดเงินของคุณใกล้จะหมด กรุณาเติมเงินด้วยค่ะ … เลขหมายนี้ ไม่สามารถใช้งานได้ชั่วคราวค่ะ ~ ~
“ เป็นไงบ้าง? “
“ … คงโกรธมาก ถึงได้ปิดเครื่องหนี! “
“ … อะไรกันวะ! ล้อเล่นแค่เนี้ย!! ถึงกับงอนเลยไง!?! “
“ ไอ้ทิว! ล้อเล่น-อมึงสิ!!! แรงอย่างเนี้ย! มึงทั้งกระชากทั้งเขย่าเขาขนาดนั้นอ่ะ เป็นกูคงสวนไปแล้ว! และไอ้การที่มึงไปว่าเขา อ้วนๆเนี่ย! -__- ** เหมือนมึงไปล้อเลียนปมด้อยเขานะเว้ย … มึงอารมณ์ร้อน กูทนได้เพราะกูรู้นิสัยมึงดี แต่นี่มึงเพิ่งรู้จักเขาไม่นาน ยังไปทำอารมณ์ร้อนใสเขาอีกคน ใครเขาจะทนได้วะ! มึงไม่เห็นหน้าตัวเองนิ ว่าล้อเล่นของมึงอ่ะ ยังกับจะกินเลือดกินเนื้อเขาเลย!! … กูว่านะ ทางที่ดี มึงตามไปขอโทษเขาดีกว่า เพราะครั้งนี้ มึงผิดเต็มๆว่ะ!!! “ -,.-
“ ได้ทีล่ะ! >.,< ย้อนคำพูดกูเลยนะมึง … แล้วเขาอยู่หอไหนล่ะ? “ - - *
ทิวสนวิ่งตามออกไป หลังจากที่แป็งบอก เขารีบบึ่งรถไปที่หอของต้นน้ำทันที … แต่เขาไม่ได้กลับหอ! เขาจึงวนรถไปตามที่ต่างๆ … แต่ก็เป็นเรื่องยาก เพราะนี่ก็ค่ำแล้ว เขาจะไปหาเจอได้ไง …
“ พรุ่งนี้มีเรียนฝรั่งเศสนี่นา … เดี๋ยวค่อยไปขอโทษพรุ่งนี้แล้วกัน!! “ -__-v
ทิวสนเลี้ยวรถกลับ แต่ … ในใจเขาก็ยังกังวลที่ยังไม่ได้ขอโทษต้นน้ำ และยังทำให้เขาต้องร้องไห้อีก เขาคิดอยู่ตลอดทางที่ขับกลับ … แล้วจู่ๆ เขาก็เหลือบไปเห็นใครคนนึงตัวอ้วนๆกลมๆ เดินก้มหน้าอยู่ริมฟุตบาท เขาจึงขับรถให้ไปชิดริมฟุตบาท แล้วหยุดเรียก
“ นี่! … นายอ่ะ!! “
“ … “
“ -__-; … นาย!! เราขอโทษนะเว้ย! เรา … เราปากไม่ดีเอง แค่ล้อเล่นเฉยๆ!! “
“ … “ T T
“ เฮ้ย!! ไม่ได้ยินหรือไง!?! “
“ … “
ทิวสนดับรถ และวิ่งตามไปดักหน้าต้นน้ำ เขาเงยหน้ามอง … แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร! เอาแต่ร้องไห้!!
“ นี่! นาย … นายชื่อต้นน้ำใช่มั้ย? “
“ T^T “
“ เราขอโทษ! เราขอโทษจริงๆนะ เราแค่ … ล้อเล่นเฉยๆ “
“ T_T “
“ เอ่อ … นายอย่าร้องไห้สิ เราขอโทษแล้วไง! “ >.,<
“ … เราต่างหากที่ต้องขอโทษ! ที่เกิดมาอ้วน … นายถอยไปเถอะ T T “
“ เราต่างหากที่ต้องขอโทษนาย!! เราปากไม่ดีเองที่ไปว่านายอย่างนั้น เราขอโทษนะ … ยกโทษให้เราเถอะ!! “
“ TT__TT … นายไม่ต้องพูดอะไรหรอก! เรามันตัวอ้วนน่าเกลียด ไม่มีอะไรดีเพียบพร้อมอย่างนาย … TT.,TT แย่นะ! เกิดมาก็มีปมด้อย คนไร้ปมด้อยอย่างนาย จะมาเข้าใจอะไรกับคนอย่างเรา!! “ T.,T
ทันทีที่ต้นน้ำพูดจบ … ทิวสนก็ดึงเขาไปกอดไว้แน่น น้ำตาที่ไหลมาตามแก้มของต้นน้ำ เปื้อนเสื้อของทิวสนเต็มไปหมด! … เขางง ตกใจ แปลกใจในคราวเดียวกันจนพูดอะไรไม่ได้อีก การกระทำของทิวสนในครั้งนี้ ทำให้เขาร้องไห้ไม่ออกแล้ว … ความเสียใจถูกความอายเข้ามาบดบังแทนที่ อายจนรู้สึกได้ว่า ///-.,-/// หน้าของเขาแดงเหมือนร้อนผ่าวๆ ความโกรธที่เคยมีอยู่เหมือนจะหายไปหมดสิ้น … เขาไม่เคยโดนผู้ชาย (ที่หน้าตาดีและน่ารักขนาดนี้!!) กอดมาก่อนเลยในชีวิต!! … แต่อย่างไรก็ตาม ต้นน้ำก็รู้สึกได้อีกอย่างว่า ทิวสนเป็นผู้ชายที่อบอุ่นมากคนนึงทีเดียวเชียวแหละ!! ‘ ตอนเนี้ย! เราหายโกรธนายแล้วล่ะ ^-^ ‘
“ … ทำไมเราจะไม่เข้าใจนายล่ะ! “ -__-‘
‘ เขาพูดอะไรของเขาเนี่ย!?! ‘ =_-
“ >.< … นายปล่อยเถอะ! … กลับไปได้แล้วล่ะ!! “
“ … เอ่อ! เราขอโทษนะ … -_-; นายหาย … “
ต้นน้ำเดินหลีกไป … ปล่อยให้ทิวสนมองตามหลังเขาไป -O- … ต้นน้ำแอบดีใจอยู่ในใจลึกๆ ^^;
“ งั้น!! เราถือว่านายหายโกรธเราแล้วนะ!!! “ -,.-
“ คิดเอาเองแล้วกัน!! “ ^o^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น