ลำดับตอนที่ #20
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : Only him ...
“ ขอโทษนะ! ที่ฉันทิ้งเธอไว้กับทิวสนเขาอ่ะ คือ … “
“ เอาล่ะๆ … เธอไม่ต้องพูดหรอก แป็ง! เรารู้แล้ว ว่าเป็นแผนของเขาเอง!! “
“ … จ้ะ! ^^; ดีใจจังที่เธอไม่โกรธฉัน … เออ! o.o เธอทำงานที่ monsieur Auguste สั่งไว้เสร็จหรือยังอ่ะ? … เนี่ยนะ! กว่าฉันจะสรุปออกมาได้แต่ละหน้า T T แทบลากเลือดเลย!!! “
“ 555 ^0^ อ๋อ … เสร็จแล้วล่ะ! “
“ งั้น … “ ^^+
“ รู้แล้วววววล่ะ … เดี๋ยวเราช่วย!! “ ^^
“ อืม! ขอบใจจ้ะ!!! “
ทั้งสองคนเดินไปผ่านกลุ่มของ ฟอส ซึ่งตอนแรกต้นน้ำก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรหรอก!! แต่เขาต้องหยุดเพราะเสียงเรียก …
“ นี่! นายอ่ะ มานี่หน่อยสิ +^^+ “
“ ต้นน้ำ! เพื่อนของฟอสเขาเรียกเธอแหนะ!! “
“ อืม! ได้ยินแล้วล่ะ … เรียกทำไม? - -* “
ต้นน้ำจูงมือแป็ง (ที่สั่นๆเล็กน้อย!!) เดินเข้าไปหากลุ่มนั้น …
“ นายมีอะไรหรอ? “
“ เอ่อ … นั่งคุยกันแป๊บนึงสิ ได้มั้ย? “ ^ ^c
“ ฉัน … ขอคุยกับเพื่อนเธอก่อนได้มั้ย? “
“ เอ่อ … ได้สิ! งั้น … ต้นน้ำ เดี๋ยวฉันไปรอข้างในนะ รีบตามไปล่ะ! -__-v “
“ … อืม! เดี๋ยวเราตามไป แป็งไปก่อนเถอะ! -_- “
พอแป็งเดินไปแล้ว เพื่อนของฟอสคนนึงก็เริ่มถามต้นน้ำ …
“ เอ่อ … นายใช่มั้ย? ที่เป็นแฟนของทิวสนอ่ะ? “
“ … ใช่! “
“ แล้ว … นายคบกับเขามานานยัง? “
“ … ไม่นานเท่าไหร่หรอก! “
“ แล้ว … นายกับเขาเคย … “ ///-,.-///
“ มึงหุบปากไปเลยไอ้คิม … กูจะถามเขาเอง มึงไม่ต้องพูดแล้ว!!! -,.-^ “
“ อะไรว้าาาา!!!! “ -__-^
คนที่บอกให้คนชื่อ คิม หยุดพูด ก็คือ ฟอส นั่นเอง … หน้าตาและน้ำเสียงของเขาดูดีกว่า และดูน่าไว้ใจมากกว่าพวกเพื่อนของเขาที่ชอบคอยมองซะอีก … แต่ถึงกระนั้น ต้นน้ำก็ยังรู้สึกไม่ไว้วางใจอะไรกับคนพวกนี้เท่าไหร่นักหรอก … >_<
“ ขอโทษนะที่เพื่อนฉันพูด … คือ ล่วงเกินนายอ่ะ!! “ ^^;
“ … อืม! ไม่เป็นไรหรอก!!! “ ‘ อย่าสะเออะถามอีกแล้วกัน!!! ‘ >.,<
“ นายชื่อต้นน้ำใช่มั้ย? “
“ ใช่ … -_-* เราคิดว่านายได้ยินเพื่อนของเราเรียกชื่อเราแล้วนะ!!! “
“ อ๋อ .. เอ่อ … อืม!ใช่ จริงด้วยสิ ^^; “
“ … -.,-v “
“ แล้ว … นายคือคนที่ฉันเดินชนตรงบันไดคณะอักษรฯ เมื่อตอนนั้นใช่มั้ย ถ้าฉันจำไม่ผิดนะ!?! “
“ … อ๋อ ^^ ใช่! เราเองแหละ นายจำได้ด้วยหรอเนี่ย? “
“ ได้สิ ^-^; แต่ฉันว่า ตอนนั้น … นายดู … “
“ อ้วนกว่านี้ล่ะสิ? “
“ อืม! ใช่ นายดู … มีเนื้อมีหนังมากกว่านี้นะ!! “ ^^
“ เราลดความอ้วนลงน่ะ คือ … ทิวสนเขาขอ ไม่มีอะไรหรอก!!! “
“ … นายกับ … ทิวสนเนี่ย! ///- -/// เข้ากันได้ดี เอ่อ … ใช่มั้ย? “
“ … ใช่! แล้ว … นายถามทำไมหรอ? “
“ อ๋อ … ^^ ก็ … ไม่มีอะไรหรอก คือ … “
“ ทำไม? ถามนิดถามหน่อยไม่ได้หรือไงวะ? -__-^^^ นายรู้มั้ย … เนี่ย! เป็นเดือนมหาลัยน่ะโว้ย!!! เขาอุตส่าห์ยอมเรียกนายมานั่งคุยด้วยก็ดีเท่าไหร่แล้ว อย่าวางฟอร์มนักเลย เขาถามอะไรก็ตอบไปตามนั้นน่ะแหละ!!! “
ทั้งอารมณ์ คำพูด และสีหน้า (กวน-น -(-) ของคิมที่แสดงออกมา ทุกอย่าง!! พาให้อารมณ์ของต้นน้ำ … เดือดพล่านเหมือนน้ำร้อนในหม้อลวกเส้นก๋วยเตี๋ยวยังไงยังงั้น … \\ / ***
“ แล้วจะทำไม? เพื่อนนายก็เป็นแค่เดือนมหาลัย ไม่ได้เป็นเทวดามาเกิดสักหน่อย ทำไมเราจะต้องไปบอกเรื่องที่ไม่ใช่เรื่องของเขาด้วย … แล้วอันที่จริงอ่ะนะ!! เราก็ไม่ได้อยากมานั่งกับพวกนายสักหน่อย เพราะมันไม่ได้ทำให้ชีวิตเราดีขึ้นมาหรอก มีแต่จะฉุดให้ต่ำลงๆๆ -__-^^^ และสุดท้าย … อย่ามาเรียกเราอีกจะดีกว่า อยู่แบบตัวใครตัวมันเหมือนเดิมน่ะ ดีและ … นายไม่รู้จักเรา เราไม่รู้จักนาย ต่างคนต่างอยู่แบบไม่ต้องรู้จักกัน จบ … ขอตัว!!! “ - -*
“ O.o … “
“ … o.O “
“ .. O_O .. “
“ -__-v เอ่อ … แต่ฉันชอบนายนะ!!! “
ต้นน้ำชะงักทันทีที่ได้ยินฟอสพูดอย่างนั้น O_O** เหมือนประโยคนั้น มันตรึงขาทั้งสองข้างของเขาให้หยุดนิ่ง … เขาพยายามตั้งสติให้อยู่กับตัว -.,- … แล้วค่อยๆหันไปบอกเขาว่า …
“ ขอโทษนะ … มันเป็นไปไม่ได้หรอก! … -_- เรามีแฟนอยู่แล้ว และแฟนของเราก็ชื่อ ทิวสน ทิวสน และทิวสน คนเดียวเท่านั้นน่ะ … เราคงไปมีใครอื่นอีกไม่ได้หรอก … นายเป็นคนหน้าตาดี เป็นเดือนมหาลัย ยังมีอีกมากที่อยากเป็นแฟนกับนาย … ไปหาพวกเขาเถอะ!!! “
“ … ไม่อ่ะ! ฉันรู้สึกดีกับนายจริงๆนะ ///-.,-/// … ฉันชอบนายจริงๆ!!! “
“ ขอบใจนะ! ที่นายรู้สึกดีกับเรา … แต่อย่างมากที่สุด ก็เป็นเพื่อนกัน คงเกินเลยไปกว่านั้นไม่ได้หรอก … เราบอกนายได้แค่เนี้ยล่ะ!!! “
“ เดี๋ยวก่อนสิ ต้นน้ำ!! (วิ่งไปดักหน้าเขาอีกแนะ!!!) … นายบอกว่านายเป็นแฟนเขา แสดงว่านายยังรู้สึกแค่ชอบเขา แต่ … ยัง … ไม่ได้รัก ใช่มั้ย? “
“ … เราก็ยังบอกไม่ได้หรอกว่าเรารักเขามั้ย!?! เรื่องนี้มันต้องอาศัยเวลา นายก็น่าจะรู้ … แต่ที่เรารู้ที่สุดในตอนนี้เลย ก็คือ … ในใจเรา มีแต่ทิวสน ทิวสนคนเดียวจริงๆ!!! “
“ แต่นาย … “
“ ขอร้องล่ะ!! อย่าทำให้เราเขวเลย … ความรู้สึกของเรามันมั่นคงยังไง เราก็อยากให้มันมั่นคงอย่างนั้นต่อไป … ขอตัว!!! “
ต้นน้ำเดินหลีกฟอส เพื่อจะเข้าไปในโรงอาหาร ///-_-/// ปล่อยให้เขายืนคิดอยู่กับคำปฏิเสธที่ได้รับจากต้นน้ำ ก่อนจะหันไปตะโกนว่า …
“ เราจะรอให้ถึงวันนั้น … วันที่นายจะคบกับเราเป็นแฟน!!! -0- “
ต้นน้ำรีบเดินเข้าไปข้างใน พลางคิดไปว่า … - -*
“ จะไม่มีวันนั้นแน่ๆ … นายฟอส!!! “ >o<^^
ตอนเย็น ทิวสนมารับต้นน้ำที่หน้าคณะ แต่ … วันนี้มาแปลกกว่าทุกวัน!!!
“ … o.o นี่นายจะมาส่งหนังสือพิมพ์รอบเย็นหรือไง? “
“ ///-.-/// ไม่ต้องถามมาก!!! จะขึ้นไม่ขึ้น? “
“ 555 ^0^ ขึ้นสิ! “
“ เกาะแน่นๆล่ะ!! ^O^ “
“ นี่ๆๆๆๆๆๆ แน่นพอมะ? “ ^^+
“ -.,- … อย่าแน่นเวอร์ เดี๋ยวกระดูกฉันแตกหมด!! “
“ กระดูกแตกงั้นหรอ? … OcOนี่นายหาว่าเราเป็นซูโม่หรือไงเนี่ย? โดนซะเถอะ!!! “
“ โอ๊ะ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ~อย่านะ มันจั๊ก~กะ~จี๊ 555 ^O^ จี๊ไปเถอะ ไม่บ้าหรอก!! “
‘ ทำเสียงน่าหมั่นไส้ชะมัด -.,- ‘
“ งั้น … - - “
“ โอ๊ยยยยย!!!!!!!!! TT_TT เจ็บนะ!! ดึงผมฉันทำไมเนี่ย!?! “
“ … คิกๆ ^^c “
“ … อูย!! นึกว่าหลุดมาเป็นยวงซะแล้วนะเนี่ย เล่นบ้าอะไรของนาย!!! “
“ ^_^ … กลับกันเถอะ!! “
“ … T.,T เจ็บ!! “
ต้นน้ำเอามือโอบเอวทิวสนไว้และเอาหัวซบหลังของเขา … เขาไม่ถามหรอก และก็ไม่ได้อยากจะรู้ด้วย ว่าเขาไปเอาจักรยานคันนี้มาจากไหน!! เพราะต่อให้ทิวสน จะขับรถยนต์มารับ ขับมอ’ไซค์มารับ ขับจักรยาน หรือเดินมารับเขาด้วยตัวเอง … เขาก็ไม่อยากใส่ใจ เพราะเพียงสิ่งเดียวที่เขาต้องการ คืออยู่ใกล้ๆเขา … ก็พอ!
“ เอาล่ะๆ … เธอไม่ต้องพูดหรอก แป็ง! เรารู้แล้ว ว่าเป็นแผนของเขาเอง!! “
“ … จ้ะ! ^^; ดีใจจังที่เธอไม่โกรธฉัน … เออ! o.o เธอทำงานที่ monsieur Auguste สั่งไว้เสร็จหรือยังอ่ะ? … เนี่ยนะ! กว่าฉันจะสรุปออกมาได้แต่ละหน้า T T แทบลากเลือดเลย!!! “
“ 555 ^0^ อ๋อ … เสร็จแล้วล่ะ! “
“ งั้น … “ ^^+
“ รู้แล้วววววล่ะ … เดี๋ยวเราช่วย!! “ ^^
“ อืม! ขอบใจจ้ะ!!! “
ทั้งสองคนเดินไปผ่านกลุ่มของ ฟอส ซึ่งตอนแรกต้นน้ำก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรหรอก!! แต่เขาต้องหยุดเพราะเสียงเรียก …
“ นี่! นายอ่ะ มานี่หน่อยสิ +^^+ “
“ ต้นน้ำ! เพื่อนของฟอสเขาเรียกเธอแหนะ!! “
“ อืม! ได้ยินแล้วล่ะ … เรียกทำไม? - -* “
ต้นน้ำจูงมือแป็ง (ที่สั่นๆเล็กน้อย!!) เดินเข้าไปหากลุ่มนั้น …
“ นายมีอะไรหรอ? “
“ เอ่อ … นั่งคุยกันแป๊บนึงสิ ได้มั้ย? “ ^ ^c
“ ฉัน … ขอคุยกับเพื่อนเธอก่อนได้มั้ย? “
“ เอ่อ … ได้สิ! งั้น … ต้นน้ำ เดี๋ยวฉันไปรอข้างในนะ รีบตามไปล่ะ! -__-v “
“ … อืม! เดี๋ยวเราตามไป แป็งไปก่อนเถอะ! -_- “
พอแป็งเดินไปแล้ว เพื่อนของฟอสคนนึงก็เริ่มถามต้นน้ำ …
“ เอ่อ … นายใช่มั้ย? ที่เป็นแฟนของทิวสนอ่ะ? “
“ … ใช่! “
“ แล้ว … นายคบกับเขามานานยัง? “
“ … ไม่นานเท่าไหร่หรอก! “
“ แล้ว … นายกับเขาเคย … “ ///-,.-///
“ มึงหุบปากไปเลยไอ้คิม … กูจะถามเขาเอง มึงไม่ต้องพูดแล้ว!!! -,.-^ “
“ อะไรว้าาาา!!!! “ -__-^
คนที่บอกให้คนชื่อ คิม หยุดพูด ก็คือ ฟอส นั่นเอง … หน้าตาและน้ำเสียงของเขาดูดีกว่า และดูน่าไว้ใจมากกว่าพวกเพื่อนของเขาที่ชอบคอยมองซะอีก … แต่ถึงกระนั้น ต้นน้ำก็ยังรู้สึกไม่ไว้วางใจอะไรกับคนพวกนี้เท่าไหร่นักหรอก … >_<
“ ขอโทษนะที่เพื่อนฉันพูด … คือ ล่วงเกินนายอ่ะ!! “ ^^;
“ … อืม! ไม่เป็นไรหรอก!!! “ ‘ อย่าสะเออะถามอีกแล้วกัน!!! ‘ >.,<
“ นายชื่อต้นน้ำใช่มั้ย? “
“ ใช่ … -_-* เราคิดว่านายได้ยินเพื่อนของเราเรียกชื่อเราแล้วนะ!!! “
“ อ๋อ .. เอ่อ … อืม!ใช่ จริงด้วยสิ ^^; “
“ … -.,-v “
“ แล้ว … นายคือคนที่ฉันเดินชนตรงบันไดคณะอักษรฯ เมื่อตอนนั้นใช่มั้ย ถ้าฉันจำไม่ผิดนะ!?! “
“ … อ๋อ ^^ ใช่! เราเองแหละ นายจำได้ด้วยหรอเนี่ย? “
“ ได้สิ ^-^; แต่ฉันว่า ตอนนั้น … นายดู … “
“ อ้วนกว่านี้ล่ะสิ? “
“ อืม! ใช่ นายดู … มีเนื้อมีหนังมากกว่านี้นะ!! “ ^^
“ เราลดความอ้วนลงน่ะ คือ … ทิวสนเขาขอ ไม่มีอะไรหรอก!!! “
“ … นายกับ … ทิวสนเนี่ย! ///- -/// เข้ากันได้ดี เอ่อ … ใช่มั้ย? “
“ … ใช่! แล้ว … นายถามทำไมหรอ? “
“ อ๋อ … ^^ ก็ … ไม่มีอะไรหรอก คือ … “
“ ทำไม? ถามนิดถามหน่อยไม่ได้หรือไงวะ? -__-^^^ นายรู้มั้ย … เนี่ย! เป็นเดือนมหาลัยน่ะโว้ย!!! เขาอุตส่าห์ยอมเรียกนายมานั่งคุยด้วยก็ดีเท่าไหร่แล้ว อย่าวางฟอร์มนักเลย เขาถามอะไรก็ตอบไปตามนั้นน่ะแหละ!!! “
ทั้งอารมณ์ คำพูด และสีหน้า (กวน-น -(-) ของคิมที่แสดงออกมา ทุกอย่าง!! พาให้อารมณ์ของต้นน้ำ … เดือดพล่านเหมือนน้ำร้อนในหม้อลวกเส้นก๋วยเตี๋ยวยังไงยังงั้น … \\ / ***
“ แล้วจะทำไม? เพื่อนนายก็เป็นแค่เดือนมหาลัย ไม่ได้เป็นเทวดามาเกิดสักหน่อย ทำไมเราจะต้องไปบอกเรื่องที่ไม่ใช่เรื่องของเขาด้วย … แล้วอันที่จริงอ่ะนะ!! เราก็ไม่ได้อยากมานั่งกับพวกนายสักหน่อย เพราะมันไม่ได้ทำให้ชีวิตเราดีขึ้นมาหรอก มีแต่จะฉุดให้ต่ำลงๆๆ -__-^^^ และสุดท้าย … อย่ามาเรียกเราอีกจะดีกว่า อยู่แบบตัวใครตัวมันเหมือนเดิมน่ะ ดีและ … นายไม่รู้จักเรา เราไม่รู้จักนาย ต่างคนต่างอยู่แบบไม่ต้องรู้จักกัน จบ … ขอตัว!!! “ - -*
“ O.o … “
“ … o.O “
“ .. O_O .. “
“ -__-v เอ่อ … แต่ฉันชอบนายนะ!!! “
ต้นน้ำชะงักทันทีที่ได้ยินฟอสพูดอย่างนั้น O_O** เหมือนประโยคนั้น มันตรึงขาทั้งสองข้างของเขาให้หยุดนิ่ง … เขาพยายามตั้งสติให้อยู่กับตัว -.,- … แล้วค่อยๆหันไปบอกเขาว่า …
“ ขอโทษนะ … มันเป็นไปไม่ได้หรอก! … -_- เรามีแฟนอยู่แล้ว และแฟนของเราก็ชื่อ ทิวสน ทิวสน และทิวสน คนเดียวเท่านั้นน่ะ … เราคงไปมีใครอื่นอีกไม่ได้หรอก … นายเป็นคนหน้าตาดี เป็นเดือนมหาลัย ยังมีอีกมากที่อยากเป็นแฟนกับนาย … ไปหาพวกเขาเถอะ!!! “
“ … ไม่อ่ะ! ฉันรู้สึกดีกับนายจริงๆนะ ///-.,-/// … ฉันชอบนายจริงๆ!!! “
“ ขอบใจนะ! ที่นายรู้สึกดีกับเรา … แต่อย่างมากที่สุด ก็เป็นเพื่อนกัน คงเกินเลยไปกว่านั้นไม่ได้หรอก … เราบอกนายได้แค่เนี้ยล่ะ!!! “
“ เดี๋ยวก่อนสิ ต้นน้ำ!! (วิ่งไปดักหน้าเขาอีกแนะ!!!) … นายบอกว่านายเป็นแฟนเขา แสดงว่านายยังรู้สึกแค่ชอบเขา แต่ … ยัง … ไม่ได้รัก ใช่มั้ย? “
“ … เราก็ยังบอกไม่ได้หรอกว่าเรารักเขามั้ย!?! เรื่องนี้มันต้องอาศัยเวลา นายก็น่าจะรู้ … แต่ที่เรารู้ที่สุดในตอนนี้เลย ก็คือ … ในใจเรา มีแต่ทิวสน ทิวสนคนเดียวจริงๆ!!! “
“ แต่นาย … “
“ ขอร้องล่ะ!! อย่าทำให้เราเขวเลย … ความรู้สึกของเรามันมั่นคงยังไง เราก็อยากให้มันมั่นคงอย่างนั้นต่อไป … ขอตัว!!! “
ต้นน้ำเดินหลีกฟอส เพื่อจะเข้าไปในโรงอาหาร ///-_-/// ปล่อยให้เขายืนคิดอยู่กับคำปฏิเสธที่ได้รับจากต้นน้ำ ก่อนจะหันไปตะโกนว่า …
“ เราจะรอให้ถึงวันนั้น … วันที่นายจะคบกับเราเป็นแฟน!!! -0- “
ต้นน้ำรีบเดินเข้าไปข้างใน พลางคิดไปว่า … - -*
“ จะไม่มีวันนั้นแน่ๆ … นายฟอส!!! “ >o<^^
ตอนเย็น ทิวสนมารับต้นน้ำที่หน้าคณะ แต่ … วันนี้มาแปลกกว่าทุกวัน!!!
“ … o.o นี่นายจะมาส่งหนังสือพิมพ์รอบเย็นหรือไง? “
“ ///-.-/// ไม่ต้องถามมาก!!! จะขึ้นไม่ขึ้น? “
“ 555 ^0^ ขึ้นสิ! “
“ เกาะแน่นๆล่ะ!! ^O^ “
“ นี่ๆๆๆๆๆๆ แน่นพอมะ? “ ^^+
“ -.,- … อย่าแน่นเวอร์ เดี๋ยวกระดูกฉันแตกหมด!! “
“ กระดูกแตกงั้นหรอ? … OcOนี่นายหาว่าเราเป็นซูโม่หรือไงเนี่ย? โดนซะเถอะ!!! “
“ โอ๊ะ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ~อย่านะ มันจั๊ก~กะ~จี๊ 555 ^O^ จี๊ไปเถอะ ไม่บ้าหรอก!! “
‘ ทำเสียงน่าหมั่นไส้ชะมัด -.,- ‘
“ งั้น … - - “
“ โอ๊ยยยยย!!!!!!!!! TT_TT เจ็บนะ!! ดึงผมฉันทำไมเนี่ย!?! “
“ … คิกๆ ^^c “
“ … อูย!! นึกว่าหลุดมาเป็นยวงซะแล้วนะเนี่ย เล่นบ้าอะไรของนาย!!! “
“ ^_^ … กลับกันเถอะ!! “
“ … T.,T เจ็บ!! “
ต้นน้ำเอามือโอบเอวทิวสนไว้และเอาหัวซบหลังของเขา … เขาไม่ถามหรอก และก็ไม่ได้อยากจะรู้ด้วย ว่าเขาไปเอาจักรยานคันนี้มาจากไหน!! เพราะต่อให้ทิวสน จะขับรถยนต์มารับ ขับมอ’ไซค์มารับ ขับจักรยาน หรือเดินมารับเขาด้วยตัวเอง … เขาก็ไม่อยากใส่ใจ เพราะเพียงสิ่งเดียวที่เขาต้องการ คืออยู่ใกล้ๆเขา … ก็พอ!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น