เป็นเรื่องดีที่น่าอ่าน บางเรื่องก็ซึ้งและให้ข้อคิดดีๆ น่าอ

ลำดับตอนที่ #19 : ระหว่างครูและลูกศิษย์..

คุณครูทอมป์สันโกหกนักเรียนชั้น ป.5 ของครูทั้งชั้นซะแล้ว

ตั้งแต่วันแรกเลยด้วย คุณครูบอกเขาว่าครูรักเด็กๆ เท่ากันหมดเลย

แต่นั่นก็เป็นไปไม่ได้ เพราะว่ามีเด็กตัวเล็กๆ

ท่าทางขี้เกียจคนนึงชื่อ เท็ดดี้ สต๊อดดารด์

ครูทอมป์สันได้จับตาดูเท็ดดี้มาปีนึง และสังเกตุว่าเขาไม่ค่อยเล่นดีๆ

กับเด็กคนอื่นเท่าไหร่

เสื้อผ้าของเขาสกปรก และเค้าตัวเหม็นหึ่งอยู่ตลอดเวลาด้วยแหละ

และบางทีเท็ดดี้ก็เกเรด้วย

ถึงขั้นที่ว่าครูทอมป์สันสนุกกับการตรวจของเท็ดดี้ด้วยหมึกสีแดง

กากบาทไปหนาๆ และใส่ตัว F ตัวใหญ่ๆ

ลงไปบนหัวกระดาษที่โรงเรียนที่คุณครูทอมป์สันสอน

คุณครูต้องทบทวนประวัติของเด็กแต่ละคนด้วย

และครูก็ไม่ยอมตรวจประวัติของเท็ดดี้จนกระทั่งเหลือแฟ้มสุดท้าย

แต่ทันใดนั้นเมื่อคุณครูตรวจแฟ้มเข้า

ครูทอมป์สันก็แปลกใจใหญ่เลยครับ

เมื่อพบว่าครูชั้น ป.1ของเท็ดดี้วิจารณ์มาว่า

\"น้องเท็ดดี้เป็นเด็กที่ฉลาดและร่าเริง

ทำงานเรียบร้อย มารยาทดี เป็นเด็กที่น่ารักมากทีเดียว\"



คุณครูที่สอนเท็ดดี้ตอน ป.2 เขียนว่า

\"เท็ดดี้เป็นเด็กที่เรียนเก่งมาก เพื่อนๆ ชอบกันทุกคน

แต่กำลังมีปัญหาเพราะแม่ของเท็ดกำลังป่วยหนัก

และชีวิตทางบ้านต้องลำบากมากแน่ๆ\"



คุณครูที่สอนเท็ดดี้ตอน ป.3 เขียนว่า

\"เขาเสียใจมากที่เสียแม่ไปเขาพยายามเต็มที่แล้ว

แต่คุณพ่อก็ไม่ค่อยให้ความรัก ความสนใจเขาเท่าไหร่

และชีวิตที่บ้านเขาต้องส่งพลกระทบต่อเขาแน่ๆ

ถ้าไม่มีคนยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือ\"



คุณครูที่สอนเท็ดดี้ตอน ป.4 เขียนว่า

\"เท็ดดี้ไม่ยอมเข้าสังคมและไม่ค่อยสนใจการเรียนเท่าที่ควรไม่ค่อยมีเพื่อน

และหลับในห้องเรียน\"



ตอนนี้ คุณครูทอมป์สันรู้ถึงปัญหาแล้ว

และอับอายในการกระทำของตนเองมาก

ครูรู้สึกแย่ยิ่งกว่าเดิมอีกเมื่อนักเรียนในห้องซื้อของขวัญวันคริสต์มาสมาให้

ห่อในกระดาษสีสดๆ พร้อมผูกโบว์อย่างดี ยกเว้ณแต่ของเท็ดดี้

ของขวัญของเท็ดดี้ถูกห่ออย่างหยาบๆ ในกระดาษลูกฟูกหนาๆ

ที่ได้มาจากถุงใส่กับข้าว

ครูทอมป์สันกัดฟันเปิดกล่องของเท็ดดี้ดูกลางกองของขวัญอื่นๆ

เด็กบางคนเริ่มหัวเราะเมื่อเห็นว่าเท็ดดี้ให้กำไลลูกปัดที่ไม่ครบเส้น

และขวดน้ำหอมที่เหลือน้ำอยู่ก้นขวดแก่เธอ

แต่ครูก็หยุดเสียงหัวเราะของเด็ก ๆ

เมื่อครูเอ่ยขึ้นว่ากำไลเส้นนั้นสวยเพียงใด สวมมันไว้ที่ข้อมือ

และฉีดน้ำหอมไปบนข้อมือด้วย เท็ดดี้

สต๊อดดารด์อยู่เย็นให้นานพอที่จะพูดว่า

\"ครูทอมป์สันครับ วันนี้ครูตัวหอมเหมือนที่แม่ผมเคยหอมเลยครับ\"

หลังจากที่นักเรียนทุกคนกลับบ้านครูทอมป์สันก็ร้องไห้อย่างนั้นเป็นชั่วโมง

วันนั้นเอง คุณครูเลิกสอนหนังสือ

เลิกสอนการเขียนและเลิกสอนเลขคณิต

คุณครูเริ่มสอนเด็กๆ แทน

คุณครูทอมป์สันเอาใจใส่เท็ดดี้เป็นพิเศษ

เมื่อครูพยายามช่วยเขา

จิตใจของเขาก็กลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง

ยิ่งครูให้กำลังใจเท็ดดี้เท่าไหร่

เขาก็ยิ่งตอบรับเร็วขึ้นเท่านั้น

ภายในสิ้นปีนั้น

เท็ดดี้ได้กลายเป็นเด็กที่ฉลาดที่สุดในห้อง

และแม้ว่าคุณครูจะบอกว่าครูรักเด็กทุกคนเท่ากัน

เท็ดดี้ก็ได้กลายไปเป็น\"ศิษย์โปรด\" ของครู



หนึ่งปีต่อมา คุณครูพบจดหมายอยู่ใต้ประตู

จดหมายนั้นมาจากเท็ดดี้

บอกครูว่าคุณครูยังเป็นครูที่ดีที่สุดที่เขาเคยมี



หกปีต่อมาครูก็ได้จดหมายจากเท็ดดี้อีก

บอกว่าเขาเรียนจบ ม.ปลายแล้ว

ได้ที่สามในทั้งระดับ

และคุณครูยังคงเป็นครูที่ดีที่สุดที่เขาเคยเจอมาในชีวิต



สี่ปีหลังจากนั้น คุณครูก็ได้จดหมายอีก

บอกว่าแม้ว่าชีวิตเขาจะลำบากบ้าง

เขาก็ไม่ได้เลิกเรียนหนังสือ

และจะจบปริญญาตรีในเร็วๆ นี้ด้วยเกียรตินิยมอันดับหนึ่ง(เหรียญทอง)

และยังย้ำกับครูทอมป์สันว่าคุณครูเป็นครูที่ดีที่สุดและเป็นครูคนโปรด

ของเขาในชีวิตเขา



จากนั้นสี่ปีผ่านไปแต่จดหมายอีกฉบับหนึ่งก็มา

ครั้งนี้เขาอธิบายว่าหลังจากที่เขาได้รับปริญญาตรีแล้ว

เขาตัดสินใจที่จะเรียนต่ออีกนิด

จดหมายนั้นอธิบายว่า คุณครูยังเป็นครูคนที่ดีที่สุดที่เขาเคยมี

แต่ตอนนี้ชื่อของเขายาวขึ้นอีกหน่อย

จดหมายนั้นลงชื่อว่า นพ. ทีโอดอร์ เอฟ สต๊อดดารด์

เรื่องยังไม่จบแค่นี้นะ คือว่า

ฤดูใบไม้ผลินั้นก็ยังมีจดหมายมาอีก เท็ดดี้บอกว่า

เขาได้เจอสาวคนนึงและก็จะแต่งงานกัน

เขาอธิบายว่าพ่อของเขาได้เสียไปเมื่อสองสามปีก่อนและเขาสงสัยว่าคุณ

ครูทอมป์สันจะตกลงมานั่งในที่นั่งสำหรับพ่อเจ้าบ่าวในงานแต่งงานหรือไม่

แน่นอนที่สุด ครูทอมป์สันก็มา และทายสิว่าเกิดอะไรขึ้น

คุณครูใส่กำไลข้อมือเส้นนั้น เส้นที่มีลูกปัดหายไปหลายลูก

และต้องฉีดน้ำหอมที่เท็ดดี้จำได้ว่า แม่เขาฉีดตอนที่ฉลองเทศกาล

คริสต์มาสครั้งสุดท้ายด้วยกัน

ครูกับศิษย์กอดกันกลมเลย

และคุณหมอเท็ดก็กระซิบในหูคุณครูทอมป์สันว่า

\"ขอบคุณมากนะครับคุณครูที่เชื่อในตัวผม

ขอบคุณมากที่ทำให้ผมรู้สึกสำคัญ และแสดงให้ผมเห็นว่า

ผมสามารถที่จะเปลี่ยนแปลงสิ่งต่างๆ ได้\"

ครูทอมป์สันกระซิบตอบพร้อมน้ำตานองหน้าว่า

\"หมอเท็ดจ๊ะ เธอเข้าใจผิดแล้วแหละ

เธอต่างหากที่สอนครูว่าครูสามารถเปลี่ยนแปลงสิ่งต่างๆ ได้

ครูไม่รู้จักการสอน จนกระทั่งครูได้พบได้รู้จักเธอนั่นแหละ\"