Trab of the memories

เนื้อเรื่อง

ฉาก 1
ตัวละคร – รอเลนซ์, แลนติส
บท –
รอเลนซ์    : (ค่อยๆเดินออกมา แล้วนั่งมองกรอบรูป ทำท่าจะร้องไห้) คุณคะ ทำไมกัน.... อย่าจากฉันไปเลยนะคะ (ก้มหน้าลง)
แลนติส    : (กดกริ่ง)
รอเลนซ์    : (ลุกขึ้น เช็ดน้ำตา แต่แล้วเมื่อหันไปก็ตกตะลึง)
แลนติส    : (ถือกระเป๋าเดินเข้ามา) เอ วันนี้ทำไมบ้านดูเงี๊ยบ เงียบ ฮึ (ยิ้ม)
รอเลนซ์    : แลนติส!
แลนติส    : กลับมาแล้วจ้ะ
รอเลนซ์    : (วิ่งเข้าไปกอด) โถคุณคะ ฉันนึกว่า....
แลนติส    : นึกว่าอะไร หืม? แล้วร้องไห้ทำไมเนี่ย
รอเลนซ์    : อ๋อ เปล่าหรอกค่ะ ฉันดีใจมากไปหน่อยค่ะ
แลนติส    : ไป ผมเหนื่อยจัง พึ่งจะกลับมาเนี่ย อยากได้น้ำดื่มสักแก้ว
รอเลนซ์    : ได้ค่ะ ไป
(ทั้งคู่เดินเข้าฉากไป)

ฉาก 2
ตัวละคร – รอเรนซ์, แอฟริว
บท –
รอเลนซ์    : (หยิบโทรศัพท์ กดโทร) ฮัลโหล แอฟริวเหรอ
แอฟริว    : มีอะไรเหรอ
รอเรนซ์    : มากินข้าวบ้านฉันหน่อยสิ พรุ่งนี้อ่ะ
แอฟริว    : ทำไมต้องเป็นบ้านพี่ด้วยละ ในโอกาสอะไรละ
รอเรนซ์    : อ้าว ก็สามีฉันกลับมาแล้วนะ
แอฟริว    : อะไรนะ กลับมาแล้วหรือ ต๊าย ตายเวลาช่างผ่านไปเร็วซะจริง ได้ๆ พรุ่งนี้ใช่ม้ะ
รอเรนซ์    : ตกลงนะ เธอมาสายๆหน่อยก็ได้
แอฟริว    : ได้ๆ งั้นแค่นี้ก่อนนะ
รอเรนซ์     : จ้า แล้วเจอกัน บาย
แอฟริว    : บาย (วางหู)
(ทั้งคู่เข้าฉาก)




ฉาก 3
ตัวละคร – แลนติส, รอเรนซ์
บท –
แลนติส    : (เดินมานอน มือก่ายหน้าผากซักพัก รอเรนซ์ค่อยเดินมา)
รอเรนซ์    : (เดินออกมา) เป็นอะไรไปค่ะ ทำไมทำหน้าเบื่อโลกแบบนั้นละ
แลนติส    : ไม่รู้สิครับ ผมรู้สึกว่าพักนี้บ้านของเรามันแปลกๆ ร่างกายเหมือนไม่ใช่ของตัวเอง เวลาพูดกับคุณ ผมก็คิดว่าผมพูดกับใคร อะไรประมาณนี้นะครับ
รอเรนซ์    : แปลกอะไรกันคะ ไม่มีอะไรแปลกหรอก คุณแค่จากบ้านไปนานก็เท่านั้นเอง ไปนอนกันเถอะค่ะ
แลนติส    : บางทีผมอาจนอนพักน้อยด้วย ไปกันเถอะ
(ทั้งคู่เดินเข้าฉากไป)

ฉาก 4
ตัวละคร – รอเรนซ์, แอฟริว
บท –
แอฟริว    : (อยู่คนละมุม แล้วรอเรนซ์ก็เดินออกมาอีกฝั่ง) พี่รอเรนซ์ อยู่หรือเปล่า
รอเรนซ์    : จ้าๆ แหมมาซะเช้าเชียว เข้ามาก่อนสิ เข้ามาๆ
(ทั้งคู่เดินเข้าฉากไป)

ฉาก 5
ตัวละคร – แลนติส, รอเรนซ์, แอฟริว
บท –
รอเรนซ์    : (เรียก ทั้ง 2 เดินออกมาพร้อมกัน) อ๊ะ นั่งก่อนๆ
แลนติส    : (เดินออกจากฉาก)
แอฟริว    : พี่แลนติส สวัสดีค่ะ
แลนติส    : อ๊ะ สวัสดี
รอเรนซ์    : นั่งก่อนสิ
- ทั้ง 3 นั่งลง
รอเรนซ์    : นี่ฉันทำสุดฝีมือเลยนะ
แอฟริว    : นี่พี่รอเรนซ์เป็นไงบ้าง
รอเรนซ์    : ก็สบายดีนะ
แอฟริว    : หน้าพี่ดูซีดๆ ไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า
รอเรนซ์    : ซีดเหรอ อืมไม่รู้เลยนะเนี่ย
แลนติส    : นี่แอฟริวเก่งนะ ขนาดแต่งหน้าซะขนาดนั้น
รอเรนซ์    : นี่เดี๋ยวเถอะ
แอฟริว    : แต่หน้าพี่ดูซีดๆนะ เหมือนพี่กำลังนั่งร้องไห้อยู่เลย
รอเรนซ์    : โอย ช่างเถอะน่า ตอนนี้ฉันสบายดีแล้วกินเถอะ
- กินไปซักพัก
แอฟริว    : โอย ฉันอิ่มแล้ว ก็ขอบอกละกันนะว่า ดีใจด้วยที่พี่แลนติสกลับมาอย่างปลอดภัยนะ
แลนติส    : ขอบคุณนะ
แอฟริว    : ฉันไปก่อนนะ
รอเรนซ์    : ฉันไปส่งนะ
แอฟริว    : โอย ไม่ต้องหรอกน่า
แลนติส    : เอาน่า เดี๋ยวพี่ไปด้วย
แอฟริว    : ไปละนะ
รอเรนซ์    : ไป
(ทั้ง 3 เดินเข้าฉากไป)

ฉาก 6
ตัวละคร – เม, รอเรนซ์
บท –
- มีเสียงกริ่ง
รอเรนซ์    : (รอเรนซ์เดินออกมา ขณะที่เม ยืนอยู่ริมฉาก) ค่า แหมใครกันน่า มาแต่เช้าเชียว
เม    : สวัสดีค่ะ
รอเรนซ์    : สวัสดีจ้ะ มาหาใครละจ้ะ
เม    : เอ่อ...หนูมาหาพี่ชายนะค่ะ ชื่อ แลนติส เขาเป็นลูกพี่ลูกน้องกับหนู
รอเรนซ์    : อะไรนะ
แลนติส    : (เดินออกจากฉาก) ใครมาหรือ... อ้าว เม มาได้ไงเนี่ย
เม    : สวัสดีค่ะ
รอเรนซ์    : ยังไงกันค่ะเนี่ย
แลนติส    : ญาติของผมเองนะ
รอเรนซ์    : จ้ะๆ ถ้างั้นเข้ามาก่อนนะ (ยังงง)
(ทั้ง 3 เดินเข้าฉากไป)







ฉาก 7
ตัวละคร – แลนติส, รอเรนซ์, เม
บท –
แลนติส    : (ทั้ง 3 เดินออกมานั่ง) นี่คือลูกพี่ลูกน้องกับผม เขาชื่อ เม เป็นลูกของน้าของผมนะ
รอเรนซ์    : แหมก็น่าจะบอกกันซักก่อน แล้วจะอยู่กันซักกี่วันละ
เม    : คือ ตอนนี้บ้านหนูไฟไหม้นะคะ ก็เลยต้องขออยู่ที่นี้ซัก 2-3 วันได้ไหมละค่ะ
แลนติส    : พี่นะให้ได้ แต่ว่ารอเรนซ์ คุณละ
รอเรนซ์    : ญาติของคุณก็เหมือนญาติของฉัน ทำตัวตามสบายนะ แต่ก็อย่าให้เกินเลยละ
เม    : ขอบพระคุณมากค่ะ
รอเรนซ์    : เอ่อ งั้นฉันขอตัวนะ
- รอเรนซ์ เดินเข้าฉากไป
แลนติส : (ถอนหายใจ) ที่เธอมาที่นี้ คงไม่ใช่ไฟไหม้หรอกนะ
- รอเรนซ์โผล่หน้าออกมาดู (แอบดู)
เม    : พี่ฉันขอเงิน 3หมื่น แล้วฉันจะไปแล้ว
แลนติส    : พี่ไม่มีเงินมากขนาดนั้นหรอก
เม    : (ลุกขึ้น) อะไรนะ ไม่มีเงินเหรอ โกหก บ้านก็ออกจะรวย น้องขอเงินแค่เนี้ย ทำเป็นหวงไปได้
แลนติส    : ก็พี่ไม่มีจริงๆนี่ (เริ่มโมโห)
เม    : (ตกตะลึง) ฮึ ดี (ประชด)
- เมเดินเข้าฉากไป
แลนติส    : (ถอนหายใจ)
รอเรนซ์    : (เดินออกมา) ทำไมเขาทำแบบนั้น แค่ไม่มีเงินแค่เนี้ย ทำไมคุณต้องยอมให้เขาทำแบบนี้กับคุณ
แลนติส    : ผมขอโทษนะรอเรนซ์ ผมไม่รู้ว่า...จะทำยังไงดี
รอเรนซ์    : ฉันไม่ได้โกรธคุณนะคะ เดี๋ยวฉันจะไปคุยกับเขาให้ คุณไปพักผ่อนเถอะค่ะ
แลนติส    : ขอบคุณนะ คุณดีกับผมมากเหลือเกิน
รอเรนซ์    : ถ้าฉันขาดคุณไป ฉันก็คงจะเสียใจมาก เพราะฉะนั้นฉันจะพยายามช่วยคุณนะคะ.... ไปพักผ่อนเถอะค่ะ
(ทั้งคู่ประคองกันเข้าฉาก)

ฉาก 8
ตัวละคร – รอเรนซ์, เม
บท –
เม    : (เดินออกฉากมานั่งอ่านหนังสือซักพัก) มีอะไรค่ะ (อ่านหนังสืออยู่)
รอเรนซ์    : ทำไมเธอทำกับพี่เธอแบบนี้ เขาเป็นพี่เธอนะ
เม    : แค่ขอยืมเงินนิดหน่อยไม่ได้ ทำเป็นงก
รอเรนซ์    : ใจร้าย ใจจืด ใจดำ
เม    : (ปิดหนังสือ+วางบนโต๊ะ) เธอไม่มีสิทธิ์มาว่าฉันนะ
รอเรนซ์    : ทำไมจะไม่มีสิทธิ์ เธอนั่นแหละไม่มีสิทธิ์
เม    : (ลุกขึ้นอย่าดัง ด้วยความโมโห)
รอเรนซ์    : นั่งลง มารยาททราม กับพี่ชายเธอ เธอจะกล้าทำแบบนี้มั๊ย!
เม    : ฟังให้ดีนะ ถึงแม้ฉันเป็นน้องของเธอก็ตาม แต่เธอก็ไม่ควรจะทำแบบนี้ ก็ได้ฉันจะไปพรุ่งนี้โดยไม่ขอเงิน ครอบครัวเธอเลย จำเอาไว้ให้ดีเถอะ ถ้าเธอยังมาอวดดีกับฉัน แล้วเธอจะเสียใจ
(ถอนหายใจ) รู้มั๊ย ฉันไม่ได้อยากจะมาหรอกนะ และฉันก็ไม่ใช่ตุ๊กตาที่เธอจะขยับแขนขาฉันได้โดยที่ฉันไม่ขัดขืน เธอเป็นบ้าเหรอ ทำไมเธอถึงต้องจินตนาการละ
รอเรนซ์    : (ตัวสั่น หยิบหนังสือขว้าง)
เม    : (เดินเข้าฉากไป)
รอเรนซ์    : (เดินเข้าฉากไป แต่คนละฝั่ง)

ฉาก 9
ตัวละคร – รอเรนซ์, แลนติส
บท –
แลนติส    : (เดินออกมานั่ง)
รอเรนซ์    : (เดินออกมาจากฉาก)
แลนติส    : ว่าไง เป็นยังไงบ้าง
รอเรนซ์    : ไม่ได้ผลเลย ไว้รอดูพรุ่งนี้ก่อนเถอะค่ะ
แลนติส    : เหรอ
รอเรนซ์    : วันเนี้ย ไปนอนก่อนเถอะค่ะ
แลนติส    : (ลุกขึ้นเดินเข้าฉากไป)
(ทั้งคู่จึงเดินเข้าฉากไป)

ฉาก 10
ตัวละคร – รอเรนซ์, แลนติส
บท –
รอเรนซ์    : (เดินออกมา บิดขี้เกียจ แล้วมองไปที่กระเป๋าเงิน ค้นเงิน ตกตะลึง) อะไรกันเนี่ย (หยุดสักพักแล้วกรีดร้องดังๆ) อ๊า (โยนกระเป๋า)
แลนติส    : เป็นอะไรไป
รอเรนซ์    : เงินค่ะ เงินในกระเป๋า หมื่นกว่าหายเกลี้ยงเลย ของคุณก็หาย
แลนติส    : อะไรกัน
รอเรนซ์    : เม เมแน่ๆ
แลนติส    : เออะ
รอเรนซ์    : (ลุกขึ้นเดินเข้าฉาก)
แลนติส    : เดี๋ยวสิรอเรนซ์ รอเรนซ์

ฉาก 11
ตัวละคร – รอเรนซ์, แลนติส
บท –
- ทั้งคู่เดินออกมานั่ง รอเรนซ์เดินออกมาก่อน แล้วแลนติสก็ค่อยเดินตามมา
แลนติส    : ผมขอโทษนะเรื่อง เม นะ
รอเรนซ์    : ฉันไม่ได้โกรธหรอกค่ะ คุณอย่าไปใส่ใจเลยนะคะ แต่ฉันกำลังหาทางออกที่ดี... อ๋อใช่ๆ แอฟริว (หยิบมือถือโทร)
รอเรนซ์    : ฮัลโหล แอฟริวเหรอ ตอนนี้เกิดเรื่องแล้ว
แอฟริว    : อะไร ใจเย็นๆสิ เกิดอะไรขึ้น
รอเรนซ์    : ตอนนี้เงินทั้งบ้านฉันหายไปหมดแล้ว (ร้องไห้)
แอฟริว    : อะไรนะ เฮ้ยใจเย็นสิ ไหนลองเล่ารายละเอียดทีสิ
รอเรนซ์    : ก็หลังจากที่เธอมาที่บ้านฉันนะ วันต่อมาก็มีผู้หญิงชื่อว่า เม เขาบอกว่าเป็นญาติกับแลนติสนะ ทีนี้เขากลับมาทำร้ายพวกเราตลอดเวลาเลยนะ!!
แอฟริว    : เดี๋ยวๆๆๆๆ พี่บอกว่า หลังจากที่ฉันไปบ้านพี่ หมายความว่าไง ฉันไม่ได้ไปบ้านพี่ตั้งแต่วันที่พี่เรียกฉันไปทำกับข้าวเพื่อรอแลนติสกลับแล้วนะ
รอเรนซ์    : อะไรนะ
แอฟริว    : อีกอย่าง แลนติสนะ ตายไปแล้วนะ
รอเรนซ์    : อะไรนะ (ตกตะลึง วางมือถือ มองไปที่แลนติสที่กำลังยืนอยู่)
แอฟริว    : เดี๋ยว ฮัลโหลๆๆ (วางสาย เข้าฉากไป)
รอเรนซ์    : ไม่จริงใช่มั๊ย แลนติส (แลนติส ค่อยเดินถอยหลังเข้าฉาก รอเรนซ์เอื้อมมือ)
- รอเรนซ์กรีดร้อง “อ๊า” และวิ่งเข้าฉากไป

ฉาก 12
ตัวละคร – รอเรนซ์, แอฟริว
รอเรนซ์    : เออนี่ วันนี้นะ แลนติสกลับมาจากต่างประเทศแล้วนะ
แอฟริว    : จริงเหรอ ต๊ายเวลาผ่านไปเร็วจริง นี่หนึ่งเดือนแล้วเหรอเนี่ย มิน่าละเธอถึงได้เรียกฉันมาทำกับข้าวแบบนี้
- เสียงโทรศัพท์
รอเรนซ์    : โทรศัพท์ใครกันละเนี่ย แหมกำลังยุ่งๆอยู่.... ฮัลโหล......... (ตกตะลึง) อะไรนะ! ไม่จริง (สลบ)
แอฟริว    : เฮ้ย รอเรนซ์... ฮัลโหล... อะไรนะ แลนติสรถชนตาย (ตกตะลึง) ให้ไปรับศพเดี๋ยวนี้ ได้ค่ะ (วาง) เฮ้ยรอเรนซ์ทำใจดีๆไว้นะ รอเรนซ์ (พาเข้าฉาก)
ฉาก 13
ตัวละคร – รอเรนซ์
เสียง V/O
แลนติส    : ร่างกายเหมือนไม่ใช่ของตัวเอง เวลาพูดกับคุณ บางทีผมก็คิดว่าผมพูดกับใคร
แอฟริว    : แต่หน้าพี่ดูซีดๆนะ เหมือนพี่กำลังนั่งร้องไห้อยู่เลย
เม    : เธอเป็นบ้าเหรอ ทำไมเธอถึงต้องจินตนาการละ
แอฟริว    : อีกอย่าง แลนติสนะ ตายไปแล้วนะ
หยุดเสียง
รอเรนซ์    : ฉันไม่อยากยอมรับมัน ฉันจึงได้จินตนาการ ฉันลืมคุณไม่ได้ (กอดกรอบรูป)
- มีเสียงเพลงเศร้าๆประกอบ

ฉาก 14
ตัวละคร – รอเรนซ์
รอเรนซ์นั่งอยู่โดยมีเสียงเพลงประกอบ ทั้งหมดย้อนกลับมา ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย แม้แต่เสียงกริ่งก็ไม่มี

(จบบริบูรณ์)
23: 56: 42
21/4/48

ช่วยวิจารณ์ด้วยนะครับ รักคนอ่านค้าบบบบ