แค่อยากรื้อฟื้นความทรงจำของเทอร์~~

เนื้อเรื่อง

The LasT mEmOrY~
                \"หลิง\"เสียงของเดกผู้หยิง ตัวเลกๆผิวขาวคนหนึ่งพูดขึ้น
\"มีอรัยหรอ แวว\"หลิงตอบด้วยหน้าตางงๆ
\"เราได้บัตรดูหนังมา 2 ใบแหละ เราไปดูด้วยกันมั้ย^^\"แววพูดด้วยหน้าต่สนุกสนาน
\"ไปสิๆ เนี่ยเรามีหนังอยากจะดูตั้งหลายเรื่องแหนะ:D\"หลิงตอบ...

หลิงกับแวว เป็นเพื่อนสนิทกันตั้งแต่ ป.5ของโรงเรียนประถมชื่อดังแห่งหนึ่ง ทั้งคู่ไปไหน มาไหนด้วยกันเสมอ แต่ด้วยแววเป็นเดกน่ารัก จึงทำให้มีคนมาหลงไหลมากมาย แต่แววก้ไม่เยสนใจใคร ได้แต่สนุกสนานกะหลิงไปเสมอ จนกระทั่ง.....

\"\"นี่หลิง เรา เอ่อ คือว่า เรา...\"แววพูดอย่างตติดๆขัดๆ
\"มีรัยหรอ แวว\"หลิงพูด\"คือว่า เรารู้สึกว่า...เอ่อ\"
\"รู้สึกว่าไร พูดมาเรวๆจิ้\"หลิงพูดต่อด้วยความเกือบรำคาน \"เอ่อ เราว่า เราชอบพี่จิ้มอ่า หลิงช่วยเราหน่อยดิ\"แววพูดอย่างอายๆ

พี่จิ้ม เดกชายคนหนึ่งซึ่งมีมนุษยสัมพันดีกับทุกคน เป็นที่ชื่นชอบของทุกคน จึงทำให้มีคนชอบมาก(มั้ง)อิอิอิแต่พี่จิ้มกับหลิง สนิทกัน เพราะเคยอยู่บ้านใกล้กัน ตอนเดกๆ แล้วมาเล่นด้วยกันบ่อยๆ...

\"แล้วหั้ยเราช่วยไงอ่ะ\"หลิงพูด \"ก้อแบบว่า...แบบแนะนำหั้ยรู้จักหน่อยจิ้\"แววพูดอย่างเขิลลอายยย
\"อืม ก้ได้ เด๋วรอพรุ่งนี้ละกัน\"หลิงตอบ \"อืม ได้เลย\"แววพูดขึ้นอย่างไม่รู้เลยว่า จริงๆแล้ว หลิงก้แอบชอบพี่จิ้มอยู่เหมือนกัน...

\"กรี้งงงงงงงง\"เสียงโทรศัพท์ที่บ้านหลิงดังขึ้น
\"ฮัลโหลค่ะ ไม่ทราบจะเรียนสายใครค่ะ\"หลิงพูดอย่างไม่มีอารม
\"หลิงหรอ นี่พี่เองนะ\"เสียงของชายหนุ่พูดขึ้น
\"พี่หรอ พี่ไหนอ่า\"หลิงพูด
\"ก้พี่จิ้มไง อยู่ข้างบ้านแค่เนี้ยลืมกันแล้วหรอ...\"พี่จิ้มพูด
\"ก้ไอ้อยู่ข้างบ้านแค่เนี้ยแหละ ทำไมไม่เดินมาเล่า\"หลิงพูดแบบไร้อารม
\"ก้มานขี้เกียดหนิ โทหาก้ได้ โห้ย\"
\"ก้ไอ้โทหาเนี่ย มานก้เสียไปแล้ว 3 บาท ทำไมใช้เงินไม่รู้จักค่าเลย ฮะ\"
\"นี่เทอจะงกไปถึงไหนหา เอาเปงว่าพี่โทหาเทอละกกัน\"

แล้วทั้งคู่ก้ คุยกันอย่างสนุกสนาน เพราะพี่จิ้ม โทรหาหลิงทุกวันจนเป็นนิสัยและแล้ว ความสัมพันของทั้งคู่ก้เดินหน้าไปอย่างไม่มีใครรู้ตัว แต่หลิงไม่เคยบอกให้แววรู้เลยเพราะกลัวแววจะเสียใจ\"จริงสิ พี่จิ้ม เพื่อนหลิงอ่า อยากรู้จักพี่จิ้ม เด๋วพรุ่งนี้หลิงพาไปรู้จักนะ\"หลิงพูด
\"อืม ก้ได้ แต่บอกตามตรงนะ พี่ขี้เกียดอ่า \"พี่จิ้มพูด
\"ขี้เกียดไร หา หา หา\"หลิงพูดอย่างใส่อารมเล่นๆ
\"ก้ขี้เกียดเก้กไง ต้องทำเปงพี่จิ้มผู้ใจดีของน้องๆ ดีเลิสทุกอย่าง เหนื่อยนะเนี่ย\"พี่จิ้มพูดแบบเก้กๆ
\"อี๋ๆๆ ก้ไม่ต้องเก้กก้ได้หนิ เวอร์ไปๆ เอาเหอะ เด๋วเจอกันพรุ่งนิละกัล\"
\"คร้าบ เจ้านาย กระผมจะรอนะคร้าบบ\"
\"ประชดนักนะ เดี้ยๆๆ หลิงไปนอนก่อนนะ ง่วงมากๆเรย\"
\"จ้าๆ ฝานดีน้า\" \"อืม บาย\"
     ทั้งคู่ก้วางสายไป และกลับไปนอนคิดเหมือนกันว่า
\"อยากรุจังเลย หลิงจาคิดกับเราแบบไหนนะ\"พี่จิ้มคิดในใจ ขนะที่\"อยากรู้จิงๆว่า พี่จิ้มเค้าคิดกะเราแค่น้องสาวรึป่าว\"หลิงคิด
แต่ทั้งสองก้ไม่กล้าที่จะมีใคบอกความในใจออกไป จนวันรุ่งขึ้น



\"พี่จิ้มค่ะ นี่ เอ่อ แววเพื่อนหลิงค่ะ อ่ะยัยแววนี่พี่จิ้มนะ\"หลิงพูด
\"หวัดดีครับ\"พี่จิ้มพูดแบบเก้กๆ
\"หวัดแววพูดด้วยความเขินอายยยแล้วก้พาหลิงวิ่งหนีไป ปล่อยให้พี่จิ้มงงอยู่คนเดว
คืนนั้นกรี้งงงงงงงงงงงงงงงงงงง\"
\"หลิงรับโทรสับแบบไม่ต้องดูเบอร์เลยว่าเป็นใคร\"ว่าไงพี่จิ้ม\"หลิงพูด
\"รุได้ไงว่าเป็นพี่ \"เวลานี้ไม่มีไคเค้าโทหากันหรอก
\"จ้าๆ แม่คนเก่ง\" แล้วทั้งคู่ก้คุยกันอย่างสนานเหมือนเดิม
           จนวันวาเลนไท แววตัดสินใจ บอกรักพี่จิ้ม ซึ่งขนะที่แววเดินตามหาพี่จิ้มนั่นเองงง
\"หลิง พี่รักกหลิงนะคือ พี่ชอบหลิงมาตลอดเรย\"ด้วยความตกใจ แววจึงหันไปดูต้นเสียง และสิ่งที่แววไม่คาดฝันก้คือ
พี่จิ้ม กำลังบยยยยยอกรักหลิง และหลิงก้ยอมตกลงและบอกว่าชอบพี่จิ้มมานานแล้ว ทำให้แววเสียใจมาก และรีบวิ่งออกไป เสียงกิ่งไม้ข้างๆก้ดัง ทำให้ทั้งคู่ตกใจมาก หลิงเหนแววจึงวิ่งตามแววไป เมื่อจับแววได้ หลิงจึงพูดว่า
\"แวว หลิงขอโทษ หลิงไม่ได้ตั้งใจแต่ หลิงชอบพี่จิ้มจริงๆหลิงแอบชอบเค้ามานานแล้ว\"หลิงพูดด้วยน้ำตราที่ไหลย้อย
\"แล้วหลิงจามาหลอกแววทำไม หลิงจะมาตั้งความหวังให้แววทำไม ในเมื่อหลิงก้รู้ หลิงก้รู้ว่าพี่จิ้มชอบหลิง หลิงจะมาเยาะเย้ยแววชั่ยมั้ยละ\"
แววพูดด้วยความโกรดและร้องไห้
\"แวว หลิงขอโทดจิงๆ หลิงไม่รู้ หลิงไม่รู้เลยจิงๆว่าพี่จิ้มเค้าชอบหลิงอยู่\"หลิงพูด
\"ไม่ ไม่ หลิงรู้ หลิงรู้แต่หลิงก้ยังหลอกเรา หลิงต้องการให้เราเจบชั่ยมั้ยละ เราเกียดหลิงเข้าใจมั้ย เราเกียดหลิง ต่อไปนี้ เราไม่ใช่เพื่อนกัน...\"แววพูดไปเพราะความโมโห ด้วยคำพูดนั้น จึงทำให้หลิงหยุดชะงักไป ไม่พูดอะไรโต้ตอบ

       หลังจากนั้น แววก้ไม่มายุ่งกะหลิงอีกเลย หลิงร้องไห้เสียใจทุกวันหลิงขอพี่จิ้มเลิก เพราะไม่อยากทำให้แววเสียใจ แต่ไม่มีประโยชน์ แววไม่แคร์ความรุสึกหลิงอีกแล้ว  ความเป็นเพื่อนของทั้งคู่กลายเป็นแค่ อดีต ที่ไม่มีวันหวนกลับมา จนใกล้จะถึงวันวาเลนไท ที่ทั้งคู่เคยบอกว่าจะเปงเพื่อนกันตลอดไปแล้ว หลิงจึงซื้อของขวันเตรียมให้แวว แล้วห่ออย่างดี จนในที่สุด
\"กรี้งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง\"เสียงโทรสับที่บ้านแววดังขึ้น
\"สวัสดีค่ะ ไม่ทราบจะเรียนสายใครค่ะ\"แววพูด
\"นั่นแววรึปล่าวจ้ะ\"เสียงของป้าแก่ๆคนนึ่งพูดขึ้น
\"ค่ะ นั่นใครค่ะ\" \"นี่แม่ของหลิงนะจ้ะ แววคือว่า ป้าจะบอกว่า หลิงโดนรถชน เสียชีวิตแล้ว\"แม่ของหลิงพูดขึ้นอย่างเสียใจ หลิงจึงรีบไปหาหลิงที่โรงพยาบาล เมื่อไปถึง แววจึงต้องร้องไห้เมื่อพบร่างอันไร้วินยานของหลิง...
\"หลิง เราขอโทด หลิง หลิ เราไม่ได้ตั้งใจจะโกรดหลิงนะ \"แววพูดด้วยความเสียใจ
\"แวว นี่ หลิงเค้าไปซื้อมาวานนิ เค้าคงอยากจะซื้อให้แววหนะ มีการ์ดด้วยนะ\"แม่ของหลิงพูด
อะไรกันี่ของขวันที่หลิงซื้อให้แวว เหมือนกะที่แววซื้อให้หลิงเลย ในการ์ดเขียนวั้ยว่า
\"แวว เราขอโทดนะ เราไม่ได้ตั้งใจจริงๆ เรารักแววนะ วานนิก้ครบวันที่เราสันยากันแล้วไง เราจะเปงเพื่อนกันตลอดไปนะ   รักเสมอ หลิง\"
แค่นั้น ทำให้แวว ลงไปนอนทรุดกะพื้น หลิง เราขอโทดนะ เราจะเปงเพื่อนกันตลอดไป............
                                   จบ บริบูรณ์~~~~~~~~~~~