ยิ่งใกล้..แต่ดูเหมือนยิ่งห่างไกลกัน

เนื้อเรื่อง

>> >>>ในร้านกาแฟเล็กๆแห่งหนึ่ง

>> >>>มีแขวนกระดิ่งเล็กๆไว้ที่ประตูร้าน

>> >>>ทุกครั้งที่มีแขกเข้าร้าน ก็จะทำให้กระดิ่ง

>> >>>นั้นส่งเสียงดัง `Ding Ding`

>> >>>

>> >>>วันหนึ่ง มีผู้ชายคนหนึ่งอายุประมาณ 30 กว่าปี

>>เข้ามาในร้านกาแฟนี้

>> >>>เจ้าของร้านสาวสวยก็รีบออกมา

>> >>>ต้อนรับให้เขานั่งด้านใน

>> >>>

>> >>>“กาแฟแก้วนึงครับ”

>> >>>

>> >>>“ได้ค่ะ รอสักครู่นะคะ”

>> >>>

>> >>>เจ้าของร้านสาวพูดพลางยิ้มให้อย่างมีมารยาท

>>แล้วก็ไปบดเม็ดกาแฟและตั้งกา

>> >>>ต้มกาแฟ ชายหนุ่มนั่งมองหญิงสาวอยู่ตลอด

>> >>>ไม่นานนัก เจ้าของร้านสาวก็นำกาแฟมาเสิร์ฟให้ที่โต๊ะชายหนุ่ม

>> >>>

>> >>>“ขอบคุณครับ”

>> >>>

>> >>>“คุณเพิ่งมาเป็นครั้งแรกใช่ไหม?

>>รู้สึกว่าที่นี่เป็นอย่างไรบ้างคะ?”

>> >>>เจ้าของร้านสาวถาม

>> >>>

>> >>>“ใช่ครับ ผมรู้สึกว่าที่นี่บรรยากาศดีมากๆเลยครับ”

>> >>>

>> >>>“ฉันก็ชอบบรรยากาศของร้านนี้มากเหมือนกันถึงแม้ว่ากิจการร้านนี้ไม่ค่อยดีนัก

>> >>>ฉันกับสามีก็เสียดายไม่

>> >>>อยากจะปิดร้านทิ้ง”

>> >>>ทั้งคู่เงียบไปสักพัก

>> >>>

>> >>>“ผมขอถามอะไรคุณบางอย่างได้ไหมครับ? เอ่อ... ก่อนที่จะถามคุณ

>> >>>ผมอยากจะเล่าเรื่องเรื่องหนึ่งให้คุณ

>> >>>ฟังก่อน” ชายหนุ่มพูดถามขึ้นมา

>> >>>

>> >>>“ได้ค่ะ คุณพูดมาได้เลย” เจ้าของร้านสาวก็สนใจที่จะฟัง

>> >>>ชายหนุ่มก็เล่าเรื่องเรื่องหนึ่งซึ่งผ่านมานานมาก

>> >>>แล้ว

>> >>>

>> >>>“เมื่อก่อนผมมีแฟนคนหนึ่ง

>> >>>เราสองคนก็ตัดสินใจที่จะใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันในอนาคตแล้ว

>>ความรักของเรา

>> >>>สองคนนั้นถึงแม้จะธรรมดา แต่แค่นี้ผมก็พอใจแล้ว เพราะผมรักเธอมาก

>> >>>เพียงแค่มีเธออยู่ข้างๆผมก็มี

>> >>>ความสุขมากแล้ว

>> >>>

>> >>>แต่ทว่า

>>ความสุขอันนี้มันช่างสั้นนักหลังจากนั้นก็มีเรื่องร้ายแรงเกิดขึ้น

>> >>>ก่อนหน้าพิธีหมั้นของเราสองคนหนึ่งเดือน คืนนั้นผมมีธุระต้องทำ

>> >>>จึงไม่สามารถไปส่งเธอกลับบ้านได้ ใน

>> >>>คืนนั้น เธอโดนคนร้ายรุมข่มขืน...”

>> >>>

>> >>>“แล้วหลังจากนั้นเป็นอย่างไรคะ?

>>ความรู้สึกของคุณที่มีต่อเธอเปลี่ยนไปหรือ?”

>> >>>เจ้าของร้านสาวถามด้วย

>> >>>ความสงสาร

>> >>>

>> >>>“ถึงแม้จะมีเรื่องเช่นนี้เกิดขึ้น

>>ความรักของผมที่มีให้เธอก็คงยังมั่นคง

>> >>>มิได้แปรเปลี่ยนเลยสักนิด ผมก็

>> >>>ตั้งใจจะจัดพิธีหมั้นขึ้นตามเดิม

>> >>>

>> >>>แต่... เธอคิดไม่ตก เธอเชื่อว่าเธอไม่ได้เป็นเธอคนเดิมแล้ว

>> >>>ในวันหมั้นของเราสองคนวันนั้น เธอผูกคอตาย

>> >>>โชคยังดีที่ว่าพวกเราพบเธอได้เร็ว ช่วยชีวิตเธอไว้ได้

>> >>>แต่เพราะว่าสมองขาดอ็อกซิเจ็นนานเกินไป ทำให้

>> >>>เธออยู่ในสภาพไม่มีความรู้สึกตัว

>>และอาจจะไม่ฟื้นขึ้นมาเลยก็ได้...

>> >>>

>> >>>สุดท้าย เธอก็ฟื้นขึ้นมา

>>เมื่อผมรู้ว่าเธอฟื้นขึ้นมาแล้วก็รีบไปหาเธอ

>> >>>แต่พ่อแม่เธอขวางกั้นผมไว้ไม่ให้ไปพบ

>> >>>เธอ พวกเขาคุกเข่าลงมาขอร้องผม

>>กลายเป็นว่าความทรงจำบางส่วนได้หายไป

>> >>>หมอบอกว่าเมื่อคนโดนกระตุ้นจิคใจอย่างแรง ก็อาจจะเลือกที่

>> >>>จะหลบหลีกความทางจำอันนั้นโดยการฝังลึกไว้ในใจตัวเอง

>> >>>ไม่ต้องการที่จะจำเรื่องเลวร้ายนั้นอีก เธอลืม

>> >>>หมดทุกสิ่งทุกอย่างที่เกี่ยวกับเขาด้วย

>> >>>

>> >>>พ่อแม่เธอขอร้องให้ผมอย่าเพิ่งไปพบเธอสักพัก

>> >>>เขาไม่ต้องการให้เธอนึกถึงเรื่องน่าเศร้านั้นอีก เพราะกลัว

>> >>>ว่าเธอจะฆ่าตัวตายอีก บังเอิญเจอกันในที่อื่น ก็จะทำเป็นไม่รู้จัก

>> >>>ไม่ทักทายกันเด็ดขาด ช่วงเวลานั้นมันช่างทรมานยิ่งนัก อยากรัก

>> >>>เธอ แต่ไม่อาจทำได้ อยากจะพบหน้าเธอ แต่ก็ไปพบไม่ได้

>> >>>

>> >>>วันนี้ เป็นวันครบสิบปีนั้นแล้ว”

>> >>>

>> >>>“ขอแสดงความยินดีให้ด้วยค่ะ คุณรอคอยมาสิบปีแล้ว

>> >>>ในที่สุดวันนี้ก็สามารถไปพบเธอได้แล้ว”

>> >>>

>> >>>“ใช่ครับ แต่... ยิ่งใกล้ถึงเวลานี้ ผมก็ยิ่งกลัว

>>สิบปีที่ผ่านมานี้

>> >>>ความรักผมนั้นยังไม่เปลี่ยน แต่ตัวเธอล่ะ? ถ้า

>> >>>ผมเล่าเรื่องในอดีตให้เธอฟัง เธอก็ยังจำผมไม่ได้

>>แล้วผมจะทำยังไงดีล่ะ?

>> >>>หรือว่าเธอได้แต่งงานไปแล้ว

>> >>>ผมควรจะทำเช่นไรดี?

>> >>>

>> >>>เพราะเช่นนี้ ผมอยากจะถามคุณว่า

>>คุณคิดอย่างไร?ถ้าแฟนผมคนนี้แต่งงานไปแล้ว

>> >>>ผมควรจะบอกให้เธอ

>> >>>ได้รับรู้เรื่องนี้มั้ย?”

>> >>>

>> >>>เจ้าของร้านสาวก็พูดอย่างจริงใจว่า

>>“ถ้าสมมุติว่าเธอมีแฟนแล้วก็ไม่เป็นไร

>> >>>เพราะทั้งสองฝ่ายยังไม่ได้

>> >>>แต่งงานกัน คุณยังมีโอกาศ

>> >>>แต่ถ้าเธอคนนั้นได้แต่งงานมีครอบครัวไปแล้วคุณก็ไม่ควรไปทำลายครอบครัวเขา”

>> >>>ชายหนุ่มได้รับฟังแล้ว ก็แค่ตอบสั้นๆด้วยความผิดหวัง...

>>“นั่นสินะ...”

>> >>>

>> >>>`Ding Ding`

>> >>>

>> >>>พอดีเวลานี้ก็มีแขกคนอื่นเข้ามาในร้าน

>>เจ้าของร้านสาวก็พูดกับชายหนุ่มว่า

>> >>>“ฉันต้องไปต้อนรับแขกแล้ว

>> >>>เชิญตามสบายนะคะ”

>> >>>

>> >>>เธอเดินออกไปได้สองก้าว ก็หันกลับมาถามเขาว่า “จริงสิ

>> >>>คุณเพิ่งมาที่นี่เป็นครั้งแรก ยังไม่ค่อยสนิทกับฉัน

>> >>>มากนัก ทำไมถึงเล่าเรื่องนี้ให้ฉันฟังล่ะคะ?”

>> >>>

>> >>>“เพราะว่า เธอคนนั้นเคยพูดเอาไว้ว่า หลังแต่งงานแล้ว

>> >>>เธออยากจะเปิดร้านกาแฟเล็กๆอย่างนี้เหมือนกัน”

>> >>>ชายหนุ่มคิดสักครู่ถึงตอบออกมา

>> >>>

>> >>>“อ๋อ

>>อย่างนี้เองหรือคะ”พูดจบเธอก็หันหลังกลับเดินไปต้อนรับแขกที่เข้ามาใหม่

>> >>>

>> >>>....

>> >>>

>> >>>ชายหนุ่มมองตามร่างของเจ้าของร้านสาวนั้น..

>>น้ำตาเขาค่อยๆหยาดไหลออกมา..

>> >>>เขาตัดสินใจไม่บอกเธอว่า

>> >>>แท้จริงแล้วเขามาที่ร้านนี้เพื่ออะไร ..แฟนของเขาคนนั้น..

>> >>>อยู่ใกล้แค่เอื้อม.. แต่ความสัมพันธ์ระหว่างเขาและ

>> >>>เธอนั้นมันช่างห่างไกลกันเหลือเกิน..

>> >>>

>> >>>

>> >>>กาแฟในแก้วนั้น ก็ไม่รู้เย็นลงตั้งแต่เมื่อไหร่...

>> >>>