The Maze 4 - The Maze 4 นิยาย The Maze 4 : Dek-D.com - Writer

    The Maze 4

    \'เลเซอร์ คือ ทางออก\'

    ผู้เข้าชมรวม

    443

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    0

    ผู้เข้าชมรวม


    443

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    0
    หมวด :  สืบสวน
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  30 พ.ค. 47 / 16:49 น.


    ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ
      The Maze 4 วงกตมหัศจรรย์ ภาค4 (เลเซอร์ ทางออก) ..... “ที่ไหนเนี่ย” เสียงของหญิงสาวคนหนึ่งเริ่มต้นพูดขึ้นหลังจากที่เธอรู้สึกตัว เธอลุกขึ้นมาก็รู้สึกว่ารอบข้างของเธอไม่ใช่บ้านของเธอ ไม่ใช่ห้องนอนที่เธอเคยนอนแต่มันเป็นกำแพงสีขาวโพลนที่รายล้อมอยู่มาก เธอพยายามระลึกว่าที่นี้มันคือที่ไหน มันเหมือนกับว่าเธอเคยรู้จักมันมาก่อน ใช่แล้ว ความรู้สึกนี้มันเหมือนเคยรู้จักมาก่อน “อะไรกันนี่ ชั้นมาอยู่ในนี้ได้ยังไงนะ” หญิงสาวนาม ‘อาสก้า’ เข้ามาอยู่ในวงกตนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ไม่มีใครทราบ แต่ทว่าเธอกำลังถูกจับตามองอยู่ของผู้คนมากหน้าหลายตา “เปรี้ยง” เธอหันควับไปทางเสียงด้านหลัง “วิ้ง” มีลำแสงสีฟ้าขนาดเล็กส่องมา มันทำให้กำแพงทะลุ เป็นรู “ว้าย” มันกำลังเข้ามาใกล้แล้ว อาสก้าเข้าใจว่ามันคือเลเซอร์ เธอรีบวิ่งหนีมัน “ชิ้ง” มันตัดเส้นผมสีทองของเธอไปเล็กน้อย เธอวิ่งหรี ไม่ทันแล้ว “อ๊า” เธอชนกับชายผู้หนึ่งและล้มลง เลเซอร์นั้นก็พุ่งเหนือร่างเธอ ในที่สุดอาสก้าก็ปลอดภัยจนได้ “เป็นอะไรหรือเปล่าคุณ” ชายหนุ่มเอ่ยวาจาถามหญิงสาวร่างเล็กนามอาสก้า “ไม่คะ ระวังนะคุณนั้นแสงเลเซอร์” อาสก้ากล่าว ทำให้เขาและเธอต้องระวังมากขึ้น พวกเขาทั้งคู่เดินก้มๆให้พ้นลำแสงนั้น “แว้บ” ในที่สุดลำแสงสีฟ้าที่คอยเชือดร่างก็หายไปในพริบตา “เฮ้อ ค่อยยังชั่ว” อาสก้านั่งลง “คุณเป็นใครคะ” “ผมชื่อ เฟส ผมเป็นนายตำรวจ มาสืบค้นเกี่ยวกับการทดลองลับสุดยอด โดยที่พวกนักทดลองกำลังทำผิดกฎหมายอย่างมหันต์ เพราะมีคนมากมายถูกเป็นหนูทดลอง ความจริงแล้ว ทางรัฐบาลไม่ให้ทดลองนะ” เฟสเล่ารายละเอียด “เหรอ สงสัยคุณและชั้น จะถูกจับเข้ามาเป็นหนูทดลองในนี้แล้วละมั้ง” อาสก้ายิ้ม “แล้วคุณละ เป็นใคร” “ชั้นชื่อ อาสก้า อายุ 27 ปีคุณเคยได้ยินนามสกุล รนนีโอ่ มั๊ยชั้นเป็นทนายความของพวกเขา เพราะว่ามีคนบอกว่า รนนีโอ่ ควีนและ รนนีโอ่ ดราวได้เสียชีวิตลง ชั้นก็เลยมาทำพินัยกรรมของพวกเด็กเหล่านั้นที่เป็นผู้ได้รับมรดกทั้งหมด แล้วก็ดูเหมือนว่าจะถูกจับมาเหมือนกับคุณ ชั้นรู้แล้วละ ว่าไอ้วงกตเนี่ยมันก็คือการทดลองที่คุณว่ามา” อาสก้าเล่าบ้าง “แล้วเราจะออกไปได้ยังไงเนี่ย” ทันใดนั้นเอง “ช่วยด้วย ช่วยด้วยค่า ใครก็ได้”มีเสียงของเด็กผู้หญิงดังมาจากใกล้ๆ “เฟส เร็ว” ทั้ง 2 วิ่งสุดชีวิตหา และทางมันซับซ้อน วกวนไปมา ทำไงดี เสียงอยู่แค่เอื้อม แต่ผ่านไม่ได้ แต่โชคชะตาก็เข้าข้างพวกเขาทั้ง 2 คน “หมอบลง” เด็กสาวล้มตัวลง ใช่แล้วแสงเลเซอร์นั่นมาอีกแล้ว แต่ในที่สุดมันก็หายไป... “เป็นอะไรหรือเปล่าจ้ะ” อาสก้าถาม “ขอบคุณคะที่ช่วยหนูไว้” เด็กสาวลุกขึ้นยืนและไหว้อย่างสวยงาม “พวกคุณเป็นใครคะ” “ชั้นอาสก้า เป็นทนายความของตระกูล รนนีโอ่ส่วนนี่ก้อ....” “เฟส ผมเป็นตำรวจ แล้วหนูชื่ออะไรละ” เฟสถาม “ชั้น ไอรดาคะ เป็นจิตรกรที่เก่างที่สุดในประเทศไทย คุณเป็นทนายความของตระกูลรนนีโอ่เหรอ” ไอรดาถามด้วยควมสงสัย “ใช่จ้ะ” อาสก้าตอบรับด้วยการยิ้มให้ “คุณรู้จัก รนนีโอ่ ดราวมั๊ย” “รู้จักซิจ้ะ” อาสก้ายิ้มอีกครั้ง “ดราว เป็นเพื่อนกับหนูเองคะ” อาสก้าแทบช็อคเมื่อได้ยินคำพูดนั้น “จริงเหรอ” อาสก้าย้ำ ไอรดาพยักหน้า “เนี่ย เป็นสิ่งที่ดราวสร้างขึ้นคะ หนูจะหาทางออกให้รู้สึกตอนนี้....” ไอรดาควักกระเป๋า “กรี๊ด” มีเสียงเด็กผู้หญิงคนหนึ่งกรี๊ด อาสก้า เฟส และไอรดา ตกใจหยุดชะงักและรีบวิ่งไปยังต้นเสียง “ว้าย ช่วยหนูด้วย” “ชิ้ง” มีเลเซอร์ตัดหน้า ทำให้เด็กสาวหยุด “หมอบลงสิ หมอบเร็ว” เด็กสาวหมอบลง แสงเลเซอร์ที่พุ่งมาทางด้านหลังก็ผ่านตัวเด็กสาวไปทันที และมันก็ยังคงพุ่งไปหาพวกอาสก้า “หมอบ” อาสก้าจับหัวไอรดาทำให้เธอล้ม แสงเลเซอร์ก็พุ่งผ่านเหนือหัวทุกคนไป..... เส้นแสงเลเซอร์เส้นเดียวพุ่งผ่านไปแล้ว แต่มันยังไม่หายไป.... “เป็นอะไรหรือเปล่าจ้ะ” อาสก้าคลานไปหาเด็กสาว “ไม่คะ พวกคุณเป็นใคร” เด็กสาวถามด้วยอาการหอบ “อย่ากลัวนะจ๊ะ ชั้นอาสก้า นั่นเฟสและไอรดา แล้วเธอละ” อาสก้ายิ้มให้ “ชั้นมิยูกิคะ เป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนประเทศญี่ปุ่น” เธอแนะนำตัว ทว่าแสงเลเซอร์ยังคงอยู่ไม่หาย “มิยูกิ” มีเสียงชายหนุ่มดัง “อา เนกิ” มิยูกิคลานไปหาแฟนหนุ่ม “อยู่นี่เองหรือ” มิยูกิเข้าไปกอดเนกิ “ขอบคุณสวรรค์” อาสก้ายิ้ม..... และแล้วคนแปลกหน้าทั้ง 5 คนก็มาพบกันอย่างน่าบังเอิญ อะไรกันที่เป็นเหตุให้ทั้ง 5 คนมาอยู่ที่นี้ในนี้ วงกตมหัศจรรย์.... หลังจากการแนะนำตัวของทุกคน ทุกคนก็ต่างนั่งเงียบและคิดหาวิธีทางออก “จริงสิ นี่คะ” ไอรดาหยิบกระดาษขึ้นมา “โหย ทำไมมันซ้อนไปมาเยอะจัง แผ่นใหญ่มากเลยนะ” เชสวิจารณ์ภาพ “ภาพนี้ ดราวเค้าตั้งชื่อให้ว่า เลเซอร์ เมซ” “เลเซอร์ งั้นเหรอ เดี๋ยวซิชั้นว่ามันคุ้นๆนะ อืมเลเซอร์ เลเซอร์ รู้สึกคุณหนูดราวก็เคยพูดกับชั้นนะ เลเซอร์ ทำไมชั้นนึกไม่ออกนา” อาสก้าทำท่าคิดและวิตกอย่างหนัก ทำไมถึงคิดไม่ออก อาสก้าได้แต่คิดแบบนั้นและมองไปยังแสงเลเซอร์ที่ยังไม่หายไป.... “เอ๊ะเดี๋ยวก่อน แล้วทำไมตรงนี้ถึงป้ายไฮไลท์สีฟ้าไว้ละ” มิยูกิสังเกต “จริงสินี่มัน” เนกิเขยิบเข้ามาดู “อืมเดี๋ยวนะ ดราวไม่ได้บอกว่าเป็นอะไร” “เดี๋ยวไอ เธอได้แผนที่นี้มาเมื่อไหร่” “อืมรู้สึกจะ 3 อาทิตย์ที่แล้วมั้ง” แล้วไอรดาก็พูดต่อว่า “แต่ว่านะปกติแล้ว ดราวจะสร้างวงกตพวกนี้อาทิตย์ละชิ้นหนึ่ง แต่ว่าดราวไม่อยู่แล้วก็เลยไม่มีการสร้างวงกตต่อ” ไอรดาทำหน้าเศร้า “เดี๋ยวสิ ชั้นคิดว่าแสงเลเซอร์เนี่ยอาจเป็นเส้นเลเซอร์ไปยังทางออกนะ” เนกิชี้แนะ “อะไรนะ พูดอีกทีซิ” “นี้นะ เป็นจุดที่แสงเลเซอร์เริ่ม พวกเราน่าจะอยู่บริเวณนี้นะ เห็นมั๊ยโค้งตรงนี้นะ แล้วมันไปเรื่อยๆๆ นี่ไงทางออกใช่มั๊ย” เนกิอธิบายอย่างมีเหตุผล “ใช่แล้ว ต้องเป็นอย่างนี้แน่ๆ” มิยูกิเสริม “จริงด้วย ดราวเคยพูดว่าชื่อของวงกตเป็นปริศนาทางออก ใช่แล้ว” ไอรดายิ้ม “จริงด้วยสิ งั้นไปกันเลยนะ” อาสก้าก็ตั้งท่าคลาน “อื้อ ไปกันเลย” แล้วในที่สุดทั้ง 5 ก็เริ่มคลานไปตามแสงเลเซอร์สีฟ้านั่น ในที่สุดปริศนาก็แก้ออกจนได้ ปริศนาของวงกตมหัศจรรย์ เมื่อแก้ได้ทุกสิ่งทุกอย่างก็จบจบในที่สุดแล้ว แล้วพวกองค์กรที่อยู่เบื้องหลังละจะล้มละลายหรือไม่พวกคนในองค์กรจะทำอย่างไร...... “ชิ้ง” “แย่แล้ว แสงเลเซอร์มันขยับ ทุกคนระวังตัวนะ” แสงเลเซอร์ค่อยๆลดลงมา ทุกคนค่อยๆเขยื้อนตัวไปทางซ้าย “ชิ้ง” มันค่อยๆเลื้อนไปด้านซ้าย ทุกคนยืนขึ้นและกระโดดข้ามมัน แสงเลเซอร์ไม่หยุดมันค่อยๆขยายขึ้นมา “ระวังนะ วิ่งเร็ว” แล้วทั้ง 5 ก็วิ่งไปจนเลเซอร์ค่อยๆหดเล็ก “เฮ้อ ค่อยยังชั่ว” “เกือบไปแล้วเรา” ทุกคนแทบใจหายใจคว่ำ เลเซอร์มาอยู่ตรงกลางอีกครั้งทำให้ทุกคนต้องคลานกันต่อไป คลานไปเรื่อยๆ..... ในใจของแต่ละคนนั้นเริ่มหวาดระแวง ทั้ง 5 คนอยู่ในความกดดันและเครียดไปหมด “ถึงหรอยังละไอ อีกไกลมั๊ย” เนกิถาม “ยังหรอกจ้ะ ก็ไม่ไกลเท่าไหร่นะ เลี้ยวโค้งอีกซัก 5-6 โค้งและก็วกวนมากๆ” “เฮ้อเหนื่อยแล้วนะเนี่ย”มิยูกิบ่น “หาว” อาสก้าหาวอย่างเงียบๆ และเมื่อเธอลืมตาขึ้นมา “ตูม” “บึ้ม” กำแพงวงกตพังทลายไปหมดแล้ว “อ๊า” เสียงกรีดร้องของทุกคนดังขึ้น “อาสก้า อาสก้า อาสก้า” อาสก้ารู้สึกตัวอีกครั้ง “เป็นอะไรไป ไม่คลานต่อไปละ” เฟสที่อยู่ด้านหลังถามอาสก้าที่นำอยู่ “ปะ เปล่าไม่มีอะไรหรอก” “ตามมาซิ” ไอรดาเรียกอาสก้า ภาพที่ฉันเห็น มันคืออะไรกันนะ..... อาสก้ามัวแต่คิดอยู่แบบนั้น.... “ครึ่กๆ” แผ่นดินเริ่มไหว “อ๊า เกิดอะไรขึ้นเนี่ย” แผ่นดินไหวอย่างแรง “โอ๊ย” เนกิร้องด้วยความเจ็บปวด เท้าของเนกิถูกเฉือนไปเล็กน้อย “เนกิ เป็นอะไรหรือเปล่า” “ไม่นะ ไปต่อเร็ว” แล้วทั้ง 5 ก็รีบคลานต่อไป “แย่แล้ว เลเซอร์กำลังหายไป” แสงสีฟ้าเริ่มจางลงและมันก็หายไป.... “อ๊า” ไอรดาลอยขึ้นไปพร้อมแผนที่กระดาษ “ไอ!!!!” ไอรดาลอยขึ้นไปบนฟ้าและถูกกลืนไปกับฟ้าแล้ว แต่ทว่าแผ่นดินยังคงไหวอยู่อย่างไม่หยุด ทำอย่างไรดี “ทำไงดีละ อ๊า” แผ่นดินและผนังกำแพงเริ่มพังทลายและลอยขึ้นไปบนฟ้า “อ๊า”..... มิยูกิลอยขึ้นไป “มิยูกิ” ตามด้วยเนกิก็ลอยขึ้นไป กำแพงทีละผืนเริ่มพังทลาย เหลือเพียงเฟสและอาสก้าเท่านั้นที่อยู่ในวงกตที่กำลังจะพังทลาย “ลุกเร็ว อาสก้านั่นไงทางออก” พายุเริ่มแรงขึ้นเรื่อยๆ กำแพงค่อยๆหลุดไปทีละอัน 2 อัน อาสก้าและเฟสจับมือกันและรีบวิ่งไปยังทางออก “อ๊า” แต่ทว่าไม่ทันทั้งคู่ลอยขึ้นไปยังท้องฟ้าสีมืด พร้อมๆกับผนังกำแพงทั้งหมดพื้นสีขาวก็วายวอด ถล่มทลายและลอยขึ้นไปจนหมดเกลี้ยงไม่เหลืออะไรเลย...... ........ “ที่ไหนเนี่ย” เสียงของอาสก้าพูด เธอยังไม่ตาย “โรงพยาบาล” เสียงของชายหนุ่มดังมาจากเตียงข้างๆ “ฉันเองก็ไม่รู้นะพยาบาลบอกว่าพวกเราตกจากชั้น 2 ของตึกๆหนึ่งมา และก็มีคนเห็น ก็เลยถูกพามาที่นี้นะ เด็กผู้หญิงคนนั้นหัวแตกกำลังเย็บอยู่” และแล้วทั้ง 5 คนก็จะไรไม่ได้เกี่ยวกับวงกตเลย “เฟสชื่อคุณเหรอ” อาสก้าเรียก..... ........ “การทดลองขั้นที่ 4 เสร็จสิ้นครับท่านหัวหน้า...... ครับๆ แน่นอนครับขั้นที่ 5 เราจับคนอีก 5 คนมาแล้วครับตอนนี้เรากำลังส่งร่างกายของพวกเขาไปยังอีกมิติหนึ่งอยู่ครับ มีเหตุนิดหน่อย แต่คาดว่าจะเสร็จอีกซักเดือนหนึ่ง” ชายชุดดำพูดกับหัวหน้าทางโทรศัพท์ เตียงทั้ง 5 เตียงและพวกคนที่อยู่บนเตียงทั้ง 5 คือคนที่กำลังจะถูกทดลองเข้าไปอยู่ในวงกตต่อไป จะมีเหตุการ์ณอะไรเกิดขึ้นกันแน่...... “ครับๆ รายต่อไปทั้ง 5 คนจะย้ายเข้าไปในนั้นคราวนี้ถ้าพวกเขาออกมาได้ อวงค์กรของเราก็ทำการทดลองสำเร็จถึง 25 เปอร์เซนต์มีโอกาสสูงที่จะทำสงครามได้ครับ แต่ถ้าพวกเขาหาทางออกไปไม่ได้ เราก็ต้องทดลองกันต่อไป” ชายชุดดำพูด “งั้นแค่นี้นะครับ แล้วเจอกัน” เขาวางหูโทรศัพท์....... (จบ วงกตมัศจรรย์ ภาค4)

      นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      คำนิยม Top

      ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

      คำนิยมล่าสุด

      ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

      ความคิดเห็น

      ×