รันทดรัก (๓) - รันทดรัก (๓) นิยาย รันทดรัก (๓) : Dek-D.com - Writer

รันทดรัก (๓)

รักรันทด ของหนุ่มเมืองสุพรรณ เฮ้อ...

ผู้เข้าชมรวม

709

ผู้เข้าชมเดือนนี้

6

ผู้เข้าชมรวม


709

ความคิดเห็น


1

คนติดตาม


0
เรื่องสั้น
อัปเดตล่าสุด :  11 ก.ค. 46 / 15:52 น.


ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้
ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    สภาพของพวกเราตอนเป็นนิสิตปริญญาตรีนั้น พวกเราทุกคนต้องออกฝึกงานกันตามโรงเรียนทุกปีการศึกษา เราต้อง “ออกโรงเรียน” กันสัปดาห์ละ ๑ วัน ตลอดทั้งภาคการศึกษา จนถึงปีสุดท้ายจึงออกฝึกสอนเต็มตัว

    การที่เราต้องออกโรงเรียนนี่เอง ทำให้แต่ละคนต้องประจำห้องเรียนหรือหมวดวิชาต่างกันไป ไม่ได้รวมกันเป็นกลุ่มใหญ่ยี่สิบกว่าคนอย่างที่มหาวิทยาลัย

    เจ้าไปล่พระเอกของท้องเรื่อง ได้เฝ้าคอยให้ถึงโอกาสนั้นเร็ว ๆ ด้วยความรักที่บังตาและลูกยุของผม ทำให้เจ้าไปล่ฮึดสู้ ตายเป็นตาย เกลียดเป็นเกลียด ฉันรักเขาเสียอย่าง

    วันนั้น พวกเราราว 6-7 คน ต้องอยู่ช่วยงานที่หมวดภาษาไทย คอยทำอุปกรณ์การสอนหรือเรียกกันง่าย ๆ ว่าสื่อการสอนนั่นแหละ นกเล็กเริ่มรู้ตัวแล้วว่ากำลังโดนหมายมั่นปั้นมือจากหนุ่มสุพรรณวัยคราวลูก เอ๊ย… วัยละอ่อน นกเล็กพยายามตีตัวออกห่างเพื่อความปลอดภัย จะไม่หนีได้อย่างไรในเมื่อตอนนั้นอาการของเจ้าไปล่ ถ้ามันปลุกปล้ำได้มันคงทำไปแล้ว ดังนั้น ภาพวันนั้นที่ผมเห็น นกเล็กอยู่มุม  นึง เจ้าไปล่อยู่มุมนึง แล้วมันจะจีบเขายังไงนี่…. ???

    ระหว่างที่ทุกคนกำลังระบายสีสื่อการสอนอยู่นั่นเอง เจ้าไปล่ตะโกนขึ้นมา

    “นกเล็ก ๆ หยิบสีให้หน่อยซิ..” เจ้าไปล่เอ่ยพลางยิ้มอย่างกะลิ้มกะเหลี่ย

    “สีอะไร !” นกเล็กถามเสียงห้วนเหมือนนักมวยอยากฆ่าคน

    “สีดูหุ้ม !!!” เจ้าไปล่ตอบเสียงดังฟังชัด ตอนนั้นผู้หญิงคนอื่น ๆ ฮาแตกกันหมด ยกเว้นผมเพราะไม่เข้าใจอะไรเลย ได้แต่นึกว่า “สีอะไรของมันวะ สีดูหุ้ม เคยได้ยินแต่สีดูลักซ์ ?” ผมพยายามหันไปถามอีกนกนึง (เรียกว่านกยักษ์ เพราะเธอใหญ่เหลือเกิน) นกยักษ์บอกว่า “น้อยก็ลองผวนดูซิ”

    นั่นแหละ ผมจึงถึงบางอ้อ ไอ้เวร… จะจีบเขาได้หรือนี่…

    สถานการณ์ตอนนั้นตึงเครียดมาก เจ้าไปล่ก็ยังคงยิ้มกะลิ้มกะเหลี่ย ส่วนนกเล็กไม่รู้จะโต้ตอบอย่างไร ได้แต่ขบเขี้ยวเคี้ยวฟันด้วยความแค้น

    “พลาดท่าซะแล้ว …. นกเล็กเอ๊ยยยยยยย…” ผมคิดในใจ

    ผ่านไปราวครึ่งชั่วโมง คราวนี้เจ้าไปล่กะเล่นมุขเดิม ตะโกนขึ้นมาอีก

    “นกเล็ก ๆ หยิบสีให้หน่อยซิ..” เจ้าไปล่เอ่ยพลางยิ้มอย่างกะลิ้มกะเหลี่ยเมียงมองทำตาหวาน

    “สีอะไร !” นกเล็กตวาดถามออกมา เรียกว่าถ้าจะให้นกเล็กไปซุ่มดูอะไรอีก คราวนี้คงมีต่อยกัน       แน่นอน ท่าทางนกเล็กจะหมัดหนักเสียด้วย

    “สีแสวงเหาะ !!!” เจ้าไปล่ตอบหน้าตาย แล้วมันก็น่าตายจริง ๆ ซะด้วย เพราะนกเล็กถูกกระตุ้นต่อมโกรธ ทั้งโกรธ ทั้งอาย เพราะเพื่อน ๆ รู้ความนัยของหัวใจเจ้าไปล่กันทั้งห้องแล้ว นกเล็กถึงกับปาสีให้ไปทั้งกระปุก แล้วตะโกนว่า “คราวนี้ถ้าจะเอาสีอะไร ขอจากไอ้น้อยโน่น..”

    “เอ้า ๆ ๆ เกี่ยวอะไรกู กูไม่มีสีจะให้มันแสวงเหาะนะโว้ยยยย…” ผมตอบพลางหัวเราะพลาง

    เย็นวันนั้นเอง ระหว่างที่คอยเพื่อแยกย้ายกันกลับบ้าน ทุกคนลงไปรวมกันที่โรงอาหารของโรงเรียน เขามีไก่ทอดขายด้วย ช่วงเย็น ๆ อย่างนี้น่องไก่น่องละ ๕ บาท ซื้อน่องแถมน่อง พวกเราซื้อกินกันแทบทุกคนเพราะความหิว แน่นอน… รวมไปถึงนกเล็กด้วย

    ขณะที่นกเล็กกำลังกินไก่อย่างเอร็ดอร่อยและมีความสุข (สุขเพราะเจ้าไปล่ไปนั่งห่าง ๆ ไม่เข้าใกล้มากวนอารมณ์) เจ้าไปล่ก็เอื้อนเอ่ยถ้อยวจีเพื่อ “สีสาว” ทันที

    “นกเล็ก นกเล็ก..” ไอ้ไปล่เอ่ยเรียก ผมหันไปมองมันทันทีด้วยสายตาชื่นชม

    “นั่นแน่.. มันจะเริ่มกลยุทธ์จีบสาวต่อแล้วโว้ย..” ผมคิด แต่อนิจจา…

    “อะไร !” นกเล็กเอ่ยถามมันเสียงเขียว

    “นกเล็กนี่ แทะไก่เหมือนหมาแทะกระดูกเลยนะ” ไอ้ไปล่พูดพลางยิ้มหน้าบานด้วยความปลาบปลื้ม… ปลาบปลื้มใจที่มันกล้าคุยกับผู้หญิง !!!









    สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์
    ผู้ละเมิดลิขสิทธิ์ จะถูกดำเนินคดีตามกฎหมาย

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    คำนิยม Top

    ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

    คำนิยมล่าสุด

    ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

    ความคิดเห็น

    ×