กราบเรียนผู้หลงผิดที่เข้ามาอ่านทุกท่าน
เรื่องเล่าจากแดนอาทิตย์อุทัยนี้ ผมตั้งใจให้เป็นเรื่องที่บอกเล่าสิ่งที่เกิดขึ้นจริงๆ ของตัวผม หรือรอบๆ ตัวผม มีฉากหลังหลักๆ เป็นดินแดนอาทิตย์อุทัย ผ่านมุมมองของตัวผมเองครับ เอาไว้ให้อ่านผ่อนคลายความเครียดที่มีมากมายเหลือเกินในสังคมยุคปัจจุบัน หรือบางเรื่อง อาจจะเป็นเกร็ดเล็กๆ น้อยๆ ที่ไม่เคยมีบอกไว้ในคู่มือการท่องเที่ยว รวมถึงหนังสือท่องเที่ยวต่างๆ ..... ท่านผู้อ่านทุกท่านอาจเอาไปใช้ยามท่องเที่ยวได้บ้าง หวังว่านะครับ
เรื่องเล่าเรื่องนี้เกิดขึ้นเนื่องจากรุ่นน้องที่สนิทกันชอบให้ผมเล่าเรื่องราวชีวิตที่ประเทศญี่ปุ่นให้ฟัง จนบางครั้งก็บอกว่า "พี่ ผมว่าพี่ไปเขียนเป็นหนังสือเหอะ" .... แต่อย่ากระนั้นเลย คนธรรมดาทั่วๆ ไป อย่างผม นึกภาพการเขียนเรื่องเล่าชวนหัวเป็นหนังสือไม่ออกจริงๆ ที่ผมพอจะนึกออกว่าเคยเห็นหนังสือชวนหัวเล่าเรื่องในชีวิตประจำวันให้น่าหลงใหลติดตาม ก็เป็นเรื่อง "เลขานินทานาย" ของคุณมนันยา ที่ผมเคยอ่านเมื่อสมัยละอ่อน .... สำหรับคนที่รู้จักเรื่องนี้ อย่า อย่า ได้คิดว่าผมจะอายุมากแล้วเชียว ผมแค่เคยอ่านของคุณแม่เมื่อสมัยเด็กๆ ครับ
พอคิดไปคิดมาได้สักพักหนึ่ง หรือจะด้วยอะไรมาดลจิตดลใจก็ตาม ณ เวลาโพล้เพล้ ยามตะวันจะสิ้นแสง ตอนที่ผมกำลังนั่งรถไฟร่อนเร่ไปซึมซัปอารมณ์สุนทรีย์ในดินแดนหิมะขาวของชาวซามูไร นามว่า "ซัปโปโร" ผมก็นิมิตขึ้นมาได้ว่า มีสถานที่ที่ตั้งอยู่ในโลกดิจิตอลแห่งหนึ่งที่ผมเฝ้าอ่านนิยายบรรดามีต่างๆ มาเป็นเวลาช้านาน มันคงมีที่ทางให้ผมเขียนอะไรลงไปได้บ้างแหละน่ะ
จริงๆ ตัวผมเองเป็นนักอ่านนิยายตัวยงคนนึงเลยนะครับ แต่เป็นนักอ่านๆ จริงๆ นักอ่านเท่านั้น นักอ่านอย่างเดียว ไม่เคยเขียนอะไรกับใคร และผมอยากจะประกาศด้วยความภาคภูมิใจ ว่าผมนี่แหละนักอ่านเงา เงาจริงๆ เงาที่ดำสนิท เงาที่นอนหลับใหลอยู่ในซอกหลืบที่ดำมืด ในห้วงอเวจีที่ฝังตัวอยู่ในหลุมดำอันไกลโพ้น ไม่เคยแสดงตัวต่อผู้เขียนท่านใด ไม่ว่าท่านจะเขียนดีแล้วทิ้งเรื่องไปนานขนาดไหน สิ่งที่ผมทำมีเพียงรอคอยอย่างใจจดใจจ่อ อ่านซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่าวันหนึ่งท่านจะมาต่อเรื่องที่ค้างไว้ แม้หลายเรื่องจะไม่สมหวังก็ตามที
จริงๆ ตัวผมเองก็เคยตั้งใจไว้ว่าอยากจะเขียนนะครับ ผมอยากเขียนนิยายแฟนตาซี ไม่ก็นิยายกำลังภายใน แต่ก็คิดพล็อตเรื่องไม่ออก ใครจะรู้วันหนึ่งผมจะเกิดแรงฮึดขึ้นมาจับปากกาเขียน (จริงๆ จับคีย์บอร์ดพิมพ์ มากกว่า .... แต่เขียนอย่างหลังนี่ดูไม่ได้อารมณ์) จากแรงยุยงส่งเสริมจากรุ่นน้องให้มาเล่าเรื่องชวนหัวเสียได้ เอาล่ะครับ เมื่อตั้งใจจะเริ่มแล้ว ก็ได้ฤกษ์งามยามดีของผมที่จะเปิดส่วนของโลกดิจิตอลแห่งนี้ที่ผมไม่เคยสัมผัสกันสักที
ครั้นเมื่อผมเปิดส่วนของการเขียนขึ้นมาครั้งแรก ..... ผ่าง !!! อะไรกันนี่ ทำไมถึงมีรายละเอียดเยอะอย่างนี้ แค่ส่วนเริ่มต้นเลือกหมวดหลักผมก็งงแล้วครับ ไหนจะหมวดย่อยอีก จะเอายังไงดี ..... แต่เพื่อไม่ให้เสียความตั้งใจที่จะต้องเริ่มเขียนให้ได้ ผมก็เลยเลือกจิ้มเข้าๆ ออกๆ ไปดูตัวอย่างเรื่องในหมวดต่างๆ อยู่นาน แล้วผมก็ตกลงปลงใจ เอาหมวดนี้ล่ะวะ ไม่รู้เลือกถูกหมวดผิดหมวดยังไง ใครที่มีความรู้ทางด้านนี้ผ่านมา แล้วเห็นว่าเรื่องเล่าชวนหัวของผมอยู่ผิดที่ผิดทาง วานช่วยบอกผมหน่อยนะครับ
ด้วยความเสน่หา
หนึ่งตำรา
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น