ตำนานของรักแท้ - ตำนานของรักแท้ นิยาย ตำนานของรักแท้ : Dek-D.com - Writer

    ตำนานของรักแท้

    โดย whiteberry

    รักแท้ เกิดขึ้นมาได้อย่างไร ถ้าคุนอยากรู้ว่า ความรัก และความทุกข์มากจากไหน เข้าไปอ่านเลยยยย

    ผู้เข้าชมรวม

    2,107

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    3

    ผู้เข้าชมรวม


    2.1K

    ความคิดเห็น


    51

    คนติดตาม


    1
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  2 พ.ค. 49 / 00:42 น.


    ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ
      ตำนานที่มาของรักแท้ 

      ก่อนที่เราจามีภาษาพูดกานอ่ะนะ
      มานก็ต้องมีคนที่คิดภาษาขึ้นมา

      ซึ่งในยุคนั้นก็มีเผ่าอยู่2เผ่าเอง

      ทั้งสองเผ่าเลยส่งตัวแทนมาเผ่าละคน
      ขอเรียกว่า *ตาดี* กะ *ตาร้าย* ละกานนะ

      ตาดีชอบคิดคำสร้างสรร - ตาร้ายชอบทำอาไรค้านตาดี
      ช่วยกานคิดและก็เผยแพร่ภาษามาทีละคำ ทีละคำ 

      เวลาผ่านไป 

      ตาดีแอบชอบสาวคนนึง - ตาร้ายแอบชอบสาวคนเนิง

      เวรกรรม ... . .. .... แ  ม่  ง เ ป ง ค น เ ด ว ก า น อ่ ะ ! ! ! ! 

      ซึ่งคำที่จาแสดงว่าเราชอบใครคนเนิงนั้นยังไม่ได้ถูกคิดค้นขึ้น 

      เพราะสมัยนั้นถ้ารัก ใครชอบใครก็ทุบหัวแล้วลากไปทำเมีย (หุหุ)

      ก่อนนอนตาดีคิดคำว่า * รัก * แล้วบันทึกไว้ 2 ที่ 

      1.ในใบประกาศที่จานำไปอ่านเพื่อเผยแพร่แก่ชาวเผ่า

      2.ในจดหมายที่จานำไปให้สาวคนที่ตนชอบ

      ตาร้ายถามตาดีว่า * รัก * คืออะไร

      ตาดีตอบ
      " ม า น ก็ พู ด ย า ก น ะ .. . ... เ อ า ง่ า ย ๆ ก็ ไ ด้

      คำ ว่ า รัก เ อ า ไ ว้ บ อ ก แ ก่ ห ญิ ง ที่ ช อ บ "

      ซึ่งจากที่ฟังอีตาดีเล่า
      อีตาร้ายก็รู้ว่าตาดีชอบผู้หญิงตนเดวกะตน 

      ตาร้ายพอรู้ก็กระวนกระวายหาทางที่จา ไม่ให้ตาดีสมหวัง

      ตาร้ายนั่งคิดๆๆๆ
      คิด
      คิด

      คิดทั้งคืน

      คิดก็ไม่ออก

      คิดจนตาร้ายหลับไป 

      พอตื่นขึ้นมาก็ได้รับรู้ว่า 

      ตาดีทำสำเร็จ ทั้งการบอกชาวเผ่าและบอกหญิงคนที่ชอบแล้ว 

      ตาร้ายเสียใจมั่กมาย และคิดทางจาแก้แค้นตาดี 

      ตาร้ายได้นั่งคิดค้นคำซึ่งคิดว่าจาเปงคำที่เลวร้ายชั่วช้าที่สุด 1
      คำ 

      ซึ่งตาร้ายคิดได้ 1 คำในที่สุดนั่นคือคำว่า * ทุกข์ * 

      ตาร้ายก็ออกมาประกาศคำนี้

      +++ 

      " วั น นี้ ข้ า ข อ ป ร ะ ก า ศ คำ ห นึ่ ง คำ 

      ต่ อ ห น้ า ช า ว เ ผ่ า แ ล ะ เ ท พ เ จ้ า 

      คำ นั้ น คื อ คำ ว่ า * ทุกข์ * 

      คำ นี้ มี ค ว า ม ห ม า ย ต ร ง ข้ า ม กั บ คำ ว่ า * รัก * อ ย่ า ง สิ้ น เ ชิ ง

      สิ่ ง ทั้ ง ห ล า ย ที่ พ ว ก เ จ้ า เ ก ลี ย ด 

      ข อ ใ ห้ มี ค ว า ม ห ม า ย ว่ า * ทุกข์ * " 

      ++++ 

      พอตาร้ายพูดจบชาวเผ่าต่างตกใจกานมาก 

      กระวนกระวายสับสนกันใหญ่ 

      และขณะที่ชาวเผ่ากำลังหารือเพื่อแก้ปัญหานี้ 

      +++ 

      ตาร้ายก็ ควักมีด ออกมา 

      และแทงเข้าที่หัวใจตนเองและกล่าวว่า .... . . .... ... 

      ข้าขอสาบแช่งว่า 

      ที่ ใ ด มี รั ก ที่ นั่ น จ ง มี ทุ ก ข์

      และตาร้ายก็สิ้นชีวิตไป 

      +++ 

      พอตาร้ายตาย ชาวเผ่าก็ตกลงกันว่าจาลืมคำว่า * ทุกข์ * นั้นไปซะ 

      แต่เมื่อแต่ละคู่รักซึ่งครึ่งหนึ่งนั้น 

      พอมีฟามรักกานไปไม่นานก็มีฟามทุกข์เกิดขึ้น

      ก็นำเอาไปกล่าวขานกันว่าคำสาปของตาร้ายนั้นเปงจริง 

      เดือดร้อนไปถึง ตาดี ซึ่งชาวเผ่าได้ไปขอความช่วยเหลือ 

      ตาดี ก็หาทางแก้อยู่นานก็คิดไม่ออกเสียที 

      คิดอยู่นานก็คิดไม่ออก

      คิดจนตาดีแก่ลงไปทุกที

      ก่อนตายตาดีจึงคิดจาใช้หนทางสุดท้ายว่า 

      " เ มื่ อ ต า ร้ า ย ก ล่ า ว แ ล้ ว เ อ า เ ท พ เ จ้ า ม า อ้ า ง นั้ น แ ล้ ว 
      ก็ ค ง จ า ต้ อ ง ใ ห้ เ ท พ เ จ้ า รั บ ผิ ด ช อ บ ซ ะ " 

      จึงพาชาวเผ่าทั้งหมดไปนั่งอ้อนวอนเทพเจ้ากลางหมู่บ้าน 

      นั่งอ้อนวอนไม่กินข้าวปลาจนตายไปหลายคน 

      เทพเจ้าซึ่งมองดูอยู่บนสวรรค์ก็สงสารพวกมนุษย์ทั้งหลาย

      +++ 

      ม นุ ษ ย์ ผู้ โ ง่ เ ข ล า 

      ม นุ ษ ย์ ซึ่ ง เ ป ง ผู้ ส ร้ า ง ทุ ก ข์ ขึ้ น ม า เ อ ง 

      แ ต่ ห ล ง ง ม ง า ย ใ น คำ ส า ป ข อ ง ต า ร้ า ย 

      จ น ไ ม่
      คิ ด ว่ า ต น เ อ ง ต่ า ง ห า ก ที่ ส ร้ า ง ค ว า ม ทุ ก ข์
      ขึ้ น ม า 

      +++

      พระองค์ก็อยากจาช่วยแต่ก็คิดว่า

      ถ้าช่วยครั้งนี้แล้วพวกมนุษย์จาได้ใจและมาขออีกไม่จบสิ้น

      พระองค์จึงคิดอุบายขึ้นมา 1 อุบายและลงไปโปรดพวกมนุษย์

      +++

      " พ ว ก ม นุ ษ ย์ ที่ โ ง่ เ ข ล า ทั้ ง ห ล า ย ข้ า จ า ช่ ว ย
      พ ว ก เ จ้ า ก็ ไ ด้ 

      แ ต่ ข้ า มี ข้ อ แ ม้ ว่ า ถ้ า ข้ า ใ ห้ พ ร ที่
      ดี แ ก่ เ จ้ า 1 ข้ อ 

      ข้ า ก็ จ า ส า ป พ ว ก เ จ้ า อี ก 1 ข้ อ เ จ้ า จ า ต ก ล ง มั้ ย ? ? ? " 

      +++ 

      พวกมนุษย์ก็ปรึกษากานแล้วก็คิดว่า

      อย่างน้อยอาจจาทำให้มานดีขึ้นบ้างก็เลยตอบ ตกลง

      พอเทพเจ้าได้ฟังก็กล่าวพรและคำสาปออกมา 

      +++
       
      ข้ า ข อ ส า ป ใ ห้ พ ว ก เ จ้ า มี ... .. . .. . .... . . 

      รัก รัก รัก แ ล ะ ก็ รัก ค น ล ะ ห ล า ย รั ก ด้ ว ย กั น ม า ก
      ม า ย 

      แ ต่ ห นึ่ ง ใ น นั้ น ข้ า ข อ ใ ห้ พ ร ใ ห้ ห นึ่ ง ใ น นั้ น
      คื อ 

      คื อ * รักเเท้ * 

      เ จ้ า จ า ไ ม่ รุ ว่ า อั น ไ ห น คื อ รัก ห รื อ * รักแท้ * 

      น อ ก จ า ก พ ว ก เ จ้ า จ า ใ ช้ ใ จ ข อ ง พ ว ก เ จ้ า สั ม ผั ส 

      แ ล ะ เ มื่ อ เ จ้ า เ จ อ กั บ รั ก แ ท้ เ มื่ อ ไ ห ร่ ก็ ต า ม 

      รั ก นั้ น จ า ป ร า ศ จ า ก ซึ่ ง คำ ว่ า ทุกข์

      +++ 

      ชาวเผ่าทั้งหลายต่างพอใจและก็อยู่กันอย่างสงบ 

      ตราบจนปัจจุบันนี้

      ปล. เราเอามาจาก FW.mail ถ้าเคยอ่านแร้วก้อขอโทด
      ปล.2 หากคุนอ่านแร้วเมนท์ คุนจะได้พบกับรักแท้ของคุนเร็วขึ้น

      นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      คำนิยม Top

      ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

      คำนิยมล่าสุด

      ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

      ความคิดเห็น

      ×