ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    เกราะกายสิทธิ์

    ลำดับตอนที่ #5 : เกราะกายสิทธิ์

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 3.39K
      8
      1 เม.ย. 51


    พระโอรสไม่หลงกล ทำให้อัมพิกาพยายามหนีแต่กลายเป็นว่าพา "พระโอรสภูมินทร์" เข้าไปในบุรีปลายฟ้าเมืองที่มีแต่หมอกและภูเขา แต่พอโดนขู่ว่าจะมัดมือไว้ด้วยกันตลอดไปถ้าไม่ยอมพาออกไปข้างนอก อัมพิกาจึงต้องพากลับออกมา จากนั้น "พระโอรสภูมินทร์" ก็ปล่อยอัมพิกาไปเพราะเห็นว่าพยศเกินกว่าที่จะควบคุมได้ อัมพิกาก็กลับวิ่งตาม โดยอ้างว่า เพราะต้องการเกราะกายสิทธิ์

    สุดหล่อที่ตามมาทัน "พระโอรสภูมินทร์" แล้วชี้บอกว่า อัมพิกาคือผู้ที่ลักพาเสด็จแม่ "พระโอรสภูมินทร์" จึงบอกให้อัมพิกาไปพาเสด็จแม่มาแลกกับเกราะกายสิทธิ์ได้
    สุดหล่อเตือนว่าตอนนี้พระโอรสบดีศรมีเกราะเหล็ก ที่โดยปกติเกาะกายสิทธิ์ก็เอาชนะได้ยากอยู่แล้ว แถมยังจะต้องกลายเป็นง่อยอีก จะไปช่วยเสด็จพ่อได้อย่างไร จากนั้นสุดหล่อก็ออกไปตามเภตรา ขณะที่อัมพิกาย้อนกลับมาหา "พระโอรสภูมินทร์" แต่แล้วก็กลับต้องเป็นฝ่ายบาดเจ็บเสียเอง เพราะถูกเกราะกายสิทธิ์กระแทกพลังใส่
    เมื่อฟื้นขึ้นมาอัมพิกาเข้าใจผิดว่าถูก "พระโอรสภูมินทร์" ล่วงเกิน จึงหนีกลับไปที่บุรีปลายฟ้าโดยกล่าวคำอาฆาตไว้ว่าจะกลับมาแก้แค้น

    "พระโอรสภูมินทร์" พบกับเภตรา และฝากให้เภตราบอกกับพระธิดาประกายพรึก ผู้สวมเกราะในวันศุกร์ว่าอย่าไว้ใจใครเป็นอันขาด แต่ยังไม่ทันที่เภตราจะได้กราบทูล สุดหล่อก็ชิงตัดหน้ากราบทูลพระธิดาประกายพรึกเสียก่อนว่าไม่ควรไว้ใจเภตราเพราะมีอาจารย์เลว ที่ต้องการเกราะกายสิทธิ์ และพระธิดาก็เชื่อสุดหล่อเสียด้วย

    เภตราออกไปหาอาหารมาถวายพระธิดาแต่กลับพบกับอาจารย์ในระหว่างทาง ทำให้พระธิดาประกายพรึกไม่พอพระทัยเภตรามากยิ่งขึ้นและสั่งลงโทษ



    จากนั้น พระธิดาประกายพรึกก็พยายามเข้าช่วยเหลือเสด็จพ่อศาสตราที่ถูกพวกของพระโอรสบดีศรจับตัวไว้ แต่ก็พบพระโอรสบดีศรก่อนจึงเข้าต่อสู้กันและเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ ได้รับบาดเจ็บ เภตราจึงพาหนีมา แล้วก็พบกับอาจารย์ อาจารย์จึงให้พาพระธิดาไปรักษาตัวที่สำนัก แต่พอพระธิดาประกายพรึกฟื้นขึ้นมาก็สั่งให้พาหนีกลับไปที่รัตนบุรี
    พอกลับมาบ้านเภตราก็ถูกอำมาตย์ปราการไล่ฐานที่ไม่สามารถช่วยเหลือองค์เหนือหัวศาสตรากับพระมเหสีสไบทองได้
    ส่วน พระธิดาประกายพรึกใช้วิธีเขียนสารส่งถึงพระโอรสศนิวารผู้ทรงเกราะวันเสาร์ให้จับตาดูเภตรากับมนตราให้ดี ฐานที่เป็นหนอนบ่อนไส้
    ขณะที่บัวแย้มก็อ้อนวอนให้มนตราหลานสาวของปุโรหิตพาหนี


    ยังไม่ทันที่จะพ้นประตูวัง มนตรากับบัวแย้มก็พบกับพระโอรสศนิวารและสั่งให้จับตัวบัวแย้มกลับไปอีกครั้ง

    พระโอรสศนิวารไม่เห็นด้วยกับการที่เสด็จพ่อเสด็จแม่ทรงชุบเลี้ยงมนตรา ที่เป็นลูกหลานคนเลว เพราะเชื่อว่าไม่สามารถที่จะกลับตัวเป็นคนดีได้

    แต่วันเสาร์ คือกำหนดวันที่ สุริยะเทพให้สัญญากับเทพวิษุวัติ ไว้ว่าจะสร้างปรากฏการณ์สุริยุปราคาขึ้น เมื่อแสงของดวงอาทิตย์เริ่มถูกบดบัง ทุกคนต่างก็เฝ้ารอคอย เพราะเป็นช่วงเวลาที่ทำให้ผู้สวมเกราะทั้ง 7 แยกร่างได้

    ขณะที่ฝ่ายผู้สวมเกราะกายสิทธิ์ทั้ง 7 ยินดีที่จะสามารถแยกร่างไปช่วยเหลือเหนือหัวศาสตรากับมเหสีสไบทองได้

    ทางฝ่ายเทพวิษุวัติและเกราะเหล็กก็ยินดีที่จะได้ทำลายเกราะกายสิทธิ์ทั้ง 7 อันพร้อมๆกัน

    ส่วนบัวแย้มก็อาศัยช่วงเวลาที่ทุกคนจดจ่ออยู่กับสุริยุปราคาหลบหนีออกไปได้

    ทุกๆครั้งที่เปิดดูละคร มีบางตอนที่ฉันเองไม่อาจมี
    ในละครมีผู้ชายดี๊ดี คงเป็นใครคนที่เธอนั้นใฝ่ฝัน

    *แต่กลับมาสู้ชีวิตจริงไม่มีให้อิงอะไร
    ใครๆ ก็มองเราไม่ดี

    **งั้นผู้ชายดีๆ คงมีแต่ในนิยาย
    งั้นผู้ชายอย่างฉันก็ต้องเจ็บใจไปทุกราย
    เพราะผู้ชายดีๆ นั้นมีแค่ในนิยาย
    ฉันก็แค่ผู้ร้ายถึงรักแค่ไหนคงต้องตาย
    สุดท้ายเค้าได้เธอไปครอง

    ใครบอกว่าชีวิตเหมือนในละคร
    ชีวิต ยิ่งกว่าละครอีก ฟังกันนะ ฟังล่ะวะ

    ถึงร้ายก็รักนะ เกเรยังไงก็รักนะ
    หน้าตาเป็นตัวกำหนดเทวดาเขียนบทยังไงกันวะ
    อยากเกิดเป็นตัวพระ แต่เค้าลิขิตให้เป็นตัวร้าย
    ใครจะรู้ว่าทศกัณฑ์รักนางสีดามากกว่าเท่าไหร่
    ถึงร้ายก็รักจริงไม่ใช้สลิงไม่ใช้สตั้น
    เหนื่อยใจก็เล่นโผนางเอกร้องโฮสั่งงานศพครั้น
    อกหักมาทีไม่มีคนดูเห็นใจ
    จะเปิดศึกชิงนางก็คงต้องแพ้เรื่อยไป
    จะมองทางซ้ายจะมองทางขวา ..มันก็โกงนี่หว่า
    มือถือดอกไม้ไว้หนวดไว้เคราคนหาว่าโจรป่า
    โรมรันพันตูความรักของ..ชักมัน
    ขีดๆเขียนๆกันไป เฮ้ยเดี๋ยว..เล่นไม่ทัน
    จะรีบไปไหนสงครามยังไม่จบ ..ยังต้องรบอีกครั้ง
    ..คิดว่า..รักเธอเท่าไหร่..มากกว่าพันครั้ง
    จะยอมตายพลีกายช่วยให้ละครขายดี
    เกิดชาติหน้าฉันใดขอเป็นพระเอกสักที

    (ซ้ำ **)

    โลกของฉันมันต่างจากละคร
    มันเป็นตอนที่ฉันเองต้องผิดหวัง
    ความเป็นจริงที่ต้องเจออีกครั้ง
    ความลำพังที่คู่กันกับตัวร้าย

    (ซ้ำ *, **)

    ผู้ร้ายก็ต้องลงไปกอง

    เหมาะมากคะเพลงนี้อิอิอิอิอิ

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×