ลำดับตอนที่ #14
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : SF For LUHANDAY ♡ (100 Per + CUT)
SF ว่าด้วยอัลบั้มมิแรนด้า
- ไม่เกี่ยวกับเนื้อเรื่องหลักนะคะ ไรท์แต่งเพราะหมั่นไส้ใครบางคน 55555 -
'โอ้ยยย เซฮุนอปป้าส่งอลบ.ไปให้มิแรนด้าด้วย กรี๊ดด'
'ฉันอยากได้ลายเซนต์อปป้าบ้าง มิแรนด้าเคอร์นี่น่าอิจฉาชะมัด'
'ฮืออ ฉันอยากจะเป็นมิแรนด้าจริงๆ'
อืม.... มิแรนด้าหรอ.....
"ฮัลโหลครับม๊า เซฮุนอยู่บ้านหรือคอนโดครับ ?"
"วันนี้อยู่บ้านลูก แปปนึงนะลู่หาน เดี๋ยวแม่เรียกให้" สักพักก็มีเสียงวิ่งลงบันไดมาแล้วแทนที่ด้วยเสียงแหบๆของคนที่ผมถามหา
"ฮัลโหล ลู่หานนนนนนน"
"อยู่สนามบิน มารับด้วย" ผมพูดกระชากเสียงใส่แล้วตัดสายทันที
- ครึ่งชั่วโมงผ่านไป -
"เสียวลู่ววววววว" เซฮุนวิ่งมาแล้วรวบตัวผมไปกอดแน่น
"ปล่อย ถือของด้วย" ผมสะบัดตัวออกแล้วสวมแว่นดำก่อนจะเดินขค้นรถไปทันที
"ลู่หาน หิวไรมั้ยครับ มาได้ไงอ่ะ หนังถ่ายเสร็จแล้วหรอ"
"ง่วง" ผมกล่าวออกมาเรียบๆแล้วปรับเบาะนอนลงทันที หมั่นไส้เซฮุนจริงโว้ย หึ้ยยยย
END LUHAN PART
SEHUN PART
เสี่ยวลู่เป็นอะไร ?
ผมได้แต่สงสัยมาตลอดทางที่ขับรถกลับคอนโดของตัวเองเกี่ยวกับคนข้างกายที่หนีหลับไปตั้งแต่ออกมาจากสนามบิน
"เสี่ยวลู่ครับ....ถึงแล้วนะ" ผมก้มไปหอมแก้มคนที่หลับอยู่เบาๆเพื่อปลุก เสี่ยวลู่กะพริบตาเบาๆแล้วยกมือขึ้นมาขยี้ตาตัวเอง
"ขยี้ไมอ่ะ เดี๋ยวแสบตานะ" ผมคว้าข้อมือคนตรงหน้าแล้วบ่นออกมา
"ฮื้อ" เสี่ยวลู่ทำเสียงงุ้งงิ้งๆแล้วสะบัดข้อมือผมออก
ก่อนจะเปิดประตูเดินนำลงไปทันที
"เป็นอะไรของคุณครับคนสวย" เมื่อถึงห้อง ผมก็ดึงมือของลู่หานแล้วดันให้ติดกับประตูทันที ก่อนจะเอาแขนทาบไว้ข้างๆตัวของร่างเล็ก
"หึ ปล่อย"
"เป็นอะไรครับ บอกหน่อย"
"อยากรู้ใช่มั้ย" เสี่ยวลู่พูดเสียงเรียบแล้วโยนไอแพดใส่หน้าผมทันที ผมรับไปเปิดดู ในหน้าจอมีแต่ตัวอีกษรเกี่ยวกับอัลบั้มใหม่ที่เป็นหน้าปกของผมพร้อมลายเซนต์
"เอ่อ..คือว่า...."
"อะไร ? เราอยู่ที่จีนนี่ใจคอจะไม่ส่งมามั่งเลยหรือไง ?"
"ไม่ใช่ๆๆๆ" ผมพูดรัวๆแล้วโบกมือส่ายไปมา
"แล้วทำไมทีผู้หญิงคนนั้นถึงอิมพอร์ตไปถึงอเมริกาเลยล่ะ หืม คุณสามี ?" เอาแล้วไง ขึ้นคุณสามีแล้วไง ชิบหายแล้วไง มาโหมดนี้อีกแล้ว.....
"คือว่า....เค้าคิดว่า..."
"ว่าอะไร !!! " อย่าตะโกนสิ พี่ฮุนเริ่มกลัวแล้วนะ...
"ที่เมกาคงไม่มีอัลบั้มขาย...ละ...เลยส่งไปให้"
"หรอ เซฮุน ใช่หรอ !!!"
"ใช่..ครับ"
"วันนี้นอนนอกห้อง !! "
"เมีย !! " โอ้ยไอ้ฮุน ชีวิตรันทดชิบหาย
END SEHUN PART
หลังจากที่ลู่หานตวาดเซฮุนจนเสียงหายก็เปิดประตูเข้าห้องลงกลอนทันที
"ฮึ้ย แม่งเอ๊ย " กระโดดลงเตียงแล้วฟาดหมอนลงฟูกจนเสียงดังเพื่อระบายอารมณ์โกรธของตัวเอง
ก๊อกๆ
"ลู่หาน.....ลู่หานครับ....เสี่ยวลู่" เสียงของเซฮุนดังลอดมาจากหน้าประตู
"เงียบ !!" และเสียงของลู่หานที่อยู่ในห้องตะโกนกลับไปเหมือนกัน
"โห่เมีย เค้าขอโทษ จะไม่ส่งให้ใครเเล้วนะ"
"เรื่องของฮุนดิ จะส่งให้ใครก็สิทธิ์ของฮุน ลู่ไม่ใช่เจ้าชีวิตฮุนซักหน่อย" ก็จริงอะเนอะ จะส่งให้ใครก็สิทธิ์ของเซฮุนอยู่แล้ว.....
"ไม่ใช่นะเสี่ยวลู่ ออกมาคุยกันก่อน"
แกร๊ก
"มีอะไร ? "
"เสี่ยวลู่อย่าเย็นชางี้ดิ ให้นี่ทำไรก็ทำอ่ะ มาเป็นเหมือนเดิมเหอะ"
"ไม่เป็นไร"
"เป็นแบบนี้จะรู้ปะว่าต้องทำยังไงอ่ะ" เซฮุนขมวดคิ้วแล้วพูดกับลู่หานที่ตอนนี้ก็ยืนกอดอกพร้อมวีนแล้วเหมือนกัน
"ได้ !! งั้นไปเก็บห้อง ถูพื้น ล้างจาน ขัดรองเท้า แล้วพาไปห้างด้วย อ้อ อย่าลืมเก็บซากกางเกงในของชะนีที่อยู่ใต้เตียงให้หมด อย่าคิดว่าไม่รู้นะเซฮุน !! " ลู่หานรัวใส่เซฮุนเเล้วชี้หน้าให้ทำตามทันที ก่อนที่ตัวเองจะเดินสะบัดก้นไปแชทกับแบคฮยอนต่อด้วยท่าทีไม่สบอารมณ์ทันที
- สามชั่วโมงผ่านไป -
"แฮ่กๆ" เซฮุนที่ตอนนี้สภาพเหงื่อท่วมตัวไปหมด หลังจากเก็บของเคลียร์ห้องของตัวเองเรียบร้อยแล้ว เดินมาทรุดตัวนั่งลงข้างกับลู่หานที่นอนอ่านนิยายอยู่
"ไปเอารถมารอหน้าคอนโดด้วย" ยังไม่ทันหายเหนื่อยแม่นางก็ชี้นิ้วไปที่หน้าประตูต่อทันที
"แต่..." เซฮุนกำลังจะท้วงว่าเห้ยกูเหนื่อยนะ เห็นใจกันนิดนึง
"หนึ่ง....สอง...." ลู่หานพูดขัดขึ้นมาแล้วมองตาขวางใส่คนที่กำลังนั่งหอบอยู่
"ครับ เก็บของเลยครับ เดี๋ยวไปเอารถออกมาแล้วครับ"
- ห้าง CT
SEHUN PART
ตั้งแต่ลงรถมาลู่หานไม่พูดกับผมเลยครับ เดินไปชี้ๆสั่งของที่ราคาไม่ต่ำกว่าแสนวอนทันที ให้ผมสวมแว่นดำยืนรออยู่หน้าร้านหล่อๆ มือก็ควักเอาแบล็คการ์ดละก็ถือสมบัติของนางจรพันมั่วไปหมด
MCM
"เอาเอ็มซีเอ็มคอลเลคชั่นแพงสุดครับ เอามาทุกสี เก็บเงินคนที่ยืนอยู่หน้าร้านนะครับ"
iPhone Shop
"เอาเคสของไอแพดแล้วก็ไอโฟนหกพลัสครับ มีกี่สีเอามาให้หมดครับ ทุกลายเลยฮะ เก็บเงินกับคนนั้นนะครับ"
Foot Ball CLUB
"พี่ครับ เอาเสื้อแมนยูของแท้ที่มีลายเซ็นของนักเตะทุกคนมาอย่างละสองตัวนะครับ เก็บเงินกับคนที่ใส่แว่นดำอยู่นะครับ"
Nike SHOP
"เอารองเท้าสีแดงขาวครับ ไซส์ของผม" ลู่หานพูดแล้วยื่นเท้าตัวเองให้พนักงานวัด แล้วชี้ๆๆอีกเกือบสี่คู่ ก่อนจะหันมาชี้ผม โอเค กูต้องควักการ์ดอีกแล้ว เห้ย สั่งสี่คู่ทำไมได้มาแปดกล่องล่ะ แล้วลู่หานก็ยื่นถุงใส่ของทั้งแปดถุงมาให้
ผมเอามือที่ว่างไปโอบไหล่คนตัวเล็กไว้ ถึงแม้ตอนนี้จะเป็นเวลาส่วนตัวของเราทั้งคู่ แต่ยังไงเมียผมก็ตกเป็นเป้าสายตาอยู่แล้วล่ะ...
"ฮุน..."
"ครับ ? "
"มาร้านนี้กัน" ลู่หานพูดแล้วเอามือควงเอวผมให้ไปทางเดียวกัน ผมก็เดินมาเรื่อยๆนะ พอเห็นชื่อร้านเท่านั้นแหละ.....ขาสั่นเลยอีเหี๊ย
Cartier
เราสองคนเดินมาที่หน้าตู้ที่มีสินค้าที่ประกอบไปด้วยเพชรหลายชนิด ราคานี่ไม่ต้องพูดถึง.....
"เอ่อ...ลู่...."
"ฮุนรวยอยู่แล้ว ลู่รู้น่า" อย่าอ้อนอย่างนี่ อย่าเอามือมาสะกิด อย่าม้องช้อนตาปริบๆใส่แบบนี้
"รวยครับ..ตอนนี้รวยเเต่เขือแล้วครับเมีย" ผมได้แต่พึมพำเบาๆ อย่าให้ใครรู้นะว่ามักเน่เอ็กโซเป็นคนแบบนี้
"คุณลูกค้าต้องการสินค้าชิ้นไหนคะ ? " อ่า....นูน่าสวยดีนะครับ...
"อยากได้เป็นแหวนฝังเพชรอ่ะครับ" ลู่หานพูดออกมา
"ขอนำเสนอตัวนี้ค่ะ สวยมั้ยคะ ? " นูน่าหยิบแหวนสองวงขึ้นมาแล้วยื่นให้ผมกับลู่หานดู
"สวยครับ...สวยเหมือนคนขายเลย" นั่นไงเซฮุนปากมึงพาซวยอีกแล้ว....ลู่หานนี่หันมามองขวับเลยครับ
"พี่ครับ เอาแหวนแล้วก็กำไรข้อมือฝังเพชร แบบที่แพงที่สุดมาอย่างละสองครับ แล้วก็สร้อยคอจี้ตัว H ฝังเพชรไปด้วยนะครับ ไซส์ของผมกับมันนี่แหละ อ๋อ..เอาแบบที่แพงสุดๆเลยนะครับ" เอาแล้ว....องค์ลงแล้ว กูซวยอีกแล้ว เพิ่งคัมแบคมาก็หมดอีกแล้ว พวกเสื้อผ้า โทรศัพท์แพงๆงี้แฟนคลับซื้อให้หมดแหละ ส่วนพวกเงินเดือนนี้เอาไว้เลี้ยงเมียอย่างเดียวเลยครับ โอ้โหชีวิต.....
"ทั้งหมดเจ็ดล้านแปดแสนวอนค่ะ"
"เอ้าเซฮุน ยื่นบัตรให้นูน่าคนสวยของตัวเองซะสิ หึ"
"นี่คุณเซฮุนหรอคะ แล้วทำไมมากับคุณลู่หานได้ล่ะคะ ?!?" ชิบหายละไง.....พรางตัวแล้วนะ จำได้ทั้งคู่เลยหรอ ความจำมึงดีไปละอีเจ๊ !!!!!
"คือ..." คนข้างตัวผมเริ่มเหงื่อออกแล้วครับ
"งั้นที่ออกข่าวว่าเดทกันอยู่ก็จริงหรอคะ !!" เธอพูดแล้วทำตาโตใส่
"เอ่อ....นูน่าครับ ช่วยเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับได้มั้ย" ลู่หานพูดแล้วทำหน้าอ้อนๆใส่
"ไม่ต้องอ่ะลู่หาน ไม่ต้องพรางตงพรางตัวละ เอาให้แม่งรู้กันให้หมดไปเลย" ผมพูดออกมาบ้าง ก็ในเมื่อข่าวมันออกมาขนาดนี้ละป้ะ จะปิดทำไมวะ ผมก็อยากจะบอกให้คนอื่นรู้เหมือนกัน อยากหวงบ้าง อยากแสดงความเป็นเจ้าของอ่ะ
"ฮุน !!!" ลู่หานแหวออกมาเสียงหลงทันทีหลังจากที่ผมดึงหมวกกับแว่นกันแดดออก ตอนนี้เป็นเซฮุน เป็นแฟนลู่หาน เป็นคนธรรมดาที่หล่อมากๆเท่านั้นเอง
เมื่อยื่นบัตรเครดิตให้พนักงานแล้วรับของมาเรียบร้อยแล้ว ผมก็หยิบสร้อยรูปตัว H มาใส่ให้ตัวเองและลู่หาน ก่อนจะดึงมือคนตัวเล็กออกมาจากร้านทันที
"แก นี่ใช่เซฮุนอปป้าหรือเปล่าน่ะ"
"เห้ย นี่มันดาราที่กำลังดังอยู่ในจีนนี่ ชื่ออะไรนะ ? ลู่หาน ?"
"โอ้ เดทกันหรอ จับมือแน่นเลย"
"เดทไม่เดทไม่รู้ แต่ฉันฟินไปแล้ว กรี๊ด"
แช๊ะ แช๊ะ แช๊ะ
"ฮุน รีบไปที่รถเลย เร็วๆๆๆๆ" ลู่หานพูดรัวๆแล้วดึงผมไปที่รถทันที เอ้า !! จะพูดซะหน่อย เอาให้รู้กันไปเลย ทีนี้กลับมากลัวซะงั้น ลู่หานนี่มันลู่หานจริงๆ
คอนโด
"ฮุน ทำอะไรก็คิดมั่งดิ ถ้าแฟนคลับฮุนรับไม่ได้ฮุนจะทำไง ดับเลยนะเว้ย"
"ก็อยากให้คนอื่นรู้ป่ะวะว่านี่มีแฟนแล้วอ่ะ ดีกว่ามาหลบๆซ่อนๆ ป่ะ ?" เออนี่ผิดหรอวะ ? เห้ยก็อยากให้คบกันเปิดเผยได้ป่ะ
"แต่ฮุนควรปรึกษาเมมเบอร์หรือไม่ก็เมเนก่อนปะวะ"
"ทำไมอ่ะ? ไม่อยากเปิดเผยหรอลู่ ? เพราะอะไรอ่ะ เหตุผล? " เห้ยนี่ก็จะเคลียร์ให้จบๆไปเลยป่ะ
"เพราะภาพลักษณ์ไงเซฮุน !! นายจะมาพูดปาวๆแบบนี้ไม่ได้ เห็นใจเมมเบอร์ในวงหน่อย"
"เกี่ยวหรอวะ ?"
"ฮุนลองคิดดูนะ ถ้าแฟนคลับเขาไม่เอาลู่อ่ะ ฮุนจะทำไง ? ฮุนจะเลือกได้หรอว่าระหว่างลู่กับแฟนคลับจะเอาใครอ่ะ "
"ลู่ไง !! " ไม่คิดอ่ะ ยังไงลู่หานก็คือที่สุดอยู่แล้ว
"ไม่ใช่ ฮุนต้องเลือกแฟนคลับนะ"
"ได้ไงอ่ะ ไม่จำเป็นสักหน่อยแฟนคลับอะไรนั่น"
"ฮุน ฮุนมีทุกวันนี้ได้เพราะใคร ใช่ลู่หรอ ? คนที่ฮุนมองเเล้วหายเหนื่อยตอนลู่ไม่อยู่ไม่ใช่พวกเขาที่ยืนให้กำลังใจฮุนอยู่ในหลุมแคบๆนั่นหรอ"
"แต่ลู่หาน...."
"คนที่เป็นลมเพราะมาให้กำลังใจฮุน คนที่อยู่เคียงข้างฮุนตลอดเวลาใช่ลู่หรอ บางคนโดนด่าแต่เขาก็ยังอยู่กับฮุนเสมอ บางครั้งคนพวกนี้ก็โดนว่า...ทั้งๆที่ไม่ผิดเลย เขาโดนว่าเพราะปกป้องคนที่เขารัก ลู่อาจจะทิ้งฮุนไปตอนไหนก็ได้ แต่พวกเขา...ไม่เคยทิ้งฮุน ไม่เคยบ่น ไม่เคยว่าฮุน ทีนี้ยังจะเลือกลู่อยู่อีกหรอ ? "
"แต่ฮุนก็แคร์ความรู้สึกลู่เหมือนกันไง"
"รู้...ลู่รู้"
"เอางี้ ไม่ให้แฟนคลับรู้ ต้องให้ค่อยๆรู้ไปเอง"
"ยังไงอ่ะ ?"
"วันนี้ซื้ออะไรมาบ้างล่ะ ? " ผมถามลู่หาน
"ก็เสื้อ รองเท้า เคส แล้วก็คาเทียร์..."
"ใส่คู่กันให้หมด เดี๋ยวฮุนจะลองแย๊บๆแฟนคลับดูว่ารับได้มั้ย.."
"เอางั้นหรอ ?"
"อือ แล้วไปบอกคนที่ชื่อเฮนรี่ด้วยว่าเลิกมายุ่งกับเมียฮุนได้แล้ว" นี่ตั้งแต่ให้ดอกไม้ละ ล่าสุดนี่ยื่นคอมาจะจุ๊บกวางแบ๊วของพีฮุน กูที่ดูอยู่นี่แทบจะขว้างโทรศัพท์ทิ้งเลย โอ้ยกูคิดแล้วของขึ้นไอ้สัด
"วันนี้เป็นไรยังไม่บอกฮุนเลยนะครับ"
"เหอะ มิแรนด้านี่ยังไง..."
"โอ้ย เรื่องแค่นี้เอง"
"แค่นี้หรอ....แค่นี้เองหรอ เดี๋ยวปั๊ดถีบยอดหน้า"
"นี่ก็รักลู่คนเดียวอยู่แล้วป่ะ" ผมดึงตัวลู่หานให้มานั่งตัก เลื่อนมือไปกอดร่างเล็ก เอาคางวางเกยหัว แล้วโยกไปมาเหมือนโอ๋เด็ก
"หึ้ย ฮุนไม่ต้องอ่ะ มันคือเรื่องใหญ่มากเลยนะเว้ย" ลู่หานหันมาดิ้นๆใส่ผมแล้วแว้ดออกมา
"มิแรนด้าคือชอบเฉยๆไง"
"งั้นลู่จะส่งภาพถ่ายแบบเซ็ทชุดนอนไปให้เฮนรี่บ้าง"
"ได้ไงอ่ะ ฮุนยังไม่ได้เลยนะเว้ยเซ็ทนั้นอ่ะ !! " ชุดนอนอ่ะ ชุดนอนเลยนะโว้ย !!!!
"เอ้า ทีอัลบั้มของฮุนลู่ยังไม่ได้เลยนะ"
"ไม่ให้ๆ ไม่ได้ๆ ห้ามๆ "
"ดึงสติกันหน่อยน่าาา" ลู่หานพูดลอยหน้าลอยตาแล้วยักคิ้วใส่ผม
"อย่ามากวนตีน"
"อะไรเล่า ฮุนอ่ะกวนตีน โอ้ยอย่ารัด !!!" หมั่นไส้ เอาขารัดเอวแม่ง
"หืม อะไรนะ รัดแน่นๆหรอ ได้ๆ"
"ย๊าห์ !! ลู่ไม่ยอมหรอก" ลู่หานเอามือมาจี้เอวผมแล้วก็หยิกแรงๆจนผมสะดุ้ง ส่วนผมก็ตวัดแขนแล้วกดลู่หานลงกับเตียง แล้วก้มไปฟัดแก้มกลมๆนั่นจนมันเด้งๆไปมา
แกร๊ก
ระหว่างที่เราสองคนนอนเล่นกันบนเตียงก็มีสิ่งมีชีวิตนึงที่ไม่อยากให้มาซักนิด
"พี่ฮุนคะ ไอรีนลืมของไว้หรือเปล่าเมื่อคืน ?" ชิบหายละไง
"เอ่อ..อะไรหรอ ?" ผมถามไป
"กำไลกับบราลูกไม้สีดำอ่ะค่ะ อยู่ใต้เตียงหรือเปล่า" นี่มึงยังจะมาเอาคืนอีกหรอวะ ซื้อใหม่มั้ย เอาตังค์กูก็ได้ อย่ามาทวงอย่างนี้เลย ชะตาชีวิตกูจะขาดเอา
"หืม ? นอกจากกางเกงในแล้วยังมีบราอีกหรอ ?" ลู่หานพูดแล้วกอดอกมองผม
"ค่ะ"
"งั้นน้องรีบหาเลยครับ" ลู่หานพูด ไอรีนก็พยักหน้าแล้วเดินหาทันที ไม่นานก็เจอแล้วขอตัวออกไป
"ครับ.....นี่ลู่อยู่เกาหลีเนี่ย....ไปสิครับ....อ๋อ ได้เลย...ครับๆ...มารับลู่ด้วยน้า" ผมหันไปมองก็เห็นลู่หานยกโทรศัพท์ขึ้นมา
"คุยกะใคร ?"
"พี่เฮนรี่"
"ไปไหนกัน"
"ไม่ต้องรู้หรอก" ลู่หานพูดแล้วเดินเข้าไปในห้องแต่งตัวทันทีโดยไม่สนใจผมซักนิด
หลังจากมนุษย์เมียเข้าห้องไปแล้วผมก็เดินตามครับ ไม่ได้เดี๋ยวไปเล่นกับเฮนรี่เข้าพี่ฮุนจะซวยเอา
เปิดประตูไปภาพแรกที่เห็นคือลู่หานกำลังเขียนคิ้ว กรีดอายไลเนอร์ ชุดนี่ไม่ต้องพูดถึง รัดรูปซะ....
"เมียยยยย" ทำท่าจะวิ่งไปกอดแต่โดนเบรกไว้ก่อน
"อย่าพึ่งมายุ่ง"
"จะปายหนายยยย"
"ก็บอกว่าอย่าพึ่งมายุ่งไง"
"เออ ได้ ไปเลย !!" ผมงอแงแล้วเข้าห้องนอนทันที งอนอ่ะ งอนมากด้วย เดี๋ยวสักพักลู่หานจะมาง้อเว้ย
แกร๊ก
เห็นมั้ยล่ะ อ่ะโดว่ววว แล้วก็จะมากอดมาอ้อน
"เข้ามาทำไม ?" นี่ ไม่พอใจ ตะโกนใส่ด้วย เป็นไงๆ ใครบอกกลัวเมีย อ่ะถ้อววว
"ล็อกห้องด้วยนะเซฮุน วันนี้อาจจะไม่กลับ"
......เพล้ง......
ไม่ยอมหรอก กูตามแน่ๆ เฮนรี่ เดี๋ยวเจอกัน !!!
70 Per
LUHAN PART
ตอนนี้ผมอยู่บนรถของแบคฮยอน....
ใช่ครับ แบคฮยอน ไม่ใช่เฮนรี่หรอก
"ลู่ ละมึงบอกเซฮุนว่าไง?"
"บอกว่าไปกับเฮนรี่"
"เอ้าอีห่านี่ เดี๋ยวผัวมึงก็อกแตกตายหรอก"
"ทีมันมีเมียน้อยกูยังไม่ว่าเลย กูก็มีผัวได้มั่งดิ"
"มึงจะบ้าหรอ !!"
"เออ ไปผับกับกูหน่อย"
"แล้วมึงดูกูแต่งตัว" เสื้อยืด กางเกงขาสั้น รองเท้าแตะ
"กูเอาเครื่องสำอางมา"
"กูต้องไปใช่มั้ย ?"
"รักกูป่ะละ?"
"โอเค ไปจ้ะไป" แบคฮยอนพยักหน้าแล้วหักพวงมาลัยไปทางผับทันที
END LUHAN PART
SEHUN PART
ตอนนี้ผมกำลังขับรถตามลู่หานอยู่ครับ ตามไปเรื่อยๆจนเห็นป้านที่รถคันข้างหน้าเข้าไปตอด
' The MENYPUB '
เมนี่ผับหรอ ? ผับนี่มีเด็กดริ๊งค์แจ่มมากอ่ะ เมื่อคืนกูเพิ่งมา อุ้ปส์หลุด....
แต่เดี๋ยวนะ....ลู่หานมากับเฮนรี่ที่นี่หรอ ก็เหี้ยละ
หลังจากผมจมอยู่กับความคิดของตัวเองก็นึกขึ้นได้ว่ากูควรจะพรางตัวและหาคนมานั่งด้วยไม่ให้เป็นจุดสนใจ มือจึงล้วงหาไอโฟนที่อยู่เบาะข้างๆ
' ชานยวยหัวคอน ' เมื่อเห็นรายชื่อก็กดโทรออกทันที
"สวัสดีครับคนหล่อพูด"
"ปาร์ค มาหากูที่เมนี่หน่อย พรางตัวมาด้วยไอ้สัด"
"ไปทำเหี๊ยไร เมื่อวานกูก็เพิ่งได้เด็กมา "
"มาจับชู้เมีย"
"โอเค ไปก็ไป ดีนะแบคไปรับเพื่อนอ่ะ รอกูแปป"
"ดีมาก ให้เวลามึงสิบห้านาที" ผมพูดแล้วตัดสายทันที ก่อนจะหมุนตัวหันไปหยิบแว่นกับหมวกทันที ดูนาฬิกาที่ข้อมือก็เห็นว่าเป็นเวลาสามทุ่มสี่าบห้าแล้ว ถ้าอีกสิบห้านาทีก็สี่ทุ่มพอดี
สี่ทุ่ม
สี่ทุ่มสิบ
สี่ทุ่มสิบเจ็ด
สี่ทุ่มยี่สิบหก
สี่ทุ่มสี่สิบสาม
RRRRRRRRRRR
"มึงอยู่ไหนชานยอล" ทันทีที่เบอร์ที่โทรเข้ามาเเสดงชื่อว่าเป็นใครผมก็กดรับแล้วเร่งมันทันที
"หน้าผับละ"
"มึงรอกูอยู่ตรงนั้นแหละไอ้สัด" ผทตัดสายแล้วก้าวลงจากรถทันที เดินไปที่หน้าผับก็เห็นร่างที่สูงๆกว่าผมยืนกอดอกรออยู่ เมื่อผมเดินไปถึงก็ลากมันเข้าไปทันที
สายตาของผมสอดส่องหาร่างเล็กๆของเมียตัวเองอยู่
"มึง...นั่นป้ะ ?" ชานยอลชี้ไปทางด้านหน้าติดเวทีที่มีร่างของลู่หานกับใครอีกคนนึงที่นั่งหันหลังให้พวกผมอยู่
"อือ....มึงหาที่นั่งใกล้ๆก่อน" ชานยอลพยักหน้ารับแล้วเดินไปตรงมุมอับที่ไม่ค่อยมีคน แต่กลับมองเห็นลู่หานชัดเจน แล้วค่อยสั่งเครื่องดื่มมา
"เห้ยมึง ลุกแล้วๆ" ชานยอลพูดแล้วชี้ให้ผมมองไปตามนิ้วของมัน
ลู่หานกำลังลุกขึ้นแล้วเดินไปบนฟลอร์โดยมีแขนของคนที่เตี้ยกว่านิดหน่อยโอบเอวไว้
"ใครวะ....เฮนรี่หรอ ? มันสูงกว่านี้ไม่ใช่หรอ ?" ผมพึมพำก่อนจะลุกขึ้นและค่อยๆแอบเดินตามไปไม่ให้คนตัวเล็กเห็น
ลู่หานยืนโยกเบาๆทั้งที่มีมือขาวๆเล็กของใครอีกคนนึงโอบเอวอยู่ แล้วหันมองไปรอบๆ ทำเอาผมถึงกับต้องยกมือถือมาเล่นบังหน้าทันที
ผมเอามือไปสะกิดไหล่ของชานยอลที่ยืนก้มหน้าอยู่ เพราะกลัวมีคนเห็นว่าเมมเบอร์เอ็กโซมาทำไมที่ผับนี้
"มึง....ไอ้เหี้ยนั่นใครวะ" ผมหันไปกระซิบกับชานยอลเบาๆ
"มึงๆๆๆๆ ลู่หานเดินมาๆๆๆ" ไอ้ชานยอลพูดแล้วดึงไหล่ผมให้ใบหน้าหล่อฟจองผมมาชิดกับมันทันทึ หัวผมอยู่ประมาณช่วงหูของมัน จนตอนนี้เหมือนเราสองคนกำลังกอดกันอยู่
ไอ้เหี้ยยยยยยย ชานฮุนหรอไม่นะ TT
"แกดูดิ สูงทั้งคู่เลย ใครรุกใครรับเนี่ย" ผู้หญิงที่เดินผ่านหันไปกระซิบกับเพื่อนของตัวเอง แล้วมองเราสองคนยิ้มๆ
"ฉันว่าคนที่ใส่แว่นดั้งโด่งๆ ขาวๆ น่าจะรับนะ ตัวบางเชียว" พูดแล้วชี้มาทางผม เห้ย เห็นแบบนี้พี่ฮุนมีซิกแพ็กนะครับ จะดูมั้ยล่ะคนสวย โด่วววว
"กวางน้อยดูสิ เขาสองคนยังทำได้เลย" อยู่ๆเสียงแหลมๆของใครก็ไม่รู้พูดแล้วดันร่างบางๆของอีกคนที่สูงกว่าตัวเองนิดหน่อยไปคิดผนังแล้วเอามือกักทันที ผมไม่เห็นว่าเป็นใครเพราะกำลังก้มหน้าอยู่กับไอ้ปาร์ค ดูท่าเอาจากแสงสะท้อนน่ะ
"บี๋อย่าน่า..เค้าอาย" เห้ยทำไมเสียงคุ้นๆ
"คิกๆ ลู่หานไม่เห็นต้องอายเลย ที่ชานยอลกับเซฮุนยังทำได้เลย แบคก็ทำได้ดิ " ผมกับชานยอลอ้าปากหวอแล้วมองหน้ากัน ก่อนจะพูดออกมาพร้อมกันอีกรอบ
"ก็เหี้ยละ !!!!" เราทั้งคู่ผลักกันออกทันที แล้วหันไปมองคู่รักตัวเล็กข้างๆ
"ไฮ ! " ลู่หานยกมือขึ้นแล้วเอียงคอใส่ ก่อนจะยิ้มร้ายกาจไปให้คนตัวสูง
"อ้าว...ไหนบอกซ้อมไงปาร์คชานยอล" ชิบหายกว่าพี่ฮุนก็ไอ้ปาร์คแล้วล่ะครับ แบคฮยอนก้าวช้าๆเข้ามาหาทันที ในขณะที่ชานยอลค่อยๆถอยหลังจนหลังคิดผนัง ก่อนจะกันมามองผมอย่างขอความช่วยเหลือ
ผมทำท่าอ้าปากห้ามแบคฮยอนไม่ให้ฆ่าไอ้ปาร์คไปซะก่อน แต่กลับถูกมือเล็กๆของคนตรงหน้ากระชากคอเสื้อแล้วลากไปที่รถทันที
เมื่อเราสองคนอยู่บนรถ อยู่ๆลู่หานก็ก้าวข้ามมานั่งบนตักผม แล้วเอาแขนข้างขวาคว้าคอของผมไปประกบจูบทันที แทรกลิ้นเล็กๆมาเลียริมฝีปากด้านล่างของผม ก่อนจะใช้ฟันขบเบาๆ
เราสองคนจูบกันอยู่อย่างนั้น มือของผมคว้าเอวของลู่หานให้ชิดกันยิ่งขึ้น ก่อนจะค่อยๆเลื่อนริมฝีปากไปที่ซอกคอของคนตรงหน้า แต่คนตัวเล็กกลับผลักออกผมออก แล้วปีนข้ามไปนั่งที่ข้างคนขับทันที
"เห้ย.." ผมโวยวายแล้วก้มมองเป้าของตัวเองที่ตุงขึ้นมากกว่าเดิม แล้วมองคนตัวเล็กอย่างไม่เข้าใจ
"ไปรับบทลงโทษที่คอนโดนะครับคุณโอเซฮุน" ลู่หานชี้หน้าผมแล้วหันหลังให้ทันที ปล่อยให้ผมที่กำลังบังคับอารมณ์แล้วเหยียบเกือบร้อยสี่สิบไปคอนโดของตัวเองทันที
หมดเวลาของพวกเธอแล้วรีดเดอร์ บรั้ยยย
END SEHUN PART
•●•●•●•●•●•●•●•●•●•●•●•●•●•●•●•●•●•●•●•●•●•●•●•●•●•●•●•●•●•●•●•●•●•●
CUT
- เพจเฟสบุค VaLent
- ไบโอทวิต @tanyaaa2001
•●•●•●•●•●•●•●•●•●•●•●•●•●•●•●•●•●•●•●•●•●•●•●•●•●•●•●•●•●•●•●•●•●•●
10 โมงเช้า
"เซฮุน ข่าวอะไรเต็มไปหมดเลยเนี่ย !!!!!!!!!!"
ลู่หานลุกขึ้นนั่งจนผ้าห่มหล่นมากองรวมที่เอวบางๆที่มีรอยแดงๆเต็มไปหมด โวยวายแล้วฟาดไอแพดลงที่เเขนที่กอดเอวตัวเองอยู่
"อะไรเนี่ยเมีย เพิ่งนอนเมื่อสองชั่วโมงที่เเล้วเองนะ" เซฮุนพูดแล้วซุกหัวลงกับหน้าท้องของลู่หาน ก่อนจะไซร้ด้วยเส้นผมจนคนที่นั่งอยู่เกร็งท้องทันที
"เนี่ยดู...'โอเซฮุนกับนักแสดงดาวรุ่งสัญชาติจีนควงกันขึ้นคอนโด สายเห็นยืนนัวเนียกัรอยู่หน้าห้องของไอดอลหนุ่มหล่อ' อ้ากกก มีภาพประกอบด้วย" ลู่หานพูดแล้วทึ้งหัวตัวเองไปมา โดยไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าคนที่นอนซุกพุงตัวเองยกสมาร์ทโฟนมากดเข้าไอจีเเล้ว
ติ๊ง ติ๊ง ติ๊ง
ไอโฟนอีกเครื่องของลู่หานสั่นเหมือนเจ้าเข้า ทำเอาเจ้าของต้องวางไอแพดแล้วหยิบมาดูทันที
'oohsehun started follow you'
'oohsehun tagged you his photo'
เซฮุนแท็กรูปมาหรอ ? ตอนแรกเซฮุนไม่ได้ฟอลใครเลยนี่
ลู่หานเลื่อนนิ้วไปดรูปที่เซฮุนแท็กมา
WTF !!!!
มันเป็นรูปเมื่อกี๊ที่เซฮุนหนุนพุงลู่หานอยู่ แล้วเอาผ้ามาคลุมไหล่ จึงเห็นแค่หัวของเซฮุน ส่วนลู่หานก็เห็นแค่ใบหน้าที่กำลังง่วงๆแต่กลับดูน่ารัก กับไหปลาร้าและไหล่เเคบๆของคนตัวเล็ก ซึ่งใครดูก็รู้ว่าทั้งคู่ไม่ได้ใส่เสื้อผ้าแน่นอน
"ย่าห์ !!!!!! โอเซฮุนนนนนนนนนนนนนน"
Happy Luhan Day
ครบร้อยเปอร์แล้ววววว สำหรับวันแก่ของกวางน้อยของพรี่ฮุน อิ้อิ้อิ้อิ้ รอขัดใจกันป่ะ 55555555
สปอยล์ ขัดใจ ตอนที่ 14
"นานะ !! ทำไมทำอย่างนี้"
"หึ..!"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น