คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #34 : Miss you - [END]
MISS YOU
ใครบอกว่ายองแจอ้วน..
ยองแจกำลังเลื่อนดูฟีตแบคของตัวเองตามโซเชียลต่างๆ ถึงแม้ว่าจะลบแอคเอาท์ไอจีไปแล้วก็ตาม แต่ก็ส่องแฟนๆทางอื่นได้อยู่ดี..
เหมือนที่เขากำลังยืมทวิตแบมแบมอยู่ตอนนี้ สายตาเรียวกำลังไล่มองแต่ละทวิตหลังจากที่ให้คำว่ายองแจเสิร์ทหา
‘ดูเอวยองแจสิ บางมากกก กิ้สส ><‘
‘เสื้อกล้ามม ตายยๆ’
‘โห้ยยยย ตัวเล็กง้าาา โอ้ยยยย’
‘ไม่คิดว่าจะตัวเล็กนะเนี่ย งื้ออยองแจจ’
ก็ใช่น่ะสิ.. ใครว่ายองแจอ้วน..
แค่แก้มเยอะเท่านั้นเอง..
“ฮยองงง ใช้มือถือเสร็จยางงงง”
จู่ๆเสียงใสๆก็ตะโกนลั่นหอพร้อมกับเจ้าของมือถือที่กำลังเดินเข้ามา
“อะๆ เสร็จแล้วๆ”
ยองแจจัดการปิดแอพต่างๆที่ใช้ให้น้องชายคนเล็กที่อยู่ในสภาพชุดนอนคงจะเตรียมไถไอจีบนเตียงก่อนนอน แบมแบบนั่งลงข้างตัวก่อนชะโงกหน้าเข้ามาดูหน้าจอ
“อ่าว ไม่เล่นแล้วหรอ”
“ก็เห็นถามว่าเสร็จรึยัง นึกว่าจะเอาไปใช้”
ว่าพลางยื่นมือถือคืนให้พร้อมกับฉุดแบมแบมให้ลุกขึ้นตาม
“จะเล่นต่อก็ได้นะ”
“ไม่แล้ว ไปนอนได้แล้วไป เดี๋ยวตามไปนอนด้วย”
“อ่าว นึกว่าวันนี้จะนอนกับโนยองฮยองซะอีก”
“พี่โนยองชอบคุยงานดึกๆนี่ นอนไม่หลับ”
“ดีเลยย ผมจะได้นอนกอดพี่ งั้นผมไปรอที่ห้องนะ”
ยองแจพยักหน้ารับให้ แบมแบมยิ้มตอบจนตาหยีก่อนจะเดินกลับห้องตัวเอง
ยองแจเลยสาวเท้าเข้าห้องน้ำไป ทิ้งให้ห้องนั่งเล่นว่างเปล่าไปอีกคน..
.
.
.
.
อากาศเย็นๆปะทะข้ากับผิวกายหลังอาบน้ำเสร็จ หน้าร้อนแบบนี้มันทำให้ยองแจไม่สามารถนอนห้องตัวเองได้ เพราะมันทั้งแคบทั้งไม่มีช่องให้อากาศถ่ายเท เลยต้องพากันอพยพไปนอนห้องคนอื่น
รวมถึงรูมเมทยองแจเองก็ด้วย..
ช่วงแรกๆที่เริ่มเข้าหน้าร้อนพวกเขาสองคนยังนอนห้องเดียวกัน พออากาศร้อนขึ้นก็เลิกห่มผ้าห่ม หนักขึ้นก็นอนถอดเสื้อ ซึ่งทั้งแจบอมและยองแจเองก็ทำเป็นประจำอยู่แล้ว
แต่พักหลังมานี่มันไม่ไหวจริงๆ ยองแจเป็นคนขี้ร้อน เขาชอบอากาศเย็นๆหรือไม่ก็เวลาที่ฝนตก เลยต้องเลิกนอนเบียดกันบนฟูกเล็กๆจนได้..
แกรก..
อาบน้ำเสร็จก็หอบหมอนกับชุดกางเกงขาสั้นตัวเดียวตรงไปที่ห้องของสองมังเน่ ทว่ากลับเจอใครบางคนกำลังยุกยิกอยู่ที่ห้องนั่งเล่นในสภาพที่ไม่ต่างจากเขา กางเกงกีฬาตัวเดียว..
“ฮยอง อาบน้ำแล้วหรอ”
เสียงร้องทักทำให้แจบอมหันหน้ามามองเจ้าของเสียงใส
“อ๋ออืม ไปอาบห้องไอ่มาร์คเมื่อกี้ แล้วนี่.. จะไปนอนกับแบมอีกแล้วหรอ”
“อื้อ มีอะไรรึเปล่าครับ”
เอียงคอถามกลับเพราะคนตรงหน้ามองเขาด้วยสายตาแปลกๆ แจบอมก็เอาแต่ทำท่าเหมือนจะพูดอะไร แต่ก็ไม่พูดก่อนจะส่ายหน้าเบาๆ เห็นแบบนั้นเลยพยักหน้าหงึกหงักแล้วเดินเข้าห้องแบมแบมไป
สายตาคมมองตามแผ่นหลังเล็กละห้อย..
จนกระทั้งประตูปิดลง..
อืมม..
เมื่อไร..
เมื่อไรจะหน้าหนาววะเนี่ยยยยยยยย!!!!!!!!
แจบอมทิ้งตัวบนโซฟาซึ้งใช้เป็นที่นอนจำเป็นพร้อมกับกรีดร้องในใจอย่างเสียสติ ถึงภายนอกจะนิ่งแค่ไหนก็ตามเขาก็ยังอดทนกับเรื่องพวกนี้ไม่ได้อยู่ดี
ทำไมกัน..
ขนาดอุส่าตัดเพ้อไปในรายการแล้วนะว่า ทิ้งไปนอนห้องมังเน่แบบนั้นได้ยังไง ก็ยังไม่รู้ตัว
ทำไมปล่อยอิมแจบอมนอนเหี่ยวแห้งอยู่นอกห้องคนเดียว..
คิดแล้วก็ได้แต่สงสารตัวเอง ไม่ได้กอดยองแจมากี่เดือนแล้ววะเนี่ย..
ยิ่งเห็นยองแจเมื่อกี้ก็อยากคว้าเอวมานอนกอดให้หน่ำใจ
ยองแจน่ะ ขนาดตัวกำลังเหมาะมือเลย ด้วยความที่ว่าแจบอมเป็นคนโครงใหญ่ หน้าอกใหญ่ที่สุดในวง แถมยังติดหมอนข้าง แต่หมอนข้างธรรมดาก็ไม่ได้ช่วยให้เขานอนหลับได้เท่ายองแจ..
ตัวนุ่มนิ่มกับกลิ่นตัวหอมๆนั้น.. เขาอยากได้คืน..
ยองแจเหมือนจะเป็นคนอวบแต่จริงๆแล้วไม่ใช่เลย.. เพราะส่วนมากคอสตูมของพวกเขาจะใส่เสื้อผ้าตัวใหญ่ๆ พรอบเยอะๆ เลยทำให้ดูตัวใหญ่ แต่ถ้าได้เห็นยองแจใส่เสื้อกล้ามหรือเสื้อผ้าธรรมดาแล้ว จะรู้เลยว่ายองแจตัวบางแค่ไหน
นั่นน่ะ มันเหมาะมืออิมแจบอมเอามากๆ
แต่ตอนนี้ได้แต่นอนกอดหมอนข้างแห้งๆ.. น่าสงสารชะมัด..
“โธ่เว่ย..นอนคนเดียวก็ได้วะ”
สบถกับตัวเองพร้อมกับพลิกตัวนอนหงายบนโซฟา พยายามข่มตาลง หลายอาทิตย์ที่ผ่านมานี้แจบอมรู้สึกไร้พลังชีวิต ได้กอดยองแจก็แค่เวลาพักจากการถ่ายละคร หรือเวลาว่างสั้นๆแค่นั้นเอง
แล้วเมื่อไรจะหน้านหนาว.. ถ้านานเกินไปแล้วยองแจติดใจแบมแบมไม่กลับมานอนที่ห้องอีกจะทำไง..
.
.
.
.
“พี่แจบอมนอนไหนอะวันนี้”
ยูคยอมถามขึ้นในขณะที่ยองแจและแบมแบมกำลังจ้องการ์ตูนจากหน้าจอไอแพดเหมือนเด็กที่ต้องดูการ์ตูนก่อนนอน และคำถามนั้นก็ดึงความสนใจจากยองแจได้ดีทีเดียว..
“อืม เหมือนจะห้องนั่งเล่นนะ..”
มังเน่ตัวโตร้องอ๋อแล้วก็ไม่ได้ถามอะไรอีก ทว่ากลับทำให้ยองแจนึกไปถึงสีหน้าหง่อยๆเหมือนลูกหมาถูกเจ้าของทิ้งแล้วก็อดเป็นห่วงไม่ได้
แจบอมไม่ใช่เด็กๆที่จะนอนคนเดียวไม่ได้ก็จริง แต่..
แต่อะไรบางอย่างมันทำให้ยองแจอยากออกไปดูลีดเดอร์จอมเก็กคนนั้นบ้าง
เขาเห็นสีหน้าหง่อยๆแบบนั้นมาหลายวันแล้วนี่นา..
“เดี๋ยวพี่มานะ..”
“อ่า.. ครับ..”
แบมขานรับเสียงยาน ไม่ได้ละสาตาออกจากการ์ตูนซักนิด ยองแจเลยขยับตัวลงจากเตียงเดินไปเปิดประตูให้เบาที่สุดพลางค่อยๆยื่นหน้าออกไปช้าๆ..
เจ้าของใบหน้าคมคนเดิมนอนนิ่งอยู่บนโซฟา แผ่นอกแกร่งขยับขึ้นลงตามจังหวะหายใจ ตาเรียวยาวปิดสนิท..
ปากบางยิ้มกริ่มให้กับภาพตรงหน้าอยู่ซักพักก่อนจะค่อยๆเดินเข้าไปหา แกล้งโบกมือไปมาเพื่อเช็คว่าอีกคนนอนหลับลึกไปแล้วจริงๆ
แจบอมยังคงนอนหลับไม่ได้รู้สึกตัวว่ามีใครมายื่นจ้องพร้อมกับหัวเราะคิกคักคนเดียวอยู่นานสองนาน จมูกโด่งได้รูปลากยาวมาจนถึงริมฝีปากหยัก..
คิดถึง..
ยองแจพึ่งรู้ตัวว่าเขาคิดถึงคนตรงหน้ามากแค่ไหน เขาเอาแต่หนีไปนอนกับโนยองฮยองบ้างละ นอนกะบแบมแบมบ้างละ ทิ้งให้แจบอมนอนคนเดียวตลอดเลย..
ไม่ได้นอนให้กอดมานานแค่ไหนแล้วนะ..
ใบหน้าหวานเกยขอบโซฟาจ้องมองรูมเมทตัวเองนิ่งๆ แก้มกลมพองออกเล็กน้อยเพราะนึกโทษตัวเองที่ไม่ยอมเห็นใจอีกคนบ้างเลย
มือบางเลื่อนไล้ไปตามสันจมูกแผ่วเบาอย่างลืมตัว
และแน่นอนว่ามันทำให้อีกคนตื่น..
“.. หืม ยองแจ?”
“อ่า.. ตื่นจนได้..”
เจ้าตัวชักมือกลับพลางลุกขึ้นยืน ริมฝีปากอิ่มเม้มเข้าหากันเพราะกลัวอีกคนโกรธที่ไปกวนจนตื่น
“ทำไมไม่ไปนอน”
“ก็…”
“ก็..?”
นั้นสิ.. ก็อะไรละเนี่ย..
จะบอกว่าคิดถึงก็ดูแปลกๆ ก็เจอกันอยู่ททุกวัน..
“ละเมอรึไง นอนได้แล้วไป”
แจบอมแกล้งพูดงัวเงียพลางเอนตัวลงนอนอีกครั้ง แต่หลังยังไม่ทันได้แตะโซฟา ร่างเล็กๆของใครบางคนก็พุ่งตัวเข้ามาหาซะก่อน..
ยองแจขดตัวชิดอุ่นซุกตัวอยู่ในวงแขนแก่งอีกคนพลางหลับตาปี๋..
เสียงหวานพูดอู้อี้ออกมาเบาๆ
“นอนกัน..”
อ่า.. ทำแบบนี้ไม่คิดถึงใจอิมแจบอมบ้างเลย..
แต่ก็เสร็จโจรละ จะกอดไม่ให้ไปไหนเลย..
หึหึ.
“อืม..”
:)
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
ฟิคสั้น(มาก)มาอีกแล้ว วันชอตฟินๆ (ไหม?) 55555
คือมันเกิดจากรูปยองแจใส่เสื้อกล้ามดำใน gotcha นั้นเลยย
คือไม่คิดว่าเอวนางจะบางขนาดน้านนน 5555555
บวกกับส่วนสูงและน้ำหนักแจบอมที่น่าจะเป็นคนโครงใหญ่
งุ้ยย เลยออกมาเป็นฟิคงี้แหละ 55555555
ปล. เคลียงานใกล้เสร็จแล้ว เดี๋ยวจะรีบมาต่อฟิคเรื่องอื่นให้เลยจ้าาา 5555
เวิ่น บ่น ด่า ทวง #got2jae เลยนะคะ 555
ความคิดเห็น