คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : innocence 01 . erroneous
วัฏจักรชีวิตเดิมๆ ที่หมุนเวียนไปในแต่ละวัน
อาจจะมีใครสักคนมาเติมเต็มให้ไม่เหมือนเดิม
สิ่งที่คาดฝันอาจไม่เป็นดั่งใจคิด
เมื่อมี การเข้าใจผิด มายุ่งเกี่ยว
นาฬิกาบอกเวลาว่าอีกไม่นานเท่าไรก็จะถึงเวลาเริ่มเรียน ผมเข้ามาในห้องเรียนและตรงเข้าไปนั่งโต๊ะของตัวเอง
ร่างสูงที่ผมเฝ้ารออยู่นั้นยังไม่มีทีท่าว่าจะมาแต่อย่างไร...
จนกระทั่งเวลาเรียนก็มาถึง โต๊ะตัวเดิมที่ผมจ้องมองอยู่ตลอดเวลานั้นก็ยังว่างเปล่าเหมือนที่ผ่านมา มีเพียงกุหลาบสีแดงสดที่วางอยู่บนโต๊ะนั้น การเรียนผ่านพ้นไปตามช่วงเวลา แต่ผมกลับไม่ได้สนใจมันเลย สิ่งที่ทำตอนนี้คือได้แต่รอ..รอให้ใครคนนั้นเดินเข้ามาสู่ห้องห้องนี้สักที
“นี่แบคไปกินข้าวกันเถอะ” เสียงของเพื่อนสนิทตัวเล็กของผมนาม ลู่หาน เรียกขึ้น
“ป่ะ ไปกันเถอะ” ผมยันตัวลุกขึ้นก่อนที่จะเดินออกไปก่อนที่จะสวนกับใครบางคน
คนที่ผมรอเขามาแสนนาน...
ตัวของผมเดินมาจนถึงโรงอาหาร แต่ใจนั้นกลับลอยไปอยู่ที่ห้องเรียนแล้ว ผมอยากจะรู้จริงๆ ว่าพอเขาเห็นดอกไม้ดอกนั้นเขาจะรู้สึกอย่างไร ความรู้สึกอยากรู้นั้นแล่นเข้ามาในหัวผมไม่ยอมหยุด อาหารที่ตักเข้าปากไปไม่ได้ทำให้รับรู้ถึงรสชาติได้เลย
“ลู่หาน วันนี้ขึ้นห้องไวไวหน่อยได้ไหมอ่ะ เรายังทำงานไม่เสร็จเลยอ่ะ” ผมโกหกเพื่อนของตัวเองออกไปหน้าด้านๆ
“ได้ดิ แต่นายรอเราแปบนึงได้ป่ะ เดี๋ยวเรามา ขอไปเข้าห้องน้ำแป๊บนึงดิ” ลู่หานหันมาตอบผมพร้อมกับลุกขึ้นและเดินหายไป
ช่วงเวลาที่ลู่หานหายไปมันนานพอสมควร เวลาที่เดินผ่านไปเป็นเวลาเกือบยี่สิบนาทีแล้ว แต่ร่างนั้นก็ยังไม่กลับมา ผมเลยตัดสินใจยกจานไปเก็บก่อนที่จะเดินขึ้นห้องไป
ภาพที่ผมเห็นภาพแรกตั้งแต่ก้าวเท้าเข้าไปในห้องนั้นมันย่ำยีความรู้สึกของผมจนไม่เหลือชิ้นดี หัวใจของผมเหมือนโดนมีดกรีดลงมาอย่างจัง ภาพของใครสักคนที่โยนดอกกุหลาบดอกนั้นอย่างไม่มีเยื่อใย
แต่ว่าเขาคนนั้นไม่ใช่ใคร...แต่กลับเป็นลู่หาน เพื่อนที่เขาไว้ใจที่สุด...
....................
ปล้ำลู่. ตอนนี้อาจจะสั้นไปหน่อยนะง้าบบ ไรท์สัญญาว่าตอนต่อๆไปจะยาวขึ้นกว่านี้ รักคนอ่านนะยูวว
ความคิดเห็น