โปรแกรมหัวใจมาเฟีย (ชื่อเดิม มาเฟียสีขาว)

สวัสดีนักอ่านทุกท่านที่หลงเข้ามานะคะ  ^__^

รอบนี้คือรอบรีไรท์นะคะ (หลังจากที่ดองมาสองชาติกว่า)

 นานมากกกขนาดนี้ ก็น่าจะได้ฤกษ์กลับมาซักที

ขอเปลี่ยนชื่อเรื่องใหม่ด้วย ชื่อเดิมตั้งแบบคิดไม่ออก จริงๆชื่อใหม่ก็ไม่ได้ดีไปกว่าเดิมเท่าไหร่ แต่ก็น่าจะดีขึ้นนิสสนึง(มั้ง) 

ปราย ปภัสรดา เมฆาอริยะ

เธอ...ถูกขายให้กับเขา มาเฟียหล่อร้ายเจ้าของโรงแรมกาสิโนบริกส์เพื่อใช้หนี้ 

แต่เธอไม่ยอมเป็นหมูในอวยให้เขาขย้ำเอาได้ง่ายๆหรอกนะ 

“ถ้ามันง่าย ก็คงไม่ใช่ปรายแล้วล่ะ”

ฟาร์เซียส บริกส์

          เขา...เสียเงินค่าตัวให้เธอถึง 2 ล้านดอลลาร์ แต่แม่คุณดันทำตัวเป็นเสือเคี้ยวยากซะนี่

แถมยังบอกอีกว่านักธุรกิจอย่างเขาคงไม่ชอบขาดทุน   

“แน่ล่ะ ฉันไม่ยอมขาดทุนแน่ๆ”

เรนิส เวสต์ฮอล

เขา(อีกหนึ่ง)...คู่อริขาประจำที่พร้อมจะแยกเขี้ยวเข้าห้ำหั่นกันทุกครั้งที่มีโอกาส 

      “ผู้หญิงของนายงั้นเหรอ แล้วถ้าฉันอยากได้ล่ะ”

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

             “เธอว่าอะไรนะ”

“ฉันขอเวลาห้านาที แค่ห้านาที ช่วยฟังฉันก่อนได้ไหมคะ ฉันมีข้อเสนอใหม่มาให้”

“แต่ฉันไม่อยากฟังข้อเสนออะไรตอนนี้ทั้งนั้น”

“ห้านาที แค่ห้านาที นะคะ...มันไม่เสียเวลาคุณมากนักหรอก ฉันว่านักธุรกิจที่เก่งกาจอย่างคุณคงไม่ชอบการขาดทุนหรอก ใช่มั้ยคะ”

“ก็ใช่ เพราะงั้นฉันควรจะเริ่มเก็บเกี่ยวกำไรซักที” เขาตอบก่อนจะโน้มใบหน้าเข้าหาริมฝีปากสีอมชมพูที่กำลังขยับไม่ยอมหยุด ทว่ายังไม่ทันได้ถึงเป้าหมายเสียงหวานใสก็ขัดขึ้นเสียก่อน

“แต่ว่าคุณกำลังขาดทุนอยู่นะคะ คุณฟาร์เซียส”

ฟาร์เซียสหยุดกึกอีกครั้ง คิ้วเข้มสองข้างขมวดเข้าหากันด้วยความฉงน เขาไม่รู้หรอกว่าอีกฝ่ายจะมาไม้ไหน แต่การที่หล่อนบอกว่าเขากำลังขาดทุนนั้นกระตุ้นต่อมนักธุรกิจอย่างเขาได้ค่อนข้างดีทีเดียว มันทำให้เขาเริ่มรู้สึกสนุกและท้าทายว่าหล่อนกำลังพยายามจะเล่นเกมแบบไหนกับเขากันแน่

“ฉันขาดทุนยังไง” 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Talk กันนิสสสสนึง ^  ^

ตอนแรกตั้งใจว่าเรื่องนี้จะเขียนแบบ no NC 

แต่ไปๆมาๆ ไรท์ว่าแนวเรื่องมันก็ดูไม่ใสขนาดจะไร้ NC แล้วล่ะนะ

ก็เลยคิดว่า อาจจะมีเฉียดๆ บ้างแต่คิดว่าไม่น่าจะมากเกินเรทเด็กดีแน่ๆ

จะพยายามไม่ให้เกินให้ได้ละกัน 555