เมียรัก

จากใจหนึ่งถึงหนึ่งใจ

ตั้งใจว่าจะเข้ามาจัดหน้านิยายใหม่เพื่อรออัพเนื้อหา
เลื่อนลงไปอ่านข้อความเหมือนทุกครั้งที่ได้เข้ามา 
จากนั้นก็เริ่มอ่านข้อความเก่าซ้ำๆ เหมือนที่เคยอ่านทุกข้อความ
ถามว่าอายไหม? กับการปล่อยให้ทุกคนรอ 
ตอบเลยว่าอายมาก(ก.ไก่ สามล้านตัว)

ณ วันนี้ นัสจึงอยากจะขอเรียนให้สมาชิกบ้านรักของเราทุกท่านได้ทราบว่า
เมียรัก

(พี่เพียว & หนูเอลี่)

จะอัพเนื้อหาให้อ่านภายในปี 2560 นี้แน่นอนค่ะ

และเพื่อแทนคำขอโทษจากหัวใจ

ที่ปล่อยให้ทุกคนรอ(นานแสนนาน)

เรื่องนี้นัสจะอัพให้อ่านจนถึงตอนอวสาน

ขอบคุณสำหรับการรอคอยและกำลังใจที่มีให้กันตลอดมา

ขอบคุณจากหัวใจจริงๆ ค่ะ

กอดทุกคนแน่นๆ

สิระสา

12 กุมภาพันธ์ 2560
หมายเหตุ : ท่ามกลางความอาย นัสอยากจะบอกกับทุกคนว่า
อ่านคอมเมนต์ 'เมียรัก' แล้วฟินมากค่ะ
ไม่เชื่อลองไล่อ่านดูนะคะ 5555

ปล. ปกติเวลาเขียนนิยาย จะเขียนไปยิ้มไปเหมือนคนบ้า
แต่เรื่องเมียรัก อ่านคอมเมนต์ไปยิ้มไปคนเดียวเหมือนคนบ้า
แต่เป็นคนบ้าที่มีความสุขที่สุดในโลก
-------------------------------

*** โปรดทราบ ***

ทุกคอมเมนต์ของท่าน มีความหมายมากมายมหาศาล

สั้นหรือยาวก็มีคุณค่า...อ่านแล้วโปรดอย่าทิ้งขว้างกันนะเออ
*****************************
 

นิยายเรื่องนี้สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537

ห้ามมิให้ผู้ใดละเมิด ไม่ว่าการลอกเลียนแบบ ดัดแปลง ทำซ้ำ หรือนำส่วนหนึ่งส่วนใดไปใช้โดยการเผยแพร่หรืออ้างอิง โดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษร
หากฝ่าฝืนมีโทษตามกฎหมายบัญญัติไว้ สูงสุด
 

เมียรัก

(โดย สิระสา)

เตรียมพบกับ...เรื่องราวความรักความวุ่นวาย ระหว่าง
ลูกชายคาสโนวา คุณเพียว พันดาว วัฒนะไพศาล กับ

ลูกสาวมาเฟีย คุณหนูเอลี่ อลิน คาร์ลตัน

 
 

“เอลี่เดี๋ยวก่อน จะไปไหน” “เอลี่หิวค่ะ”

“หึงหรือไง” อลินหยุดเดินแล้วหันกลับไปจ้องมองร่างสูงใหญ่ที่กำลังสาวเท้าตามทางด้านหลัง ก่อนจะเอ่ยออกไปเสียงดังฟังชัด เมื่อเขาเดินมาถึงเธอ

“สงสัยพี่เพียวจะมีปัญหาเรื่องการรับฟังนะคะ เอลี่บอกว่าหิวค่ะ ไม่ใช่หึง!”

“งั้นเอลี่ก็คงมีปัญหาทางด้านการแสดงออกแล้วล่ะ เพราะท่าทางของเอลี่ไม่เหมือนคนหิวเลยสักนิด มันเหมือนคนกำลังโมโหหึงมากกว่า” พันดาวพูดด้วยความมั่นใจ พร้อมกับยกยิ้มมุมปาก ยิ่งได้เห็นใบหน้างอง้ำกับจมูกเชิดๆ ยิ่งรู้สึกมันเขี้ยวนัก กลีบปากนุ่มที่กำลังเม้มเข้าหากันแน่นเพราะเจ้าตัวกำลังโกรธจัด มันน่าจับมาจูบซะให้เข็ด!  

“ก็บอกแล้วไงคะ ว่าเอลี่ไม่ได้หึง พี่เพียวฟังไม่เข้าใจหรือไง” คนตัวเล็กเงยหน้าขึ้นว่าเสียงสะบัดใส่

“หึงก็บอกว่าหึงเถอะน่า ไม่ต้องกลัวว่าจะเสียฟอร์มหรอก”

“เอ๊ะ! ก็เอลี่บอกไม่ได้หึงไง” เสียงหวานร้องขึ้นด้วยความขัดใจ เขาจะยัดเยียดให้เธอยอมรับให้ได้เลยใช่ไหม

“เอาแบบนี้ก็แล้วกัน” เจ้าของเสียงทุ้มเอ่ยขึ้น พร้อมกับสอดวงแขนแข็งแรงเกี่ยวรั้งเอวบางเข้ามาแนบชิดกับเรือนกายกำยำ จนหญิงสาวต้องยกมือขึ้นมาดันอกแกร่งเอาไว้ด้วยความประหม่า  

“ถ้าเอลี่ยอมรับว่าหึง พี่เพียวจะมีรางวัลให้” พันดาวก้มลงบอกเสียงนุ่มชิดพวงแก้ม

“งั้นพี่เพียวก็บอกมาก่อนว่าจะให้อะไร” อลินถามกลับในทันทีด้วยความสนใจ ทำให้ชายหนุ่มระบายยิ้มออกมาอย่างเอ็นดู แล้วตอบเสียงหนักแน่น  “ให้หมดตัว”

“หัวใจด้วยหรือเปล่า” คนถามแก้มแดงปลั่งราวกับมะเขือเทศสุก

“หัวใจพี่เพียวให้เอลี่ไปตั้งนานแล้วไม่รู้หรือไงหืม...”

“พี่เพียวมั่วหรือเปล่า ไม่เห็นมีเลย ตั้งแต่ตอนไหนคะ”

“อืม...ตั้งแต่ตอนไหนเหรอ...ก็ตั้งแต่วันที่พี่เพียวป้อนไอศกรีมให้กับเด็กหญิงอลิน คาร์ลตัน เมื่อสิบแปดปีที่แล้วนั่นแหละ”

***************

โฮะๆๆ อยากรู้กันแล้วใช่มั้ยเอ่ย ว่าสองคนนี้มาจ๊ะเอ๋กันได้อย่างไร อดใจรอกันหน่อยนะจ๊ะ

บอกเอาไว้ก่อนว่าเรื่องนี้ไม่เน้นสาระ นอกจากความวุ่นวาย และหวาน หวาน หวาน เท่านั้น

ใครเป็นโรคภูมิแพ้น้ำตาลต้องระวังหน่อยนะคะ ขอเตือนด้วยความปรารถนาดี

นิยายสิระสา ไม่เน้นสาระ ไม่ดรามา ไม่เครียด แต่มีค้างบ้าง (เป็นบางครั้ง)

แล้วพบกันนะคะ กอดทุกคนแน่นๆ ค่ะ

ด้วยรักจากใจ / สิระสา

   


 

*** หมายเหตุ***

นิยายเรื่องนี้ไม่ได้มุ่งเน้นหลักการหรือสาระ เหตุการณ์ต่างๆ รวมทั้งชื่อและนามสกุลของตัวละคร ที่ปรากฏในเนื้อเรื่อง เป็นเพียงการสมมุติขึ้นตามจินตนาการของผู้เขียนเพื่อความบันเทิงและความสุขในการอ่านเท่านั้น ไม่ได้มีเจตนาอื่นแอบแฝงแต่อย่างใด  @  อิมเมจที่เลือกมาประกอบนั้นเป็นเพราะความชอบส่วนตัวค่ะ

(ปล. ท่านใดที่เปิดเข้ามาอ่านแล้วรู้สึกขัดใจ ไม่ได้รับความบันเทิงหรือความสุขเล็กๆ น้อยๆ จากนิยายเรื่องนี้ สามารถผ่านไปได้เลยค่ะ...ขอบคุณที่แวะเข้ามานะคะ)

*****