คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #26 : นายหน้าหวานแทมุน : ยิ้มของเขาตายู [เกือบจบแระคร๊า >.
“เขาเป็นใคร” ตายูถาม แล้วฉันจะตอบยังไงล่ะเนี่ย - -
“………เอ่อ..”
“ผมเป็นเพื่อนยองฮีครับ” เจ้าตัวตอบก็ฉัน ไม่รู้ –0-
“………” ตายูจ้องอย่างสงสัย แต่ฉันสงสัยกว่าอีก
“ผมเป็นแฟนจินซองอ่ะคับ”
“แล้วไป…” ตายูลงนั่งที่ๆของตัวเองพลางกินอาหารต่อ - - เฮ้ย!!
นี่นายไม่ถามชื่อเขาล่ะ ฉันเองก็อยากรู้
“นั่งก่อนสิคะ” ฉันเชิญเขานั่งข้างๆฉัน
แล้วตัวเองก็ขยับไปนั่งที่นั่งข้างในสุดตามมารยาท ตายูวางช้อนส้อม
เสียงดังแล้วก็พูดขึ้นทั้งๆที่อาหารอยู่เต็มปาก
“นั่งนี่ดีกว่านาย”
ตายูเอามือตีตรงที่นั่งของเขาแล้วตัวเองก็ขยับเข้าไปเก้าอี้ตัวในแถมด้วยสายตาพิฆาตอีกทีหนึ่ง
-*-
“คะ…ครับผม” เขาทำหน้าเอ๋อๆ แต่ก็นั่งลมแต่โดยดี
ความเงียบเริ่มเกาะกุมเราทั้งสาม ฉันเลยออกปากถามเขาตรงๆ
“เป็นแฟนจินซองหร๋อ”
“อ้าว……..” เขางงกับคำถามของฉัน แต่ไม่เท่าฉันหรอก
ก็ยัยจินซองกำลังคบกับพี่มินอันอยู่นี่น่า หรือยัยนั่นจะคบสอง -*-
“แฮะๆ ฉันล้อเล่นน่ะ” - - จะให้บอกได้ไงว่าไม่รู้จักเขา
หรือจะบอกว่า..ฉันจำคุณไม่ได้ค่ะ ยิ่งจะทำให้เขาเสียหน้าซะมากกว่า
แบบนี้แล้วใครจะกล้าทักฉันอีกล่ะ ว่ามั้ย
“แล้วแฟนยองฮีล่ะครับ” เสียงมือตายูกระแทกโต๊ะเสียงดังไปทั่วร้าน
ฉันกับแขกไร้นามมองด้วยความตกใจ
“เอ่อ พอจะเดาคำตอบได้แล้ว” แขกผู้แปลกหน้าพูดเสริมแล้วก็ยิ้มแห้งๆ
“เอ๊ะ!?” ฉันอุทานขึ้นแต่ก็ไม่รู้จะพูดอะไรดี แฟนฉัน –0- ไหนอ่ะ
“เรื่องวันนั้นเจ้าแทมุนมันเป็นห่วงมากเลยครับว่าจะทำให้ยองฮีเดือดร้อน”
“………” ฉันฟังอย่างตั้งใจส่วนตายูนิ่งเงียบก้มหน้าก้มตากินต่อ
“มันบอก ทำให้ยองฮีร้องไห้”
“………” ฉันก็ยังฟังเหมือนเดิม แต่ตายูนิ่งกว่าเดิม มือนี่ค้างเลย
“ลีมิน….” เสียงผู้ชายอีกคนหนึ่งที่มาด้านหลังฉันทำเอาเรียกความสนใจจากฉัน
ตายู แล้วก็เจ้าของชื่อๆนั่นได้หมด
“อ้าว ไอ้แทมุน”
“เอ่อ…” คนชื่อแทมุนหันมามองฉัน โห เขาหน้าตาน่ารักมากๆเลย
ฉันว่าเพื่อนเขาดูดีแล้วนะ แต่ตัวเขาสวย~กว่าฉันอีก O.O!!
“นั่งก่อนสิคะ” ฉันก็เชิญคนแปลกหน้าอีกคนนั่งตามมารยาทเช่นเดิม
“ครับ” เขาตอบแล้วก็นั่งลงข้างฉัน ฉันสังเกตว่าเขามองตายูแปลกๆ
“นายมาก็ดีแล้ว แกบอกยองฮีสิวะ เรื่องที่แกเล่าให้ฉันฟัง”
ทุกอย่างเหมือนจะกลับมาสภาพเดิมอีกครั้ง เงียบกริบ -*-
“คุณจะบอกอะไรฉันเหรอ” ฉันถามพลางมองหน้าสวยๆของเขา กรี๊ดดดดดดดด เขาสวยอ่ะ
สวยจังเลย ฉันอิจฉา >///<
“ผม…ว่าไม่จำเป็นแล้วมั้งครับ” เขายังมองตายู
ฉันเริ่มอยากรู้เต็มทีแล้วว่าพวกเขาเป็นใครกันแน่
“ทำไมล่ะคะ ฉันยังไม่รู้เลยว่าคุณจะบอกอะไร” ฉันคาดคั้นเขา
“ผมคิดว่า ผมทำให้ คุณกับแฟนเข้าใจผิดกันหรือป่าว..ก็เลย”
“นายพายองฮีไปที่ไหน วันนั้น” คราวนี้ตายูออกปากถามเอง
ฉันไม่รู้ว่าเขาพูดถึงเรื่องวันไหน เฮ้ย!!
ฉันใช่ประเด็นของเรื่องที่เขาคุยจริงๆหรือป่าวเนี่ย
“ผมไม่ได้พาเขาไปไหนหรอกครับ แต่เราเจอกันที่ล็อตเต้เวิลด์
เธอมากับเพื่อนของเธอ ชื่อ..”
“จินซอง” เพื่อนเขานั่นเองที่ตอบ - -
นายนี่เป็นแฟนกับจินซองจริงๆอ่ะหร๋อ
“….อืม ครับ กับจินซอง แล้วเราสี่คนก็อยู่ที่นั่น จนกระทั้ง เราไป…”
“เซ็นทรัลซิตี้…” เพื่อนของเขาแย่งตอบเช่นเคย -*-
ทำไมตาลีมินนั่นไม่เล่าคนเดียวให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลยนะ
“- - อืม ครับ เซ็นทรัลซิตี้” แทมุนก็ยังเล่าต่อและหันหน้ามาทางฉัน
“แล้วเราไปที่นั่นทำไมล่ะคะ” ฉันถาม ทำเอาสองคนนั่น ทำตาโตแบบสงสัยสุดๆ
“อ้าว….” เพื่อนเขาอุทานขึ้น
“ถ้าผมเดาไม่ผิด ยองฮีร้องไห้เพราะคุณเจอผมกับเธอที่นั่น ใช่ไหมครับ”
คราวนี้แทมุนถามตายูมินตรงๆแบบไม่มีอ้อมเลยล่ะ… ส่วนฉันเหรอ ฉันโคตรๆงงเลย - -
“นายจะบอกว่าวันนั้นไม่มีอะไรงั้นเหรอ” ตายูมิน ถามหน้าเขาเริ่มเครียด
“ผมบริสุทธิ์ใจ ทำไมต้องปิดบังด้วยล่ะครับ…เดิมทีผมจะคุยกับคุณให้รู้เรื่องตั้งแต่วันนั้นแล้ว แต่ยองฮีให้ผมกลับไปก่อน” ว่าแล้วก็หันมาทางฉันที่ทำหน้าเอ๋อ อยู่ข้างๆ
–0-
“………….เข้าใจแล้ว ขอบคุณมาก” ตายูบอกแบบนั้นแล้วหน้าเครียดๆก็หายไป
“ครับผม” แทมุนยิ้มตอบ แล้วก็หันมาทางฉัน
“ยองฮี ผมขอโทษนะครับ ที่ทำให้เดือดร้อน”
“อ่า…… ไม่เป็นไรหรอกค่ะ” ฉันก็ตอบๆไปงั้นแหละ แต่จริงๆ
ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าที่ว่าเดือดร้อนอ่ะ ยังไง - -
“ครับ งั้นผมไม่รบกวนคุณสองคนแล้วครับ ไปกันเถอะ ลีมิน”
กนั้นร่างของชายสองคนที่ฉันไม่รู้จักก็เดินจากไปเงียบๆ
ฉันสังเกตสีหน้าของแทมุนตอนลุกจากไป เขาทำหน้าเศร้ามาก แต่ฉันไม่กล้าทักเขาหรอก
……ส่วนตายูเขามองหน้าฉันแล้วก็ยิ้มบางๆ ฉันก็ยิ้มตอบ แต่รู้มั้ย
ฉันยิ้มแบบมึนๆ เหมือนจะเมาค้างอะไรประมาณนั้น ก็เล่นยิ้มให้อย่างไม่มีเหตุผล
ฉันก็ยิ้มตอบแบบไม่มีเหตุผลเช่นกัน –0- ตาบ้านี่ทำให้ฉันสับสน
ความคิดเห็น