คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : เรื่องของจินซอง [ฉันต้องช่วยยองฮี แต่ทำแบบนี้ก็ชอบนะแหม~]
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เรื่องของจินซอง
ในขณะที่ฉันกับยองฮีกำลังเดินมาถึงห้องเรียนของตัวเอง ก็สังเกตเห็นผู้ชายคนหนึ่งยืนอยู่หน้าประตูห้องต๊ายตาย หนุ่มที่ไหนมายืนเก๊กหล่ออยู่หน้าห้อง
เอ๊ะ!!! ผมแดงๆแบบนั้น คุ้นๆแฮะ
ว๊ากกกกกกกกกกกกกกก !!!! เวรกรรม แย่ล่ะสิ!!!!!!! นั่นมันเพื่อนของนายปีศาจคิมยูมินนี้น่า
“ยองฮี” พี่เค้าทักยองฮีแล้ว T^T ตายล่ะหว่า…า พี่คนนี้ยังไม่รู้เรื่องยองฮีความจำเสื่อม
“นายเรียกฉันเหรอ” ว๊ากกกกกก!!! ฉันจะทำยังไงดีล่ะเนี่ย T[]T
“- - เธอ………” T^To เอาวะ เป็นงัยเป็นกัน
“กรี๊ดดดดดดดดดด!! มาหาฉันเหรอคะ แฮะๆ” T[]T
ทำไมฉันต้องมาเป็นผู้หญิงร่านกรี๊ดกร๊าดผู้ชายด้วยอ่ะ แง๊ๆๆๆๆ
“เอ่อ…..” เงียบก่อนพี่ จุ๊ๆ
แต่การได้เกาะแขนหนุ่มหล่อก็ไม่ได้แย่อย่างที่คิด -..- ตัวพี่เค้าหอมจังเยย
“โหย พี่อ่ะ ไม่เห็นต้องมารอกันแบบนี้เลย เอ่อ เดี๋ยวฉันมานะยองฮี
ฉันไปคุยกับแฟนแป๊บ~” ยองฮีกะพี่เค้าทำหน้างงอย่างเห็นได้ชัด
แต่ฉันมันดาราตุ๊กตาทอง โฮะๆ ทำยังไงได้ล่ะ จะนิ่งเฉยเสียก็ไม่ได้ เดี๋ยวยัยยองฮีจำเรื่องนั้นได้ มันยิ่งแย่ไปใหญ่ ฉันคิดว่าฉันทำถูกแล้วนะ
ที่ดึงพี่เค้าออกมาก่อนที่จะปริปากพูดเรื่องนายปีศาจสุดเท่นั่นอ่ะ -..-
…………………หลังจากลากพี่เค้าเข้าห้องนอน เอ้ย!!! ห้องเรียน ที่ไม่มีคน
ฉันก็เริ่มเปิดประเด็นการสนทนากับหนุ่มหล่อ -..-
“เอ่อ พี่เป็นเพื่อนของนายปี… เอ้ย! คิมยูมิน ใช่มั้ยคร๊าา”
“เอ่อ คับ - -”
“คือ ฉันต้องขอโทษที่สมอ้างเป็นแฟนพี่หน้าตาเฉย แต่ฉันมีเหตุผลอ่ะ”
“อ่ะนะ - -”
“พี่คงไม่รู้เรื่องที่ยองฮีความจำเสื่อม”
“ห๊ะ!?” นั่นไง ไม่รู้จริงๆด้วย ตอนพี่เค้าทำท่าเอ๋อ โคตรน่ารักเลยอ่ะ -..-
“ยัยนั่นจำพี่แล้วก็จำนายคิมยูมินไม่ได้แล้วอ่ะค่ะ”
“อะไรนะ!” พี่อย่างงดิ พี่ทำหน้างี้ ฉันก็หื่นอ่ะดิคร๊าาาาา -..- หล่อชิหาย
“หมอบอกว่า เธออาจสูญเสียความทรงจำไปชั่วขณะ เพราะเธอช็อกเรื่องที่คิมยูมินบอกเลิกเธออ่ะ ถึงมันจะเป็นเรื่องที่งี่เง่า แต่มันก็เป็นไปแล้ว - -”
“เป็นแบบนี้นี่เอง แล้วยองฮีจะหายเป็นปกติมั้ย”
“อันนี้ก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ แต่สำหรับฉัน ถ้าเป็นไปได้ก็อยากให้ลืมไปเลยยิ่งดี”
“….นั่นสินะ ”
“พี่คงไม่…”
“อึม เข้าใจแล้วคับ ผมจะไม่บอกเรื่องนั้นกับยองฮี ”
“งั้นฉันขอร้องพี่อีกเรื่องได้มั้ยคะ” >.< พี่มาเป็นแฟนชั้นได้มั้ย มั้ย มั้ย
มั้ย มั้ย (บ้าแระๆนอกประเด็น เฮ้อ~)
“อะไรหรอ”
“ฉันอยากให้พี่ช่วยทำเป็นไม่รู้จักกับยองฮี พูดง่ายๆก็คือเล่นละครตบตายัยนั่น
แล้วก็เรื่อง…เรื่องแกล้งเป็นแฟนของฉันอ่ะ” กรี๊ดดดดดดดด!!!
อันนี้ไม่ใช่เรื่องส่วนตัวนะ ฉันเห็นแก่เพื่อนจริงๆ ไม่เชื่อหร๋อ -..- ฮิฮิฮิ
(ดูหน้ามานดิ น่าเชื่อตายล่ะ -0- )
“อึมได้สิ แต่..”
“แต่อะไรเหรอคะ??”
“แต่ผมว่า ไม่นานเธอก็ต้องรู้เรื่องนั้นอยู่ดี ตอนนี้เราคงช่วยได้แค่ให้กำลังใจแล้วก็ปลอบใจเธอเท่านั้น จนกว่าเธอจะจำเรื่องทุกอย่างได้ ถึงตอนนั้นเธออาจทำใจได้เอง”
“ค่ะ ฉันก็จะพยายามค่ะ เพราะตัวเองก็เป็นต้นเหตุให้สองคนนั้นเข้าใจผิดกัน
ถ้าฉันไม่ยุยองฮี ไม่พาเธอไปเที่ยว ก็คงไม่เป็นแบบนี้”
“อย่าคิดมากเลยคับ ไอ้ยูมินมันก็ผิดที่ไม่ฟังยองฮี…..แต่เมื่อกี้ผมตกใจหมดเลยอ่ะ
นึกว่าไปจีบน้องไว้แล้วลืมซะอีก เหอะๆ”
“แฮะๆ ^^” -..- พี่คะ ถ้าเป็นอย่างงั้นจริง
ฉันยอมเป็นผู้หญิงร่านกรี๊ดกร๊าดผู้ชายก็ได้ค่ะ ยอมค่ะยอม ฮิ้วววววววววววว~
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ความคิดเห็น