ลำดับตอนที่ #12
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : T[]T ตาปีศาจ นายร้ายนัก ฉันจะนอกใจ
“ขอโทษค่ะ ToT คุณเจ็บมากมั้ยค่ะ”
“ไม่เป็นไรครับ ^^”
“ยองฮี ฮ่าๆๆ เธอชนใครล้มอีกแล้วล่ะเนี้ย” - -* จินซอง
เธอน่าจะมาช่วยพยุงฉันขึ้นแทนที่จะมายืนหัวเราะเยอะฉันแบบนี้นะ
ผู้ชายผมสีชาร่างสูงอีกคนที่ไม่ใช่คนที่ฉันชน ยื่นมือให้ฉัน
เพื่อช่วยให้ฉันลุกขึ้นยืน ฉันไม่ทันคิดว่าเค้าเป็นใคร
แต่ก็จับมือเค้าแล้วลุกขึ้นซะแล้ว พอมามองอีกที
ฉันถึงรู้ว่า…….ผู้ชายหน้าตาสวยเป็นยังไง
“ ขะ..ขอบคุณค่ะ -///-”
“แทมุน นายไม่คิดจะช่วยเพื่อนก่อนรึไงวะ โธ่เอ้ย!!” คนที่ฉันชนจนล้ม
เค้าสบถใส่เพื่อนของเขา คนที่ช่วยให้ฉันลุกขึ้นนั่นแหละ
“นายลุกเองได้นี่ ปกตินายก็ล้มบ่อยๆ” เค้าพูดเสียงเรียบพลางลูบจมูกตัวเอง
“เฮ้ย!!!! ไอ้บ้าเอ๊ย” ฉันคิดว่าเค้าอายนะ หน้าเค้าแดงกร่ำเลย เหอะๆ
จะว่าไปแล้ว คนที่ฉันชน คนนี้หน้าตาเท่ซะเหลือเกิน เขาดูดีแบบเพลบอย
ส่วนเพื่อนของเขาดูดีแบบพระเอกๆอ่ะ
“ให้ฉันช่วยมั้ยคะ ^^” จินซอง เธอหว่านเสน่ห์อีกตามเคย - -
เธอทำให้ผู้ชายคนนั้นอึ้งจนไม่พูดอะไรไม่ออก
แล้วจินซองก็ช่วยพยุงเค้าขึ้นมาเหมือนที่พูดจริงๆ
“มากันสองคนรึครับ ^^”
“ค่ะ ^-^…….เอ่อ ฉันชื่อ ฮาจินซอง ส่วนนี้เพื่อนฉันชื่อฮานยองฮี“
ฉันยิ้มตอบให้ทั้งสองคนตามมารยาท แล้วคนที่ฉันชน…ก็พูดขึ้น
“^^ ผมลีมินฮยอง ส่วนไอ้นี่ เพื่อนผม จอนแทมุน ยินดีที่ได้รู้จักครับ” อ่า
คนผมสีชาชื่อจอนแทมุนนี่เอง เค้าหน้าสวยมากๆ แต่ลีมินฮยองเองก็ใช่ย่อย
เค้าดูเพลบอยสุดๆ
“ค่ะ ^O^” จินซองยิ้มหวาน แต่ฉันยังทำหน้าแหยๆ เพราะฉันอายเค้าน่ะสิ
เขาต้องมองว่าฉันเป็นสาวซุ่มซ่ามแน่เลย
“…. ฉันขอโทษแทนเพื่อนฉันด้วยนะคร๊าาา เธอไม่ถนัดการเล่นสเก็ตน้ำแข็งน่ะค่ะ
^^”
“ไม่เป็นไรครับ เหอะๆ ผมก็เหมือนกัน แต่ไอ้แทมุนน่ะสิ
มันเล่นเก่งไม่เคยล้มเลยสักครั้ง”
“ อ่ะนะ ^^” จินซองเองเธอก็เซียนสเก็ตเลยล่ะ” ฉันออกปากชมเพื่อนตัวเอง
เพราะเมื่อกี้เธอช่วยออกหน้าแทนฉัน อิอิ
“ คริๆ ^-^ ฉันชอบเล่นสเก็ตน้ำแข็งตั้งแต่เด็กน่ะค่ะ”
“^^ งั้น เอางี้มั้ยครับ เรามาเปลี่ยนคู่กัน จะได้ให้คนเก่งสอนคนไม่เก่งไงครับ
นะครับจินซอง” มินฮยองทำตาหวานใส่เธอ
ฉันรู้ได้ทันทีว่าเค้าสนใจเพื่อนฉันขนาดไหน
“ได้ค่ะ ^^” จินซองเองไม่เคยพลาดโอกาสทอง
เธอรับคำเค้าแล้วจูงมือกันออกไปเล่นที่อื่น ทิ้งให้ฉันกับแทมุน
อยู่กันสองต่อสอง - - ฉันจะทำไงดี
“………………” ความเงียบเริ่มเกาะกุมเราสองคนได้สักพัก
ฉันไม่มีทางเลือกจึงพูดบางอย่างขึ้นเพื่อกรบความเงียบนั้น
“….ฉันทำให้คุณลำบากอีกแล้ว ^^ คุณไปเล่นกับเพื่อนของคุณก็ได้….”
“ความจริง ผมก็ไม่ได้เก่งอะไร แต่จะช่วยให้คุณไม่ล้มก็แล้วกันครับ”
แทมุนพูดแบบนี้ก่อนจะพาฉันเดินอยู่ลานสเก็ต เค้าเป็นคนพูดน้อย
ระหว่างที่เราเล่นสเก็ตกันนั้น เค้าแทบไม่พูดอะไรเลย แต่เค้าจะยิ้มน่ารัก
ตอนที่ฉันเกือบจะล้ม เค้าก็ประคองฉันไว้เสมอ
ฉันอยากให้ยูมินเป็นแบบนี้บ้างจัง เอ๊ะ!
ทำไมฉันต้องคิดถึงตาบ้าคาสโนว่านั้นด้วย ลืมๆๆ โอม จงลืม~
……….และแล้วสวนสนุกก็ถึงเวลาปิด
“สนุกจัง ^^”
“ครับ ผมก็เช่นกัน” - - จินซองกับมินฮยองท่าทางเค้าสองคนจะมีความสุขจนลืมโลก
เพราะทันทีที่ออกมาจากล็อตเต้เวิลด์ ก็จูงมือกัน ส่งตาหวานให้กันตลอดเลย ชิส์ชะ
น่าอิจฉาชะมัดเลย - -
“จินซองกับเพื่อนจะกลับแล้วเหรอครับ” มินฮยองถาม
“………….”
“ไม่หรอก คืนนี้ยังอีกยาว ฉันกะว่าจะไปร้องคาราโอเกะที่เซ็นทรัลซิตี้”
เธอไปบอกเค้า ทำไมจินซอง T^T เค้าต้องหาว่าพวกเราเป็นผู้หญิงกลางคืนแน่ๆ
“เหรอครับ ดีจัง งั้นเราไปด้วยกันเลยมั้ยครับ เราอยู่ที่นั่นพอดี
จะพาพวกสาวๆเที่ยวก็ยังได้”
“ ว้าว~~~ ดีจังเลย งั้นก็ตกลงค่ะ ^^”
“ ………” ฉันกับแทจุนเหมือนเป็นคนใบ้ ทันทีที่สองคนนี้พูดกันเสร็จสรรพ
ก็พากันไปที่เซ้นทรัลซิตี้ โดยรถBMWสีขาวคันสวยของแทมุน
และในระหว่างทางที่เรากำลังจะไปที่เซ็นทรัลซิตี้ ก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น - -“
ฉันควรปิดโทรศัพท์ก่อนออกเที่ยวใช่มั้ยล่ะ แต่ไม่เลย ฉันกำลังรอสายเค้าอยู่
ถึงตอนนี้อะไรๆรอบข้างจะทำให้ฉันมีความสุข แต่ฉันก็ยังลืมคิมยูมินไม่ได้
“ยองฮี เธอไม่ต้องรับโทรศัพท์นะ”
จิงซองพูดขึ้นหลังจากได้ยินเสียงโทรศัพท์ของฉันดังขึ้น
แทมุนกับมินฮยองเริ่มทำหน้าสงสัย
ส่วนฉันกำลังสับสนว่าจะทำยังไงดีกับโทรศัพท์นี่ ฉันจะพูดอะไรดี….
“ขอโทษนะ แทมุน จอดรถก่อนได้มั้ย” แทมุนจ้องหน้าฉัน
เค้ายิ้มอย่างอ่อนโยน แล้วก็จอดรถ…..
เค้าคงเห็นน้ำตาคลอๆในเบ้าตาของฉันเลยทำตามที่ฉันขอ T^T
“ไม่เป็นไรครับ ^^”
“ยองฮี ฮ่าๆๆ เธอชนใครล้มอีกแล้วล่ะเนี้ย” - -* จินซอง
เธอน่าจะมาช่วยพยุงฉันขึ้นแทนที่จะมายืนหัวเราะเยอะฉันแบบนี้นะ
ผู้ชายผมสีชาร่างสูงอีกคนที่ไม่ใช่คนที่ฉันชน ยื่นมือให้ฉัน
เพื่อช่วยให้ฉันลุกขึ้นยืน ฉันไม่ทันคิดว่าเค้าเป็นใคร
แต่ก็จับมือเค้าแล้วลุกขึ้นซะแล้ว พอมามองอีกที
ฉันถึงรู้ว่า…….ผู้ชายหน้าตาสวยเป็นยังไง
“ ขะ..ขอบคุณค่ะ -///-”
“แทมุน นายไม่คิดจะช่วยเพื่อนก่อนรึไงวะ โธ่เอ้ย!!” คนที่ฉันชนจนล้ม
เค้าสบถใส่เพื่อนของเขา คนที่ช่วยให้ฉันลุกขึ้นนั่นแหละ
“นายลุกเองได้นี่ ปกตินายก็ล้มบ่อยๆ” เค้าพูดเสียงเรียบพลางลูบจมูกตัวเอง
“เฮ้ย!!!! ไอ้บ้าเอ๊ย” ฉันคิดว่าเค้าอายนะ หน้าเค้าแดงกร่ำเลย เหอะๆ
จะว่าไปแล้ว คนที่ฉันชน คนนี้หน้าตาเท่ซะเหลือเกิน เขาดูดีแบบเพลบอย
ส่วนเพื่อนของเขาดูดีแบบพระเอกๆอ่ะ
“ให้ฉันช่วยมั้ยคะ ^^” จินซอง เธอหว่านเสน่ห์อีกตามเคย - -
เธอทำให้ผู้ชายคนนั้นอึ้งจนไม่พูดอะไรไม่ออก
แล้วจินซองก็ช่วยพยุงเค้าขึ้นมาเหมือนที่พูดจริงๆ
“มากันสองคนรึครับ ^^”
“ค่ะ ^-^…….เอ่อ ฉันชื่อ ฮาจินซอง ส่วนนี้เพื่อนฉันชื่อฮานยองฮี“
ฉันยิ้มตอบให้ทั้งสองคนตามมารยาท แล้วคนที่ฉันชน…ก็พูดขึ้น
“^^ ผมลีมินฮยอง ส่วนไอ้นี่ เพื่อนผม จอนแทมุน ยินดีที่ได้รู้จักครับ” อ่า
คนผมสีชาชื่อจอนแทมุนนี่เอง เค้าหน้าสวยมากๆ แต่ลีมินฮยองเองก็ใช่ย่อย
เค้าดูเพลบอยสุดๆ
“ค่ะ ^O^” จินซองยิ้มหวาน แต่ฉันยังทำหน้าแหยๆ เพราะฉันอายเค้าน่ะสิ
เขาต้องมองว่าฉันเป็นสาวซุ่มซ่ามแน่เลย
“…. ฉันขอโทษแทนเพื่อนฉันด้วยนะคร๊าาา เธอไม่ถนัดการเล่นสเก็ตน้ำแข็งน่ะค่ะ
^^”
“ไม่เป็นไรครับ เหอะๆ ผมก็เหมือนกัน แต่ไอ้แทมุนน่ะสิ
มันเล่นเก่งไม่เคยล้มเลยสักครั้ง”
“ อ่ะนะ ^^” จินซองเองเธอก็เซียนสเก็ตเลยล่ะ” ฉันออกปากชมเพื่อนตัวเอง
เพราะเมื่อกี้เธอช่วยออกหน้าแทนฉัน อิอิ
“ คริๆ ^-^ ฉันชอบเล่นสเก็ตน้ำแข็งตั้งแต่เด็กน่ะค่ะ”
“^^ งั้น เอางี้มั้ยครับ เรามาเปลี่ยนคู่กัน จะได้ให้คนเก่งสอนคนไม่เก่งไงครับ
นะครับจินซอง” มินฮยองทำตาหวานใส่เธอ
ฉันรู้ได้ทันทีว่าเค้าสนใจเพื่อนฉันขนาดไหน
“ได้ค่ะ ^^” จินซองเองไม่เคยพลาดโอกาสทอง
เธอรับคำเค้าแล้วจูงมือกันออกไปเล่นที่อื่น ทิ้งให้ฉันกับแทมุน
อยู่กันสองต่อสอง - - ฉันจะทำไงดี
“………………” ความเงียบเริ่มเกาะกุมเราสองคนได้สักพัก
ฉันไม่มีทางเลือกจึงพูดบางอย่างขึ้นเพื่อกรบความเงียบนั้น
“….ฉันทำให้คุณลำบากอีกแล้ว ^^ คุณไปเล่นกับเพื่อนของคุณก็ได้….”
“ความจริง ผมก็ไม่ได้เก่งอะไร แต่จะช่วยให้คุณไม่ล้มก็แล้วกันครับ”
แทมุนพูดแบบนี้ก่อนจะพาฉันเดินอยู่ลานสเก็ต เค้าเป็นคนพูดน้อย
ระหว่างที่เราเล่นสเก็ตกันนั้น เค้าแทบไม่พูดอะไรเลย แต่เค้าจะยิ้มน่ารัก
ตอนที่ฉันเกือบจะล้ม เค้าก็ประคองฉันไว้เสมอ
ฉันอยากให้ยูมินเป็นแบบนี้บ้างจัง เอ๊ะ!
ทำไมฉันต้องคิดถึงตาบ้าคาสโนว่านั้นด้วย ลืมๆๆ โอม จงลืม~
……….และแล้วสวนสนุกก็ถึงเวลาปิด
“สนุกจัง ^^”
“ครับ ผมก็เช่นกัน” - - จินซองกับมินฮยองท่าทางเค้าสองคนจะมีความสุขจนลืมโลก
เพราะทันทีที่ออกมาจากล็อตเต้เวิลด์ ก็จูงมือกัน ส่งตาหวานให้กันตลอดเลย ชิส์ชะ
น่าอิจฉาชะมัดเลย - -
“จินซองกับเพื่อนจะกลับแล้วเหรอครับ” มินฮยองถาม
“………….”
“ไม่หรอก คืนนี้ยังอีกยาว ฉันกะว่าจะไปร้องคาราโอเกะที่เซ็นทรัลซิตี้”
เธอไปบอกเค้า ทำไมจินซอง T^T เค้าต้องหาว่าพวกเราเป็นผู้หญิงกลางคืนแน่ๆ
“เหรอครับ ดีจัง งั้นเราไปด้วยกันเลยมั้ยครับ เราอยู่ที่นั่นพอดี
จะพาพวกสาวๆเที่ยวก็ยังได้”
“ ว้าว~~~ ดีจังเลย งั้นก็ตกลงค่ะ ^^”
“ ………” ฉันกับแทจุนเหมือนเป็นคนใบ้ ทันทีที่สองคนนี้พูดกันเสร็จสรรพ
ก็พากันไปที่เซ้นทรัลซิตี้ โดยรถBMWสีขาวคันสวยของแทมุน
และในระหว่างทางที่เรากำลังจะไปที่เซ็นทรัลซิตี้ ก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น - -“
ฉันควรปิดโทรศัพท์ก่อนออกเที่ยวใช่มั้ยล่ะ แต่ไม่เลย ฉันกำลังรอสายเค้าอยู่
ถึงตอนนี้อะไรๆรอบข้างจะทำให้ฉันมีความสุข แต่ฉันก็ยังลืมคิมยูมินไม่ได้
“ยองฮี เธอไม่ต้องรับโทรศัพท์นะ”
จิงซองพูดขึ้นหลังจากได้ยินเสียงโทรศัพท์ของฉันดังขึ้น
แทมุนกับมินฮยองเริ่มทำหน้าสงสัย
ส่วนฉันกำลังสับสนว่าจะทำยังไงดีกับโทรศัพท์นี่ ฉันจะพูดอะไรดี….
“ขอโทษนะ แทมุน จอดรถก่อนได้มั้ย” แทมุนจ้องหน้าฉัน
เค้ายิ้มอย่างอ่อนโยน แล้วก็จอดรถ…..
เค้าคงเห็นน้ำตาคลอๆในเบ้าตาของฉันเลยทำตามที่ฉันขอ T^T
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น