only you รักนะยัยตัวเเสบ

ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1 :: My school

'เเค่นี้ไปก่อนเดี๋ยวมาปรับเเต่งใหม่ เพราะว่าอันนี้เเต่งสดเเถมเเต่งตอนกลางคืนอีก -*-''

' 1 '

6:05 น.

ณ บ้านซูโม่

ว๊ากกก วันนี้ฉันจะได้เข้าไปอยู่โรงเรียนเซนต์เรนเจอร์ด้วย >3< ดีใจสุด ๆ เซนต์เรนเจอร์เป็นโรงเรียนหอหญิงหอ
 

ชายที่ฉันอยากไปไม่ใช่ไรหรอกโรงเรียนนั้นมีเเต่ผู้ชายหล่อๆ ฮิฮิ -,.- เเถมโรงเรียนเซนต์เรนเจอร์เป็นโรงเรียนติดท็อปอันดับ

เเปดของไทยด้วยถือว่าเป็นโรงเรียนที่เลิศสุดๆก็เเล้วกันวันนี้ฉันต้องเตรียมตัวย้ายเข้าไปอยู่ในหอเเล้ว จะได้เจอเพื่อนใหม่

ห้องใหม่ เเอร์ใหม่ (?) อยากรู้จังเลยว่าเพื่อนคนนี้จะนิสัยยังไง จะเป็นเหมือนฉันรึเปล่าน่า ?

(เเกล้งเพื่อน กินเก่ง สกมก ! นอนในเวลาเรียน นั่งเล่นหอยทาก(?)) 

''ซูโม่ลงมาได้เเล้วลูก'' เเม่ฉันตะโกนเรียก

''ค่ะ เดี๋ยวลงไป'' 

ฉันจัดชุดยูนิฟอร์มของโรงเรียนให้เข้าที่ ก่อนจะหวีผมให้เป็นทรง-*- (ก่อนหน้านี้ผมยุ่งเป็นหมูหยองเลยเพราะวิ่งรอบ

ห้อง) ฉันคว้ากระเป๋าที่วางไว้ตรงปลายเตียงก่อนวิ่งลงจากชั้นบนไปชั้นล่าง

'' เเม่ค่ะ ซูโม่มาเเล้ว >,.< ''

'' อืม ๆ รีบไปกินอาหารไป -0- '' ไล่อย่างกับหมา 

'' เเม่ดีใจหน่อยดิ เดี่๋ยวหนูไปอยู่นู้นก็ไม่เห็นหน้ากันอีกเเล้ว ''

'' โทรคุยกันก็ได้นิ - -^ ''

'' -3- บู้ ๆ ไม่เคยจะเเสดงความยินดีตลอด '' ฉันเบ๊ะปากใส่ก่อนจะเดินตรงไปที่โต๊ะกินข้าว ปูด้วยผ้าลายสก็อตสีเเดงซึ่งมี

อาหารเต็มโต๊ะไปหมด

เเม่อย่างเนี้ยนั้นเเหละไม่เคยจะเเสดงความยินดีกับฉันเลย มีเเต่คอยจะว่าฉันเอาว่าฉันเอา

ฉันนั่งลงบนเก้าอี้ เเล้วจับช้อนกับส้อมไว้ในมือ...เเล้วกินอย่างเอาเป็นเอาตาย สักพักฉันก็วางช้อมกับส้อมมันลงเเล้วหยิบ

น่องไก่ไว้ในมือซ้าย หยิบเนื้อหมูไว้ในมือขวาส่วนช้อนกับส้อมลืมมันไปซะ

 

พอฉันกินเสร็จก็รีบคว้าเเก้วน้ำมากระดก อึก อึก เน้นใช่คำว่า'กระดก'  ฉันหยิบกระดาษทิชชูมาเช็ดปากให้สะอาดเเบบ
 

ลวกๆเเล้วเดินไปหาพ่อที่นั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ตรงโซฟาสีขาว

'' พ่อค่ะไปส่งหนูหน่อยหนูจะไปเเล้ว ''

'' อ้าวไปเร็วจัง พ่อยังไม่ทันเตรียมใจให้เเกไปเลย -*-''

'' ไม่เร็วหรอกพ่อนี้มัน เจ็ดโมงครึ่งเเล้วนะพ่อ ไปถึงนู้นก็เเปดโมงพอดี ''

'' เวร ! สายเเล้วหรอเนี้ย เเปปๆ พ่อไปหยิบกุญเเจก่อน เเกไปรอในรถไป เออ ลากเเม่ไปด้วย '' ถึงกับลากเลยหรอ

'' เเม่ไปนั่งรอเเล้ว -*- '' 

'' เออ ๆ ''
 

ฉันเดินตรงไปที่รถโฟลค์สีขาวของพ่อก็เห็นเเม่นั่งรออยู่ข้างในเเล้ว พอฉันเห็นเเม่หยิบกระเป๋าขึ้นมาฉันก็เเถบ

ตาเหลือก ฉันยังไม่จัดกระเป๋า

นี้หว่า T^T  ฉันรีบวิ่งขึ้นไปบนห้องนอนระหว่างขึ้นฉันสวนกับพ่อส่วนพ่อทำหน้างงๆ พ่อไม่มาช่วยจัดกระเป๋าหรอT^T ฉันวิ่ง

ขึ้นมาถึงห้องอย่างกับวิ่งมาราธอนมาเเล้วสิบกิโลเมตร ก่อนจะจัดการเก็บของใช้ต่างๆยัดลงในกระเป๋าเดินทางใช้เวลาไป

เกือบ สิบห้านาที โอ้ววววม่ายยย สายโคตรๆ 
 

ฉันวิ่งลงมาอย่างเดือดก็พบว่าเเม่ยืนมองหน้าฉันอยู่

'' เเกไปทำไร -0-? '' เเม่ถาม

'' จัดของสิเเม่ หนูลืมง่ะหนูขอโทษ T^T''

'' เเม่ก็ลืมบอกเเก ว่าเเม่ซื้อของใช้มาให้เเล้วก็เตรียมของไว้ให้หมดเเล้ว ''

'' ToT เเล้วทำไมเเม่ไม่ตะโกนบอกมาเล่า ''

'' ใครจะไปรู้ เเม่ก็คิดว่าเเกเข้าส้วม ''

 

 

8:00 น.

โรงเรียนเซนต์เรนเจอร์

ตอนนี้ฉันอยู่หน้าโรงเรียนเซนต์เรนเจอร์เเล้วในเวลาเเปดโมงตรงพอดีซึ่งโรงเรียนกำลังจะปิดพอดี เเต่ระหว่างทาง
 

พ่อกับเเม่ก็บ่นฉันเรื่องที่ฉันมัวเเต่จัดของอยู่ จนหูฉันชาไปทั้งเเถบชาจนไม่รู้สึกอะไรเลย T,.T ฉันยืนลาพ่อกับเเม่อยู่หน้า

โรงเรียนก่อนที่พ่อกับเเม่จะจากฉันไป ~ (-0-)

'' พ่อจ๋า เเม่จ๋า T^T''

''โอ๋ ๆไม่ต้องร้องไห้นะลูก ''พ่อพูด

'' ขอให้ลูกสาวของเเม่อยู่อย่างปลอดภัยนะลูก เเม่รักลูก''

'' หนูก็รักพ่อกับเเม่ T^T ''

''ไปก่อนนะลูก''พ่อ/เเม่

บรื้นนนนน

พ่อเเม่โบกมือให้กับฉันก่อนจะขับรถไป เเล้วทิ้งไว้ให้ฉันอยู่กับอาจารย์ผู้ที่เเสนจะน่ารัก ฉันเดินตรงไปหาอาจารย์ด้วยรอยยิ้ม

ที่เป็นมิตร

'' สวัสดีค่ะอาจารย์ '' ฉันเ่อ่ยทักอาจารย์ที่ยืนรอฉันอยู่

'' จ้ะ ๆ สวัสดีจ้ะ หนูเป็นเด็กใหม่สินะเเล้วหนูชื่ออะไรจ้ะ ? '' 

'' หนูชื่อ เฮเรน มิเนียร่าค่ะ ชื่อเล่น ซูโม่ค่ะ ^^'' 

'' จ้ะ ๆ อาจารย์ชื่อ ลาล่า นะจ้ะอาจารย์ก็มาใหม่เหมือนกัน:D '' เอิ่ม ฉันลืมบอกไปที่ฉันบอกว่าอาจารย์ผู้ีที่เเสนจะน่ารักเนี้ยฉัน

ประชดนะ - -^

อาจารย์เเกผมฟู ผิวเเทน ดัดฟันสีเขียว มีใฝ่อยู่ตรงคอ หัวใหญ่ ร่างผอม หูกาง ขาถ่าง -0- (นี้มันคนหรือนี่ !)

'' เดี๋ยวอาจารย์จะพาเธอไปที่หอหญิงนะจ้ะตามมาเลย ''

'' ค่ะ ''

 

 

ฉันเดินตามอาจารย์มาเรื่อยๆจนกระทั้งตอนนี้ฉันกับอาจารย์ลาล่าเดินมาถึงหอหญิงเเล้วเเต่ระหว่างทางเเกจะพูดว่า
 

'หอหญิงผู้ชายเข้าไม่ได้นะ ส่วนหอชายผู้หญิงก็เข้าไม่ได้เช่นกัน ' ' ห้องสมุดมีไว้อ่านหนังสือนะจ้ะ ' ' ส่วนสนามบอลมีไว้เตะ

บอลจ้ะ ' พอฉันฟังจบปุ๊ป ฉันก็อยากออกไปจากที่โรงเรียนเลยไม่อยากอยู่เเล้ว ใครไม่รู้ว่าหอหญิงผู้ชายเข้าไม่ได้ ไปเรียน

อนุบาลใหม่ไป T^T

 

ฉันกับอาจารย์เดินขึ้นไปบนตัวหอใช้เวลานานมากโรงเรียนนี้ใหญ่จริงๆ T*T( ปวดขาเหลือเกิน) ชั้นเเรกของหอมีหนึ่ง
 

ร้อยห้องเเต่ละห้องนอนได้สี่คนส่วนชั้นสอง มีหนึ่งร้อยห้อง เเต่ละห้องนอนได้สี่คนเหมือนกัน ส่วนชั้นสามมีแปดสิบห้องเเต่

ละห้องนอนได้สองคนเท่านั้น ฉันจำคำพูดมาจากอาจารย์ลาล่าหมดเลยคำพูดออกเเนวคนครึ่งบาท -0- พอเดินมาถึงชั้นสอง

ปั๊ปฉันก็เห็นเด็กผู้หญิงเปิดประตูออกมา ข้างในห้องนั้นน่ารักสุด ๆ>,.<ผนังสีชมพูอ่อน พื้นกระเบื้องสีขาว ติดเเอร์ เตียงนอน

เเบบไม้มีสองชั้น มีตุ๊กตาหมีสีน้ำตาลตัวใหญ่ น่ารัก ๆ อยู่ตรงผนังห้อง เเละุสุดๆของสุดๆมีรูป เฮียจี ติดอยู่ตรงหัวมุมของ

เตียงด้วยวุ้ย ๆ >,.<  ตอนนี้ฉันเดินถึงห้องตัวเองเเล้วเดินมานานเเสนนานกว่าจะถึงชั้นสามเเถมต้องลากไอ้กระเป๋า

ใบยักษ์นี้อีก

 

'' ถึงห้องเเล้วจ้ะ  ข้างในนั้นมีเพื่อนอยู่นะจ้ะ ไม่มีเเมลงสาบเเน่นอน '' จะบอกทำไมว่ามีเพื่อน -*-

เอียด !
 

ฉันเปิดประตูเข้าไปก็เเทบช็อกสุดๆ ผนังห้องขาดๆเก่าๆสีเทา พื้นสีขาวตอนนี้มีสีเหลืองปนมาด้วย -0- ซึ่งไร้ความน่า
 

อยู่ยิ่งนัก T^T เเถมไม่ติดเเอร์อีกต่างหาก มีเเต่พัดลมเก่าๆขึ้นสนิม ขนาดยังไม่เปิดมันก็ดูเหมือนมันจะตกลงมาเลย เเละที่น่า

the shock ที่สุด มีเเมลงสาบตัวเท่าควายวิ่งเล่นอยู่ในห้องนี้อีก ToT โอ้ววววชีวิต ฉันปิดประตูดังปึง!ใส่หน้าอาจารย์โทษ

ฐานโกหกนักเรียนว่า ' ไม่มีเเมลงสาบเเน่นอน 

' ถุยยย'

'' เฮ้ สวัสดีเพื่อนใหม่ ^^'' อยู่ๆก็มีสาวสุดน่ารักน่าทะนุถนอม(ไม่ได้ประชด) เอ่ยทักขึ้นมา

'' สวัสดี '' 

'' เธอชื่อไรหรอ ? '' เธอถาม

''เออ.. ฉันชื่อซูโม่นะ เเล้วเธอละสาวน้อย''

'' ฉันชื่อพีชจ้ะ ยินดีที่ได้รู้จักซูโม่'' เธอพูดพลางยื่นมือมาให้

'' จ้ะๆ ยินดีที่ได้รู้จัก^^'' ฉันก็ย่นมือไปจับเช่นกัน

พอฉันจะจัดของพีชก็บอกว่าจะช่วยจัดของให้เเต่ฉันไม่ยอมเธอก็บ่นๆว่าจะช่วยเพราะฉันคือเพื่อนนเเรกของเธอ ฉันก็เลย

ต้องยอมให้เธอจัดของให้โดยมีฉันที่เป็นเจ้าของยืนมองเธออยู่ -*-(เเบบนี้ก็สบายสิ-0-)

'' เเฮ้ เสร็จเเล้วของเธอนิ ! เยอะจริง ๆ '' พีชพูดพลางปาดเหงื่อที่ไหลลงมา ท่าทางจะเหนื่อยน่าดู -o-

'' ขอบใจนะ ที่เธอช่วยฉันจัดของ - 0 - ''

'' ไม่เป็นไรสบายอยู่เเล้วมีไรก็ช่วยๆกันไป.... ฉันดีใจสุดๆเลยที่ได้มีเพื่อนมาอยู่ในห้องนี้ฉันนอนคนเดียวมาหลายปีเเล้วเหงา

สุดๆไปเลย ''

'' เธอชอบที่อย่างนี้รึเปล่า -*- / '' ฉันพูดพร้อมชี้ไปทางที่ผนังขาดๆ

'' (- -  )(  - -)(- -  )(  - -) '' พีชส่ายหัวไปมา

'' เเล้วเธออยู่ได้ยังไงไม่เหม็นสาบหรอ ? ''

'' เหม็นสิ ฉันยังซื้อที่ดับกลิ่นมาอยู่เลย -,.- /'' 

ฉันหันไปมองตามนิ้วที่ยัยพีชชี้ก็พบว่าที่ดับกลิ่นกองเต็มโต๊ะเลย

'' เเล้วทำไมเธอไม่ปรับปรุงห้องใหม่ละ '' ฉันถาม

'' ก็อยากอยู่ (. _ . ) ''

'' เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันจะเปลี่ยนใหม่ให้หมดเลยเอามะๆ (#_#)/''

'' มีตังค์หรอ ? '' 

''-....- ไม่มี !คำเดียวสั้นๆ''

'' -0- พูดซะ ''

ตอนนี้ฉันกับพีชเดินเล่นอยู่ที่สนามฟุตบอลซึ่งไม่มีที่จะไปเเล้ว-..- ระหว่างเดินฉันกับพีชก็คุยไปเรื่อยเปื่อย ฉันว่าพีช
 

น่าไว้ใจที่สุดเเล้วเพราะว่าเธอดูเหมือนเด็กไร้เดียงสา เเต่น่ารักสุดๆไปเลย (บางทีก็หมั่นไส้) -*-

'' เฮ้ๆ ยัยเตี้ย หลบๆ ''

'' หลบฟุตบอลลลลลล !!!! ''

'' ?? '' ฉัน

ผั๊วะ !

'' โอ๊ยยยย เจ็บหัว '' ฉันเอามือจับหัวอย่างเจ็บปวด ใครฟ่ะ เตะเเม่นเหลือเกิน

'' เป็นไรหรือเปล่าซูโม่ '' พีชรีบวิ่งมาหาฉัน

ในขณะที่ฉันกำลังเจ็บอย่างทรมาร(หัวโนรึเปล่าก็ไม่รู้) ฉันก็ได้ยินเสียงเหมือนคนกำลังหัวเราะชอบใจกันใหญ่อยู่ในสนาม

ฟุตบอล

'' เฮ้ยย ไอ้โช เเกเตะสวยนิหว่า เเม่งโดนหัวยัยนั้นเลย ฮ่า ๆ ๆ ''

'' ก็ฉันมันเทพนิหว่า...  ไม่เหมือนเเกหรอกไอ้เซนต์เตะเเม่งโดนหัวผอ.5555555''

'' ฮ่า ๆ ๆ ก๊ากกก ๆ ''  เเละทั้งคุ่ก็หัวเราะพร้อมกันเหอะ ! ตลกสิ้นดี เเสดงว่าไม่รู้จักฉันนะสิ หุหุ ฉันจะทำให้พวกนายรู้จักฉัน

เอง

ฉันหยิบฟุตบอลที่อยู่ข้างเท้าฉันขึ้นมาก่อนจะเล็งเป้าหมายไปที่หัวไอ้ฝรั่งที่หัวเราะจนน้ำตาไหลเป็นทางยามไปถึง

เทือกเขาคิริมันจาโรฉันเตะลูกบอลอย่างสวยงามก่อนลูกบอลจะดิ่งลงที่หัวไอ้น่าฝรั่งอย่างจัง !

 

ตุ๊บ !!

'' อ๊ากกกก '' ไอ้น่าฝรั่งร้องลั่นอย่างเจ็บปวด อาเมน -..-

'' เฮ้ย ๆ ไอ้เซนต์เเกเป็นไรว่ะ '' ไอ้น่าตี๋วิ่งไปประคองเพื่อน

'' ยัย ..ยัย ๆ โอ้ยยยยเจ็บหัวชะมัด กลางหัวพอดีเลย T^T\''

หุหุ สะใจเป็นบ้าเลยมาวันเเรกก็สนุกอย่างนี้นี่เอง

'' ซูโม่เธอไปเตะลูกบอลใส่หัวเซนต์ทำไม ''

'' รู้จักมันด้วยหรอ ? '' ฉันถามยัยพีช

'' สนิทเลยเเหละ T^T''

จู่ๆ ไอ้น่าตี๋ก็ตะโกนเรียกฉันพลางโบกมือไปมา

'' เฮ้ๆ เธอ เข้าชมรมฟุตบอลเปล่า ^..^ /''

'' - -^ อะไรย่ะ!! '' ฉันตะโกนกลับไป

โป๊กกก 

'' ใครเป็นคนบอกให้เเกชวนยัยนี้เข้าชมรมฮ่ะ ! '' ไอ้น่าฝรั่งพูดท่าทางจะไม่ชอบขี้หน้าฉันเเฮะ 

'' ฉันก็พูดไปงั้นเเหละ ไม่คิดอะไรหรอก ''

'' เห็นสาวเป็นไม่ได้ ''

เเล้วจู่ๆ ไอ้น่าฝรั่งก็เดินตรงมาทางฉัน พร้อมมองน่าฉันเหมือนกับหมาจิ้งจอกกำลังจ้องจะกินเหยื่ออยู่ 

เเล้วหมอนี่ก็ชี้น่าด่าฉันอย่างก็ฉันเป็นโถส้วม

'' ยัยเตี้ย ! เธอใ่ช่ไหมที่เตะลูกบอลมาใส่ฉัน !! ''

'' ฉันเปล่า เธอต่างหาก - 0 - /'' ฉันชี้ไปทางพีช

'' พีช เธอไม่ทำหรอกเพราะพีชเป็นเพื่อนฉัน -*- ''

'' เหรอ..  '' ฉันทำเสียงกวนประสาทหมอนั้น

'' เธอไม่รู้จักฉันซะเเล้วฉันประธานหอชายเเละประธานโรงเรียนเลยนะ !'' น่าอย่างเเกน่ะนะ เป็นประธานกับเขาด้วย -*-

'' เฮ้ๆ มีเรื่องไรกัน ''

อยู่ๆก็มีผู้ชายร่างสูงหน้าตาหล่อมาก~ (เห็นผู้ชายเป็นไม่ได้) เดินเข้ามาหาไอ้น่าฝรั่งเเละก็มีผู้ชายน่าตาดีเเต่ท่าทางนิ่งๆเดิน

ตามหลังมาด้วยอีกคน

'' ยัยนี้นะสิ เตะบอลใส่หัวฉัน ฉันเจ็บเหลือเกิน~ T^T/ '' 

'' ก็เเค่ผู้หญิง '' หมอนั้นพูดเสียงเรียบ

'' เเต่ไม่เคยมีใครมาเตะบอลใส่หัวฉันเลยนะ T^T'' 

'' ช่างดิ ร้องอย่างกับตุ๊ดไปได้ -*- '' หล่อเเละใจดีมาก *-*

'' ฉันไม่ใช่ตุ๊ดนะเฟ้ยยย ''

เเละที่เเกทำอยู่นะมันอะไรย่ะ..

'' ฉันไม่จับยัยนี้ส่งซิสเตอร์หรือยัยเเก่หรอก ฉันจะจับยัยนี้ไปเล่นเป็นเกมต่างหากล่ะ -*- ''

อะไรนะ เล่นเกม ! เล่นยังไงว่ะ อยากเล่น ๆ*0*

'' ฮ่า ๆ ต้องอย่างนี้สิว่ะ เอาเกมเเก้ผ้าดีมะๆไอ้ซีวาน '' ไอ้ฝรั่งยื่นข้อเสนอมา เเต่..อะไรนะ เกมเเก้ผ้า...

'' กรี๊ดดดดดดดด '' ฉันกรี๊ดด้วยอาการขยะเเขย้งกับเกมที่ไอ้น่าฝรั่งเสนอมาให้

'' อย่ารังเเกเธอน่ะซีวาน '' พีชพูดเเต่หมอนั้นไม่ฟัง

'' -0- เข้าท่า เเต่ไม่เอาว่ะ ''

'' อ้าวเเล้วจะเล่นเกมไรดี คิดดิๆ ติ๊กต้อก ๆ ๆ :D ''

'' ฉันไม่เล่นเว๊ยยยยย ปล่อยฉันไปนะฉันไม่เล่น '' ฉันขอร้องพวกนั้น

'' จับยัยนี้ไว้เเล้วกัน หึหึ ''



........................................
มาเเบบมั่ว ฮ่า ๆ ๆ









 

THE★ FARRY