เราติดตามคยองมาม่ามาตั้งแต่ตอนแรก อ่านมาตั้งแต่อินโทร
ตั้งแต่ยังไม่ดังเท่านี้และยังไม่เป็นที่พูดถึงมากเท่านี้
ต้องขอโทษไรท์เห็ดด้วยนะคะ ยอมรับเลยว่าอ่านแล้วไม่เคยเม้นท์ให้
นอกจากจะเป็นตอนที่มีฉากคัท แล้วก็จะเม้นท์เพื่อขอฉากคัทอะไรแบบนี้
แต่พอเห็นไรท์เห็ดนอยด์ในทวิตวันนั้น ก็เลยอยากมาบอกความรู้สึกของตัวเองบ้าง
ถึงจะเป็นนักอ่านเงามาตลอด แต่เพราะรักคยองมาม่า ไม่อยากให้ไรท์เห็ดทิ้งเรื่องนี้
ก็เลยจะขอทำตัวเป็นนักอ่านที่ดี ที่มามอบคำนิยมให้กับฟิคน่ารักๆเรื่องนี้บ้าง

คยองมาม่า อ่านครั้งแรกก็รู้สึกชอบแล้ว ตั้งแต่อินโทรที่รู้สึกปิ๊งกับคาแร็คเตอร์จงอิน
เพราะปกติเรื่องอื่นเนี่ย ถ้าหากคาแร็คเตอร์เป็นคาสโนว่าปุ๊บ ก็จะเป็นคาสโนว่าจ๋าเลย
เจ้าชู้ หน้าม่อ ร้ายกาจ จะคอนเซ็ปต์แนวๆนี้เสมอ เหมือนกันทุกเรื่องเท่าที่เคยอ่านมา
แต่คยองมาม่าฉีกออกไป ตรงที่คาสโนว่าอยากมีลูก อ่านตอนแรกยังแอบขำ
คาสโนว่าอะไรอยากมีลูก 5555 แต่อ่านไปอ่านมา ก็รู้สึกได้ถึงความอบอุ่นของจงอิน
ที่ถึงแม้จะเป็นคาสโนว่าแต่เค้าก็มีมุมที่เป็นแฟมิลี่แมนของเค้า ซึ่งหาไม่ได้จากจงอินในเรื่องอื่น

คยองซูในเรื่องนี้ก็ไม่ใช่เคะที่ใสซื่อจนตามไม่ทันคาสโนว่าหน้าม่อของเรา
แต่ก็ไม่ได้วีนแจ๊ดแจ๋จนน่ารำคาญ คยองซูอารมณ์เหมือนแม่ศรีเรือนตามละครไทยมาก
ทำงานบ้าน ทำอาหาร เก่งงานบ้านงานเรือน แต่ก็มีไหวพริบ ฉลาด และที่สำคัยเลยก็คือ
นางสามารถทำให้คาสโนว่าจงอินยอมสยบแทบเท้านางได้ แม้จะยังไม่ได้ทำอะไรมากมาย
แล้วก็ชอบคยองซูตรงที่ไม่ยอมจงอินง่ายๆ ไม่เคยเสียรู้ให้จงอินเลย มีวิธีการรักนวลสงวนตัวที่ดีมาก
ภายนอกอาจจะดูเหมือนไม่ค่อยอะไร แต่ที่จริงแล้วก็ไม่ยอมคนเหมือนกัน
สังเกตุได้จากตอนที่ตบมินอาในร้านหนังสือซะคว่ำ 5555 เป็นอีกซีนหนึ่งในฟิคที่ชอบมากๆค่ะ

ความสัมพันธ์ของพ่อหมีแม่หมีที่ค่อยเป็นค่อยไป ไรท์บรรยายออกมาได้ดีมากๆ
ตั้งแต่ก่อนแต่งงาน ที่คาสโนว่าพยายามเปลี่ยนแปลงตัวเองให้เป็นพ่อหมี
เพื่อแม่หมีคนดีที่เขารัก มันทำให้เห็นว่าความรักสามารถเปลี่ยนแปลงคนเราได้จริงๆ
อ่านแล้วยิ้ม เขินตัวบิดจะเป็นโปเต้ในทุกตอนที่พ่อหมีจงอินอยู่กับแม่หมีคยองซู
ช่วงที่จงอินเปลี่ยนแปลงตัวเองได้แล้ว หลังแต่งงานแล้ว จงอินดูเป็นผู้ชายที่อบอุ่นมากๆ
จงอินเทคแคร์ดูแลทะนุถนอมแม่หมีของตนเองอย่างดีสุดๆ หลายครั้งที่อ่านแล้ว
อดที่จะมโนว่าตัวเองคือคยองซูไม่ได้ ทุกอย่างที่จงอินทำมันคือดีค่ะ คือความใส่ใจ ความรัก
ยิ่งตอนที่แม่หมีท้องแล้วยิ่งน่ารักเข้าไปใหญ่ ความใส่ใจของจงอินคูณสิบเลย
ทำให้เชื่อเลยว่าจงอินจะต้องเป็นพ่อหมีที่ดีได้แน่ๆ 

แม้ช่วงหลังๆจะมีดราม่ามาแล้ว อ่านไปก็ร้องไห้สงสารแม่หมีไปเพราะอินจัด
ด้วยความที่พ่อหมีจงอินดีกับแม่หมีคยองซูมาตลอด เค้ารักกันและหวานกันมาตลอด
พอมีดราม่าทีก็เลยแทบจะขาดใจตายตามคยองซูไป แต่ถึงยังไงก็ยังรอนะคะ
รอวันที่ครอบครัวหมีจะกลับมามีความสุขกันเหมือนเดิม ตอนที่เขียนคำนิยมนี้
ตอนล่าสุดพ่อหมีเจอแม่หมี และได้เจอเจ้าฝาแฝดลูกหมีของตัวเองแล้วด้วย
ยอมรับว่าทั้งดีใจ ตกใจและค้างมากเพราะไรท์เห็ดตัดจบเอาไว้แค่นี้ อยากจะร้องไห้
แต่มันก็ทำให้เราหายหน่วงและยิ้มได้จริงๆกับโมเม้นท์ที่เจ้าแฝดได้เจอกับพ่อของเขาแล้ว
อยากจะรู้เหมือนกันว่าตอนนี้แม่หมีจะยังโกรธอยู่มั้ย แล้วจะยอมกลับไปหาพ่อหมีหรือเปล่า
พ่อหมีจะใช้วิธีไหนง้อแม่หมี และเจ้าแฝดของเราจะรู้ไหมว่าคุณลุงหมีคือพ่อที่แท้จริงของเขา

ก็อาจจะเป็นคำนิยมที่ไม่ได้ดีอะไรมาก แต่มันก็เป็นความรู้สึกจริงๆของเราที่มีต่อคยองมาม่านะคะ
ไรท์เห็ดเก่งมากนะ ที่แต่งฟิคแล้วทำให้รีดเดอร์ติดงอมแงม อินตามแม้กระทั่งตอนหวานแหวว
และตอนที่ดราม่าได้ถึงขนาดนี้ ปล่อยมันนะคะสำหรับคนที่คอมเม้นท์สั่วๆ หรืออ่านแล้วไม่เม้นท์
หรืออ่านแล้วดีแต่มาเร่งให้อัพแต่ไม่เม้นท์ถึงเนื้อหาในฟิค เพราะถึงยังไง คนที่รอคยองมาม่า
คนที่อยากจะคอมเม้นท์ดีๆให้กับฟิคดีๆเรื่องนี้ก็ยังมีอีกตั้งเยอะแยะ
ถึงเราจะเป็นหนึ่งในนักอ่านเงาของไรท์ แต่หลังจากนี้สัญญาค่ะว่าจะพยายามเม้นท์ให้ทุกตอน
เพราะชอบฟิคเรื่องนี้มาก เป็นความสุขของการอ่าน เป็นฟิคเรื่องแรกที่อ่านซ้ำไปซ้ำมาหลายรอบมาก
เป็นกำลังใจให้ไรท์เห็ดนะคะ จะรอวันที่คยองมาม่าได้รวมเล่มนะ เราเชื่อว่ามันต้องมีวันนั้นค่ะ
หวังว่าคำนิยมนี้จากเราจะเป็นกำลังใจให้ไรท์เห็ได้ไม่มากก็น้อยนะคะ :)