คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Chapter 1: Prelude
พวกเราเมดสงครามดีใจเมื่อเจ้านายชมเชย
พวกเราสุขใจเมื่อยามเจ้านายได้เชยชม
พวกเราเศร้าสร้อยยามเมื่อเจ้านายดุเรา
แต่สุดทรมานคือการที่ไม่ได้เป็นประโยชน์ต่อเจ้านาย
ความสุขของเจ้านายคือความสุขของพวกเรา
ความทุกข์ของเจ้านายก็คือความทุกข์ของพวกเรา
เราอยากอยู่เคียงข้างนายท่านตลอดเวลา ไม่ว่าจะโลกนี้หรือโลกหน้า
เพราะพวกท่านคือเหตุผลในการดำรงชีวิตอยู่ของเรา
เท่าที่ฟังมาคิดว่าเป็นอย่างไรบ้างคะ ?
ฟังแล้วรู้สึกว่าเหมือนสุนัขมากกว่านะ
จะว่าอย่างนั้นก็ไม่ผิดหรอกค่ะ แต่มันจะดูถูกพวกเรามากไปหน่อยเสียกระมัง
เรื่องที่ว่าเหมือนสุนัขหรือ ?
เปล่าค่ะ เพียงแต่สายสัมพันธ์ของเมดสงครามกับเจ้านายนั้นลึกซึ้งกว่าที่สุนัขมีให้กับเจ้าของอีก
อธิบายมาสิ ?
สุนัขภักดีเจ้าของเพราะเจ้าของคอยเลี้ยงดูและมอบความรักให้แก่มันอย่างสม่ำเสมอ ความรักที่มนุษย์มอบให้สุนัขคือสิ่งหล่อเลี้ยงความซื่อสัตย์ของพวกมัน
ทว่านั่นเป็นความผูกพันที่มีต่อผู้ที่มีบุญคุณคอยเลี้ยงดูป้อนอาหารให้ตลอด เป็นสายสัมพันธ์ของบุญคุณระหว่างผู้ดูแลกับผู้ถูกดูแลที่หาได้ทั่วไป
แต่ความสัมพันธ์ระหว่างเจ้านายกับเมดสงครามนั้นต่างออกไป
สำหรับพวกเราเมดสงครามแล้ว ความจงรักภักดีต่อเจ้านายคืออากาศที่หล่อเลี้ยงชีวิต
แม้อากาศจะสกปรก จะมีพิษ หรือเป็นอันตรายต่อร่างกายเราสักเพียงใด เราก็ยังต้องสูดอากาศนั้นต่อไป หากหยุดหายใจเมื่อไรชีวิตก็เป็นอันจบสิ้น
อากาศก็เหมือนกับเจ้านายของเรานั่นแล... ไม่ว่าเจ้านายจะเป็นคนเช่นไร พวกท่านก็คือเหตุผลเดียวในการมีชีวิตอยู่ของพวกเรา
หากขาดท่านไปเราก็อยู่ไม่ได้
เราอยู่เพื่อท่าน เราตายเพื่อท่าน เพียงเพื่อสายสัมพันธ์ที่ไม่มีอะไรมากไปกว่าบ่าวรับใช้กับเจ้านาย...
พวกท่านเป็นโลกทั้งใบของเรา
หากเรามีปีก เจ้านายก็เป็นดั่งท้องฟ้าให้เราโบยบิน
หากเราเป็นปลา เจ้านายก็เป็นดั่งท้องนทีให้เราแหวกว่าย
หากเรามีขา เจ้านายก็เป็นดั่งผืนดินให้ก้าวเดิน
ไม่คิดว่ามันช่างโรแมนติกบ้างเลยหรือคะ ?
ความคิดเห็น