คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #27 : (แก้คำผิด)[Si x Han x ????] กลัว P.6
Title : กลัว
Paring : Siwon x Hankyung x ????
Author : แพนด้า 103
Part : 6
ให้ตายเถอะ ตอนนี้ผมกลัวจนเผลอใช้มือไปปัดแจกันตกพื้น ถ้าให้เดา สองคนนั้นคงวิ่งมาที่ห้องผมแน่ๆเลย
“ฮันนี่!!!”และมันก็เป็นจริงๆซะด้วย เสียงของชีวอนและฮีชอลประสานกันอย่างพร้อมเพรียงตามมาด้วยร่างทั้งสองร่างที่ถลาเข้ามาในห้อง ผมมองทั้งสองคนด้วยความกลัว ภาพในคลิปนั้นย้อนกลับทำให้ผมเห็นพวกเขาทั้งสองคนกระทำการที่โหดเหี้ยมอีกครั้ง
“เป็นอะไรมั้ย”ชีวอนเดินเข้ามาถามผมด้วยน้ำเสียงที่เป็นห่วง ผิดกับผมที่ถอยหลังหนีอย่างรวดเร็ว
“กลัวพวกฉันเหรอ”ฮีชอลถามอย่างเศร้าๆ ใบหน้าของทั้งสองก้มต่ำลงพร้อมกัน ผมว่าผมไม่ต้องตอบหรอก การกระทำของผมมันชัดซะขนาดนี้แล้วนี่
“งั้นพวกฉันขออะไรสักอย่างได้ไหม”ชีวอนถาม พร้อมกับฮีชอลที่ชักปืนขึ้นมาจ่อที่ขมับผม พะ..พวกนี้กำลังบังคับผมทางอ้อมใช่ไหม!!!!
“ว่าไง?”ฮีชอลถามย้ำอีกครั้งด้วยน้ำเสียงที่ข่มขู่ ผมกลัวจังเลย ใครก็ได้ช่วยผมทีสิ
“อะ....อื้ม”ผมครางในลำคอเป็นคำตอบ พวกของชีวอนก็ยกยิ้มอย่างพอใจออกมา ก่อนที่ฮีชอลจะเก็บปืนและเริ่มบอกสิ่งที่เขาร้องขอจากผม
“ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ฮันนี่ต้องเชื่อใจเราสองคนนะ”ชีวอนจับไหล่ทั้งสองข้างของผมไว้ แล้วพูดอย่างอ้อนวอน น่าแปลกนะ ที่คำพูดพวกนั้นมันทำให้ผมเชื่อเต็มใจโดยไม่มีข้อสงสัยใดๆแม้แต่นิดเดียว
“...”ผมพยักหน้าเบาๆเป็นคำตอบเท่านั้น จากนั้นก็ใช้มือปัดแขนของชีวอนออกเบาๆ
“ตอนนี้พวกเราขอยึดโทรศัพท์ของฮันนี่ไว้ก่อนนะ ถ้าเรื่องเรียบร้อยแล้วจะคืนให้”ฮีชอลโชว์โทรศัพท์ของผมที่อยู่ในมือของเขาให้ดูและเก็บเข้ากระเป๋าอย่างรวดเร็ว กะว่าจะไม่ให้ติดต่อจากโลกภายนอกเลยใช่ไหมเนี่ย ให้ตายเถอะพวกนี้!!!
ผมนั่งลงบนเตียงแล้วบ่นงุบงิบเบาๆไม่ให้สองคนนั้นได้ยิน แต่สองคนนั้นคงไม่ได้ยินหรอกมั้ง เล่นไปนั่งตรงมุมห้องอีกฝั่งหนึ่งซึ่งไม่ไกลจากผมมากแล้วพูดคุยกัยอย่างเคร่งเครียด นี่กะว่าจะให้ผมอยู่ในสายตาตลอดเลยใช่ไหมเนี่ย
“เฮ้อ.......”เสียงถอนหายใจของฮีชอลดังขึ้น เมื่อทั้งสองได้คุยกันสักพัก มีเรื่องอะไรกันเนี่ยทำไมไม่บอกผมบ้างล่ะ
*Rrrrrrrrrrrrr*
เสียงโทรศัพท์ของฮีชอลแผดเสียงร้องออกมาด้วยเสียงที่ดังสุดๆ เจ้าตัวเบ้หน้าหน่อยๆที่ได้ยินเสียงจากนั้นก็ค่อยๆกดรับ ด้วยความอยากรู้ ผมก็เลยเงี่ยหูฟังเท่าที่จะทำได้
/.................../
“ใครน่ะ!!??”
/................../
“ถ้ามาได้ก็มา”
/................/
“อย่ามาดูถูกฉันสองคนนะ!!!”
/................../
“ได้! ถ้าแกแจ๋วจริงก็มาเลย ตัวต่อตัว”
ฮีชอลคุยกับใคร? คำถามแรกที่ผุดขึ้นมาในหัวสมองของผม ท่าทางของฮีชอลคงไม่พอใจมากแน่ๆ แถมพูดท้าทายอย่างนั้น คงได้ท้าต่อยกันแน่ๆเลย
ตอนนี้เขานั่งคุยกับชีวอนต่อ อารมณ์ของฮีชอลตอนนี้ดูน่ากลัวเล็กน้อย เนื่องจากว่าฮีชอลคงพยายามควบคุมตัวเองไม่ให้โมโหมากกว่านี้ อยากรู้จังว่าคุยอะไรกัน
แต่ฮีชอลในตอนนี้ดูไปดูมาก็น่ากลัวกว่าในคลิปที่ฮยอกแจส่งมาให้ผมเยอะเลยล่ะ แล้วทุกคนอยากรู้ไหมว่าผมกับฮยอกแจรู้จักกันยังไง
วันนั้นผมไปเรียนวันแรกผมได้เจอฮยอกแจกลางทางระหว่างที่ผมไปโรงเรียน ตอนนั้นตามตัวของเขามีรอยฟกช้ำเล็กน้อย และที่หน้าท้องมีเลือดซึมออกมาหน่อยๆ ผมจำเขาได้ขึ้นใจ เพราะผมเห็นเขาเมื่อวันก่อนโดยที่เขาโดนแทงโดยฝีมือฮีชอล!!
“หวัดดี ฮันคยอง”เขาเอ่ยทักผมพร้อมกับรอยยิ้มที่เป็นมิตร ผิดกับผมที่ทำหน้างง เพราะไม่รู้ว่าฮยอกรู้ชื่อผมได้ไง
“ฉันฮยอกแจนะ”เขาแนะนำตัว ผมเลยส่งยิ้มจางๆไปให้
“ฉันแค่จะมาเตือนน่ะ”ฮยอกแจเขาพูดต่อ
“นายระวังชีวอนกับฮีชอลไว้นะ สองคนนั้นน่ะ ที่เขาแทงฉันเมื่อคืนน่ะ”
“แล้ว.... นายรู้ได้ไงว่าเป็นฉัน”ผมถามฮยอกแจออกไปแต่คำตอบที่ได้คือรอยยิ้มของเขา
“ฉันเก่ง”
จากนั้นการสนทนาของผมกับฮยอกแจก็จบลง หมอนั้นเดินออกไปทิ้งให้ผมยืนงงอยู่คนเดียว แล้วผมก็ไม่ได้เจอฮยอกแจอีกเลย ล่าสุดก็วันนี่แหละมั้งที่เขาติดต่อมา
“ง่วงนอนจัง”ฮีชอลเดินเข้ามาพร้อมกับชีวอน ตามมาด้วยเสียงบ่นงุงิๆ
“อืม นอนเถอะ”ชีวอนก็บ่นงุงิๆอีกคน ตามมาด้วยการผลักผมให้นอนราบกับเตียง จะนอนก็นอนไปสิ เกี่ยวอะไรกับผมด้วยอ่ะ
“เอ่อ...พวกนาย”ผมส่งเสียงอย่างไม่พอใจ ด้วยความกล้าๆกลัวๆ แต่ผมก็ต้องหยุดเปล่งเสียงเพราะสายตาค้อนๆของฮีชอลและชีวอน ทำไมมันกลับมาเป็นเหมือนวันนั้นอีกแล้วล่ะT^T
“นอนเถอะน่า อย่าพูดอะไร”ชีวอนพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนล้า และค่อยๆหลับตาลง พร้อมกับฮีชอล ฮึ่ย!!! เจ้าพวกบ้า!!! นอนกันเองสองคนไม่ได้หรือไง ทำไมต้องมาลากผมไปนอนด้วยอ่า........
[Heechul:Talk]
ผมแอบเหลือบตามองฮันนี่ที่นอนอยู่ข้างๆผมด้วยรอยยิ้ม ใบหน้าที่มุ่ยกับเสียงบ่นงุงิเป็นภาษาจีนทำให้บ่งบอกถึงความไม่พอใจที่มีอยู่
“ฮ้าวว”อ้าว ทำไมถึงหาวออกมาล่ะ เมื่อกี๊ยังทำท่าทางไม่อยากนอนอยู่เลย เด็กจริงๆคนเนี่ยอ่ะ^^
จากนั้นฮันนี่ก็ค่อยๆซุกที่แผงอกของชีวอนแล้วหลับไปในที่สุด หลับง่ายจริงน๊า.... ผิดกับผม ที่หลับไม่ลง
ผมพลิกตัวไปมาสักพักใหญ่ๆ ก็ไม่หลับสักที ผมก็เลยตัดสินใจ ลุกขึ้นมานั่งเล่นข้างนอกแทน ตอนนี้บรรยากาศข้อนข้างเย็นแล้ว ท้องฟ้าเริ่มมีแสงสีส้มประปรายออกมาเล็กน้อย นานเท่าไรแล้วนะ ที่ผมไม่ได้มานั่งดูท้องฟ้าคนเดียวแบบนี้
“ฮีชอล”ผมหันไปตามเสียงเรียก ฮันนี่เดินมาพร้อมกับทรงผมที่ยุ่งๆ เพิ่งตื่นล่ะซิเนี่ย
“ชีวอนล่ะ”ผมหันกลับไปทางเดิมแล้วถามเสียงเรียบๆ
“นอนอยู่น่ะ”ฮันนี่ตอบผมด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบาแล้วค่อยๆนั่งลงข้างๆตัวผม
“ถามจริงๆเถอะนะ พวกนายมีอะไรปิดบังฉันหรือป่าว”จู่ๆฮันนี่ก็ถามขึ้นมา ผมเหล่มองเพียงแวบเดียวแล้วตอบเสียงขรึม
“ไม่มีนิ ถามทำไม”ฮันนี่ก้มหน้าต่ำเล็กน้อย แล้วพูดเบาๆว่า
“เหรอ..... แล้วพวกนายจะทำร้ายฉัน.. เหมือนที่ทำกับคนคนนั้นไหม”ผมหันไปมองฮันนี่อีกครั้ง ตอนนี้เขานั่งก้มหน้างุด เหมือนไม่อยากสบตาผม
“ทำไมถึงถามแบบนั้น”
“ก็.... ก็กลัวนินา ฉันกลัวนายจะทำร้ายฉันแบบนั้น”ผมคว้าตัวฮันนี่มากอด แล้วลูบหัวเบาๆเมื่อเสียงหวานๆหยุดลง
“ฉันไม่มีทางทำแบบนั้นกับนายหรอกน่า”ใช่! ผมไม่มีวันที่จะทำแบบนั้นกับคนที่ผมรักจริงๆหรอกนะ
*Rrrrrrrrrrr*
ผมล้วงโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงขึ้นมา แล้วกดรับโดยที่ไม่ได้ดูเบอร์
“ฮัลโล”
/ว่าไง คุณ
“มีอะไร”ผมถามเสียงเข้ม ปลายสายหัวเราะร่าแล้วตอบกลับมา
/ก็เปล่า..... แค่จะโทรมารบกวนเล่นๆน่ะ/ผมกดวางสายทันที อะไรวะ!! คนอารมณ์ดีๆอยู่แท้ๆ ทำให้บูดได้ในชั่วพริบตา เฮอะ! โทรมารบกวนเล่นๆ พูดได้เนอะ แค่ได้ยินเสียงนี้ก็หงุดหงิดแล้ว เดี๋ยวเฮอะมึง รอให้ถึงเวลาก่อน แม่_จะเอาคืนจนจองโลงแทบไม่ทันเลย
“ใครเหรอ”ผมหันไปมองฮันนี่ที่ส่งเสียงถามอย่างสงสัย
“ไม่มีอะหรอกน่า ไปเถอะ เข้าห้องกัน ป่านนี้ชีวนคงตื่นแล้วล่ะ”ผมตอบเรียบๆ และจูงมือฮันนี่เข้าบ้านไปอย่างช้าๆ
“ไปไหนกันมาหรอ”เมื่อเดินเข้ามาในห้อง เสียงของชีวอนก็กระทบเข้าที่ใบหู คิดแล้วไม่มีผิด ชีวอนนั่งก้มหน้าอยู่ที่ปลายเตียงด้วยอาการที่สลึมสลือ เพิ่งตื่นนี่หว่า
“นั่งเล่นข้างล่างมาน่ะ”ฮันนี่ตอบแทนผม แล้วเดินดุ๊กๆไปนั่งแหมะข้างๆชีวอน ผมชอบฮันนี่แบบนี้จัง ดูน่ารักดี ไม่เหมือนตอนที่ฮันนี่กลัวเลย
“หายกลัวแล้วหรอ”ชีวอนถามพร้อมกับรอยยิ้มบางๆ ฮันนี่เองก็ยิ้มให้แล้วพยักหน้าช้าๆเป็นคำตอบ ผมก็เลยเอื้อมมือไปขยี้หัวฮันนี่เบาๆอย่างหมั่นเขี้ยว
“แล้วทำไมถึงหายกลัวล่ะ”ชีวอนถามฮันนี่อีกครั้งพร้อมกับหน้าที่สงสัย เช่นเดียวกับผม เมื่อก่อนนอนยังมีท่าทีที่กลัว ทำไมตอนนี้มันดูหน้ามือเป็นหลังมือย่างนี้อ่ะ
“ไม่มีเหตุผล”ฮันนี่บอกพร้อมกับยิ้มตาหยีมาให้พวกผมทั้งสองคน มันจะทำให้ผมมีความสุขมากกว่านี้ ถ้าไม่มีเรื่องบ้าๆนั่นมารุมเร้า
จ๊อก!!
“ง่า..... หิวแล้วอ่ะ”ฮันนี่พูดเสียงอ้อนกลบเกลื่อนเสียงท้องร้องของตัวเอง ผมกับชีวอนหัวเราะพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย จนฮันนี่หน้าแดงระเรื่อด้วยความอาย
“อ่า..... งั้นลงข้างล่างกัน เดี๋ยวฉันสองคนทำอะไรให้กิน”ผมพูดพลางกลั้วหัวเราะ แล้วจากนั้นก็เดินนำออกมาก่อนคนแรก
[Hangeng:Talk]
ผมรู้สึกอบอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูกเมื่อได้ยินจากปากฮีชอลว่าจะไม่ทำร้ายผม เหมือนที่ทำร้ายฮยอกแจ ความกลัวสองคนนั้นของผมหมดลงไปจนผมเองยังประหลาดใจ
“ชีวอน รู่ไหมว่าฮีชอลจะทำอะไรอ่ะ”ผมถามชีวอนที่เดินมาข้างๆ คนตัวสูงกว่าหันมามองผมแล้วทำท่าคิดหนัก
“ไม่รู้เหมือนกัน ฮันนี่รอดูเองเถอะ”ชีวอนตอบผม พร้อมกับทิ้งอะไรให้ผมไว้คิดเล่น คิดหลายอย่างด้วย แต่ผมก็ต้องหยุดคิดก็ต่อเมื่อ
“โทรมาทำไมอีกวะ ไอ้สวะ!!!!”
************************
สวัสดีวันตรุษจีนจ้า><
เป็นไงกันมั้งเอ่ย???
ตอนนี้ไรเตอร์แต่งเอง
ยังเเอบงงเล็กน้อย
ถ้าลีดเดอร์คนไหนงงก็เม้นบอกด้วยนะจ๊ะ
เกือบลืม
ช่วยกันโหลตโพลด้วยล่ะ
NCเรื่องเเค้นอ่ะ
คราวที่แล้วถามไปไรเตอร์ได้คำตอบที่ไม่แน่ชัด
ช่วยๆโหวตด้วยนะ^^
COMMENT...
ความคิดเห็น