คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : 4.มิซาโนะมาแว้ววววว~!
4.มิซาโนะมาแว้ววววว~!
รังลับแสงอุษา
12.00น.
[Tobi’s mode]
“รุ่นพี่คร้าบบบบบ~~!?”หวัดดีงับ ป๋มโทบิตอนนี้ผมกำลังตามหารุ่นพี่สุดที่เลิฟ
ของป๋มอยู่ ไม่รู้ไปอยู่ซอกหลืบไหนของบ้าน
“รุ่นปี้~???”เอ๋? ไปอยู่ไหนหว่า? ใต้โซฟา ในหีบ ในบ่อปลา ในโหลคุ้กกี้ก็ไม่มี
หรือว่าจะไปอยู่ใยชักโครกหว่า?(สมองหรอนั่น?)
“หาไม่เจออ่ะ แย่จัง-3-”แล้วที่นี้จะทำเยียงไร? หากขากรุ่นพี่โทบิผู้นี้ก็ไร้ชีวิต
อ้ากกกกกกก~~~!!! ไม่นะ ไม่เอา โทบิอยากตายยยยยยยยยยยย
กริ๊งๆๆ
“ฮันโย่ว นี่โทบิงับนั่นคราย?”ป๋มเดินปายรับสายโทรเสิบ
“เออ โทบิ มีภารกิจเข้ามาว่ะ แกช่วยไปทำให้ทีดิ!”ปลายสายสั่งผม
“นั่นใครอ้า?”
“กุเองเพนไง เด๋วจะส่งรายละเอียดภารกิจไปให้ โชคเด”
“อ๊ะ! เด๋วจิงับ แล้วนี่ป๋มต้องไปทำภารกิดคนเดียวหยอ???”
“คนเดียวอะไรเล่า? เดอิดาระกับซาคุโระก็หยุดไม่ใช่รึ? ก็ไปด้วยกันสิแค่นี้นะ!”
“เด๋วจิ!!!”
ตื๊ด~
“โฮกกกกก ที่นี้จะทำไงดีล่ะตูT^T”ป๋มอยากตายยยยยย ทำไมๆๆๆๆ
ทำไมหัวหน้าต้องโหดร้ายกับโทบิผู้น่ารักคนนี้ด้วย!? โทบิโซแซดดดด
“ไหนลองอ่านรายละเอียดภารกิจดูดีกว่า^^”(เปลี่ยนอารมไวจิงๆ)
“ไป-พา-ตัว-ผู้-หยิง-ใน-รูป-มา-จาก-รัง-ของ-โอ-โร-จิ-มา-รุ-ให้-ได้-เธอ-ชื่อ-คุ-
โร-ซึ-กิ-มิ-ซา-โนะ....อ้อ มิซาโนะจัง ได้เลยครับหัวหน้า!!! โทบิคนนี้จะทำงาน
ให้ดีที่สุดเยย^0^”ผมประกาดก้องก่อนจะรีบลัลล้าไป(ลัลล้า???)
โอโตะงาคุเระ อะเด๊ะ?
“นี่พี่ชายงับ?”ป๋มเดินไปถามผู้ชายที่ยื่นอยู่หน้าทางเข้าถ้ำประหลาดๆ
“อะไรว่ะ?- -”โหววววว พี่ชายคนนี้ดุไม่เป็นมิตรเลยหงะ
“รังของโอโรจิมาฮู้อยู่ไสอ่ะงับ”
“ข้างหน้าแกนี่ไงไอ้โง่-*-”
“ขอบคุงงับ”
“ไม่เป็นไร.....”555+ ง่ายจังเยย ป๋มเดินเข้าไปในรังนั้นตามที่คุนพี่บอก“...เอ๊ะเมื่อกี้มันแสงอุษานี่หว่า ถ้างั้นเราก็....ไม่นะ! เดี๋ยวสิแกกลับมานี่ก่อน!!!!”ไม่เอาอ่ะงับ
ผมจะรีบๆทำภารกิดให้เส็ด^^
ภายในรังของโอโรจิมารุ
ก๊อกๆๆ[Writer’s mode]
“เข้ามา!”เสียงสาวโหดแห่งโอโตะดังออกมาจากห้องที่โทบิเคาะประตู
“ขอโทดนะครับ ห้องของคุโรซากิ มิซาโนะอยู่ไหนครับ?”โทบิถาม
“นายเป็นใครต้องการไปที่นั้นทำไม?”
“ผมมาส่งสินค้าที่เธอสั่งไว้น่ะครับ”โทบิโกหกหน้าด้านๆ
“ห้องตรงข้ามฉันนั่นแหละห้องเธอ”
“ขอบคุงงับ”
แอ๊ด~
“นี่ห้องมิซาโนะจังชิมิ?”โทบิถาม
“อ่า...ใช่นายคือใครไอ้โลลี่ป๊อปรสส้ม?- -”มิซาโนะตอบดูเหมือนว่า
เธอจะไม่ค่อยชอบโทบิสักเท่าไหร่
“ผมตือโทบิ ไปด้วยกันกะป๋มนะ”โหพูดง่ายจังนะแก-*-
“ไม่”
“ไปเถอะ”
“ไม่”
“ไปเหอะน่า”
“ม่ายยยยยย”
“บอกให้ไปก็ไปสิ!”ว่าแล้วโทบิก็แบกมิซาโนะแล้ววิ่งออกมาจากที่นั้นทันที
ระหว่างทาง
“นายจะพาฉันไปหนายยยยยยย!?”
“บ้านไงงับ”
“เมื่อกี้แนก็อยู่บ้านอยู่แล้วนี่นา นายจะพาฉันไปไหน”
“ไปนั่นแหละ”
“เดี๋ยวมึงตายไอ้โลลี่ป๊อป!!!”
“จะกระโดดล่ะน้า~!”โทบิตะโกน
“อย่าๆๆๆๆ อย่าน้า กรี๊ดดดดดดดดดดด~~~!!!!!!”
รังลับแสงอุษา
[Misano’s mode]
“แกตายซะเถอะไอ้โทบิ~~~!!!!”
“แว้กกกกกกกก ใครก็ได้ช่วยโทบิผู้น่ารักด้วยยยย”ตอนนี้โทบิกำลังวิ่งหนี
ฉันอย่างเอาเป็นเอาตาย
“ไม่รอดหร....”
“กลับมาแล้ว~~~!”
“เสียงนี่มัน....รุ่นพี่ก๊าบบบบบบบบบ~~~!!!”โทบิกระโดดไปอย่างสะโลโมชั่น
มีแอ๊ฟเฟ็กเป็นน้ำตาไหลพรากและบีจีลายหัวใจหวานแหววอีกด้วย= =”
“น่าราน อืมม์- -”
“โอวววววววโทบิโซแซดT_T”
“โทบินั่นคราย?”มิซาโนะถาม
“ผัวเค้าเอง^3^”โทบิพูดยิ้มๆ
“ไอ้บ้าฉันไม่ใช่เกย์แล้วยัยเด็กนั่นใคร? อืมม์”พี่ชายคนนั้นชี้ไปที่มิซาโนะ
“ฉันชื่อมิซาโนะเป็นคนที่ถูกไอ้ไบนั่นลักพาตัวมาค่ะ!”ฉันชี้หน้าโทบิ
“เค้าไม่ผิดนะเพนนี่(?)สั่งเค้าอ้า สามีต้องเชื่อเค้าน้า~!”โทบิ...นายแรดมากขอบอก= =
ป้าบ!
“ให้มันน้อยๆหน่อยไอ้โทบิ-*-”พี่สาว(?)คนนึงเดินเข้ามาแล้วก็ตบโทบิปลิวไปไกล
“โฮ~~! สามีค่ะสามีขา ไอ้เมียน้อยมันตบเมียหลวงอ้า”โทบินายเลิกเล่นเถอะ
อุบาดจิตอ่ะ
“เอาอีกหลายๆทีเลยก็ได้นะซาคุโระจัง อืมม์”
“เอาเลยค่ะพี่สาวว~!!!>0<”นี่ฉันเองแหละ
“ขอมาก็จัดไป หึๆๆๆ ไอ้โทบิแก.....-w-++”
“เค้าขอโต้ดนะ เค้าจะไม่อีกแว้วยกโทดให้เถอะน้า~~~!!!T[]T”555+สะใจว่ะ
“ก็ได้....ว่าแต่เธอชื่ออะไรล่ะนี่?”
“ฉันชื่อมิซาโนะค่ะ^^”
“หรอ? ของเรียกว่ามิซะจังนะ”เธอยิ้มให้ฉันด้วยแหละท่าทางจะเป็นมิตรแฮะ
“อ่าค่ะ^^”
เย็นวันนั้น
“ต่อจากนี้ไปมิซาโนะ...เธอต้องอยู่ที่นี้”คุนเพนประกาศ
“ไม่เอา!”
“ถ้าตอบไม่เธอต้องไปนอนกับโทบินะ”คุนโคนันขู่พร้อมทำหน้าดุ
“งั้นก็ได้ค่ะT_T”
“ดีมากๆๆๆ ไปนอนได้แล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้ไม่มีแรงไปอัดเสียง”เพนสั่ง
“อือ”ที่เหลือตอบพร้อมแยกย้ายกันไป แต่ห้องฉันอยู่ไหนล่ะนี่?
“เดี๋ยวก่อนสิเพน! ห้องฉันอยู่ไหน???”ฉันตะโกนถาม
“เดี๋ยวก็รู้เองแหละ”ใครจะรู้ว่ะ?-*-
ฉันจึงเดินตามทางเดินไปเรื่อยๆแล้วก็ไปหยุดที่หน้าห้องๆนึง
คุโรซึกิ มิซาโนะ....ตัวอักษรขนาดใหย่แปะอยู่ข้างหน้าห้องนั่น....
เอาล่ะที่นี้คงต้องเป็นบ้านใหม่ของเราจิงๆแล้วสินะ เอาเถอะลองอยู่สักพักดีกว่า
ถ้าไม่ไหวเราค่อยหนีกลับก็ได้นี่นะ คิกๆ^^
อีกด้านโอโตะงาคุเระ
“โธ่โว้ยยยยย!!!! พวกแกปล่อยให้หนูทดลองชั้นดีหนีไปได้ไง หา!?”
โอโรจิมารุโวยวาย
“ขอโทดค่ะ/ครับท่าน”เหล่านินจาที่เหลือขอโทดขอโพยใหย่
“ชั่งเถอะ คุโรซึกิ มิซาโนะครั้งหน้าที่เราเจอกัน ฉันจะจับมันไปทดลองทันทีเลยคอยดู”
*********************************
To be continued
ความคิดเห็น