คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : 17.มารีน.....ขวัญใจหนุ่มแสงอุษา
17.มารีน.....ขวัญใจหนุ่มแสงอุษา
คาวาอิก็หน้าตาประมานนี้ค่ะ>>>
วันจันทร์
ห้องประชุมเหล่ากรรมการนร.
[Hikaru’s mode]
“ฟังนะจ๊ะทุกคน ฉัน...มารีนต่อจากนี้จะมาเป็นทั้งผู้จัดการและอาจารย์ที่ดูแลพวกเธอนะ^^”
มารีนซังยิ้มหวาน ตอนนี้เธออยู่ในชุดคุณครูสาวสุดสวย.....และเซ็กซี่ ทำเอาพวกลิงแถวนั่น
น้ำลายแทบไหล ซึ่ง....ฉันไม่ชอบเลย-*-
“คร้าบ~=w=”ชิ~ อิทาจิแก ละสายตามาจากมารีนซังหน่อยก็ได้นะ- -****
“เอาล่ะมาดูโจทย์ข้อนี้หน่อยนะ....ฉันได้ยินมาว่าพวกเธอไม่ค่อยได้เรียนสักเท่าไหร่
เลยมาสอนเรื่องที่ควรรู้ไว้ให้น่ะจ๊ะ เอาล่ะใครตอบได้ยกมือด่วน~!^^”เท่านั่นแหละ!
พรึ่บเลยไอ้พวกลิงแข่งกันยกมืออย่างรวดเร็วปานสายฟ้า แม้แต่คนนิ่งๆอย่างซาโซริ=[]=;;;
“พี่ซาโซริ.......=[]=”ขนาดนากาจังอึ้งเลยเห็นมั้ย?= =;;;;
“ฉันให้เพนคุงตอบล่ะกัน”
“อะคร้าบ~*w*”เก็บอาการหน่อยก็ได้หัวหน้า เด๋วเมียหัวหน้าก็ฆ่าทิ้งหรอก= =’’’’
“เพน~- -+++”นั่นไงเสียงเย็นมาเชียว
“ตอบ1073ครับ^^”เพนยังคงไม่สนเสียงโคนัน...ลงหลุมแน่แก- -“
“ถูกต้องจ๋า~^^”ว่าแล้วมารีนซังก็ส่งสายตาหวานหยาดเยิ้มอย่างกับน้ำผึ้งให้เพน
“รู้สึกดีจัง~w~”ว่าแล้วเพนเริ่มก็ละลาย จนโคนันทนไม่ไหวและ....
เพี๊ยะ~!!!!
“แม่จ๋า!? โคนันเธอตบฉันทำไม!?T^T#”เพนลูบหน้าตัวเองเบาๆ
“เรียกสตินายกลับมาไง-*-”ยอดหญิง(?)จริงๆเจ้ใหญ่ของเรา^^
“คุณครูก๊าบ~T^T”ตบมันอีกทีเลยเจ้! ตบมัน!!!
“จ้า?”
“โคนามิตบผมT-T”เรียกโคนันว่าโคนามิรึ? อยากตายรึไงแก!
“โคนันจ๊ะ^^”มารีนซังเรียกโคนันเสียงหวาน
“ค่ะ?-*-”โคนันตอบอย่างหงุดหงิด
“เราเป็นผู้หญิงนะจ๊ะ ทำตัวให้สมหญิงหน่อยสิจ๊ะ อย่าเที่ยวไปตบหนุ่มๆแบบนี้รู้มัย?
มันดูไม่ดี^^”หนูว่าการที่ครูยืนลูบหัวไอ้เพนมันดูไม่ดีมากกว่านะค่ะ-*-
“ก็ได้ค่ะ- -***”เจ้ใหญ่ไม่สบอารมสุดๆ ไม่อยากเชื่อว่าพอยัยนี่เข้ามาให้แสงอุษา
ตอนแรกๆมันก็ดีนะ แต่ต่อมายัยนี่กลับกลายเป็นจุดสนใจของเจ้าพวกหัวงูนั่น....ไม่ใช่สิ
มารีนซังแก่กว่าไอ้พวกนั่นนี่นะ= =;
“เอาล่ะๆ เราเรียนกันต่อนะ ต่อไปเป็นภาษาญี่ปุ่น.....ดูหนังสือหน้า145ประกอบนะจ๊ะ”
“คร้าบ~~^^/อือ(- -)(_ _)(- -)”โอเค ตอนนี้พวกเราคงฟิล์วขาดกันแทบหมดแล้วล่ะ
“เอาล่ะ ใครจะเป็นคนอ่านประโยคนี้จ๊ะ?^^”
“ผม!!!!”
“งั้นเอาเป็นว่าคนที่ได้อ่านคือ.....”
************
มาต่อแร้วจ้า~!
“....คือ?*-*”ถ้าพวกแก(?)เลิกทำสายตาแบบนั่นได้จะเยี่ยมมาก~!- -****
“โทบิล่ะกัน^^”พอมารีนซังพูดจบ ไอ้โลลี่ป๊อปมันก็กระโดดขึ้นมาตีลังกา2-3ตะหลบ
แล้วคว้าหนังสือขึ้นมาอย่างรวดเร็ว-__-
“บลาๆๆๆๆๆ”โทบิอ่านอย่างมีความสุขสุดๆ
“พอแล้วจ้า อ่านได้ดีมากเลยโทบิคุง^^”มารีนซังยิ้มอีกครั้ง
“แหะๆๆๆ ขอบคุณครับ=w=”โทบิเกาหัวแกร๊กๆแล้วนั่งลง
“ดีใจออกนอกหน้ามากไปแล้วมั้งย่ะ โทบิ-*-”มิซาโนะพูดพร้อมหันไปมองหน้าโทบิที่ดีใจจน
ตัวแทบลอยออกมาจากเก้าอี้นวม
“เธอ~คีด~งาน~หยอ~???=w=”หยุดพูดเถอะมิซาโนะฉันว่าหมอนั่นมันไม่สนหรอก- -
“ชิ~”มิซาโนะสบดออกมาเบาๆ
“ตอนไปเรียนวิชาวิทยา....”
“z…Zz…zZ…Z…zZz”
“......นั่นเสียงอะไร?-*-”ซาคุๆหลับอีกแล้วแหงๆ= =“
“เอ่อ.....= =;;;”คาวาอิหาทางแก้ตัวเร็วๆสิT^T
“ซาคุโระ....- -++”มารีนเข้าโหมดนางมารแล้วเห็นม้ายยย~!ToT
“z…Zz…zZขออีก5นาทีค่ะย่า…Z…zZz”กำ! อินี่เคยรู้เรื่องอะไรบ้างมั้ยเนี่ย!?
“ย่า!?O_O”เหอๆๆ ช็อคสินะแต่ยัยนี่มันหมายถึงคุณย่าสุดแสนดีของมันตะหากไม่ใช่คุณ
“z…Zz…zZ…Z…zZz”
“อากาซึนา โนะ ซาคุโระตื่น!!!!!”
ปั๊ก!!!!
“โอ๊ย!?”โอวววว สันหนังสือที่หนาประมาน3นิ้วฟาดกลางกบาลดังปั๊ก
เป็นไรมากอะปล่าวนั่น? ดีนะที่เราไม่ได้หลับด้วยไม่งั้น.....= =;;;;
“เธอกล้าดียังไงมาหลับในชั้นเรียนของฉัน- -+++”งานนี้ได้ดูคนเทศนากันแล้วไงตู
“ถ้าไม่กล้าจะนอนเรอะ=_=”......อุ๊ยตาย~!!! พูดได้โดนจายมาก!!!!>w<
“นี่หล่อนกล้าย้อนฉันหรอ!?”
“ก็บอกแล้วไงว่าถ้าไม่กล้าไม่ทำหรอก- -”5555+ ใช่ๆๆ^^
“กรี๊ด~~~!!!!>o< ฉันขอลงโทดเธอ! ไปยืนถือถังน้ำข้างนอก3ชม.!!!”
3ชม.? มากไปป่ะ?-*-
“เออ ก็ได้ไม่อยากอยู่ที่นี่อยู่แล้วเหม็นกลิ่นสาบโลลิคอน(พวกชอบเด็ก)”
“....เธอหาว่าฉันเป็นโลลิคอนงั้นหรอ!?O[]o”ไม่เลยมั้ง- -“
“ไปล่ะค่า~!^^”ซาคุๆเดินออกไปจากห้องไปอย่างยิ้มแย้ม=___=;
“นังเด็กบ้า! เอาล่ะนร.เรากลับมาเรียนต่อกันนะจ๊ะ....”
“คร้าบ~^^/อือ- -”
“บลาๆๆๆๆ”
“นี่ๆคาวาอิ”ฉันสะกิดเรียกคาวาอิที่นั่งอยุข้างๆ
“ไร?”เธอหันมา
“เธอว่าซาคุๆมันจะทำอะไรเมื่ออยู่ข้างนอก”ฉันถาม
“ก็หนีเที่ยว.........ไปกันบ้างมะ?-w-^”ไอเดียดี
“ว่าแต่จะไปไงดีอ่ะ?030”
“ก็แค่นั่งเล่นปยอ.กันสักพักเด๋วยัยนี่ก็ไล่เราออกไปเองแหละ^^”
“เออจริงด้วยสินะ^^”ฉันยิ้มแล้วก็หยิบยางลบขึ้นมาดีดใส่หัวสีส้มอ่อนของมารีนซัง
“โอ๊ย! คาวาอิ,ฮิคารุพวกเธอเล่นอะไรกันน่ะ!? ออกไปยื่นนอกห้องเด๋วนี้เลยนะ!!!”
แล่มมมมม~! บะบายยัยคอรีน^^
“ค่ะ/เออ”พวกเราตอบแล้วเดินออกไปพร้อมส่งข้อความไปให้นากาเระ โคนันและซาคุโระ
ว่าให้หาทางออกมาขากโรงเรียนให้ได้จะไปรอที่ห้าง^^
กลับไปในชั้นเรียนของมารีน
[Sora’s mode]
“เอ๋? ไปห้างงั้นหรอ?”ฉันกระซิบกับนากาเระ
“อือๆ ฉันจะแกล้งป่วยเธอแกล้งพาฉันไปห้องพยาบาลโอเค?”นากาเระทำนิ้วเป็นรูปตัวโอ
“โอเค~”
“เมื่อเราเอาแร่ธาตุY(ทำไมต้องเป็นวาย?)มาผสมกันน้ำยาสีม่วง(สีอื่นไม่ได้หรอ?)แล้ว
เราจะได้สารอะไรใครตอบได้บ้างเอ่ย?”มารีนพูดเสียงน้ำเชื่อม(หวาน)
“มารีนซัง!”นากาเระยกมือ
“จ๊ะ???”
“หนูปวดท้องจังเลยค่ะ ขอไปห้องพยาบาลได้มั้ยค่ะ?T^T”ปั้นหน้าได้ยอมเยี่ยมมากนากาเระ!
“ก็ได้จ้า รีบไป(ไม่ต้อง)รีบกลับนะ- -”ทำหน้าเซ็งเลยนะย่ะยัยป้า!
“เด๋วหนูขอไปส่งนากาเระเองนะค่ะ รู้สึกปวดหัวอยู่เหมือนกันอ่าค่ะ”ฉันลุกขึ้นยืน
แล้วแกล้งทำเป็นเซเล็กน้อย^^
“จ๊ะๆๆๆ จะไปก็ไปๆซะเถอะจ้า-*-”ไล่กูเลยนะ เออก็ได้
“ค...ค่ะ โอย~ ปวดหัวจังเลย”ฉันตอแหลต่อ
“โซระ เธอยังโอเคอยู่มั้ย?= =;”นายไม่ต้องมาเป็นห่วงฉันตอนนี้เลยฮิดัน-*-
“โอเคจ้าๆ”แล้วฉันกันนากาเระก็แกล้งพยุงกันออกไป
[Misano’s mode]
“ในตายสิทำไมผู้หญิงในแสงอุษาขี้โรคกันจัง= =”มารีนบ่นแล้วหันไปเขียนกระดานต่อ
โป๊ก~!!!!
“ครูก๊าบ~!!! มิซาโนะเขกหัวป๋มT^T”โทบิบ่อน้ำตาแตกในทันที
“มิซาโนะจัง! ทำแบบนี้ได้ไง เมื่อกี้ครูก็เพิ่งบอกพวกเธอไปไงว่าห้ามทำแบบนี้!”
ยัย(?)มารีนโยวายตามแผนที่ฉันกับโคนันวางไว้
“ไม่รู้แหละ! ฉันไม่สน!!!”ฉันแกล้งโวยวายตอบ
“นี่เธอ!!!”
“ครูค่ะ!”โคนันรีบยกมือ
“จ๊ะ?-*-”
“หนูขออาสาพาตัวมิซาโนะไปส่งห้องปกครองเองค่ะ!”โคนันพูดอย่างชัดเจน
“พาไปเลยจ๊ะ! ครูไม่อยากเถียงกบเด็กนิสัยเสียแบบนี้!”แล้วทีแกล่ะ อินังโลลิคอน-*-
ห้าง อ้าง อ้าง อ้าง
[Konan’s mode]
“ลัลล้า~ ไปไหนกันก่อนดี?”โซระหมุนไปมาอย่างมีความสุขเหมือนนกตัวน้อย
ที่ถูกปล่อยออกมาจากกรงเป็นครั้งแรก
“ไปแผนกเสื้อผ้ากันก่อนเถอะใส่ชุกนร.มาเดินเล่นแปปนี้มันแปลกๆ”ฉันแนะนำ
“เห็นด้วยกับเจ้ใหญ่ค่า~”คาวาอิยกมือ
“งั้นก็ไปกันเถอะ!^0^”ฮิคารุยิ้มแล้ววิ่งนำไป
แผนกเสื้อผ้า
“นี่ๆๆตัวนี้สวยมั้ย?”ฉันหยิบเสื้อสีน้ำเงินอ่อนออกมาตัวนึง มันเป็นเสื้อคอกว้า แขนยาว
ผ้าไม่หนามาก
“เหมาะกับเจ้โคนันมากเลย!>w<b”นากาเระชูนิ้วโป้งให้ฉัน
“ขอบใจนะ งั้นฉันเอาตัวนี้แหละ”
“เจ้ใหญ่เลือกเสื้อได้แล้วหรอ?”คาวาอิเดินเข้ามาถามฉัน
“จ้า แล้วเธอแล้วเธอล่ะ?”
“ฉันยังตัดสินใจไม่ได้อ่ะนะว่าจะเอาสีขาวหรือสีเทาดี”สีช่างสดใสอะไรเยี่ยงนี้- -“
“ยัยโหดอย่างเธอน่ะเอาสีขาวเถอะ เวลาเปื้อนเลือดจะได้ซักยาก
เธอจะได้ใช้แรงกระบือของเธอให้เป็นประโยชน์^^”555+ ซาคุโระพูดถูก
ว่าอแต่ตัวอยู่ไหนล่ะเนี่ย? ได้ยินแต่เสียง
“ว่าแต่ฉัน! เธอน่ะเลือกเสื้อผ้ารึยังย่ะ- -*”คาวาอิพูดอย่างไม่สบอารม
“เรียบร้อยแล้วย่ะ พอดีฉันไม่อืดอาดเหมือนใครบางคน-w-”ซาคุโระเดิน
ออกมาจากห้องลองเสื้อ เธอใส่เสื้อคอสูงแขนยาวสีดำที่รัดรูปเล็กน้อย
ส่วนท่อนล่างก็เป็นกางเกงขายาวสีเดียวกับเสื้อ.....ทำไมมันเลือกเสื้อผ้าเร็วจังว่ะ-3-
“จ่ายตังค์ยังเนี่ย?”ฉันถาม
“เรียบร้อยค่ะ”กำ! เร็วชิบ- -“
“ชุดนี้น่ารักม้าย!?>w<”นากาเระโผล่ออกมาจากห้องเปลี่ยนเสื้อในชุดกระโปรง
สีสดใส ดูน่ารักมากเลยอ้า^w^
“ว้าว~ ชุดน่ารักจังเลยนากาเระb(>0<)d”โซระยกนิ้วให้นากาเระ
“เอ่อ....นากาเระให้ฉันใส่ชุดนี้จะดีหรอ?”มิซาโนะโผล่หัวออกมาจากห้องเปลี่ยนเสื้อ
“ออกมาเถอะน่า มิซาโนะ! ไม่ต้องอาย”ฉันพูดให้กำลังใจ
“ก....ก็ได้=\\\\=”มิซาโนะใส่ชุดสายเดี่ยวสีเหลืองอ่อนกางเกงสั้นสีขาวดุน่ารักดีเหมือนกัน!
“น่ารักดีออก จะอายทำไม?”นั่นสิๆ ฮิคารุพูดถูก
“ว่าแต่ฉันดูเป็นไง?”ฮิคารุถาม เธอใส่เสื้อยืดสีขาวลายฟองสบู่หลากสีกับกางเกงยีน
“ก็ดูดีไง 555+^^”โซระหัวเราะ
“ว่าแต่โซระชุดของเธอล่ะ?”มิซาโนะถาม
“เออจิงสิ! ลืมเลือกของตัวเองไปเลย แปปนะ!”แล้วเธอก็รีบวิ่งไปเลือกชุกของตัวเองทันที
15 นาทีต่อมา
“เป็นไงบ้าง?”โซระถามพวกเรา เธอใส่เสื้อแขนกุดสีครีมกับกางเกงขาเดบสีดำ
“เยี่ยมจ้า!^^”ฉันยิ้มตอบ “ไปไหนกันต่อดีล่ะ?”
“ไปห้องปกครองเป็นไงจ๊ะ?- -++”
“มารีน!?”พวกเราร้องขึ้นพร้อมกัน ยัยปานี่มาได้ไงเนี่ย ซวยแล้วTT_TT
*********************************
To be continued
ความคิดเห็น