คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : 15.ละคร-รักแท้จะแพ้ความใกล้ชิดงั้นหรอ!?
-
15.ละคร-รักแท้จะแพ้ความใกล้ชิดงั้นหรอ!?
[Itachi’s mode]
เย็นวันนั้น
“อิทาจิ!”ยัยเมด(ฮิคารุ)ตะโกนเรียกผม
“ไร?-*-”ชิๆๆๆ ผมยังไม่หายแค้นเรื่องเมื่อเช้านะ- -*
“กลับบ้านกันเถอะ^-^”ฝัน! วันนี้กุจะไปค้างบ้านเพื่อน- -
“วันนี้ฉันจะไปค้างบ้านเพื่อน”ผมตอบเสียงเย็น
“ไม่ได้นะ! พี่เพนก็สั่งไว้ไม่ใช่หรอว่าวันนี้ต้องรีบกลับน่ะ!”ก็ชั่งไอ้พี่งี่เง่านั่นเซ่!
“แล้วไง!? เธอก็กลับไปเดียวสิ”
“แต่ว่าอิทา.....”
“หุบปากซะ! นี่คือคำสั่งกลับบ้านไปซะ!!!”นี่ผมทำมากไปรึปล่าว? ผมควรตวาด
เธอแรงๆแบบนี้หรอ? ผมคงไม่ทำให้เธอรู้สึกแย่นะ= =;“...ฮิคารุ?...”
“....”
“ฮิคา...”
“เข้าใจแล้ว...”เอ๋? หมายความว่าไง???
“หา???”
“ฉันเข้าใจแล้ว! ฉันจะกลับบ้านล่ะ...ฮึก...”น้ำตาใสๆอาบแก้มสีชมพูอ่อนของเธอ
แล้วเธอก้เดินจากผม ซึ่งมันทำให้ผมรู้สึก........................แย่มาก= =;;;;;
หมับ!
“!?”
“อิทาจิ อืมม์!^^”เดอิดาระเดินเข้ามาจับบ่าผมหน้าละลื่น
“วันนี้ฉันขอไปค้างบ้านนายได้ป่ะ?”ผมถาม
“ได้ดิๆ งั้นกลุ่มเราก็ครบ5คนล่ะนะ”หา???
“5?”ผมย้ำอีกครั้ง
“อือ 5 อืมม์”
“ใครอีกอ่ะ?”เฮ้อ~ หมอนี่จะพาใครไปอีกล่ะเนี่ย?
“ฮิดัน โซระแล้วก็ซาคุโระจังไง030”เออนั่นสินะ กลุ่มเราเมื่อก่อนก็เป็นแบบนี้นี่นะ
(บรรยายตามบทที่ไอ้โปรเขียนทั้งน้าน)
บ้านเดอิดาระ(เช่าเค้ามา)
“เย่”มันต้องแบบนี้สิเพ่น้อง~ ผมเล่นเกมชนะอีกครั้ง
“ว้า~ อิทจังขี้โกง-3-”โซระพูด เธอทำหน้างอนๆผม
“เอาน่าๆ โซระกินเค้กนี่มั้ย?^^”
“เอาจิๆ^^”ฮิดันยิ้มกว้างก่อนจะป้อนเค้กโซระ โหยๆๆๆ หวานกันเข้าไป-3-
“ชิ!”
“อิทาจิ เป็นไรไป?”ยัยซาคุโระเธอคงไม่เข้าใจความรู้สึกฉันหรอกY^Y
“ฉันสบายดี ร่างกาบครบ32 สมองไม่ฟ่อ”ผมตอบกวนๆ
“นายนี่มัน....อุส่าเป็นห่วงนะโว้ย~!- -*”เป็นห่วง? คนอย่างเธอเนี่ยนะ!?
“เอ่อ....เธอเป็นห่วงฉัน?”ผมย้ำอีกครั้ง(ทุกอย่างเป็นตามบทที่เขียนผมไม่ได้คิด
อะไรกับเธอหรอก)
“เออสิ นายเป็นเพื่อน(?)ฉันนะ มีไรปรึกษากันได้นะโว้ย~!”ซาคุโระตบบ่าผม2-3ที
แล้วเดินไปนอนเล่นที่โซฟา.....เป็นคนดีกว่าที่คิดนะนี่
******************
มาต่อกันนะค่ะ^^
3 ทุ่ม
จ๊อก~
ตอนนี้ผมพูดได้แค่คำเดียว.........หิวข้าวT^T หิวมากมายก่ายกอง หิว~~~!!!!!!>O<
ไปหาไรอีทดีกว่าตู= =
ห้องครัว
“ข้าวจ้า~^^”ข้าวจ๊ะข้าวจ๋าข้าวในหม้อ รอพังพอนก่อนนะ^^
ครืน~
ผมเปิดฝาหม้อออกช้าๆ แล้วก็ต้องผิดหวัง ข้าวหมด!!!!ToT
จิงสิ ยังมีตู้เย็นอยู่นี่หว่า ตู้เย็นๆๆๆ มีไรในตู้เย็นบ้างนะ>w<
แอ๊ด~
“.....=[]=”ว่างเปล่า!!!! ไม่มีอะไรเลยT[]T “หิวข้าว~T^T”
ผมโวยวายเป็นคนบ้าตามบทโง่ๆอิโปรให้มา(โปร-นอกบทแล้วนั่น!)
“เอ้านี่!”มาม่าคัพถ้วยนึงถึงยื่นมาข้างหน้าผม...
“......มาม่า???=[]=”
“นายไม่กินฉันกินเองนะ- -”เจ้าคนที่ส่งมาม่าสวรรค์พูดกับผม
ผมหันหน้าไปหานางฟ้า(?)คนนั้นแล้ว.....พอคิดอีกทียัยนี่มันนางมารชัดๆๆเลย-*-
“เอามา ฉันจะกิน!”ผมพูดในโหมดปกติ
“ไม่ให้ ฉันก็หิว^^”ยัยทับทิมแก.....- -****
“แล้วยื่นมาทำไม?- -++”คิดอะไรของแก
“ยั่วนายเล่นไง 555+ อร่อยนะไม่กินหรอ?^^”แก!!!! ยิ่งหิวๆอยู่T-T
“ไม่อ่ะ ฉันไม่ชอบรสหมูสับ= =;”แหลไว้อิทาจิแหบไว้
“นี่รสต้มยำกุ้ง- -“”อ้าวกำ! แหลผิดรส= =;;;;;
“เอ่อ.....ก็เหมือนกันนั่นแหละ!( -////-)”หน้าแตกหมอไม่รับเย็บเลยตู= =
“กินซะ...”ซ้อมที่ถูกพันเต็มไปด้วยบะหมี่ถูดยื่นมาตรงหน้าผม
“แล้วเธอล่ะ? ไม่กินหรอ?”
“ไม่อ่ะ....ไม่หิว”อ้าวเฮ้ย~~~!!!
“แล้วที่พูดเมื่อกี้ล่ะ?- -^”
“ฉันโกหก”แอนนิมอลลลล~~~~!!! รู้งี้ไม่น่าเป็นห่วงเลย! เอ๊ะเดี๋ยวๆๆๆๆ!
เมื่อกี้ผมพูดว่าเป็นห่วงหรอ? ไม่ๆๆๆๆๆ ผมไม่ได้พูดนะ ผมไม่ได้พูดๆๆๆ>o<
“.....ง่ำ~!”ผมคว้ามาม่ากับซ้อมมาแล้วเริ่มกินอย่างบ้าคลั่ง....จริงๆ= =;;;
“555+ หิวสิท่า-w-^”
“ก็เออสิ ง่ำๆๆๆๆ> <”ไม่สนอะไรแล้วขอกินก่อนล่ะ^^
“นี่ก็ดึกแล้ว...ฉันไปนอนก่อนล่ะ”
“อือๆๆ ฝันดีนะ ง่ำๆๆ^^”.......รู้สึกแปลกๆแฮะเมื่อกี้ผมพูดอะไรผิดรึปล่าวนะ?
ไม่หรอก! กินต่อดีกว่า ง่ำๆๆๆ โอววว เพิ่งรู้นะว่ามาม่ามันอร่อยแบบนี้ ปกติเรากินแต่สปาเก็ตตี้
“ฝันดี?”เธอพูดอย่าง งงๆ แล้วเดินขึ้นห้องไป
ตัดไปทางด้านบ้านอันหลังยักษ์ของ3คุณชายไฮโซ(ที่เหลือแค่2)
[Sasori’s mode]
“เพน ซาโซริ~~~!!!!!>[]<”ผู้เป็นแม่ของผม...หรือที่เรียกอีกชื่อว่า....ยัยป้าคาวาอิ-*-
ตะโกนเรียกผมกับคุนพี่ชาย....หรือไอ้เพนให้ไปพบด้วยเสียงกว่า5ร้อยล้านเดซิเบล(เว่อร์ได้อีก)
“ครับแม่- -”ผมจำใจเดินไปหาผู้เป็นมารดา
“ลูกซาโซริ ทำไมมาช้านัก! ไหนๆก็ไหนๆและไปตามพี่เพนมาทีสิ- -^”บอกว่ากุมาช้า
แต่ไอ้คนเป็นพี่มันยังไม่มาเลยเนี่ยนะ?-*- ผมจำใจเดินออกไปลากไอ้พี่ชายตัวดีที่ตอนนี้คงจะ
สวีทหวานแหววกะคู่หมั้นสุดสวยชื่อโคนันอยู่
ก๊อกๆๆ
“เพน~!!!”ผมตะโกนเรียกไอ้หน้าพรุนจากหน้าห้อง
“...”
“เพน!!!!!!”
“...”
“เพน- -****”
“....”
“อุจิวะ นางาโตะ- -******”ไม่อยากเชื่อว่าชีวิตนี้ผมกับไอ้เพนต้องมาใช้
นามสกุลสุดสะถุน(?)ของไอ้อิทาจิ แต่เอาเถอะ อย่างน้อยมันก็ดีกว่าไม่มีนามสกุลล่ะว่ะ-*-
“...”
“ไอ้พี่เวรรรร”
“...”
ปึง~!!!
“แม่เรียกโว้ย~!!!....อูย~ ขอโทดที่ขัด=\\\\=”
ปัง!
เมื่อกี้ผมไม่น่าถีบประตูเข้าไปเลย ให้ตายสิเมื่อกี้มันNC-15ชัดๆๆๆเลย
บรื๋อ~ สยองวุ้ย= =’’’’ กลับไปบอกมาแม่ว่าไอ้เพนมันงานยุ่งล่ะกัน
“แม่ก๊าบ~=3=”ผมเดินกลับไปหาหมามี้ที่รออยุในห้องบรรทม
“?”
“ปี้มาหามี้ม่ายด้ายอ้า~”
“ทามมาย????=0=”ไหงภาษามันวิบัติจังบทนี้- -“
“มัน...มัน...มัน...มัน...มันติดหยิงอยู่= =”
“โอเคๆ ข้อแก้ตัวผ่าน! เอาล่ะซาโซจัง(?)มี้มาเรื่องอยากจะคุยด้วย”
“ว่ามา”ทำไมในบทกูพูดเหมือนมันไม่ใช่แม่กูเลยวุ้ย= =;
“พี่ชายสุดแสนดีของลูกอิทาจิตอนนี้ลัลล้า(?)ไปซุกหัวนอนท่าบ้านเพื่อน
จนๆพวกนั่นอีกแล้ว!”แล้วไงว่ะ!? เพื่อนมัน1ในนั้นก็น้องกูอ่ะ-3-(โปร-นอกบทๆๆ)
“แล้ว....?”
“แล้ว.....แกต้องไปลากมันกลับมาไง!”กำแต้ๆ!!! เอาก็เอาว่ะ!T^T
“ก็...ได้=3=”
“ดีมากลูกเลิฟ แม่ให้เวลา 2 วันนะจ๊ะ ราตรีสวัสดิ์”แล้วพระมารดาก็ถีบลูกสุดที่เลิฟึคนนี้
ปลิวออกมาจากห้องในทันใด.....ช่างเป็นแม่ที่โคดดีเลย-*- แล้วทีนี้กุจะทำไงต่อดีว่ะ!?
********
ต่อค่ะงุงิ(อิเนกิไปถามเจ้มึงไป๊ ว่าบ้านกุอยุไหนอ่ะ-3-)
กิ๊งก๊อ~~~~ง
“ใครมาดึกดื่นป่านี้แว้~ =~+”ผม(อิทาจิ)ลุกขึ้นจากโซฟาในห้องนั่งเล่นแล้วเดินลัลล้า(?)
มาที่ประตู ให้ตายซิง่วงชิบไม่มี=3=
แอ๊ด~~
“พี่อิทาจิ- -++”แว้ก~!? ผีหุ่นเชิด เอ๊ย!? ไม่ใช่!!!! ซาโซริหรอกเรอะ= =;
“ไงไอ้น้องรัก= =;”ซวยชิบ มาลากกูกลับบ้านสินี่
“พี่อิทาจิ ผม...”
“มาพาฉันกลับบ้านสินะ รู้ๆๆๆ กลับก็ได้-0-”
“ไม่ใช่.....พี่ครับ.....คืนนี้ป๋มขอนอนด้วยเด่~!!!ToT”ว้าว~ ซาโซริรั่วเพิ่งเคยเห็นเป็น
ครั้งแรกนะเนี่ย!
“โอเคเลยน้องชาย= =b”เท่านั่นแหละ ไอ้ซาโซริก็โดดขึ้นไปนอนที่โซฟาเลย=3=
“....กุนอนพื้นก็ได้ว่ะ- -^”ชิ~ ผ้าห่งผ้าห่มก็ไม่มีฟายเอ๊ย! นอนต่อดีกว่ากุ.....zZz
ในตอนเช้า
“อืม~?”ผ้าห่มนี่มาจากไหนว่ะ? หมอนด้วย....ซาโซริรึ? ไม่ใช่หรอก ใครเอามาให้ว่ะ?
“ตื่นแล้วหรอ อิทาจิ?”ฮิดัน...ฉันหลับอยู่ๆๆ หลับอยู่มั้ง!-*-
“เออสิ-0-”
“อ้าววว นี่น้องนายมาไงว่ะ?”ฮิดันหันไปดูไอ้เตี้ยที่นอนหลับไม่รุเรื่องอยุบนโซฟา
“มันหนีแม่มา”ผมตอบ
“ทั้ง2คนข้าวเส็ดแล้วนะ!”โซระตะโกนออกมาจากครัว
“จ้าๆ”พวกผมเดินเข้าไปในครัว
“ผ้าห่มอุ่นมั้ย อิทาจิ?^^”ยัยทับทิมหันมาถามผม......รู้สึกแปลกๆแฮะ
“ก็...อ....อือ.....”ทำไมผมต้องอ้ำอึ้งเวลาพูดด้วยฟร่ะ!?
“ซาคุโระจัง เป็นห่วงเจ้าอิทาจิหรอ? อืมม์- -++”อย่ามองหน้าฉันงั้นสิว่ะ เดอิดาระ= =;
ฉันไม่ได้คิดจะแย่งคนที่แกชอบนะเฟ้ย~! ผมไม่เข้าใจจริงๆ! ทำไมไอ้โปรไม่ให้ซาคุกับเดอิ
เป็นแฟนกันอยู่แล้วในละครเรื่องนี้ว่ะ!? เพราะมึงคนเดียวลำบากกุเลยเนี่ย!!!T^T
“ไม่เห็นเป็นไรเลย^^”
“...ชิ!”ผมไม่ได้อยากเป็นศัตรูกับเพื่อนสนิทตัวเองเพราะเรื่องแค่นี้นะ!T^T
โฮกกกกกก ตอนนี้ผมชักสับสนแล้วอ่ะ~! ผมรักยัยเมดของผมนะ....แต่ว่ายัยทับทิมกลับ
ทำให้ผมใจเต้นได้! โฮกกกกกก นี่กุจะหลายใจงั้นหรอ!? โอวโนโนโนแบบนี้กูไม่อาว~ToT
*********************************
To be continued
ความคิดเห็น