ที่ทดลอง

ลำดับตอนที่ #92 : AUDITION__,, * SIWONNIE

,,ใบสมัครนางเอกซีวอน,,

คำถามเป็นสีดำ คำตอบเป็นสีน้ำเงิน

ส่วนที่ 1 ส่วนของผู้สมัคร

ชื่อเล่น: ไอติมค่ะ ~

อายุ: 15 ค่า~

My ID:   http://my.dek-d.com/cream_ann/

ส่วนที่ 2 ส่วนของนางเอก

ชื่อ(เกาหลีพร้อมความหมาย): ปาร์ค จิน คยอง [  จินคยอง ถ้าจำไม่ผิด แปลว่า ผู้เป็นที่รักอะค่ะ ? ]

อายุ(18-20 ปี): 20 ปีค่ะ ~

ลักษณะเด่น: ไม่ใช่คนมีอะไรโดดเด่นกว่าชาวบ้าน ไม่ใช่คนหวือหวา แต่ความเป็นธรรมชาติและรอยยิ้มที่สดใสร่าเริงของเธอนั่นแหละ ที่เป็นจุดเด่นของเธอ

นิสัย(ไม่ต่ำกว่า 5 บรรทัด): จินคยองเป็นเด็กสาวเรียบร้อยและมองโลกในแง่ดีเสมอ  อ่อยโยน ใจดี สดใส และยิ้มง่าย รักเด็ก มีมนุษย์สัมพันธ์ดี เข้ากับทุกคนได้ง่าย จริงใจ  เป็นคนมีความอดทน แล้วก็ ขยัน ไม่ยอมแพ้อะไรง่าย ๆ เมื่อตั้งใจจะทำอะไรแล้วก็จะทำให้ถึงที่สุด เป็นคนน่ารัก แทคแคร์ความรู้สึกคนอื่นอยู่ตลอดเวลา เป็นเด็กผู้หญิงธรรมดาๆเหมือนคนอื่นทั่วๆ ไป ไม่ได้มีอะไรหวือหวาหรือโดดเด่น เป็นคนง่าย ๆ ไม่เรื่องมาก ไม่ค่อยจะโกรธใคร จินคยองเป็นคนที่เกิดมาในครอบครัวที่ค่อนข้างจะไปทางยากจน ทำให้เธอต้องออกทำงานพิเศษที่โรงพยาบาลเล็ก ๆ แถวๆหมู่บ้านของเธอ  แต่เธอก็ไม่เคยปริปากบ่นว่าเหนื่อยเลยซักครั้ง เธอเป็นคนละเอียด เอาใจใส่ ถึงแม้เส้นทางชีวิตของเธออาจจะไม่ได้เพอร์เฟคเหมือนคนอื่น ๆ เพียงแต่เธอก็พอใจในสิ่งที่ตัวเองมี  และก็รักคนรอบข้างเสมอ ทำให้เธอก็เป็นที่รักของเพื่อนๆ และครอบครัวของเธอด้วย

ประวัติครอบครัว(ไม่ต่ำกว่า 5 บรรทัด): ครอบครัวของเธอมีเธอและน้องสาวอีกหนึ่งคน น้องสาวนั้นยังเรียนอยู่ประถมอยู่ ส่วนคุณพ่อเป็นพนักงานบริษัทเล็ก ๆ และคุณแม่ก็เปิดร้านค๊อฟฟี่ช็อปเล็กๆ อยู่บ้าน ฐานะเธออาจจะพอมีพอกิน แต่ก็ขัดสนบางครั้ง เธอก็จึงออกทำงานพาร์ทไทม์ที่โรงพยาบาล เป็นผู้ช่วยพยาบาล เพื่อหาเงินมาเลี้ยงน้องสาวและพ่อแม่ เป็นการช่วยครอบครัวอีกทางหนึ่ง ครอบครัวของเธอแม้อาจจะขัดสนทางฐานะ แต่ก็เป็นครอบครัวครอบครัวหนึ่งเลยทีเดียว ที่อบอุ่นยิ่งกว่าครอบครัวไหน ๆ พ่อกับแม่ของจินคยอง เลี้ยงเธอมาแบบสบาย ๆ ติดดิน และสอนให้มองโลกในแง่ดีเสมอ

เพลงของคู่คุณ(ขอความหมายด้วยนะ): White Love Story - As One
처음엔 알지 못했어. 나를 보는 그대의 그 눈빛이
ชอ-อืม-เมน อัล-จี โมส-เฮซ-ซอ นา-รึล โบ-นึน คือ-เด-เอ คือ-นุน-บีช-จี
ทีแรก ฉันไม่รู้เลย (ว่า)ตาคู่นั้นของเธอมองมาที่ฉัน

왜 그렇게 안타까웠는지
เว-คือ-รอก-เค อัน-ทา-กา-วอซ-นึน-จี
ทำไมต้องทำให้อึดอัดรำคาญอย่างนั้น

언제나 묻고 싶던 말
ออน-เจ นา มุต-โก ชิบ-ตอน-มัล
ตลอดเวลา อยากจะถามด้วยความสงสัย

아주 조금 내 맘 알고 있는지
อา-จู โช-กึม เน-มัม-อัล-โก อิซ-นึน-จี
แค่เข้าใจหัวใจตัวเองสักหน่อย

한번~도 얘기한 적 없었지만
ฮัน-บอน~โด เย-กี-ฮัน-ชอ-กอบ-ซอท-จี-มัน
เพียงสักครั้ง ก็ไม่เคยคิดจะบอก(กับเธอ)

이젠 아는데 그대도 나처럼. 하루하룰 헤매였던 걸
อี-เจน อา-นึน-เด คือ-เด-โด นา-ชอ-รอม ฮา-รุ ฮา-รุล เฮ-เม-ยอซ-ตอน กอล
ตอนนี้ ทั้งฉันและเธอต่างก็รู้ เราร่อนเร่จนมาพบกันและกัน

잠들 수 없이 너무 아파했었다는 걸
ชัม-ทึล ซู-ออบ-ชี นอ-มู อา-พา-เฮซ-ซอซ-ตา-นึน กอล
(ทั้งๆที่ก่อนนี้)เคยหลับตาลง ทั้งที่ยังเจ็บปวด

손을 잡아요 다시는 그대를 놓지 않을게
โซน-นึล ซับ-บา-โย ทา-ชี-นึน คือ-เด-รึล นด-จี-อา-นึล-เก
จับมือฉันไว้ จะไม่ปล่อยให้เธอจากไปอีกแล้ว

사랑해요…..내가 숨쉬는 날까지
ซา-รัง-เฮ-โย เน-กา-ซุม-ชวี-นึน-นัล-กา-จี
รักเธอ…..ฉันจะรักเธอตราบจนหมดลมหายใจ


그대로….멈춰버렸죠
คือ-เด-โร มอม-ชวอ-บอ-รยอท-จโย
คือเธอ....หยุดทุกอย่างไว้ตรงนี้

나에겐 늘 모질게만 대하던 그대가
นา-เอ-เกน-นึล โม-จิล-เก-มัน-เท-ฮา-ตอน-คือ-เด-กา
(ไม่ว่า)เธอจะทำร้ายให้ฉันต้องเจ็บปวด

날 보며 웃어주던 날
นัล-โบ มยอ-อูซ-ซอ-จู-ตอน-นัล
แค่มองมา ก็ทำให้ฉันยิ้มได้


이젠 아는데 그대도 나처럼 하루하룰 헤매였던 걸
อี-เจน อา-นึน-เด คือ-เด-โด นา-ชอ-รอม ฮา-รุ ฮา-รุล เฮ-เม-ยอซ-ตอน กอล
ตอนนี้ ทั้งฉันและเธอต่างก็รู้ เราร่อนเร่จนมาพบกันและกัน

잠들 수 없이 너무 아파했었다는 걸
ชัม-ทึล ซู-ออบ-ชี นอ-มู อา-พา-เฮซ-ซอซ-ตา-นึน กอล
(ทั้งๆที่ก่อนนี้)เคยหลับตาลง ทั้งที่ยังเจ็บปวด

손을 잡았죠 다시는 나를 놓지 말아요
โซน-นึล ซับ-บาซ-จโย ทา-ชี-นึน นา-รึล นด-จี-มัล-รา-โย
จับมือฉันไว้ อย่าปล่อยฉันไปอีกเลย

사랑해요…..내가 눈감는 날까지
ซา-รัง-เฮ-โย เน-กา-นุน-คัม-นึน-นัล-กา-จี
รักเธอ…..ฉันจะรักเธอตราบจนตาปิดลงอย่างสงบ (แปลว่าตาย !!!)


울지 않아요 이제 그대 내 곁에 있으니
อุล-จี-อา-นา-โย อี-เจ-คือ-เด เน-คยอท-เท-อิท-สึ-นี
จะไม่ร้องไห้ เมื่อเธออยู่เคียงข้างกันเวลานี้

고마워요…
โค-มา-วอ-โย
ขอบคุณนะ...

이렇게 모자란 내게 그대를 선물해줘서.
อี-รอ-เค-โม-จา-รัน-เน-เก คือ-เด-รึล-ซอน-มุล-เฮ-จวอ-ซอ
นี่แหละ ในวันที่ไม่เหลืออะไร ยังมีของขวัญ(ความรัก)จากเธอ 처음엔 알지 못했어. 나를 보는 그대의 그 눈빛이
ชอ-อืม-เมน อัล-จี โมส-เฮซ-ซอ นา-รึล โบ-นึน คือ-เด-เอ คือ-นุน-บีช-จี
ทีแรก ฉันไม่รู้เลย (ว่า)ตาคู่นั้นของเธอมองมาที่ฉัน

왜 그렇게 안타까웠는지
เว-คือ-รอก-เค อัน-ทา-กา-วอซ-นึน-จี
ทำไมต้องทำให้อึดอัดรำคาญอย่างนั้น

언제나 묻고 싶던 말
ออน-เจ นา มุต-โก ชิบ-ตอน-มัล
ตลอดเวลา อยากจะถามด้วยความสงสัย

아주 조금 내 맘 알고 있는지
อา-จู โช-กึม เน-มัม-อัล-โก อิซ-นึน-จี
แค่เข้าใจหัวใจตัวเองสักหน่อย

한번~도 얘기한 적 없었지만
ฮัน-บอน~โด เย-กี-ฮัน-ชอ-กอบ-ซอท-จี-มัน
เพียงสักครั้ง ก็ไม่เคยคิดจะบอก(กับเธอ)

이젠 아는데 그대도 나처럼. 하루하룰 헤매였던 걸
อี-เจน อา-นึน-เด คือ-เด-โด นา-ชอ-รอม ฮา-รุ ฮา-รุล เฮ-เม-ยอซ-ตอน กอล
ตอนนี้ ทั้งฉันและเธอต่างก็รู้ เราร่อนเร่จนมาพบกันและกัน

잠들 수 없이 너무 아파했었다는 걸
ชัม-ทึล ซู-ออบ-ชี นอ-มู อา-พา-เฮซ-ซอซ-ตา-นึน กอล
(ทั้งๆที่ก่อนนี้)เคยหลับตาลง ทั้งที่ยังเจ็บปวด

손을 잡아요 다시는 그대를 놓지 않을게
โซน-นึล ซับ-บา-โย ทา-ชี-นึน คือ-เด-รึล นด-จี-อา-นึล-เก
จับมือฉันไว้ จะไม่ปล่อยให้เธอจากไปอีกแล้ว

사랑해요…..내가 숨쉬는 날까지
ซา-รัง-เฮ-โย เน-กา-ซุม-ชวี-นึน-นัล-กา-จี
รักเธอ…..ฉันจะรักเธอตราบจนหมดลมหายใจ


그대로….멈춰버렸죠
คือ-เด-โร มอม-ชวอ-บอ-รยอท-จโย
คือเธอ....หยุดทุกอย่างไว้ตรงนี้

나에겐 늘 모질게만 대하던 그대가
นา-เอ-เกน-นึล โม-จิล-เก-มัน-เท-ฮา-ตอน-คือ-เด-กา
(ไม่ว่า)เธอจะทำร้ายให้ฉันต้องเจ็บปวด

날 보며 웃어주던 날
นัล-โบ มยอ-อูซ-ซอ-จู-ตอน-นัล
แค่มองมา ก็ทำให้ฉันยิ้มได้


이젠 아는데 그대도 나처럼 하루하룰 헤매였던 걸
อี-เจน อา-นึน-เด คือ-เด-โด นา-ชอ-รอม ฮา-รุ ฮา-รุล เฮ-เม-ยอซ-ตอน กอล
ตอนนี้ ทั้งฉันและเธอต่างก็รู้ เราร่อนเร่จนมาพบกันและกัน

잠들 수 없이 너무 아파했었다는 걸
ชัม-ทึล ซู-ออบ-ชี นอ-มู อา-พา-เฮซ-ซอซ-ตา-นึน กอล
(ทั้งๆที่ก่อนนี้)เคยหลับตาลง ทั้งที่ยังเจ็บปวด

손을 잡았죠 다시는 나를 놓지 말아요
โซน-นึล ซับ-บาซ-จโย ทา-ชี-นึน นา-รึล นด-จี-มัล-รา-โย
จับมือฉันไว้ อย่าปล่อยฉันไปอีกเลย

사랑해요…..내가 눈감는 날까지
ซา-รัง-เฮ-โย เน-กา-นุน-คัม-นึน-นัล-กา-จี
รักเธอ…..ฉันจะรักเธอตราบจนตาปิดลงอย่างสงบ (แปลว่าตาย !!!)


울지 않아요 이제 그대 내 곁에 있으니
อุล-จี-อา-นา-โย อี-เจ-คือ-เด เน-คยอท-เท-อิท-สึ-นี
จะไม่ร้องไห้ เมื่อเธออยู่เคียงข้างกันเวลานี้

고마워요…
โค-มา-วอ-โย
ขอบคุณนะ...

이렇게 모자란 내게 그대를 선물해줘서.
อี-รอ-เค-โม-จา-รัน-เน-เก คือ-เด-รึล-ซอน-มุล-เฮ-จวอ-ซอ
นี่แหละ ในวันที่ไม่เหลืออะไร ยังมีของขวัญ(ความรัก)จากเธอ

ชื่ออิมเมจ: ปาร์ค อึน เฮ ค่ะ ~

อิมเมจ(5+):




 
 

ส่วนที่ 3 คำถามชิงบท

1.คุณอาศัยอยู่ข้างๆบ้านที่ใหญ่โตมโหฬารของเขา คุณเจอกับเขาทุกเช้า(เพราะเขาตั้งใจมาเจอคุณ)ลองบรรยายบทสนทนาของคุณกับเขาให้ฟังหน่อยค่ะ: 

ร่างบางหยิบกระเป๋าเงินใส่ตระกร้าซื้อของแล้วขานบอกคุณแม่ ก่อนจะออกไปนอกประตูบ้านพร้อมกับสลิปส์ซื้อกาแฟมากมาย ไม่ว่าจะเอ็กส์เพรสโซ่ มอคคาโน่ อาราปิก้า เล่นเอาจินคยองหัวหมุนเลยทีเดียว 

แต่เมื่อร่างบางเดินออกมาที่หน้าบ้าน ก็ต้องพบคนร่างสูงกำลังยืนยิ้มให้อยู่

" สวัสดีค่ะ คุณซีวอน" เสียงเล็กเอ่ยทักเบาๆตามมารยาทแล้วก้มหัว พลางยิ้มให้คนข้างหน้าที่เพิ่งจะเจอกัน

" อ้าว สวัสดี จินคยอง" ซีวอนพูดแล้วยิ้มกลับให้
 
" กำลังทำอะไรอยู่เนี่ยฮึ เรา" เสียงใหญ่เอ่ยถามก่อนจะหัวเราะเบาๆ

" ก็ เอ้อ ... กำลังจะออกไปซื้อกาแฟมาให้คุณแม่น่ะค่ะ" จินคยองตอบกลับยิ้มๆ 

" เหรอ .. กาแฟของคุณแม่เธออร่อยมากเลยล่ะ ว่างๆฉันจะแวะมากินอีกก็แล้วกัน" ซีวอนพูดพลางหัวเราะหึหึกับอาการวางตัวไม่ถูกของคนข้างหน้า

" อ๊ะ .. ขอบคุณค่ะ !!" จินคยองพูดพลางก้มหัวให้ 

" แล้ววันหลังก็เรียกฉัน ว่า พี่ซีวอนก็ได้ เรียกซะคุณซีวอนเชียว" เสียงใหญ่พูดอย่างเอ็นดู 

" ค่ะ คุณซี .. เอ๊ย ! พี่ซีวอน" จินคยองพูดกลั้วหัวเราะหน่อยๆอย่างอารมณ์ดี 

" จินคยองเอ๊ยยยยยย ออกไปซื้อรึยังลูก ก ก~~~"

" ค่าาา าาา ~~" เสียงคุณแม่ตะโกนเรียกชื่อดังมาแต่ไกล จินคยองก็เลยขานรับออกไปเสียงดัง ทำเอาซีวอนอดหัวเราะไม่ได้ 

" ท่าทางพี่จะมากวนเราซะแล้วสิ งั้นพี่ไปล่ะ" ซีวอนพูดอย่างอารมณ์ดี 

" โชคดีนะคะ พี่ซีวอน" เสียงเล็กบอกก่อนจะยิ้มกว้างให้ 

" อืม ~ เจอกันตอนเย็นแล้วกันนะ จินคยอง" ว่าแล้วร่างสูงก็เดินลับสายตาไป จินคยองก็เริ่มออกเดินไปที่ตลาดเพื่อซื้อกาแฟมาให้แม่ของเธอ
ก่อนที่จะโดนเสียงตวาดไล่อีกน่ะสิ !

2.มีผู้หญิงที่ชอบเขามารังควานคุณถึงที่บ้านเพราะเธอรู้ว่าซีวอนชอบคุณแต่คุณไม่รู้ คุณจะทำยังไง(บรรยายเป็นบทสนทนา)

" แม่คะ จินคยองไปก่อนนะคะ ~" จินคยองพูดเสียงใสให้คุณแม่ได้ยิน คุณแม่พยักหน้าให้ยิ้มๆ ก่อนจะเอ่ยตอบกลับ

" จ้า ~ เดินระวังรถด้วยนะลูก ~" เสียงหญิงวัยกลางคนตอบกลับอย่างเป็นกันเอง จินคยองขานรับก่อนจะเดินสาวเท้าออกจากประตูบ้านไป

....................................

" สายแล้วสิเนี่ย ..." เสียงเล็กพึมพำกับตัวเองเบา ๆ ก่อนจะมองนาฬิกาข้อมืออย่างกังวลใจ แล้วสาวเท้าให้เร็วขึ้นอีก 

โครม ! ซ่า ~

น้ำเย็นสดชื่นถึงใจถูกสาดใสจินคยองเข้าเต็มถังเสียจนจินคยองอดจะตกใจไม่ได้ 
ดวงตากลมโตฉายแววตื่นตะหนกสุดขีด

เพียะ !! 

ตามด้วยฝ่ามืองามๆ ลงที่ใบหน้าของจินคยองจัง ๆ 

มือเรียวสวยของจินคยองคค่อย ๆ กุมใบหน้าที่แดงเป็นสีเลือดขึ้นมา แล้วฉายสายตาแวววาวที่ดูรั้นและโกรธกว่าปกติ ต่อให้เป็นนางฟ้ามาจากไหน จู่ ๆ โดนใครก็ไม่รู้ทำร้ายก็ต้องโกรธเป็นธรรมดา

" ฮ้า ~ ดุซะด้วยสิ พันธ์อะไรจ๊ะ จะได้ยิมไปเฝ้าบ้าน~" น้ำเสียงดูถูกเหยียดหยามของสาวเปรี้ยวไฮโซคนนี้ดังขึ้น ตามด้วยเสียงหัวเราะของเธอ

" เอาเถอะค่ะ ฉันไม่ถือ ฉันถือแค่ว่า คนที่พูดมันแยกแยะไม่ออก ว่า อะไรคือมนุษย์ อะไรคือสัตว์"   เสียงเล็กที่เคยสดใสเปลี่ยนกลับมาเป็นเย็นเฉียบปานน้ำแข็งก็ว่าได้ ทำให้คนที่เป็นคู่กรณีเผยสายตาอำมหิตใส่

" อ๋อเหรอ ไม่ถือ อยากจะโดนอีกทีมั๊ยล่ะ ?"

" ถ้าคุณพอใจกับการใช้กำลังแบบแรงงานล่ะก็ เชิญเลยค่ะ อยากมากฉันก็แค่เจ็บตัว พอดีว่าฉันไม่ใช่คนที่เอะอะก็ใช้กำลัง เอะอะก็ตบ ก็ตบ อย่างมากนะคะ ถ้าฉันทนไม่ไหว ฉันก็จะจิกหัวคุณขึ้นมาประจานให้คนอื่นรู้ว่า ทำร้ายคนอื่นอย่างไม่มีเหตุผล และตบให้ยางอายบนหน้าคุณไหลออกมาบ้างยังไงล่ะคะ" จบคำพูดของจินคยอง มือเรียวของสาวเปรี้ยวคนนั้นก็ง้างจะตบ แต่คราวนี้เธอรู้ทัน จินคยองรีบยั้งมือ ของเธอคนนี้เอาไว้แล้วตะโกนสุดเสียง

"ช่วยด้วยค่ะ !! จะมีคนมาทำร้ายฉัน!!! ขอโทษนะคะ ฉันกำลังรีบไปโรงพยาบาล มีคนไข้รอฉันอีกเยอะ ถ้าคุณไม่หลีกทางไป ฉันคงต้องตะโกนขอความช่วยเหลือจากคนอื่นแล้วล่ะค่ะ"


" หนอยแน่ !!" คนในละแวกนี้ต่างก็รู้จักจินคยองกันทั้งนั้น ไม่มีประโยชน์อะไรที่จะกึงกันต่อไป ร่างโปร่งสะบัดมือออกจากมือของจินคยองอย่างแรง ก่อนจะเดินดุ้มๆหนีไปโดยไม่ให้ซุ่มให้เสียง

จินคยองถอนหายใจเบา ๆ อย่างเหนื่อยใจ เอาเถอะ อย่างน้อยเรื่องมันก็จบแล้ว อย่าไปถือสาเค้าเลย ... 

ไม่มีประโยชน์อะไรที่จะนั่งคับแค้นใจกับเหตุการ์ณที่ผ่านไปแล้ว จินคยองคิดได้ก็ยิ้มก่อนจะออกเดินเร่งฝีเท้าเพื่อรีบไปโรงพยาบาล

3.คุณรู้แล้วว่าซีวอนชอบคุณแล้วเขาก็ดีต่อคุณมากแต่คุณกลับคิดว่าคุณไม่เหมาะสมกับเขา คุณจะบอกเขาว่าอย่างไร(บรรยายเป็นบทสนทนา):

" อ้าวจินคยอง เป็นไงบ้าง?~" เสียงทุ้มเอ่ยทักตามปกติ แต่คนถูกทักน่ะสิ เล่นเอาเลิก ๆ ลั่ก ๆน่าดู

" อะ..เ.อ้อ ๆ ... หวัดดีค่ะ" พูดจบก็รีบสาวเท้าเดินไปอีกทางหนึ่งอย่างรีบร้อน จนซีวอนสามารถสังเกตความเปลี่ยนแปลงของจินคยองคนนี้ได้

" จินคยอง ! เป็นอะไรไป ทำไมต้องเดินหนีพี่ด้วยล่ะ มีอะไรไม่สบายใจหรือเปล่า" ซีวอนรีบก้าวตามก่อนจะพูด

" เอ้อ ... ฉัน .. ฉันคิดว่า ฉัน เอ้อ ..... ปวดหัวนิดหน่อยอะค่ะ ~" เสียงเล็กพูดพลางหลบสายตาของร่างสูง 

แต่ให้ตายสิ ปาร์ค จินคยอง เธอเคยโกหกใครสำเร็จมั่ง ? 

" เธอกำลังโกหกพี่อยู่เหรอ จินคยอง" จบคำพูดนั้น เล่นเอาจินคยองสะดุ้งเฮือกเลยทีเดียว

" ...คือว่า..พี่ซีวอนคะ ... ฉัน ฉันคิดว่า พี่ซีวอนกับฉัน ... เป็นแค่พี่น้องเถอะนะคะ แค่นี้ฉันก็ดีใจมากแล้ว ฉันเป็นคนรักของพี่ไม่ได้ ... มันไม่เหมาะสม ฉันไม่คู่ควร พี่เป็นถึงนักร้องดัง  ฉันเป็นอะไร? ปาร์ค จิน คยอง ที่ไม่ได้มีอะไรโดดเด่นกว่าคนอื่น ๆ" คำพูดเศร้าสร้อยของจินคยอง ทำให้ซีวอนเริ่มเข้าใจในสิ่งที่จินคยองตั้งใจจะหมายถึง  

หมายถึงว่า จินคยองเข้าใจว่าเธอไม่คู่ควรกับเขาเพราะเธอมีฐานะไม่ดี ไม่มีหน้าตาในสังคม แล้วหน้าตาก็ธรรมดา ๆ งั้นเหรอ ? .... .

ร่างสูงยิ้มบาง ๆ ก่อนจะก้มตัวไปใกล้ ๆ กับจินคยอง ( เพราะซีวอนสูงกว่ามาก )

" ปาร์ค จินคยอง ไม่มีอะไร โดดเด่นกว่าคนอื่น จริง ๆ น่ะเหรอ ?" เสียงทุ้มเอ่ยถามด้วยควาเอ็นดู  ร่างเล็กหลบตาแล้วพยักหน้า

" แต่สำหรับพี่แล้ว สิ่งที่โดดเด่นในตัวจินคยอง คือจินคยองเป็นคนที่เป็นธรรมชาติ และ สิ่งที่พี่ชอบในตัวเธอ ก็คือ รอยยิ้ม ถึงเธอจะมีครอบรัวที่ค่อนข้างขัดสน แต่เธอก็ยังบากบั่นพยายาม ขยัน  พี่ไม่ต้องการผู้หญิงที่มีหน้ามีตาในสังคม ผู้หญิงที่ร่ำรวย แต่นิสัยแย่ๆ  จินคยอง เธอเข้าใจที่พี่พูดใช่ไหม?" ซีวอนเอ่ยก่อนจะยิ้มกว้างให้ จินคยองยิ้มกลับหน่อย ๆ 

" แต่ปาร์ค จินคยอง ไม่ได้เป็นอย่างที่พี่ว่าเลยค่ะ ... ฉันไม่ได้นิสัยดีอย่างที่พี่พูด " ดวงตาใสหลุบลงอีกครั้ง

" แต่พี่พอใจกับเธอที่นิสัยอย่างนี้นี่นา" 

" มีผู้หญิงอีกนับร้อยนับพันใฝ่ฝันอยากจะเป็นคู่ครองพี่ ในนั้นก็คงจะต้องมีผู้หญิงที่ดีกว่าจินคยองแน่นอน .." 

" แล้วเธอจะไม่ถามพี่เลยเหรอ ว่าต้องการเค้ารึเปล่า?" เสียงทุ้มเอ่ยยิ้มๆ  จินคยองได้แต่ก้มหน้า ไม่กล้าพูด จนซีวอนต้องค่อยๆเข้าไปโอบร่างเล็กนั้น

" ทีนี้ก็เข้าใจหรือยังล่ะ ว่าเธอคือผู้หญิงที่พี่รัก และต้องการ" จบคำพูด จินคยองเผยยิ้มออกมาอย่างดีใจ ที่อย่างน้อย พี่ซีวอนก็ไม่รังเกียจเธอในฐานะ ผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง

ส่วนที่ 4 คำถามทั่วไป(ส่วนนี้ไม่มีผลต่อคะแนนนะ)

ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ ^^ : ค่า~

คิดยังไงกับพล็อตเรื่องนี้คะ แล้วชอบมั้ย?? : ชอบมา ก ๆ ๆ โดยเฉพาะของชายช้อย ติมชอบมากเลยอะ ~

คิดว่านิวเป็นคนยังไงหรอ?? : นิวเป็นคนดีค่ะ  ประกอบอาชีพสุจริต   ( 5555+ ) 

ขอบคุณนะคะที่เสียเวลามาออดิชั่นเรื่องนี้ ^___^ : ค่า~ เอิ้ก ๆ ยินดีอย่างยิ่ง ๆ

,,ขอให้โชคดี ^^,,