คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : INTRO :: พี่ชายของเชอรีน
“พี่ดิว ออกมากคุยกับเชอรีนหน่อยสิ”
“พี่ดิว โกรธเชอรีนเหรอ เชอรีนขอโทษ”
เกือบชั่วโมงแล้วที่ณัฐจารีได้ง้อพี่ชายขี้งอนที่ไม่ว่าจะทำอย่างไรก็ไม่ยอมคุยกับเธอซักที เธอไม่รู้ว่าเขาเป็นอะไร พูดด้วยก็ไม่พูดด้วย ไม่เหมือนกับเมื่อก่อนนี้ เหมือนกับว่าเป็นคนละคน หญิงสาวได้แต่โทษตัวเองว่าเธอไปทำอะไรให้พี่ชายโกรธรึเปล่านะ
“พี่ดิว ถ้าพี่ไม่ออกมา เชอรีนจะปีนข้ามไปแล้วนะ”
ณัฐจารียังคงตะโกนเรียกพี่ชายข้างบ้านผ่านระเบียงห้องที่ระยะห่างแค่ไม่มาก กระโดดข้ามไปก็ยังได้ แต่อาจจะไม่ใช่สำหรับเด็กผู้หญิงตัวเล็กอย่างเธอ เมื่อตอนเป็นเด็ก นัธพงศ์ชอบที่จะปืนข้ามระเบียงมาเล่นที่ห้องเธอบ่อยๆ มันดูไม่ยากเลยซักนิด เห็นทีคราวนี้เธอคงต้องลองทำบ้าง ณัฐจารีคิดในใจ
ณัฐจารีค่อยๆขึ้นไปเหยียบบนระเบียงบ้านด้วยขาที่สั่นนิดๆ มือก็เกาะติดไว้กับเสา เอาล่ะ ! เธอจะต้องทำได้นะ นับหนึ่ง สอง สาม แล้วกระโดดข้ามไปซะ
หนึ่ง
สอง
สะ ..
ตุ้บบบ !
“โอ๊ยยยยย !”
“เฮ่ย! ทำบ้าอะไรของเธอเนี่ย ! ”
โอ๊ยย เจ็บชะมัดยาด แค่กระโดดผิดจังหวะนิดเดียวเอง ลื่นจนได้ นัธพงศ์ได้แต่มองอึ้งกับน้องสาวข้างบ้านที่ได้แต่ลูบข้อเท้าตัวเองป้อยๆ ใครจะไปคิดว่าเธอจะกระโดดข้ามมาจริงๆ เป็นยังไงล่ะทีนี้ ได้เรื่องจนได้
“ยัยเด็กโง่ ! ทำอะไรของเธอ”
พี่ชายทำเสียงดุอยู่ในที แต่ก็คุกเข่าก้มลงมาดูข้อเท้าของเธอที่ตอนนี้ดูเหมือนจะระบมไปหมด
“เจ็บมั๊ย?”
“อืมม อื้อ! อย่าจับสิ”
“ลุกไหวมั๊ย”
ณัฐจารีส่ายหน้าเบาๆ ตอนนี้ข้อเท้าของเธอมันระบมไปหมดแล้ว
“เฮ้อ! สมน้ำหน้า ใครใช้ให้เธอแก่นกะลาแบบนี้ นี่ถ้าตกลงไปแขนขาหักพี่จะไปบอกกับคุณป้าว่ายังไง”
“ฮือออออออ เค้าขอโทษ”
เด็กโง่! นัธพงศ์ลอบส่ายหน้ากับท่าทางทียังเด็กไม่หายของณัฐจารี ถึงอายุจะห่างกันแค่เพียงสองปี แต่รู้สึกราวกับว่าเขาต้องคอยเป็นพ่อดูแลเด็กอ่อนยังไงอย่างนั้น ตั้งแต่ยังเด็ก จนมาถึงตอนนี้
“พะ พี่ดิวจะทำอะไรง่ะ”
“เฉยๆเหอะน่า”
ณัฐจารีได้แต่อึ้ง พี่ชายคนเดิมของเธอกลับมาแล้วใช่รึเปล่า พี่ชายอุ้มเธอมาวางบนเตียงของเขา .. ที่ห้องของเขา ห้องนี้ไม่เปลี่ยนเลย ไม่เปลี่ยนจากสมัยก่อนที่เคยเข้ามา
“รอแปปนึง เดี๋ยวไปเอาน้ำแข็งมาประคบให้”
แล้วนัธพงหายไปจากห้อง ณัฐจารีถือโอกาสสำรวจห้องนอนพี่ชายด้วยสายตา รูปนั้นยังอยู่ที่เดิม ณัฐจารียิ้มบางๆออกมา ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบกรอบรูปหัวเตียง รูปนึงเป็นรูปครอบครัวของเขา และอีกรูปเป็นรูปที่ถ่ายคู่กับเธอเมื่อสมัยยังเด็ก
พี่ชายของเชอรีน..
เพราะณัฐจารีและนัธพงต่างไม่มีพี่น้องที่ไหน ทั้งคู่เติบโตมาด้วยกัน อยู่โรงเรียนเดียวกัน กลับบ้านด้วยกัน เล่นด้วยกัน ช่วงเวลาเหล่านั้นที่ณัฐจารีนึกถึงทีไรจะต้องยิ้มทุกที พี่ชายปกป้องเธอเสมอจากคนที่คอยแกล้งเธอ ถึงปากจะชอบจิกกัดเธออยู่เรื่อย แต่เธอก็รู้ ว่าเขายังเป็นห่วงเธอเสมอ เธอไม่อยากเสียพี่ชายคนเดียวไป
ณัฐจารีวางกรอบรูปลงที่เดิม ก่อนจะสะดุดตากับบางอย่าง นี่มัน...
“เชอรีน ทำอะไรอยู่”
“ปะ เปล่า แหะๆ” ณัฐจารีรีบยิ้มกลบเกลื่อนก่อนจะซ่อนบางอย่างลงในกระเป๋ากางเกง
“เหรอ ไม่มีอะไรใช่มั๊ย”
“เปล่าซักหน่อย”
เชอรีก้มหน้าลงซ่อนความรู้สึกเอาไว้ นี่มันอะไรกัน...
“มา เดี๋ยวพี่ประคบน้ำแข็งให้ก่อน ถ้ายังไงละไปหาหมออีกที”
นัธพงคุกเข่าลง คอยประคองน้ำแข็งให้ข้อเท้าที่เริ่มบวมเปล่งของสาวน้อย
“เป็นไง ดีขึ้นรึเปล่า”
“อืมมม”
กับคนอื่น พี่จะใจดีแบบนี้รึเปล่านะ กับผู้หญิงคนนี้พี่จะดูแลเขาแบบที่ทำกับเชอรีนด้วยรึเปล่า พี่เป็นพี่ชายที่ใจดีแบบนี้กับทุกคนเหรอ
“ทีหลังอย่ากระโดดข้ามมาแบบนี้อีกรู้มั๊ย มันอันตราย”
“...”
“เชอรีนครับ ได้ยินมั๊ย”
“ดะ ได้ยิน”
“นี่ ! พี่ไม่อยากมาดูแลคนพิการนะจะบอกให้ ดีนะที่แค่ข้อเท้าแพลง”
ณัฐจารีเงียบลง แปลก.. ปกติพูดเยอะจะตาย สงสัยจะเจ็บแฮะ นัธพงศ์ลอบมองท่าทีน้องสาว
“พี่ดิว”
“มีอะไร”
“เล่าเรื่องคนที่พี่ชอบให้เชอรีนฟังมั่งสิ”
“หืมม” ทำไมอยู่ดีๆถึงถามเราเรื่องนี้
“นะๆ เล่าหน่อย ผู้หญิงคนนั้นสวยรึเปล่า”
“อืมมม คนนั้นก็...” นัธพงทำท่าคิด ก่อนจะตอบกับน้องสาวข้างบ้านของเขา
“สวยรึเปล่าก็ไม่รู้นะ ตาก็ .. เล็กๆเหมือนกับเธอนี่แหล่ะ”
“จมูกก็โด่งพอๆกับเธอ..”
“ปากก็บางๆแบบนี้...”
“ผมก็ยาวประมาณเธอ..”
“และที่สำคัญ ยังขี้แยเหมือนเธอด้วยนะ..ฮ่าๆๆ”
“หือ มีคนที่เหมือนเชอรีนขนาดนั้นด้วยเหรอไงกัน”
“นี่! คนบ้า ! นี่พี่หลอกด่าเชอรีนรึเปล่าเนี่ยย” ใครจะเหมือนเรามากขนาดนั้น
“ฮะๆ ป่าวซะหน่อย เดี๋ยวพี่ไปส่งที่บ้าน เย็นละ เดี๋ยวคุณป้าจะตกใจว่าลูกสาวขี้แยหายตัวไปไหน”
“เค้าไม่ได้ขี้แยซักหน่อย”
ณัฐจารีได้แต่บ่นพึมพำคนเดียว วันนี้ถือเป็นวันที่ดีอีกวันหนึ่งของเธอ ในที่สุด พี่ชายก็ยอมคุยกับเธอเหมือนเดิมซักที พี่ดิวกลับมาเป็นพี่ชายคนเดิมของเชอรีนแล้ว
“อ่ะ ถึงแล้ว”
“..พี่ดิว”
“อะไรอีกล่ะ”
“ขอกอดหน่อยสิ”
“เฮ้ย ! ไม่ดะ..”
ช้าไปแล้วสำหรับคำพูดของนัธพงศ์ เมื่อคนเป็นน้องยื่มแขนมาโอบกอดเขาไว้ เธอจะรู้รึเปล่าว่าเป็นสาวเป็นนางไม่ควรจะมาขอกอดผู้ชายแบบนี้นะยัยโง่ ! ถ้าเธอไปทำแบบนี้กับคนอื่นฉันจะทำยังไงกัน...
“พี่ดิว เชอรีนรักพี่ดิวนะ”
“พี่ดิวเป็นพี่ชายที่ดีที่สุดของเชอรีน”
“อย่าทิ้งเชอรีนไปไหนนะ”
ความคิดเห็น