คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ผมสลบบ่อยจนอยากไปหาหมอ
ผมสลบบ่อยนอยาไปหาหมอ
ผมื่นึ้นมาในเ้าอวันหนึ่ ในะลุึ้นมาผมมีวามรู้สึเหมือนโนไฟฟ้า็อที่นิ้วี้้า้าย พอผมมอไปที่มือผมเห็นแหวนลมๆมีรูปสายฟ้า ผม็ไม่รู้หรอว่ามันมาไ้ไ ผมเลยถอมันวาไว้บนโ๊ะโยไม่ิอะไร เพราะมัน็ไม่มีอะไรสำัไปว่าารลไปินอาหารเ้าที่สุแสนอร่อยอแม่ผม เเล้ว วันนี้เป็นวันที่หนาวมา มันหนาวนผมไม่ิะแปรฟัน้วย้ำ ุลอิูถ้าุไม่แปรฟันไปโรเรียนุะรู้สึยัไ ิเเล้วผม็เลย้อแปรฟันนไ้ ผมเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็เเล้ว็ไปหยิบระเป๋าที่โ๊ะ แ่มีหนัสือเล่มหนึ่อยู่บนโ๊ะ และ มันไม่ื่อหนัสือ ผมไม่ไ้สนใอะไรหรอ ็แ่เาว่า พ่อื้อมาให้เลยปล่อยไว้ามเย ปิหนัสือที่พ่อผมื้อให้็ยัๆเอาไว้ในั้นหนัสือนั่นแหละ ผมเินออมาาห้อไปยัห้อรัวินอาหารสุอร่อยอุเรเล ึ่เป็นแม่อผมเอ
แม่ทำอาหารอร่อยนุสามารถินเเล้วลอยไปบนท้อฟ้าไ้เลยเเหล่ะ พอินเสร็ผม็เินไปโรเรียน โรเรียนอผมอยู่ไม่ไลาอนโอผมมานั เมื่อผมเินผ่านผมเหมือนเห็นเามืๆบาอย่ารโน้นไม้ที่ำลัะาย ใบอมันมีสีเหลือแ่ๆ มัน็แ่้นไม้แ่ๆ แหวนที่ไม่รู้มาไ้อย่าไรในนิ้วื่อ้าน้ายอ ผมเริ่ม็อ ผมสสัยว่าทำไมมันมาอยู่บนนิ้ว ผมถอแหวนแล้วโยนทิ้ไปบนถนน ผมสสัยมาว่าในเมื่อผมทิ้มันไปแล้วมันลับมาไ้ยัไ พราิว่าผมะไปโรเรียนสายเพราะมาสนใับแหวนบ้าๆผมเินไปถึโรเรียนอ ผม โรเรียนมัธยมออเรล ผม็เรียนามปิไปเรื่อย นถึวิาเล วิาที่ผมโปรปรานน้อยสุ ที่้อเรียนับยายแ่เบล เธอเป็นรูที่โหนนัเรียนทุนสามารถทำัวนิ่เป็นหินเมื่อเธอเินผ่าน พอหมวิานี้็ไ้เวลาลับบ้าน ผมเินออมาาโรเรียนอนเวลาบ่ายสอนิหน่อย ผมเินผ่าน้นไม้้นเิม แ่มันใบหลุร่วหมเลย ผมำลัสสัยว่าทำไมใบถึร่วหมเลย วามสสัยอผม็พอับวามสมอทึบอผมเลย ะที่ผมลับอนโ ลิฟท์ึ้นไปั้น 43 ห้อ 4302 ผมไุแเ้าไป อนนี่ไม่มีใรอยู่บ้าน เพราะพ่อผมไปทำานที่เม็ิโั้แ่เมื่อวาน ส่วนแม่ผม็ไปื้ออที่ห้าที่อยู่อีฝั่อถนน ผมปิประูเเล้วเินเ้าไปในห้ออผมเอ ผมมอูหนัสือที่อยู่บนโ๊ะ พอผมหยิบึ้นมาเิแสสว่าสีทอ อารม์ประมาุเปิสปอทไลท์ใส่หน้าัวเอมันบาามานทำให้ผมแทบะาบอ เลย
หลัาหนัสือส่อแสสว่าบาา ผมลืมาึ้นมา ภาพทั้หมเบลอๆ ผมพบว่าผมนอนอยู่บนห้าสีเีนว ท้อฟ้าสีำมื มีแสสว่าอวันทร์สาส่อลมา รอบๆัวผมมี้นไม้เ็มไปหมเลย เเล้วมีเสียระิบว่า "เ้า้อมาที่นี่" านั้นภาพทั้หม็หายไป ผมรู้ัวอีที็นอนแผ่บนพื้น หนัสือวาอยู่บนโ๊ะนิ่สบเหมือนไม่มีอะไรเืึ้น ผมลุึ้นมามอเวลา อนนี้เป็นเวลา 1ทุ่ม เอ๊ะ 1ทุ่มหรอ แ่ผมพึ่ลับบ้านมานี่หน่า ทันในั้นมีเสียเปิประูบ้าน ผมิว่าแม่น่าะลับมาเเล้วผมเลยเปิประูไปะทัทาย แ่สิ่ที่พบือเาำมืที่แวปผ่านหน้าผมไปเมื่อี้ แหวนแปลๆลับมาที่มือผมมันเริ่ม็อนิ้วผม ผมพยายามึออแ่ราวนี้พอผมับมือผมโน็อแรมา ในะนั้นอไม้ที่อยู่ใล้ๆุที่เาผ่านเริ่มเหี่ยวลเรื่อยๆ อีรั้ที่ผมเห็นเามืผ่านไปรโ๊ะอาหาร ผลไม้เริ่มเน่า แหวนยิ่็อรุนแรมาึ้น ผมเริ่มผะถอยหลั เานั้นมาอยู่รหน้าอผม มันเริ่มเป็นรูปเป็นร่าึ้นมาเป็นนสีำมื แหวนผม็อแรมา านั้นแหวนเริ่มปล่อยสายฟ้าออมาเล็ๆ ให่ึ้นเเล้ว ู้ม!! ในะนั้นท้อฟ้าเหนืออนโผมมีฟ้าผ่าแรเสียัมา แสาฟ้าผ่าสว่ามานลอเ้ามาในหน้า่า
ร่าสีำ้าหน้าผมลายเป็นวันสีำเเล้วสลายไป ผมรู้สึหน้ามืมานสลบไป...
ผมรู้สึัวึ้นบนทุ่ห้าที่ผมเยฝันถึมีเสียระิบอีว่า "ไปเปิหนัสือ" านั้นภาพทั้หม็เบลออี ผมสะุ้ื่นมาบนพื้นผมมีวามรู้สึว่ามือและเท้าอผมยับเอไ้ ผมไร้ึ่ารวบุมัวผมเอ ร่าอผมเินไปเปิหนัสือ แ่ราวนี้ไม่มีแสสว่าอะไร ปาอผมยับเอเเล้วพูึ้นมาว่า "เรฟ" รอบๆัวผมเิแสสว่าสีทอึ้น ทิวทัศน์รอบัวผมเบลอ ทุอย่ารอบัวผมหมุนิ้ว ผมรู้สึปวหัวนแทบะอ้วออมาเป็นสายรุ้ ู้ม!! ัวผมลมาบนทุ่ห้าสีเียว เหมือนระูผมหั านั้นผมึสลบไป
ความคิดเห็น