คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เรื่องที่หนึ่ง : เขาและเพื่อนของเขา
เรื่องที่หนึ่ง : เขาและเพื่อนของเขา
ผมนอนไม่หลับ
ทั้งๆ ที่พรุ่งนี้จะเป็นวันที่มีสอบแต่เช้าก็ตาม
ทุกๆ ครั้งที่เธอนั้นส่งรอยยิ้มเข้ามาทักทาย
ทุกๆ ครั้งที่เธอนั้นส่งสายตาเข้ามาหากัน
ทำให้ฉันนั้นแทบจะขึ้นสวรรค์
ทั้งที่ยังยืนอยู่ตรงนั้น
(แทบจะขึ้นสวรรค์ทั้งที่ยืนอยู่)
ผมมักเกิดอาการอย่างนี้บ่อยๆ เมื่อ ‘เขา’ ชวนออกไปไหนด้วยกัน
...มึง
ว่า...
...ไปดูหนังกันป่าว
พรุ่งนี้สอบ...
...ไปกับกูนะ
...นะๆๆๆ
...เดี๋ยวกูไปรับที่หอเลย
...ส่งกลับด้วยเอ้า
เมื่อผมยังไม่ตอบ รูปการ์ตูนทั้งคอแล็คชั่นจะถูกส่งมา ‘เขา’ จะอ้อนจนกว่าผมจะตอบ ‘ตกลง’ แล้วจะตามมาด้วย
อืม...
...หนึ่งไปด้วยนะ
อืม...
ทุกๆ ครั้งที่เธอนั้นคอยส่งเสียง และทุกข้อความ
ทุกๆ ครั้งที่เธอนั้นคอยเฝ้าถาม และเป็นห่วงฉัน
ทำให้ฉันนั้นแทบจะดิ้น ดิ้นตายอยู่ตรงนั้น
เคยอยากถามเหมือนกันว่า ถ้ามีเพื่อนไปด้วยกันแล้ว จะเอากูไปด้วยอีกทำไม
แต่คำถามก็ไม่เคยออกจากปากผมเลยสักครั้ง
“กูอะ มีเพื่อนสนิทสองคนนะ คนหนึ่งก็มึง อีกคนก็หนึ่ง กับคนอื่นกูไม่สนิทอย่างนี้นะเนี่ย”
เขาพูดพลางรวบคอผมไปกอด
“กูมีอะไรก็คุยกับพวกมึงนี่แหละ”
แต่ติดที่ฉันนั้นไม่ใช่เพียงคนเดียว
(เพียงคนเดียว เพียงคนเดียว)
ที่ได้รับท่าทีที่แสนดีเหล่านั้น
ทั้งๆ ที่ถูกให้ความสำคัญ แต่ผมไม่มีความสุขเลย
อึดอัด
“มึง”
ผมพูดขึ้นเมื่อมองดูนาฬิกาข้อมือครั้งที่สาม
“หนึ่งอยู่ไหนแล้ว จะทันไหมวะ” เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู
“ใกล้แล้วๆ รถติดอยู่แยกหน้านี่เอง” เขาก้มลงส่งข้อความ ไม่ได้เงยหน้ามองกันสัดนิด
“กูเข้าไปก่อนนะ อยากดูตัวอย่างหนังว่ะ”
ผมหยิบตั๋วหนังมาจากมือเขาทันทีและเดินเข้าไปในโรงหนังลำพัง
ความอดทนมันลดน้อยลงทุกทีๆ
มันจึงเป็นความรัก ที่ไม่ถึงกับสุข
เป็นความทุกข์ ที่ไม่ถึงกับเศร้า
เป็นความรัก ที่ทั้งซึ้งทั้งเหงาอยู่ด้วยกัน
(เป็นความซึ้งและความเงียบเหงาอยู่ด้วยกัน)
ที่นั่งสามที่ ผมเลือกนั่งด้านริมซ้ายเป็นอย่างนี้ทุกที
เวลาผ่านไปจนหนังกำลังจะเริ่ม
เขาและหนึ่งก็เดินเข้ามา
ทั้งๆ ที่ไม่ได้อยากจะยิ้มเลย ผมก็ฉีกยิ้มให้กับทั้งสองคนแล้วพูดเบาๆ “นึกว่าจะไม่ทันแล้ว”
“เกือบแล้ว ไอ้นี่ช้าอะมึง” เขาโน้มตัวมาใกล้ ส่งเสียงฟ้อง แน่ละเก้าอี้ถัดจากผมก็เป็นเขา ทางขวามือของเขาก็เป็นหนึ่ง เขานั่งตรงกลางเสมอ
ทั้งๆ ที่ผมอยากดูหนังเรื่องนี้มากตั้งแต่ได้ดูตัวอย่างหนังเมื่อหลายสัปดาห์ก่อน
ความสนใจเหล่านั้น มันหายไปไหนอยู่ที่ไหนกันหมดนะ
เห็นทางหางตาว่าเขาแอบหันมามอง
บางทีก็ทำท่าจะพูดด้วย
ผมคอยอยู่ แต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
หนังเดินทางมาถึงตอนไคล์แม็ค ผมแอบเช็ดน้ำตาเบาๆ
เขาเอื้อมมือมาโยกหัวผมเบาๆ ก่อนจะยื่นทิชชู่มาให้
ผมยิ้มรับ
ไม่ถึงนาที ที่มือของทั้งสองคนที่กุมกันอยู่ตลอดเวลานั้นละออกจากกัน
ผมผิดหรือเปล่านะ เอาเถอะ อย่างน้อยก็รู้ว่าเขาก็สนใจผมบ้างเหมือนกัน
แม้จะไม่เท่ากับอีกคนเลยก็ตาม
รู้สึกว่าตัวเองเป็นตัวร้ายนิดๆ ด้วยล่ะ
แต่ติดที่ฉันนั้นไม่ใช่เพียงคนเดียว
(เพียงคนเดียว เพียงคนเดียว)
ที่ได้รับท่าทีที่แสนดีเหล่านั้น
“หนึ่งหิวไหม” ผมถามขึ้นเมื่อเดินออกมาจากโรงหนังราวๆ สามทุ่ม
หนึ่งไม่ตอบแต่ยิ้มและส่ายหัว
“ร้านก็ปิดหมดแล้วดิ จะกินไรอะ” เขาพูดขึ้น
“ไม่เอาอะ ดึกแล้ว” หนึ่งตอบเขา
ทั้งคู่เดินนำไปก่อน ผมเดินตามหลัง
“ไม่ชอบหนังเหรอ ทำหน้าไม่สนุกเลย” เขาพูดกับผม
“อื้อ รู้สึกเสียดายตังค์ว่ะ กูกะเต็มที่ว่าต้องสนุก เซ็งๆ น่ะ”
“คราวหน้าต้องดู review ก่อนจะมาดูแล้ววะ เดี๋ยวทำมึงเสียอารมณ์อีก”
“ไม่ต้องหรอก” ...คราวหน้ากูคงไม่มาแล้วละ
จึงเป็นความรักที่มาพร้อมความอึดอัด
และเป็นความรักที่ไม่เคยเห็นภาพชัดๆ สักวัน
มีแค่ความรู้สึกครึ่งๆ กลาง ๆ
ข้างในใจของฉัน เพียงคนเดียว
เราสามคนเดินกันมาเงียบๆ ผ่านร้านที่ปิดไฟมืด บ้างกำลังจะปิด
“ก.บ.ด.ก.น.” หนึ่งพูดขึ้น ขยับไปเดินกลางถนนที่ว่างเปล่า ไม่มีรถวิ่ง
“ม.ก.” เขาขยับตามไป
“น.น.น. ป.ก.ข.ก.น.” หนึ่งคว้าแขนเขาไปกอด ทั้งคู่หยุดยืนอยู่กลางถนน
“ระวังรถนะ”
ผมไม่รู้หรอกว่าสองคนพูดอะไรกัน ส่งรหัสลับ อย่างนี้ประจำ
พวกเขาจะรู้ไหมนะว่าผมอึดอัด
หนึ่งขับรถมาดูหนังกับเขาและผม ต้องบอกว่ากับเขาคนเดียวหรือเปล่า
หนึ่งขับ เขานั่งหน้า ผมนั่งข้างหลัง ...ที่เดิม...
“กลับบ้านนะ เนี่ยเดี๋ยวไปรอเลย กลับด้วยกันสิ” หนึ่งถามเขาอีกครั้งเมื่อออกรถ
“ม.ก.”
“ก.!”
“ม.ก. ม.ก. ย.ซ.ซ.”
“ก.ด.ม.ง.ข.จ.ม.ก.น.”
“พอละ ปวดหัว พูดปกติเถอะ” เขาหัวเราะ ผมรู้สึกได้เลยว่าเขามีความสุข
“กลับ”
“ไม่”
“จะรอ จอดรถรอเลย”
“เออ จะคอยดูนะ”
รถจอดติดไฟแดงสองสามแห่ง ก่อนจะเลี้ยวเข้าสู่หอพักของหนึ่ง หอพักของผมอยู่ถัดไปจากเขา ต้องเดินไปอีกเล็กน้อย
หนึ่งหาที่จอดรถ พวกเราทั้งสามคนลงมายืนบนถนน
ผมเหลียวมองหน้าเขา
“หนึ่งจะเดินไปส่งมึงด้วยอะ” เขาบอก ผมก็ได้แต่พยักหน้า
“เออ รายงานอะ เดี๋ยวพรุ่งนี้มึงอย่าลืมเอามาให้กูนะ” ผมบอกย้ำเขาเกี่ยวกับการบ้านที่ต้องทำส่งในวันศุกร์ เขาหันไปมองหน้าหนึ่ง แล้วตอบว่า
“มึง เดี๋ยวกูขึ้นไปเอารายงานลงมาให้นะ พรุ่งนี้คงไม่ว่างแล้วละ คนแถวนี้เร้าให้กลับบ้านว่ะ”
“รอแปบนะ” เขาให้ผมกับหนึ่งรอ แล้วขึ้นห้องไปหยิบงานบนห้อง
“ไปซื้อขนมกัน” หนึ่งยิ้มให้ผมแล้วลากแขนให้เดินตามไปร้านสะดวกซื้อ
“หิวอะ เวลาหิวกินไรดีอ่า” หนึ่งถามผมขณะที่กำลังเลือกของกิน
“ดึกๆ อย่างนี้กินเกี๊ยวน้ำไหม ไม่หนักท้อง” อากาศเย็นๆ นิดหน่อยด้วยนะ จะสี่ทุ่มแล้ว
“ไม่เอาอะ” หนึ่งสั่นหัว ผมจึงขยับเข้าไปช่วยเลือก
“กระเพาะปลาไหม หรือ ข้าวราดแกง”
“ไม่เอาอะหนักท้อง” หนึ่งเดินผละไปทางตู้แช่เย็น
“เราเรื่องมากเนอะ อย่าเพิ่งไม่ชอบเรานะ” หนึ่งหันมาบอก ยิ้มให้อีกแล้ว
“อื้อ ไม่หรอก เวลาหิวแต่ไม่รู้จะกินอะไรเราก็เป็นอย่างนี้แหละ” ผมยิ้มให้หนึ่ง
“กินไรดี แซนวิชไหม ไม่เอาๆ ไส้กรอกดีกว่า” หนึ่งหยิบไส้กรอกมาหนึ่งถุง แล้วจึงเดินไปจ่ายเงิน ผมเดินตามมาเงียบๆ
เราเดินออกมาจากร้านสะดวกซื้อ โทรศัพท์ของหนึ่งก็ดังขึ้น
“อื้อ อยู่ที่เดิมนี่แหละ ...อ๋อ เมื่อกี้ไปซื้อขนมมาไง...อือ อยู่ข้างๆ นี่แหละ อืม” หนึ่งหันมาบอกว่า เขาลงมาแล้วไม่เจอเลยวิ่งกลับขึ้นไปเอาโทรศัพท์มาโทรหา
เขาเดินออกมายื่นรายงานให้ผม
“ปะ ไปกัน”
“เฮ้ย ไม่ต้อง เนี่ยเดี๋ยวเดินไปเอง หนึ่งจะเหนื่อยเปล่าๆ นะ” ผมปฏิเสธ
“ไม่หรอกน่า หนึ่งอยากเดิน”
เราทั้งสามคนจึงพากันเดินไปยังหอพักของผม
“ขอบคุณมากนะ” ผมบอกเมื่อเขาหยุดที่ทางเข้าหอพัก
“ไม่เป็นไรจ้า มากับนายแล้วสนุกดีนะ” หนึ่งพูด
“ขับรถระวังๆ นะหนึ่ง” ผมกำชับ หนึ่งขับรถเร็วมาก
“อื้อ รีบขึ้นหอเลยปะ ดึกแล้ว” เขาบอกผม เราโบกมือลา
มันจึงเป็นความรัก ที่ไม่ถึงกับสุข
เป็นความทุกข์ ที่ไม่ถึงกับเศร้า
เป็นความรัก ที่ทั้งซึ้งทั้งเหงาอยู่ด้วยกัน
(เป็นความซึ้งและความเงียบเหงาอยู่ด้วยกัน)
จึงเป็นความรักที่มาพร้อมความอึดอัด
และเป็นความรักที่ไม่เคยเห็นภาพชัดๆ สักวัน
มีแค่ความรู้สึกครึ่งๆ กลาง ๆ
ข้างในใจของฉัน เพียงผู้เดียว
อึดอัดในใจของตัวฉันเพียงผู้เดียว แค่คนเดียว
ผมได้แต่หวังว่าความรู้สึกนี้จะจางหายไปสักวัน
แล้ววันนั้น ผมจะสามารถยิ้มให้กับเขาและหนึ่งได้อย่างจริงใจ
มีแค่ความรู้สึกครึ่งๆ กลาง ๆ
ข้างในใจของฉัน เพียงผู้เดียว
อึดอัดในใจของตัวฉันเพียงผู้เดียว แค่คนเดียว
หน่วง : Room 39
End…
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
เพลง หน่วง ของ Room 39
อารมณ์นี้ เมื่อเพื่อนไปดูหนังกับแฟนแล้วลากเราไปด้วย จับมาแต่งเรื่องสั้นซะเลย ฮ่าๆ
ใกล้ปิดเทอมเข้ามาแล้วทุกที
ดีใจทุกครั้งที่ได้กาปฏิทิน ลดวันไปหนึ่งวัน J
ยินดีรับทุกคำติชมนะคะ
Lavender’s blue
ความคิดเห็น