คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : MY BROTHER EPiSODE 1
EPiSODE 1
วันรุ่งขึ้น มยองซูยังนอนอยู่ด้านล่างเหมือนเดิม ในขณะนั่นเอง ซองจงก็เดินมาพร้อมกับขวดฉีดน้ำ(?) เขาก็ค่อยๆย่องเข้ามาหาคนที่หลับอยู่ แล้วยื่นมือไปฉีดน้ำใส่หน้าอีกคนประมาณสองสามครั้ง จากนั้นค่อยวิ่งหนีไป มยองซูก็เพิ่งตื่นแล้วเอามือป้ายหน้าแล้วเห็นน้ำติดมากับมือเขาอยู่
“หรือว่าจะเป็น…” พอเขายังพูดไม่ทันขาดคำ เขาก็รีบเดินลงไปข้างล่าง ระหว่างที่เขากำลังเดินอยู่นั่น เขาก็ได้ยินเสียงเพลงดังมาแต่ไกล จนเดินมาถึงตรงห้องรับแขก มยองซูก็เห็นซองจงกำลังเต้นเพลงbubble popอยู่พอดี แต่ล่ะท่าที่ซองจงเต้นอยู่นั้น ทำเอาเขาแทบอึ้งไปตามๆกัน(อึ้งทำเพื่อ) เขาจึงดูไปเรื่อยๆจนจบเพลง แล้วซองจงก็หันมาหาอีกคน
“ตื่นแล้วเหรอ ฮ่าๆ โดนสาดน้ำมาสบายมั้ย” ซองจงหัวเราะเบาๆ หลังจากที่มองหน้าอีกคนแล้วยังมีน้ำติดมาอยู่
“หัวเราะทำไม นายทำใช่มั้ยซองจง”
“ถ้าผมไม่ทำแวใครจะทำครับ แบร่” จากนั้นซองจงก็แลบลิ้นใส่ ก่อนที่จะเดินไปเปิดเพลงแล้วเต้นต่อ ส่วนมยองซูก้ไปกดปิดเพลง อีกคนก็กดเปิดต่อ แต่เขาก็ยังกดปิดเพลงอยู่ดี แล้วทั้งสองคนต่างพากันแย่งกดเปิดปิดเพลงสลับกันอย่างเอาเป็นเอาตาย(?) จนซองจงแกล้งทำเป็นไม่กดเปิด ทำเอามยองซูต้องกดปุ่มสองรอบ
“สมน้ำหน้า.. ไปเล่นเกมดีกว่า” ต่อมาซองจงก็เดินไปที่โซฟาแล้วหยิบพีเอสพีขึ้นมาเล่น
“นายไม่หิวเหรอ” มยองซูถาม
“หิวสิ หิวมากๆด้วย”
“อ่า งั้นเดี๋ยวฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนล่ะกัน” แล้วมยองซูก็เดินไปหยิบผ้าขนหนูตรงแถวหน้าห้องแต่งตัวเดินเข้าห้องน้ำทันที และในระหว่างช่วงที่ซองจงกำลังเล่นเกมอยู่นั่น เขาก็เหมือนกับว่าได้กลิ่นอาหารตรงแถวข้างบ้าน ซองจงก็เดินไปตามกลิ่นอย่างหิวโหย จนมาเห็นอาหารที่วางไว้อยู่บนโต๊ะข้างบ้าน เขามองจนตาค้างคาตรงนั้น จนชายคนหนึ่งเดินออกมาพร้อมกับจานข้าวมา ก่อนที่จะทักซองจงว่า
“สวัสดีเจ้าหนู หิวเหรอ”
“ครับ~”
“ฮ่าๆ มากินบ้านพี่สิ” แล้วชายคนนั้นก็กวักมือเรียกซองจง ซองจงก็ยิ้มอย่างดีใจแล้ววิ่งเปิดประตูรั้งออกจากบ้านตัวเอง แล้วไปเปิดประตูรั้วบ้านของชายคนนั้น แล้วเดินไปนั่งบนเก้าอี้บนโต๊ะที่เต็มไปด้วยอาหารทั้งนั้น
“กินตามสบายนะ”
“ขอบคุณมากๆเลยครับ” ตอนนี้ซองจงไม่สนใจอะไรแล้ว เขาลงมือกินข้าวทันที ต่อมาชายคนนั้นก็ถามเขาว่า
“พี่ชื่อพี่โฮย่านะ เราชื่ออะไรล่ะ” โฮย่าแนะนำตัวแล้วถามซองจง
“ผมชื่อลีซองจงครับผม”
“เราเป็นอะไรกับพี่มยองซูเหรอ”
“คือว่า แม่ผมฝากให้มาอยู่กับพี่เข้าอ่ะครับ มาอยู่แค่ไม่กี่วันเอง ทำไมฮยองรู้จักล่ะครับ”
“พี่กับเขาสนิทกันไง รู้จักกันตั้งแต่อยู่บ้านข้างกันล่ะ อยู่กับพี่เขาเป็นไงมั่ง”
“ก็ดีนิดหน่อยอ่ะครับ”
“เอาน่า พี่มยองซูเขาไม่ค่อยมีเพื่อนหรอก เลยเหงานิดหน่อย ”
“ลีซองจงอ่า” เสียงของมยองซูดังขึ้น ขณะที่โฮย่ากับซองจงกำลังคุยกับอยู่พอดีแล้วหันไปตามเสียง
“อะไรครับ” ซองจงถาม
“มยองซู นายมากินด้วยกันสิ”
“อ่า โอเคครับ” แล้วมยองซูก็เดินออกจากบ้านตัวเองแล้วไปเปิดประตูรั้วเข้ามาบ้านของโฮย่า แล้วมานั่งลงข้างๆซองจงก่อนที่จะกินข้าวด้วยความหิวแบบซองจงด้วยเช่นกัน จากนั้นเสียงของใครบางคนก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง
“โฮย่ากับข้าวเสร็จรึยัง!!!!!!!!!!!!!!” เสียงแทบจะลั่นบ้านของโฮย่าอยู่แล้ว ทั้งมอยองซูกับซองจงก็ต้านรับมันไม่ไหวเหมือนกัน
“เสร็จแล้ว ลงมาเร็ว!” โฮย่าตะโกนกลับ แล้วเจ้าของเสียงเมื่อกี้ก็เดินออกมาด้วยสภาพที่สะลืมสะลืออยู่ ก่อนที่จะนั่งลง
“สวัสดีมยองซู สวัสดี…” ชายคนนั้นค้างคำพูดเอาไว้ขณะที่เขากำลังจะทักทายซองจงเพราะเข้าไม่รู้จักชื่อ
“ผมซองจงครับ” ซองจงยิ้มให้หนึ่งที
“สวัสดีซองจง พี่ชื่อดงอูนะ”
“เอาล่ะ มากันครบแล้วก็กินกันได้เลยนะ” หลังจากที่โฮย่าพูดจบ ทุกคนที่เหลือต่างพากันลงมือกินข้าวบนโต๊ะนั้นทันที ซองจงก็กินจนอิ่มแล้วลุกขึ้นเดินกลับบ้านทันที ปล่อยให้มยองซูคุยกับโฮย่าและดงอูไป
ขณะนั้นเอง เขาก็เดินเข้ามาในห้องของมยองซูแล้วล้มตัวนอนลงไปพร้อมหยิบตุ๊กตาแล้วหยิบกระเป๋าสตางค์ขึ้นมาเปิดดูรูปของเขาตอนเด็กๆที่กำลังถ่ายคู่กับแม่ของเขาอยู่ ก่อนที่จะพูดขึ้นว่า
“แม่ครับ ผมคิดถึงแม่จัง เมื่อไหร่จะกลับมาครับ..” เขาค่อยๆกอดตุ๊กตาอย่างแน่นๆเปรียบเสมือนว่าเป็นแม่ของเขาด้วยซ้ำ อยู่ดีๆซองจงเหมือนกับว่าคิดอะไรบางอย่างออกมาได้ แล้วยังยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมาอีกด้วย
มยองซูเดินเข้าไปมาในบ้านแล้วเดินขึ้นบันไดไปบนห้องนอนของเขา เขามองไปที่ตรงตู้หนังสือก่อนที่จะหาอะไรบางอย่างแต่ก็ยังหาไม่เจอ จนเสียงของอีกคนดังขึ้น
“ฮยองกำลังหาเรื่องนี้อยู่เหรอครับ” จากนั้นมยองซูก็หันไปตามเสียงทันที แล้วเห็นซองจงกำลังถือหนังสือการ์ตูนเรื่องนารูโตะเล่นล่าสุดของเขาอยู่ มยองซูชี้ไปที่หนังสือของเขาแวพูดว่า
“นายเอาหนังสือเล่มนั้นมาคืนนะ”
“ไม่ให้ อยากได้ก็เอาเองสิครับ ฮ่าๆ” แล้วซองจงก็วิ่งหนีลงไปข้างล่าง ส่วนมยองซูก็วิ่งตามอีกคนลงไปด้วยทันที ทั้งคู่ก็วิ่งไล่ไปทั่วบ้านเหมือนกับการ์ตูนเรื่องทอมแอนด์เจอรรี่อย่างเป๊ะๆ(มั้ง) ระหว่างซองจงที่กำลังวิ่งหนีอยู่นั้นเอง เขากลับสะดุดขาแล้วล้มลงไปจนมยองซูล้มทับซองจงไปอีกด้วย ก่อนที่มยองซูจะพูดว่า
“จับได้แล้ว”
“ออกไปนะ มันหนัก!!” แล้วซองจงก็พยายามดันตัวขึ้น แต่กลับไม่ได้ผลด้วยความที่รูปร่างของเขาเล็กกว่าผู้ชายผิดปกติ
“นอนอย่างนี้แหละ ไม่ต้องลุกขึ้น” แล้วมยองซูก็กอดอีกคนเพื่อไม่ให้คนข้างล่างขยับ แล้วทั้งคู่ก็เงียบอยู่ไปสักพัก จนในระหว่างนั้นเองเสียงเค้าประตูก็ดังขึ้น
ไรเตอร์พูดตรงๆว่าตอนนี้คิดสดค่ะ บางตอนก็คิดมาก่อนแล้ว แบบว่าวันนี้ว่างเวอร์ เน็ตไม่มีเลยมาอัพร้านเน็ต (อ้าว)
ยังไงก็มาอ่านกันเยอะๆแล้วเมนท์ด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ ^^
ความคิดเห็น