คลังเก็บของ【 Diabolik Lovers】แปลไทย ★

ลำดับตอนที่ #82 : # Diabolik Lovers : [ แปล ] Mini Drama CD จาก Anime แผ่นที่ 3 '

# Diabolik Lovers : [ แปล ] Mini Drama CD จาก Anime แผ่นที่ 3 '

Download : http://www.tusfiles.net/39t8e2q65yq8

Password: diaL#anime-mp3

_______________________________________________________________________________

★ ==【แปล+รีวิว】Mini Drama CD จากแผ่นอะนิเมะแผ่นที่ 3 เนื้อหาจะอยู่ประมาณหลังจากตอนที่ 6 ไปนะคะ .. // ไฟล์เสียงอยู่ลิงค์ตรงโปรดอ่านก่อนจ้า .. 

 

★ == โปรดอ่านตรงนี้ก่อน ..

- เรื่องนี้ต่อจากอะนิเมะประมาณตอนที่ 6 

- นำไปใช้ "ได้โปรด" เครดิตให้ด้วย

- เครดิตแปลโดย www.fb.com/dialoversth

- หากมีจุดผิดพลาดขออภัย / แจ้งได้ค่ะ

- ลิงค์เสียง : http://bit.ly/1xprHUD

 

เปิดมาจะเป็นเสียงรินชาของเรย์จิ แล้วก็ชมว่าชาจากอังกฤษนี้หอมมาก คานาโตะจึงแทรกขึ้นมาว่าเขาไม่ค่อยชอบเครื่องดื่มที่ไม่มีความหวานแบบชาเลย .. แล้วเขาก็คุยกับเทดดี้ว่าอยากกินช็อคโกแลตร้อน ๆ แล้วก็จะไปเรียกนางเอกให้มาชงช็อคโกแลตร้อนให้เขา .. แต่ก่อนจะออกไปเรย์จิก็เรียกคานาโตะไว้ 

 

เรย์จิ : เดี๋ยว .. คานาโตะ .. คิดว่าผมเรียกคุณมาในช่วงเวลาชาอันมีค่าของผมเพื่ออะไรงั้นหรอ ? ผมมีเรื่องจะคุยด้วยสักหน่อย ..

คานาโตะ : คุยกับผม ? ผมไม่เห็นจำได้เลยว่ามีเรื่องต้องคุยอะไร .. เทดดี้เองก็บอกไม่รู้ครับ .. 

เรย์จิ : จริง ๆ หรอครับ ? 

คานาโตะ : ก็บอกว่าไม่รู้ยังไงล่ะครับ ! 

 

คานาโตะก็เริ่มโมโหแล้วบอกว่าแทนที่เขาจะมาฟังเรื่องไร้สาระของเรย์จิ ให้เขารีบๆบอกเพราะว่าเขาอยากไปให้นางเอกทำช็อคโกแลตร้อนให้เขากินเต็มทีแล้ว .. เพราะนั่นคือหน้าที่ของเธอ .. เรย์จิก็เลยบอกว่านั่นแหละที่เป็นปัญหา .. คานาโตะบอกว่าในเมื่อเป็นตุ๊กตาของเขาเขาจะทำอะไรก็ได้กับมัน .. 

 

เรย์จิ : ผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่ตุ๊กตาของคานาโตะ .. และไอคำว่า ผมจะทำอะไรก็ได้กับมัน นั่นผิดแล้วล่ะครับ .. นั่นเป็นเหตุผลที่ผมไม่สามารถปล่อยให้เหตุการณ์วันก่อนผ่านไปได้เฉย ๆ .. 

คานาโตะ : ผมทำอะไรงั้นหรอ ?

เรย์จิ : เรื่องจะทำตุ๊กตาหุ่นขี้ผึ้งยังไงล่ะ .. 

คานาโตะ : เรื่องนั่นมันทำไมหรอ ? ไม่คิดว่าเธอคนนั้นจะสวยงามตอนเป็นหุ่นขี้ผึ้งหรอครับ ? เทดดี้เองก็ดีใจด้วยที่จะได้เพื่อนใหม่ .. 

 

คานาโตะก็ถามเรย์จิว่าทำไมถึงเอานางเอกมาทำเป็นหุ่นไม่ได้ .. เพราะว่าเขาจะทำให้เธอส่วนงามและมีชีวิตตลอดกาล .. เรย์จิบอกว่าหุ่นขี้ผึ้งนั้นไม่มีชีวิต .. คนที่น่าจะรู้ดีมากที่สุดก็น่าจะเป็นตัวคานาโตะเองด้วยซ้ำ .. คานาโตะบอกว่าจะมีชีวิตหรือไม่มีชีวิตเขาก็ไม่สนใจตราบใดที่มันสวยงามแค่นั้นก็เพียงพอแล้ว .. เรย์จิก็ให้คานาโตะตระหนักถึงคำสั่งของพ่อที่สั่งไม่ให้ฆ่านางเอก .. พวกเขาต้องทำตามคำสั่งท่านพ่อ .. 

 

คานาโตะ : แต่ที่ผ่านมาไม่เคยมีคำสั่งแบบนี้มาเลย .. ทำไมต้องสั่งห้ามฆ่าเธอด้วย .. เรย์จิไม่คิดว่ามันแปลกงั้นหรอ ?

เรย์จิ : พวกเราต้องทำตามคำสั่งเท่านั้น .. ไม่ต้องตั้งคำถามกับมัน ..

คานาโตะ : เรย์จิก็คงรู้สินะครับ ว่าเธอคนนั้นพิเศษ ..

เรย์จิ : หมายความว่ายังไง ?

คานาโตะ : เลือดของเธอคนนั้น มีกลิ่นที่แสนน่าคิดถึง .. 

เรย์จิ : ผมไม่คิดอะไรแบบนั้น .. เธอก็เป็นแค่เหยื่อ .. ไม่มีอะไรมากกว่านั้น 

คานาโตะ : ฟุฟุ .. คิดแบบนั้นจริงๆหรอครับ ? 

* ปึ้งง ! *

เรย์จิ : .. สึบารุอีกแล้วหรอ ? เฮ้อ .. ผมจะไปดูหน่อย รอที่นี่นะครับ .. เข้าใจนะ ? ผมยังคุยไม่จบ .. 

 

เรย์จิก็เดินออกไปเพื่อจะไปดูสึบารุ ส่วนคานาโตะก็ตัดสินใจเดินออกไปดูสึบารุด้วยเช่นกัน พอมาถึงห้องสึบารุ สึบารุก็บอกว่าอย่าเข้ามาในห้องของเขาตามใจชอบ .. เรย์จิบอกว่าจะทำลายข้าวของตัวเองก็ตามสบายแต่อย่าทำให้บ้านหลังนี้พังไปด้วย .. เพราะบ้านหลังนี้ไม่ใช่แค่ของสึบารุคนเดียว .. คานาโตะเดินเข้ามาแล้วก็คุยกับเทดดี้ว่าสึบารุทำลายข้าของอีกแล้ว .. ในห้องนี้คงไม่จำเป็นต้องมีเฟอร์นิเจอร์อะไรเลยสินะ ? สึบารุก็บอกให้คานาโตะหุบปาก แล้วก็รีบๆออกไปซะ .. คานาโตะก็ไม่หยุดเขาพูดกับเทดดี้ต่อว่า ห้ามใช้คำพูดไม่สุภาพแบบสึบารุ ทำให้สึบารุโมโหแต่เรย์จิก็เข้ามาห้ามก่อน 

 

เรย์จิ : คานาโตะ ผมให้รออยู่ข้างล่างไม่ใช่หรอครับ ? 

คานาโตะ : ผมจะไปไหนก็เรื่องของผม .. ไม่จำเป็นต้องทำตามคำสั่งของเรย์จิ 

สึบารุ : พวกแกสองคนมาพูดอะไรน่ารำคาญอยู่ได้ ! 

คานาโตะ : เพราะอารมณ์ขึ้น ๆ ลง ๆ ของสึบารุทำให้ผมไม่สามารถดื่มช็อคโกแลตร้อนกับเทดดี้ได้ 

สึบารุ : งั้นก็ไม่ต้องดื่ม ! 

* เสียงสึบารุทำลายข้าวของ *

เรย์จิ : สึบารุ .. ! ทุกครั้งที่คุณทำลายข้าวของมันเดือดร้อนถึงผมนะครับ .. 

สึบารุ : ก็แค่ซื้อใหม่ก็จบแล้วไม่ใช่รึไง ? 

 

จากนั้นสึบารุก็จะเดินเข้าโลงไปนอน แล้วก็บอกให้ทั้งสองคนออกไป แต่เรย์จิเข้าไปแล้วก็ถามสึบารุว่าช่วงนี้ไม่รู้สึกอะไรแปลกๆบ้างเลยหรอ ? สึบารุก็ถามว่าเรื่องอะไร คานาโตะก็ตอบให้ว่าเป็นเรื่องของนางเอก .. ถ้าช่วงนี้มีอะไรเปลี่ยนไปก็ตั้งแต่ที่นางเอกเข้ามาอยู่ที่นี่ .. สึบารุเองก็คงรุ้สึกเหมือนกัน .. แต่สึบารุก็บอกว่าไร้สาระ เขาไม่สนใจอะไรนางเอกหรอก .. เรย์จิก็สงสัยและถามต่อว่า ถ้างั้นจะให้มีดเงินอันแสนสำคัญไปทำไม ? คานาโตะบอกว่า นั่นเป็นสิ่งเดียวที่สามารถฆ่าพวกเราแวมไพร์ได้ .. แต่ก็เอาสิ่งนั้นไปให้เธอ .. สึบารุบอกว่ามีดของเขาจะทำอะไรกับมันก็ได้ .. เรย์จิก็พูดถึงเรื่องที่สึบารุตั้งใจจะทำให้เราหนีไป .. เรื่องนั้นทำให้เขาไม่สามารถอยู่เฉยๆ ได้ .. ถึงอย่างนั้นสึบารุที่ให้โอกาสเธอหนีไป แต่เธอกลับไม่หนี .. เขาเองก็ไม่รู้เหตุผลเหมือนกัน .. มนุษย์เป็นสิ่งที่มีชีวิตไม่ยืดยาวแท้ๆแต่ก็กลับทำเรื่องซ้ำซาก .. น่าเวทนาจริง ๆ .. สึบารุก็ถามเรย์จิว่าที่เรย์จิพูดนั่นจะใช่แน่หรอ ? 

 

คานาโตะ : นี่เรย์จิ .. ผมพูดไปแล้วไม่ใช่หรอ ? ว่าเธอน่ะมีบางอย่างที่พิเศษ .. 

สึบารุ : อีกอย่าง หลังจากที่ยัยนั่นมาที่นี่ ริชเตอร์ก็โผล่มาบ่อย ๆ .. 

เรย์จิ : ก็จริงครับ .. สึบารุได้พูดอะไรรึเปล่า ?

สึบารุ : เขาพูดว่าต้องรอเวลา .. ที่เธอจะตื่นขึ้นมา .. 

เรย์จิ : เขาพูดอย่างนั้นหรอครับ ?

สึบารุ : อ่า .. แต่ยังไงก็เถอะ ! พวกนายสองคนรีบ ๆ ออกไปสักที !!

เรย์จิ : เฮ้อ .. วันนี้พอแค่นี้ก็แล้วกันครับ .. ทั้งสองคน คิดเรื่องการกระทำของตัวเองสักนิดนะครับ .. 

 

หลังจากนั้นทั้งคานาโตะและเรย์จิก็ออกมาจากห้องของสึบารุ คานาโตะก็บ่นว่าเหนื่อยจัง .. แล้วก็เดินไป .. เรย์จิก็ยังสงสัยกับคำพูดของริชเตอร์อยู่ ว่าหมายความว่ายังไงกันแน่ .. เขาต้องสืบความจริงเกี่ยวกับเรื่องนี้ .. และตัดมาด้านคานาโตะ ก็กำลังลูบชุดเดรสที่ทำขึ้นมา แล้วก็บอกว่าถ้านางเอกใส่คงจะออกมาดี ..

 

- จบ - 

 

# Credit แปล+รีวิว : www.fb.com/dialoversth