คลังเก็บของ【 Diabolik Lovers】แปลไทย ★

ลำดับตอนที่ #358 : # Diabolik Lovers : [ แปล ] รีวิว Drama CD : Bloody Bouquet # Ruki '

# Diabolik Lovers : [ แปล ] รีวิว Drama CD : Bloody Bouquet # Ruki '

ヾ(。◕ฺ∀◕ฺ)ノ มาแล้วววว !! รีวิว Drama CD [ Bloody Bouquet Vol.2 มุคามิ รุกิ ] แทรค 1-3 (มีทั้งหมด 5 แทรค) เพิ่งได้ฤกษ์จะเขียนรีวิว อากาศร้อนจนไม่อยากจะทำอะไรเลยจริงๆค่ะ หลังจาก Vol.1 อายาโตะ โชว์ความมุ้งมิ้งไปแล้วคราวนี้ก็มาถึงคู่แข่งอย่างพี่ใหญ่บ้านมุคามิ รุกิ กันบ้างจะมุ้งมิ้งสู้อายาโตะได้หรือไม่ไปชมกันเลย ! (ใครยังไม่อ่านของอายาโตะแอดทิ้งลิ้งค์ไว้ล่างสุดนะคะ) 

 

✲ﾟTrack 1 

 

เปิดมารุกิกำลังอ่านหนังสืออยู่ .. ที่เนื้อหาพูดถึงเรื่องเปรียบเทียบดอกไม้กับความรัก ความหมายในความคิดรุกิก็คือทำนองว่า ความรักสามารถเผาไหม้ไปกับสิ่งต่างๆ เหมือนกับดอกไม้ที่มีทั้งบานและเหี่ยวนั่นเอง หรืออีกกรณีหนึ่งคือความรักถ้าไม่มีความโกรธก็จะไม่เติบโตหรือบาน กุหลาบที่สวยงามก็ต้องมีหนาม แต่เพราะแบบนั้นแหละกุหลาบถึงได้งดงาม .. 

 

หลังจากนั้นเขาก็ชวนเราไปทำอาหารทานด้วยกัน .. หลังจากพวกเขาทานเสร็จก็นั่งดื่มชาและทานแซนวิสกัน รุกิหัวเราะออกมาเพราะว่าเราดันถามถึงอาหารเย็นทั้งที่เพิ่งกินข้าวไปเมื่อกี้ เขาเริ่มพูดถึงยูมะ โควและอาซึสะ เราจึงถามเขาไปว่าเขาเป็นห่วงพวกน้องๆรึเปล่า เขาบอกไม่ได้เป็นห่วงยังไงซะ พวกเขาก็คือแวมไพร์ .. (แต่ดูจากน้ำเสียงก็เหมือนยังอดห่วงไม่ได้อยู่ดี) 

 

เราถามเขาว่าเหงารึเปล่า .. เขาตอบว่าเขาไม่ได้เหงาหรอก ตอนนี้เขาได้ใช้ชีวิตกับเราแล้ว แล้วเขาก็จูบเรา เขาพูดกับเราต่อว่าที่พูดแบบนี้เป็นเพราะเราไม่มีความเชื่อมั่นว่าเราจะสามารถทำให้เขารู้สึกพอใจได้ เป็นเพราะช่วงนี้เขาไม่ได้เรียกเราว่า ปศุสัตว์ เหมือนเคยแล้วรึเปล่า ? ก็เลยรู้สึกไม่มั่นใจ 

 

ถึงเราจะปฏิเสธแต่แน่นอนเขาไม่ฟังอยู่ดี เขาบอกไม่ต้องเกรงใจหรอก ถ้าเป็นแบบนั้นจริงเขาก็จะทำให้ทุกเมื่อ .. เพราะทำให้เรารู้สึกได้ถึงความรักของเขา ยังไงซะปศุสัตว์ก็คือปศุสตว์สินะ เขาสั่งให้เราหันมามองตาเขา .. ห้ามหลบตา หลังจากนี้เขาจะบอกให้เรารู้ถึงการที่เราเป็นปศุสัตว์ของเขา แล้วเขาก็ดูดเลือดของเรา 

 

เราเริ่มหาข้ออ้างให้เขาหยุดแต่เขาบอกว่าปศุสัตว์ที่สนใจเรื่องอื่นนอกจากเจ้านายต้องถูกทำโทษ (เชิญเลยค่าาา =.,=) สักพักเราก็ดันเผลอเอามือไปโดนถ้วยชาจนหล่นมาแตก เขาก็เลยต้องหยุดก่อน ที่จริงก็แอบเสียดาย พอเขาได้เห็นหน้าเราตอนเวลากังวลแล้วมันทำให้เขาหยุดไม่ได้ทุกที เขาเห็นเราดูยังกังวลเรื่องที่เขาพูดเมื่อกี้ เขาบอกว่าไม่ต้องกังวลหรอกเขาไม่ได้คิดกับเราเป็นแค่ปศุสัตว์แล้ว .. เป็นสัตว์เลี้ยงแสนรักต่างหาก (ก็ไม่ได้ต่างกันเท่าไหร่นะ..) เขาบอกว่าที่เขาพูดเขาล้อเล่น ตอนนี้เราเป็นคนสำคัญสำหรับเขา แต่เราก็ยังงอนเขาอยู่ดี .. รุกิก็เลยง้อเรา

 

รุกิ : อย่าโกรธแบบนั้นสิ ฉันขอโทษนะ .. *จูบ* หายงอนเถอะ ฉันจะทำของหวานหลังอาหารเย็นให้ .. หายโกรธนะ ? *หัวเราะ* แค่นี้ยังไม่พออีกหรอ ? งั้นตอนที่เก็บกวาดเสร็จไปข้างนอกด้วยกันนะ วันนี้อากาศนี้ ไปซื้อของแล้วฉันจะพาไปที่ที่เธออยากไปให้ก็แล้วกันนะ .. *จูบ* 

 

◟ ฉากความคิดของรุกิ

 

ถึงแม้เขาจะใช้ชีวิตร่วมกับเธอแบบนี้เป็นเรื่องปกติแต่เขาก็ยังลังเลที่จะใช้คำว่า ครอบครัว .. ความรู้สึกของเขามีให้เธอแต่ว่า .. ในหัวใจส่วนลึกก็ยังมีความกลัว .. นั่นก็คือแวมไพร์และมนุษย์ ความกลัวที่แวมไพร์กับมนุษย์จะกลายเป็นครอบครัวเดียวกัน พอคิดว่าสักวันเธอต้องตายจากไปก่อนแล้วก็เหลือเขาอยู่ มันรู้สึกเจ็บจนแทบก้าวขาไม่ออก และก็ยังมีเมฆหมอกดำอยู่ในหัวใจของเขาอีกหนึ่งอย่าง .. 

 

✲ﾟTrack 2

 

รุกิ : กลับมาแล้ว .. ฉันเอาเสื้อที่ไปซักรีดมาให้ด้วยนะ หืม เป็นอะไรไป ? ดูเหม่อจังนะ รู้สึกไม่ดีตรงไหนรึเปล่า เป็นหวัดรึเปล่า ? หืม ? ช่อดอกไม้นี่ .. ส่งมาจากใคร ? ไม่มีการ์ดแนบมาหรอ ? แปลกจังนะ .. กุหลาบสีดำ ในความหมายดอกไม้คือ ความแค้น .. หรือ "คุณเป็นของของฉัน" จากบ้านซาคามากิรึเปล่า ? ไม่สิ เจ้าพวกนั้นคงไม่ทำอะไรแบบนี้หรอก .. 

 

สุดท้ายรุกิเลยทิ้งช่อดอกไม้ไป เขาบอกว่าจะไปทำความสะอาดสักหน่อย ให้เราไปนอนพักซะ เพราะหน้าตาเราดูไม่ค่อยมีชีวิตชีวาดูไม่ร่าเริงเลย 

 

◟ ฉากความคิดของรุกิ

 

ในขณะนั้นเขารู้ดีว่าเรากำลังปกปิดอะไรบางอย่างไว้แน่นอน ต้องมีอะไรเกิดขึ้นหลังจากที่พวกเราออกไปเดทข้างนอกแล้วแยกกันกลับมา (เพราะเราจะกลับมาจัดของก่อน) เขารู้ได้เพราะว่าไม่งั้นเราคงไม่ดูท่าทางกังวลขนาดนี้ .. 

 

และสิ่งที่เขาคิดก็เป็นจริงเขาไปเจอกระดาษอยู่ในถังขยะ ซึ่งมีเลือดของเราหยดอยู่ในการ์ดใบนั้นด้วย .. ในการ์ดเขียนเอาไว้ว่า 

 

" หนามของกุหลาบสีดำจะพันธการคุณเอาไว้ด้วยคำสาป .. เลือดของคุณจะค่อยๆเน่าลงเรื่อย ๆ ไม่มีใครสามารถหยุดมันได้ สิ่งที่จะทำให้มีชีวิตอยู่ได้คือ ให้คนที่รักดูดเลือดของคุณไปเรื่อยๆ .. ถ้าทำไม่ได้คำสาปนี้จะฆ่าคุณทิ้งซะ " 

 

หลังจากรุกิอ่านเนื้อหาในจดหมายก็ออกตามหาเราทั่วบ้านแต่ก็ไม่พบ .. เขาดูจากอาการและการกระทำของเรามันทำให้เขารู้ได้ง่ายๆสิ่งที่เราจะทำ เขารู้ว่าเราคงไม่อยากให้เขาทรมาน สุดท้ายเขาเลยออกวิ่งออกจากบ้านไปเพื่อไปตามหาเราในปา .. 

 

✲ﾟTrack 3

 

รุกิเรียกเราในขณะที่กำลังเดินอยู่ในป่า .. 

 

รุกิ : จะไปไหน ? .. ดูท่าทางจะรีบน่าดูเลยนะ ลืมซื้อของอะไรรึไง ? ทำไมต้องตกใจขนาดนั้นด้วย ? กลับบ้านกันเถอะ .. หรือกังวลเรื่่องคำสาปของกุหลาบดำ ? คิดว่าฉันไม่รู้ถึงความผิดปกติของเธอรึไง ? จะปิดบังไปก็เท่านั้นแหละ .. มานี่สิ .. ไม่ต้องห่วงนะ ฉันจะช่วยเธอเอง .. 

 

แต่เรากลับถอยหลังหนีเขา 

 

รุกิ : ทำไมถึงหนีล่ะ ? ไม่ต้องกังวลเรื่องของฉันหรอก ถ้าตามที่เขียนในการ์ด ฉันไม่ตายสักหน่อย แต่ถ้าฉันไม่ดูดเลือดของเธอ เธอจะตายนะ ถึงอย่างนั้นยังจะปฏิเสธแปลว่าเธอเลือกที่จะตาย ? ถ้างั้น .. *รุกิหยิบมีดออกมา* ฆ่าฉันซะ ..ด้วยมีดเงินนี้ .. แล้วลิ้มรสชาติของการมีชีวิตอยู่โดยสูญเสียคนที่เรารักไปซะ .. 

 

แต่เราก็ทำไม่ได้ .. ในขณะที่เราวางมีดลงเขาก็ดึงเราเข้าไปกอด .. 

 

รุกิ : เธอนี่มันบ้าจริงๆ .. ร้องไห้หรอ ? ให้ตายสิ เลิกร้องซะ ไม่ต้องขอโทษฉันหรอก เธอทำไปเพราะเพื่อฉันใช่มั้ยล่ะ ? พวกเราสองคนต้องการกันและกันไม่ใช่หรอ .. เพราะงั้นก็เลยเลือกเส้นทางที่จะอยู่ด้วยกันไม่ใช่หรอ .. ต่อจะให้เจอเรื่องเลวร้ายแค่ไหน พวกเราจะผ่านมันไปด้วยกัน .. ฉันจะช่วยเธอเอง เพราะว่าผู้ชายที่เธอรักก็คือฉันยังไงล่ะ .. 

 

*เราล้มลงไป*

 

รุกิ : เฮ้ ! โธ่เว้ย .. ฉันจะทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นเดี๋ยวนี้แหละ *ดูดเลือด* 

 

ในช่วงนี้รุกิจะดูดเลือดของเราไปแล้วไอ หายใจหนักเสียงทรมานมากๆ ถึงอย่างนั้นเขาก็ดูดเลือดของเราต่อไปถึงแม้จะทรมานแค่ไหน .. เขาบอกว่าถ้ามันทำให้เรารู้สึกดีขึ้นไอ้ความเจ็บปวดแค่นี้มันไม่เท่าไหร่หรอก 

 

เราไม่อยากทนเห็นรุกิทรมานอีกแล้ว เขาเลยปิดตาของเรา และบอกว่าให้เรารู้สึกดีไปกับเขี้ยวของเขาก็พอแล้ว เขาดูดเลือดของเราต่อไปในขณะที่พิษก็ทำร้ายเขาจากข้างในร่างกาย จนสุดท้ายเขาทนไม่ไหวล้มลงไป 

 

◟ ฉากความคิดรุกิ 

 

ความมืดค่อยๆครอบงำสติ ความรู้สึกแบบนี้ฉันรู้จัก .. มันเป็นความมืดใกล้ความตายที่เคยได้สัมผัสเมื่อตอนยังเป็นมนุษย์ แต่ก็มีแสงสว่างโผล่ขึ้นมาในความมืดมิด .. ใช่แล้ว .. นั่นก็คือท่านคนนั้น .. ท่านช่วยพวกเราเอาไว้ .. 

 

✲ﾟTrack 4

 

รุกิฟื้นขึ้นมา

 

รุกิ : นี่ฉันสลบไปนานเท่าไหร่ ? งั้นหรอ ? เป็นเพราะฉันนอนอยู่ที่ตักของเธอรึเปล่านะก็เลยรู้สึกว่านอนหลับนานกว่าที่คิด .. *ถอนหายใจ* ฉันฝันล่ะ .. ฝันถึงตอนที่พวกเรากลายเป็นแวมไพร์ มันเป็นสิ่งที่ไม่น่าจะลืมไปชั่วชีวิตแท้ๆ แต่ทำไมฉันถึงมองไม่เห็นท่านคาร์ล ไฮนซ์นะ .. มันเบลอไปหมด .. แล้วเธอรู้สึกยังไงบ้าง ? ดูเหมือนจะไม่เป็นไรสินะ .. ดีจัง .. ขอโทษนะ .. 

 

*รุกิหายใจอย่างทรมาน* (เสียงช่วงนี้จะขาดมากค่ะ เพราะรุกิทรมานมากๆแต่ก็ยังจะพูดต่อไป -.-) 

 

รุกิ : สักนิดก็ยังดี .. ช่วยกุมมือเอาไว้แบบนี้ที .. ขอร้องล่ะ .. ฉันรู้สึกว่ามือของเธอเย็นกว่าฉันซะอีก .. ราวกับกลับไปเป็นมนุษย์เลย .. อะไร ? แก้มก็เย็นไปด้วย บ้าจริงๆ ร้องไห้อยู่หรอ ? ไม่เห็นต้อง .. ร้องไห้เลยนี่นา ต่อให้ต้องเจอความเจ็บปวดหนักหนาแค่ไหน ถ้าสามารถมีชีวิตอยู่ร่วมกับเธอได้ละก็ .. ความเจ็บนี้ก็เหมือนสิ่งที่เป็นหลักฐานสำหรับมีชีวิต .. พอคิดว่านี่ก็เป็นเหมือนการลงโทษที่พรากตัวอีฟมา .. หัวใจของฉันก็รู้สึกเบาขึ้น ฉันไม่ใช่อดัมที่สามารถอยู่ข้างๆเธอได้ .. เป็นแค่งูที่หลอกล่ออีฟเท่านั้น .. ถึงอย่างนั้นฉันกลับไม่ได้รับการลงโทษอะไรเลย .. พอคิดว่านี่เป็นส่วนหนึ่งของการลงโทษนั้นฉันก็รู้สึกโล่งใจ .. เพราะงั้น เลยอยากจะคิดว่าดอกไม้พวกนั้นเป็นสิ่งที่ส่งมาจากท่านคนนั้น ฉันรู้สึกผิดมาตลอด รู้สึกผิดทั้งๆที่ฉันทำผิดไปแต่กลับได้รับชีวิตที่อยู่อย่างสงบและมีความสุข .. เพราะงั้นถึงแม้มันจะเป็นความเจ็บปวดที่อยู่กับฉันตลอดชีวิต สำหรับฉันมันคือความสุข .. ถ้าทำแบบนั้น .. ฉันก็จะได้ตัวเธอมาเป็นของฉันจริงๆได้ .. 

 

(สรุปให้ง่ายๆคือรุกิรู้สึกผิดต่อคาร์ลมาตลอด เพราะเขาพรากตัวอีฟ(นางเอก) มาทำให้ไม่สามารถเกิดอดัมขึ้นมาได้ แต่คาร์ลกลับไม่ลงโทษ ไม่ตามอะไร ปล่อยให้เขาอยู่กับอีฟมีความสุข เขาก็เลยคิดว่าที่เขาไม่ได้รับการลงโทษอะไรเลยมันดีแล้วหรอ ในความคิดรุกิในแทรคแรกก็จะพูดว่าไม่สามารถเรียกว่าครอบครัวได้เต็มปาก ก็เพราะแบบนี้นั่นเอง .. เหมือนกับว่าหากได้รับการลงโทษแล้วเขาจะสามารถได้ตัวอีฟมาด้วยความรู้สึกว่าอีฟเป็นของของเขาจริงๆ) 

 

*เราลงไปจูบรุกิ*

 

รุกิ : อะไรกัน .. เธอมาจูบฉันแบบนี้ .. แปลกจังนะ .. *จูบ* ไม่ต้องเข้าใจฉันก็ได้ .. ไม่มีเรื่องที่เธอต้องกังวล .. 

 

ทันใดนั้นเราก็ได้รับผลกระทบจากพิษอีกครั้ง ทำให้รุกิต้องดูดเลือดของเราต่อ .. แต่ทว่าพอดูดไปได้สักพัก รุกิก็ล้มลง ไอและหายใจด้วยความทรมาน .. เราถามเขาว่าเมื่อไหร่มันจะจบลงสักที..

 

รุกิ : อาจจะตลอดไปเลยก็ได้ .. ความเจ็บปวดของเธอฉันจะรับเอาไว้ให้เอง .. ไม่ต้องกังวลนะ โธ่เว้ย .. *หายใจแรง* หน้าอกร้อนไปหมด .. *อึก*

 

เราจะลุกไปเอาน้ำให้เขา

 

รุกิ : ไม่ .. ฉันไม่เอาน้ำ ตอนนี้ช่วยอยู่กับฉันเถอะ .. ขอร้องล่ะ .. *จูบ* ตอนนี้ฉันอยากรุ้สึกถึงเธอ ให้ฉันได้รู้สึกถึงเธอ .. *จูบ* เป็นอะไรไปร่างกายเธอร้อนขึ้นกว่าเมื่อกี้อีกนะ .. ในที่สุด .. ก็ได้เธอเป็นของของฉันสักที .. ฉันอยากยืนยัน ว่าร่างกายเธอเป็นของฉัน .. มีชีวิตอยู่ต่อไปกับฉันนะ .. หลังจากนี้ไป .. ตลอดไป .. ฉันรักเธอ .. *จูบ* 

 

ทันใดนั้นมีเสียงบางอย่างดังขึ้น .. ใช่แล้วคำสาปกุหลาบดำได้หายไปแล้ว (เย้ -0-) .. และตอนนี้เขาเองก็รู้สึกดีขึ้นแล้วด้วย ถึงแม้จะมึนงงแต่ก็ดีแล้วที่คำสาปนั่นหายไปได้ .. การถูกคำสาปมันทำให้พวกเขาสองคนรู้ความรู้สึกของกันและกันมากขึ้น .. เขาเข้าใจแล้วว่าเราต้องการคำพูดที่ยืนยันได้จริงๆไม่ใช่คำพูดที่ดูครุมเครือ ซึ่งเขาก็จะทำให้มันเป็นทางการเอง 

 

*รุกิคุกเข่าลงและให้เรายื่นมือให้เขา*

 

รุกิ : ช่วยแต่งงานกับฉันได้มั้ย ? คำตอบล่ะ ? 

 

*เราตกลง*

 

รุกิ : แน่นอนสินะ .. ฉันรักเธอ .. จากก้นบึ้งของหัวใจ เธอ .. เป็นอีฟเพียงคนเดียวของฉัน *จูบ* จะไม่ปล่อยเธอไปอีกแล้ว ตลอดกาล .. ฉันจะรักเธอ .. ทีนี้ .. กลับกันเถอะ .. บ้านของเราสองคน

 

◟ ฉากความคิดรุกิ

 

ในตอนที่เธอให้คำตอบเขา หมอกความมืดในจิตใจของเขาได้หายไป เป็นหมอกมืดที่ปกคลุมอยู่ในหัวใจเขามาตลอด .. แต่พอคิดถึงเวลาที่ต้องจากกัน หัวใจเขาเองก็ยังรู้สึกแย่อยู่ แต่ว่า .. คำสาปนั่นก็ทำให้เขารู้ .. ตราบในที่มีชีวิตอยู่ ก็ต้องพบทั้งความเจ็บปวด ความทรมาน นั่นทำให้เขาสามารถจับมือไปกับเธอได้ด้วยหัวใจที่เต็มเปี่ยม .. 

 

✲ﾟTrack 5 ( แทรคสุดท้าย )

 

*รุกิมาเคาะประตูห้อง*

 

รุกิ : เข้าไปนะ .. อะไรกันยังแต่งตัวอยู่อีกหรอ ก็บอกไปแล้วนี่นาว่าทำคนเดียวไม่ไหวหรอก .. เอ้า .. เอามาสิ ฉันจะติดให้เอง .. ทีเหลือก็มีแต่ .. ช่อดอกไม้สินะ .. หืม .. ดอกลิลลี่ ? เธอไม่เลือกดอกกุหลาบสินะ .. *หัวเราะ* ก็จริงนะ ไอ้คำสาปนั่น ไม่ขอเจออีกเป็นครั้งที่สองแล้ว เอาเถอะ .. เป็นเพราะดอกไม้ช่อนั้นทำให้เรามีวันนี้ก็ได้นะ .. ลิลลี่งั้นหรอ .. ภาษาดอกไม้ของลิลลี่สีขาวก็คือความบริสุทธิ์ ไร้เดียงสา สำหรับคนที่เป็นของฉันแล้วทั้งร่างกายแล้วหัวใจอย่างเธอนีจะเรียกว่าบริสุทธิ์ได้รึเปล่านะ .. แต่ว่า .. ฉันคิดว่าไม่มีดอกไม้ไหนเหมาะสมกับเธอมากไปกว่านี้อีกแล้ว ลิลลี่สีขาว ทั้งงดงาม และมีกลิ่นที่หอม ราวกับยาพิษ .. หึ .. ฉันชมมากไปหรอ ? แต่ฉันไม่สนใจหรอก ฉันจะทำตามสิ่งที่เธอต้องการ .. สุดท้ายเราก็ไม่รู้ว่าใครส่งดอกกุหลาบสีดำนั่นมา ยังไงเดี๋ยวลองฝากยูมะไปถามท่านคนนั้นก็แล้วกัน .. 

 

รุกิ : เอ้า ใกล้ถึงเวลาแล้ว .. สวยมากเลย .. จนแทบอยากจะทำอะไรหลายๆอย่างกับเธอตรงนี้เลย .. *หัวเราะ* ล้อเล่นน่า วันนี้เป็นวันที่ยอดเยี่ยมที่สุด ไม่ใช่เพราะการแต่งงานหรือการเปลี่ยนแปลงที่ยิ่งใหญ่แต่ว่า ในที่สุด .. พวกเราจะได้เป็นครอบครัวเดียวกันจริงๆสักที .. พอคิดแบบนั้นมันรู้สึกแทบจะทนไม่ไหวอยู่แล้ว .. *ถอนหายใจ* เธอนี่ชอบร้องไห้จังเลยนะ .. เดี๋ยวที่แต่งหน้ามาก็เละหมดหรอก .. หืม ? ไม่ไหวเลยนะ พอเห็นหน้าของเธอ ก็รู้สึกอยากจูบขึ้นมาเลย *จูบ* ล็อกกุญแจห้องแล้วอยู่ในนี้เลยดีมั้ย ? หึ .. ล้อเล่นน่า ..

 

*เปิดประตู*

 

รุกิ : หลังจากนี้ไปจะไม่สามารถย้อนกลับไปได้อีกแล้วนะ .. ไม่ว่าเธอจะเป็นมนุษย์หรือแวมไพร์ก็ไม่เกี่ยว .. ตราบใดที่เธอเป็นตัวเธอ .. ไม่ว่าจะเป็นตอนล้มหรือยอมแพ้ .. เราสองคนจะมีชีวิตด้วยกันจนกว่าความตายจะพรากพวกเราสองคนจากกัน .. ฉันรักเธอ .. ไปกันเถอะ .. ทุกคนรออยู่นะ .. 

 

*เสียงระฆังแต่งงานดัง*
 

 .｡.:*☆ The End ☆*:.｡.

 

 

# Credit Review : คลัง Diabolik Lovers - Thailand

# อ่านของอายาโตะ : http://bit.ly/1Jtu2mG