คลังเก็บของ【 Diabolik Lovers】แปลไทย ★

ลำดับตอนที่ #217 : # Diabolik Lovers : [ Review ] Drama CD # ฉันคือผู้ที่แข็งแกร่งที่สุด ! '

# Diabolik Lovers : [ Review ] Drama CD # ฉันคือผู้ที่แข็งแกร่งที่สุด ! '

★ ==「Review」Drama CD - คนที่แข็งแกร่งที่สุดคือฉัน ! (*´・ｖ・) ในซีดีนี้จะมีตัวละครทั้งหมด 3 ตัวคือ สึบารุ ยูมะ และอายาโตะ ทั้งสามจะมาประชันกันว่าใครคือคนที่แข็งแกร่งที่สุด ! 

 

★ อ่านก่อนจ้า ! 

- เอาไปใช้เครดิตให้ด้วยค่ะ

- ผิดพลาดอะไรขออภัย / แจ้งได้นะจ๊ะ 

__________________________________________________

 

เปิดมายูมะและสึบารุถูกอาจารย์เรียกเข้าไปพบด้วยกัน เพราะพวกเขาสองคนทะเลาะกัน ยูมะค่อยข้างกังวลเพราะกลัวรุกิจะจับได้ ส่วนสึบารุไม่แคร์เรย์จิจะด่าว่าอะไรอยู่แล้วก็เลยไม่ค่อยใส่ใจเท่าไหร่ 

 

อายาโตะเดินมาเจอทั้งสองคนยืนอยู่หน้าห้องก็รู้ทันทีว่าถูกอาจารย์เรียกพบแน่นอน เขาถามว่าทั้งสองคนไปทำอะไรกันมา สาเหตุที่ทั้งสองถูกอาจารย์เรียกเข้าพบเป็นเพราะ สึบารุเตะหินเข้าไปในสวนของยูมะ ซึ่งสึบารุเองไม่รู้ว่าจะมีสวนไปอยู่ตรงนั้น แต่ก่อนที่หินจะตกลงไปในสวนยูมะก็เตะกลับไปซึ่งก้อนหินนั่นลอยไปทำกระจกห้องผู้อำนวยการแตก 

 

อายาโตะ : จะว่าไประหว่างพวกแกสองคนใครแข็งแกร่งกว่ากัน ?

สึบารุ : อะไรกันอยู่ดีๆก็ .. 

ยูมะ : ใคร ? ไม่เห็นต้องจะคิดมากเลย ยังไงก็ต้องเป็น มุคามิ ยูมะ คนนี้อยู่แล้ว

สึบารุ : หา !? ต้องเป็นฉันอยู่แล้ว ! 

ยูมะ : ฉันเฟ้ย

สึบารุ : ฉันต่างหาก ! 

อายาโตะ : อ่า อ่า .. ขืนเป็นแบบนี้ก็คุยกันไม่รู้เรื่องพอดี งั้นข้าคนนี้จะตัดสินให้เองว่าใครแข็งแกร่งกว่ากัน 

ยูมะ : นี่แกไม่ใช่ว่าเป็นพี่ชายของเจ้าฮิคิโคโมรินี่แล้วจะมาตัดสินแบบไม่ยุติธรรมนะเฟ้ย 

สึบารุ : ใครเป็นฮิคิโคโมริ*ฟะ ! 

 

(ฮิคิโคโมริคือพวกเก็บตัว)

 

อายาโตะบอกไม่ต้องห่วงเพราะยังไงเขาก็ไม่คิดจะเข้าข้างสึบารุอยู่แล้ว สึบารุถามว่าจะตัดสินยังไง ยูมะบอกว่าถ้าเป็นเรื่องชกต่อยเขาไม่แพ้แน่นอน 

 

อายาโตะ : ไม่เข้าใจกันเลยนะพวกแก สิ่งที่ฉันอยากจะสื่อไม่ได้เป็นแบบนั้นสักหน่อย ต้องตัดสินความแข็งแกร่งจากหลายๆมุมมอง 

สึบารุ : *กระซิบ* เป็นแค่อายาโตะแท้ๆ .. แต่พูดเรื่องอะไรที่ดูฉลาดแบบนี้แล้วมันน่าหงุดหงิดเป็นบ้า ..

ยูมะ : อ่า .. ฉันเองก็เห็นด้วยฟ่ะ

อายาโตะ : ก่อนอื่น ! การแข่งขันทางด้านกายภาพ พวกแกน้ำหนักกับความสูงเท่าไหร่กัน 

สึบารุ : 178 cm. น้ำหนัก .. 67 

ยูมะ : หะ ! แกสูงแค่ 178 เองเรอะ ! ฮ่า ๆ เตี้ยเป็นบ้า !

 

(... แอดนี่ไม่อยากจะนึกถึงเวลาคานาโตะได้ยินประโยคนี้เลย ..)

 

สึบารุ : หา !? ใครเตี้่ยกันฟะ แล้วแกสูงเท่าไหร่ล่ะ ! 

ยูมะ : ฉันสูง 190 น้ำหนัก 70 

อายาโตะ : หา .. สึบารุเตี้ยกว่าตั้ง 12 เซนเชียวหรอ .. ว้า .. เชยเป็นบ้าเลยว่ะ 

สึบารุ : แกก็แค่ 174 เตี้ยกว่าฉันอีกไม่ใช่เรอะ ! 

อายาโตะ : การแข่งขันครั้งนี้ฉันไม่เกี่ยวสักหน่อย ถ้างั้นการแข่งนี้ยูมะเป็นฝ่ายชนะ

ยูมะ : เป็นไงล่ะ ! 

สึบารุ : หึ ความแข็งแกร่งไม่ใช่อยู่ที่ความสูงเท่านั้นสักหน่อย 

 

การแข่งขันรอบที่สองเป็นอายาโตะถามว่าถ้าทั้งสองคนถูกเรย์จิหรือรุกิจับได้ว่าทำอะไรผิดมาทั้งสองคนจะทำยังไง 

 

ยูมะ : ขอโทษ .. 

สึบารุ : ไม่สนใจ .. 

อายาโตะ : อ่า .. งั้นคราวนี้สึบารุชนะสินะ 

ยูมะ : เห้ย แปลกไปแล้วไม่ใช่หรอฟะ ! ว่าแต่ที่ไม่สนใจหมายความว่าไงฟะ

สึบารุ : ใครจะฟังเจ้านั่นบ่นกันฟะ 

อายาโตะ : ใช่ บ้านเราไม่มีใครฟังเจ้านั่นบ่นหรอก

ยูมะ : เจ้านั่น .. คงกลุ้มใจน่าดูสินะ .. 

อายาโตะ : แล้วทำไมแกต้องขอโทษด้วยล่ะ

ยูมะ : พวกแกน่ะไม่รู้อะไร ! ความน่ากลัวที่แท้จริงของรุกิน่ะ .. แค่นึกก็สยองแล้ว

อายาโตะ : งั้นคราวนี้สึบารุชนะสินะ

ยูมะ : เอ่อ สึบารุชนะไปก็ได้ 

สึบารุ : อะไรกันยอมง่ายๆแบบนี้ หลังจากนี้จะมาบอกเปลี่ยนคำพูดไม่ได้แล้วนะเฟ้ย 

 

รอบที่สามเป็นการแข่งขันการแต่งตัวกัน ยูมะงงว่ามันเกี่ยวกับความแข็งแกร่งตรงไหน อายาโตะบอกให้ดูที่เสื้อสึบารุทั้งขาดแถมมีโซ่อีก 

 

สึบารุ : เฮ้ ! อย่าพูดเหมือนฉันทำให้มันขาดเองสิฟะ เสื้อมันมาแบบนี้อยู่แล้วเฟ้ย ! 

ยูมะ : แต่จะว่าไปก็แข็งแกร่งในหลายๆความหมายนะ *หัวเราะ*

สึบารุ : อย่าหัวเราะสิฟะยูมะ ! 

อายาโตะ : กลับกัน เสื้อของยูมะ ..

ยูมะ : ของฉันอะไรมากไม่ได้เพราะเดี๋ยวรุกิจะว่าเอา 

สึบารุ : อย่างน้อยก็ติดกระดุมเสื้อให้ถึงเม็ดบนสุดหน่อยสิฟะ 

ยูมะ : มันหายใจลำบากเฟ้ย 

อายาโตะ : *จ้อง* อืม ..

สึบารุ : พอเถอะน่า แบบนี้มันจะตัดสินได้ยังไง 

อายาโตะ : ตอนนี้กำลังตัดสินอยู่ เงียบๆหน่อยดิ๊ ! 

ยูมะ : เอาจริงดิ .. 

อายาโตะ : อ่า .. ตัดสินใจได้แล้ว

ยูมะ : ใคร ?

สึบารุ : ใครเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุด ! 

อายาโตะ : ฉันยังไงล่ะ ! 

สึบารุ , ยูมะ : ... ห๊ะ ? 

สึบารุ , ยูมะ : หาาาา !? 

อายาโตะ : ชุดพวกแกมันเชยเป็นบ้าเลยฟ่ะ

สึบารุ : อย่ามาล้อเล่นนะเฟ้ย ! มันไม่ใช่การแข่งขันแบบนี้ตั้งแต่แรกไม่ใช่หรอฟะ 

ยูมะ : แล้วที่บอกเชย หมายความว่าไงฟะ ! 

อายาโตะ : อย่างที่คิดการแต่งตัวของข้าคนนี้ยังไงก็เท่ที่สุด เพราะงั้นฉันชนะในรอบนี้

ยูมะ : เหอะ ! อะไรกันไอ้รอบเนี่ยไม่เข้าใจเลยฟ่ะ 

อายาโตะ : ถ้างั้นการแข่งขันรอบสุดท้าย ตอนนี้สึบารุมี 1 คะแนน ยูมะ 1 คะแนนและฉัน 1 คะแนน

สึบารุ : ทำไมแกถึงมาเข้าร่วมด้วยล่ะฟะ .. 

อายาโตะ : ก่อนอื่นดูนี่ซะ !! *เอาภาพออกมา*

สึบารุ : นี่มัน .. 

ยูมะ : รูปของ .. ยัยหมูตัวเมีย ! 

อายาโตะ : หึหื เป็นไงล่ะ 

ยูมะ : ทำไมถึง ..

อายาโตะ : ฉันขโมยมา

สึบารุ : แล้วจะใช้รูปนี้ทำอะไร ?

อายาโตะ : ง่ายๆ เป็นการแข่งขันที่ใช้รูปนี้เปรียบเสมือนกำลังคุยกับยัยอกแบนแล้วก็กระซิบคำบอกรักยังไงล่ะ !

ยูมะ : หา ? ของแบบนั้นทำในที่ที่มีแต่ผู้ชายแบบนี้มันรู้สึกขนลุกจะตายไป ไปเรียกตัวจริงมาเลยดีกว่ามั้ย ? 

สึบารุ : นั่นสิ แล้วยัยนั่นอยู่ที่ไหน ?

ยูมะ : ยังไงก็อยู่ในห้องเรียนไม่ใช่เรอะ ไปเรียกกันเถอะ

อายาโตะ : ไม่ได้ !

สึบารุ : ทำไมฟะ !?

อายาโตะ : เดี๋ยวถูกจับได้ว่าฉันไปเอารูปจากไหนมา .. 

ยูมะ : หา ? อะไรว่ะนั่น

สึบารุ : จับได้ ? อายาโตะ แกเอารูปนี้มาจากไหน ไม่ใช่เอามาจากเจ้าไรโตะหรอกเรอะ ?

อายาโตะ : จะบ้าเรอะ ถ้าไปขอร้องเอารูปจากเจ้าไรโตะ รูปที่ได้จะเป็นแบบไหนก็ไม่รู้ .. รูปนี้ฉันเอามาจากในห้องยัยอกแบน ถ้าถูกจับได้ว่ามาใช้ในการแข่งแบบนี้มันจะกลายเป็นเรื่องน่ารำคาญ

ยูมะ : อ่า .. ถ้าเป็นแบบนี้ก็ช่วยไม่ได้ 

สึบารุ : 'ช่วยไม่ได้' !? มันน่าจะมีทางอื่นมากกว่านี้ไม่ใช่เรอะ

อายาโตะ : ยังไงก็ตามเราจะตัดสินจากการแข่งขันนี้ ใครชนะฉันจะให้รูปใบนี้เลย ! 

ยูมะ : จริงดิ !

สึบารุ : อุ ..

อายาโตะ : เป็นไงล่ะ ! รู้สึกอยากจะแข่งขันขึ้นมาบ้างรึยัง ? 

สึบารุ : คะ .. ใครจะไปอยากได้รูปขี้เหร่ๆนี่กัน 

(เสียงสั่นเลยนะพ่อคุณ 5+)

ยูมะ : งั้นสึบารุก็ไม่เข้าร่วมแข่งขันสินะ 

สึบารุ : หา !? กะ .. แกเองก็คงไม่อยากได้ไม่ใช่เรอะ ! 

ยูมะ : ฉันอยากได้รูปนั้นกำลังอยากหารูปเอามาทำหน้าหุ่นไล่กาในสวน

อายาโตะ : อย่าล้อเล่นนะเฟ้ย รูปที่ฉันอุตสาห์เอามาจะยอมให้เอาไปใช้อะไรแบบนั้นได้ไงฟะ ถ้าเป็นงั้น ฉันจะเป็นคนเอารูปนี้ไปเอง ! 

สึบารุ : เดิมทีแกไม่ได้เข้าร่วมการแข่งขันนี้ไม่ใช่รึไงฟะ ! ชะ .. ช่วยไม่ได้ฉันจะเอาไปให้เองก็ได้

อายาโตะ : สึบารุแกนี่ไม่ซื่อตรงเหมือนเดิมเลยนะ อยากได้ก็บอกอยากได้แต่แรกดิ 

สึบารุ : เปล่าสักหน่อย ..

ยูมะ : งั้นก็ไม่ต้องเข้าร่วมสิ 

สึบารุ : หนวกหู ! ฉันบอกจะแข่งด้วยไงฟะ ! 

 

หลังจากนั้นอายาโตะก็เลยบอกให้สึบารุเป็นคนเริ่มคนแรก อายาโตะก็เลยเอารูปให้สึบารุ 

 

สึบารุ : อะ .. เอ่อ .. เอ่อ .. 

ยูมะ : เร็วๆเข้าสิ ฉันใช้หลังแกนะเฟ้ย 

สึบารุ : *อ้ำอึ้ง* .. ก็ .. เอ่อ .. เธอน่ะ .. ไม่ว่าเมื่อไหร่

อายาโตะ : โอ๊ะ ! ที่เดินตรงนั้นนั่นมันยัยอกแบนนี่หว่า ! 

สึบารุ : เหวอ ! นะ .. นี่มันไม่ใช่ .. 

อายาโตะ : *หัวเราะ* ล้อเล่นเฟ้ย ..

สึบารุ : *ฉีกรูปทิ้ง*

อายาโตะ , ยูมะ : เฮ้ย ! 

อายาโตะ : อย่าล้อเล่นนะเฟ้ย แก ! เจ้าสึบารุจะฉีกรูปทำไมฟะ 

สึบารุ : มะ .. ไม่รู้เฟ้ยเป็นเพราะแกพูดเรื่องแปลกๆ นี่หว่า ! 

ยูมะ : แล้วจะทำยังไงดีฟะเนี่ย ถ้ายัยหมูตัวเมียจับได้ว่าเราเอามาฉีกแบบนี้ ยัยนั่นต้องโกรธแน่ๆ 

อายาโตะ : ฉันไม่รู้นะ สึบารุเป็นคนทำนี่นา 

สึบารุ : เดี๋ยวสิเฟ้ย คนที่เอามาคือแกไม่ใช่เรอะ !

ยูมะ : น่ารำคาญโว้ย ! คนที่ผิดคือแก สึบารุ ! สรุปคือฉันชนะใช่มั้ย !

สึบารุ : อีกอย่างตัดสินวิธีแข็งแกร่งด้วยวิธีนี้มันผิดตั้งแต่แรกแล้วเฟ้ย ! 

ยูมะ : อ่า .. นั่นสิ อย่างที่คิด ความแข็งแกร่งของผู้ชายมันต้องตัดสินด้วย .. ชกต่อย ! 

สึบารุ : จัดให้ ! 

*เสียงทำลายข้าวของ*

 

ยูมะกับสึบารุทะเลาะกันไป ส่วนอายาโตะขอบายกับการชกต่อยก็เลยเดินออกไป ระหว่างเดินเขาก็พึมพัมว่าสรุปใครแข็งแกร่งที่สุด .. 

 

อายาโตะ : อย่างที่คิดยังไง คนที่แข็งแกร่งที่สุดก็คือท่านอายาโตะคนนี้ อยู่ดี .. รีบไปก่อนที่เจ้าพวกอาจารย์จะมาดีกว่า

___________________________________________________

 

แอด : อายาโตะนี่มาทำให้เขาทะเลาะกันแล้วจากไปสินะ 5+ 

 

# Credit [Review] : คลัง Diabolik Lovers -【Thailand】